ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1025
ਨਾਵਹੁ ਭੁਲੀ ਚੋਟਾ ਖਾਏ ॥
naavahu bhulee chottaa khaae |નામથી ભટકીને, તે માર સહન કરે છે.
ਬਹੁਤੁ ਸਿਆਣਪ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਏ ॥
bahut siaanap bharam na jaae |મોટી ચતુરાઈ પણ શંકા દૂર કરતી નથી.
ਪਚਿ ਪਚਿ ਮੁਏ ਅਚੇਤ ਨ ਚੇਤਹਿ ਅਜਗਰਿ ਭਾਰਿ ਲਦਾਈ ਹੇ ॥੮॥
pach pach mue achet na cheteh ajagar bhaar ladaaee he |8|અચેતન મૂર્ખ પ્રભુ પ્રત્યે સભાન રહેતો નથી; તે તેના પાપના ભારે ભારને વહન કરીને સડો કરે છે અને મૃત્યુને દૂર કરે છે. ||8||
ਬਿਨੁ ਬਾਦ ਬਿਰੋਧਹਿ ਕੋਈ ਨਾਹੀ ॥
bin baad birodheh koee naahee |કોઈ પણ વ્યક્તિ સંઘર્ષ અને ઝઘડાથી મુક્ત નથી.
ਮੈ ਦੇਖਾਲਿਹੁ ਤਿਸੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥
mai dekhaalihu tis saalaahee |જે છે તે મને બતાવો, અને હું તેની પ્રશંસા કરીશ.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪਿ ਮਿਲੈ ਜਗਜੀਵਨੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੯॥
man tan arap milai jagajeevan har siau banat banaaee he |9|મન અને શરીર ભગવાનને સમર્પિત કરવાથી, વ્યક્તિ ભગવાનને મળે છે, જગતના જીવન, અને તેમના જેવા જ બની જાય છે. ||9||
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਕੋਇ ਨ ਪਾਵੈ ॥
prabh kee gat mit koe na paavai |ભગવાનની સ્થિતિ અને હદ કોઈ જાણતું નથી.
ਜੇ ਕੋ ਵਡਾ ਕਹਾਇ ਵਡਾਈ ਖਾਵੈ ॥
je ko vaddaa kahaae vaddaaee khaavai |જે પોતાને મહાન કહે છે, તેની મહાનતા ખાઈ જશે.
ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਤੋਟਿ ਨ ਦਾਤੀ ਸਗਲੀ ਤਿਨਹਿ ਉਪਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
saache saahib tott na daatee sagalee tineh upaaee he |10|આપણા સાચા પ્રભુ અને ગુરુની ભેટોની કોઈ કમી નથી. તેણે બધાનું સર્જન કર્યું. ||10||
ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵੇਪਰਵਾਹੇ ॥
vaddee vaddiaaee veparavaahe |સ્વતંત્ર પ્રભુનો મહિમા મહાન છે.
ਆਪਿ ਉਪਾਏ ਦਾਨੁ ਸਮਾਹੇ ॥
aap upaae daan samaahe |તેણે પોતે જ સર્જન કર્યું છે, અને બધાને ભરણપોષણ આપે છે.
ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਦੂਰਿ ਨਹੀ ਦਾਤਾ ਮਿਲਿਆ ਸਹਜਿ ਰਜਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
aap deaal door nahee daataa miliaa sahaj rajaaee he |11|દયાળુ પ્રભુ દૂર નથી; મહાન આપનાર સ્વયંભૂ રીતે પોતાની ઇચ્છાથી, પોતાની સાથે જોડાય છે. ||11||
ਇਕਿ ਸੋਗੀ ਇਕਿ ਰੋਗਿ ਵਿਆਪੇ ॥
eik sogee ik rog viaape |કેટલાક દુઃખી છે, અને કેટલાક રોગથી પીડિત છે.
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ॥
jo kichh kare su aape aape |ભગવાન જે કંઈ કરે છે, તે પોતે જ કરે છે.
ਭਗਤਿ ਭਾਉ ਗੁਰ ਕੀ ਮਤਿ ਪੂਰੀ ਅਨਹਦਿ ਸਬਦਿ ਲਖਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
bhagat bhaau gur kee mat pooree anahad sabad lakhaaee he |12|પ્રેમાળ ભક્તિ, અને ગુરુના સંપૂર્ણ ઉપદેશો દ્વારા, શબ્દનો અવિભાજ્ય ધ્વનિ પ્રવાહ સાકાર થાય છે. ||12||
ਇਕਿ ਨਾਗੇ ਭੂਖੇ ਭਵਹਿ ਭਵਾਏ ॥
eik naage bhookhe bhaveh bhavaae |કેટલાક ભૂખ્યા અને નગ્ન અવસ્થામાં ભટકતા અને ફરે છે.
ਇਕਿ ਹਠੁ ਕਰਿ ਮਰਹਿ ਨ ਕੀਮਤਿ ਪਾਏ ॥
eik hatth kar mareh na keemat paae |કેટલાક જિદ્દમાં કામ કરે છે અને મૃત્યુ પામે છે, પરંતુ ભગવાનની કિંમત જાણતા નથી.
ਗਤਿ ਅਵਿਗਤ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੈ ਬੂਝੈ ਸਬਦੁ ਕਮਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥
gat avigat kee saar na jaanai boojhai sabad kamaaee he |13|તેઓ સારા અને ખરાબ વચ્ચેનો તફાવત જાણતા નથી; આ શબ્દ શબ્દના અભ્યાસ દ્વારા જ સમજાય છે. ||13||
ਇਕਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਵਹਿ ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਵਹਿ ॥
eik teerath naaveh an na khaaveh |કેટલાક પવિત્ર મંદિરોમાં સ્નાન કરે છે અને ખાવાનો ઇનકાર કરે છે.
ਇਕਿ ਅਗਨਿ ਜਲਾਵਹਿ ਦੇਹ ਖਪਾਵਹਿ ॥
eik agan jalaaveh deh khapaaveh |કેટલાક પોતાના શરીરને સળગતી આગમાં યાતના આપે છે.
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥
raam naam bin mukat na hoee kit bidh paar langhaaee he |14|પ્રભુના નામ વિના મુક્તિ મળતી નથી; કોઈ કેવી રીતે પાર કરી શકે? ||14||
ਗੁਰਮਤਿ ਛੋਡਹਿ ਉਝੜਿ ਜਾਈ ॥
guramat chhoddeh ujharr jaaee |ગુરુના ઉપદેશનો ત્યાગ કરીને, કેટલાક અરણ્યમાં ભટકે છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਰਾਮੁ ਨ ਜਪੈ ਅਵਾਈ ॥
manamukh raam na japai avaaee |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો નિરાધાર છે; તેઓ પ્રભુનું ધ્યાન કરતા નથી.
ਪਚਿ ਪਚਿ ਬੂਡਹਿ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਕੂੜਿ ਕਾਲੁ ਬੈਰਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥
pach pach booddeh koorr kamaaveh koorr kaal bairaaee he |15|તેઓ બરબાદ થાય છે, નાશ પામે છે અને જૂઠાણાનું આચરણ કરવાથી ડૂબી જાય છે; મૃત્યુ એ ખોટાનો દુશ્મન છે. ||15||
ਹੁਕਮੇ ਆਵੈ ਹੁਕਮੇ ਜਾਵੈ ॥
hukame aavai hukame jaavai |પ્રભુની આજ્ઞાથી તેઓ આવે છે અને તેમની આજ્ઞાના હુકમથી જાય છે.
ਬੂਝੈ ਹੁਕਮੁ ਸੋ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ॥
boojhai hukam so saach samaavai |જે તેના હુકમને સમજે છે, તે સાચા પ્રભુમાં ભળી જાય છે.
ਨਾਨਕ ਸਾਚੁ ਮਿਲੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੫॥
naanak saach milai man bhaavai guramukh kaar kamaaee he |16|5|હે નાનક, તે સાચા પ્રભુમાં ભળી જાય છે, અને તેનું મન પ્રભુમાં પ્રસન્ન થાય છે. ગુરુમુખ તેમનું કામ કરે છે. ||16||5||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |મારૂ, પ્રથમ મહેલ:
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥
aape karataa purakh bidhaataa |તે પોતે જ સર્જનહાર ભગવાન છે, ભાગ્યના આર્કિટેક્ટ છે.
ਜਿਨਿ ਆਪੇ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਪਛਾਤਾ ॥
jin aape aap upaae pachhaataa |તે પોતે જેમને બનાવ્યા છે તેનું મૂલ્યાંકન કરે છે.
ਆਪੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਪੇ ਸੇਵਕੁ ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ਹੇ ॥੧॥
aape satigur aape sevak aape srisatt upaaee he |1|તે પોતે જ સાચા ગુરુ છે, અને તે પોતે જ સેવક છે; તેણે પોતે જ બ્રહ્માંડ બનાવ્યું છે. ||1||
ਆਪੇ ਨੇੜੈ ਨਾਹੀ ਦੂਰੇ ॥
aape nerrai naahee doore |તે હાથની નજીક છે, દૂર નથી.
ਬੂਝਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇ ਜਨ ਪੂਰੇ ॥
boojheh guramukh se jan poore |ગુરુમુખો તેને સમજે છે; સંપૂર્ણ તે નમ્ર માણસો છે.
ਤਿਨ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਅਹਿਨਿਸਿ ਲਾਹਾ ਗੁਰ ਸੰਗਤਿ ਏਹ ਵਡਾਈ ਹੇ ॥੨॥
tin kee sangat ahinis laahaa gur sangat eh vaddaaee he |2|તેમની સાથે રાત-દિવસનો સંગાથ નફાકારક છે. ગુરુનો સંગ કરવાની આ જ ભવ્યતા છે. ||2||
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸੰਤ ਭਲੇ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੇ ॥
jug jug sant bhale prabh tere |હે ભગવાન, યુગો દરમ્યાન, તમારા સંતો પવિત્ર અને ઉત્કૃષ્ટ છે.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਰਸਨ ਰਸੇਰੇ ॥
har gun gaaveh rasan rasere |તેઓ ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે, તેમની જીભથી તેનો સ્વાદ માણે છે.
ਉਸਤਤਿ ਕਰਹਿ ਪਰਹਰਿ ਦੁਖੁ ਦਾਲਦੁ ਜਿਨ ਨਾਹੀ ਚਿੰਤ ਪਰਾਈ ਹੇ ॥੩॥
ausatat kareh parahar dukh daalad jin naahee chint paraaee he |3|તેઓ તેમની સ્તુતિ કરે છે, અને તેમની પીડા અને ગરીબી દૂર કરવામાં આવે છે; તેઓ બીજા કોઈથી ડરતા નથી. ||3||
ਓਇ ਜਾਗਤ ਰਹਹਿ ਨ ਸੂਤੇ ਦੀਸਹਿ ॥
oe jaagat raheh na soote deeseh |તેઓ જાગતા અને જાગૃત રહે છે, અને ઊંઘતા દેખાતા નથી.
ਸੰਗਤਿ ਕੁਲ ਤਾਰੇ ਸਾਚੁ ਪਰੀਸਹਿ ॥
sangat kul taare saach pareeseh |તેઓ સત્યની સેવા કરે છે, અને તેથી તેમના સાથીઓ અને સંબંધીઓને બચાવે છે.
ਕਲਿਮਲ ਮੈਲੁ ਨਾਹੀ ਤੇ ਨਿਰਮਲ ਓਇ ਰਹਹਿ ਭਗਤਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹੇ ॥੪॥
kalimal mail naahee te niramal oe raheh bhagat liv laaee he |4|તેઓ પાપોની ગંદકીથી રંગાયેલા નથી; તેઓ નિષ્કલંક અને શુદ્ધ છે, અને પ્રેમાળ ભક્તિમાં લીન રહે છે. ||4||
ਬੂਝਹੁ ਹਰਿ ਜਨ ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਣੀ ॥
boojhahu har jan satigur baanee |હે પ્રભુના નમ્ર સેવકો, ગુરુની બાની શબ્દને સમજો.
ਏਹੁ ਜੋਬਨੁ ਸਾਸੁ ਹੈ ਦੇਹ ਪੁਰਾਣੀ ॥
ehu joban saas hai deh puraanee |આ યૌવન, શ્વાસ અને શરીર જતું રહેશે.
ਆਜੁ ਕਾਲਿ ਮਰਿ ਜਾਈਐ ਪ੍ਰਾਣੀ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਿ ਰਿਦੈ ਧਿਆਈ ਹੇ ॥੫॥
aaj kaal mar jaaeeai praanee har jap jap ridai dhiaaee he |5|હે નશ્વર, તું આજે કે કાલે મૃત્યુ પામશે; જપ કરો, અને તમારા હૃદયમાં ભગવાનનું ધ્યાન કરો. ||5||
ਛੋਡਹੁ ਪ੍ਰਾਣੀ ਕੂੜ ਕਬਾੜਾ ॥
chhoddahu praanee koorr kabaarraa |હે નશ્વર, જૂઠાણા અને તમારા નકામા માર્ગોનો ત્યાગ કર.
ਕੂੜੁ ਮਾਰੇ ਕਾਲੁ ਉਛਾਹਾੜਾ ॥
koorr maare kaal uchhaahaarraa |મૃત્યુ જૂઠા માણસોને દુષ્ટપણે મારી નાખે છે.
ਸਾਕਤ ਕੂੜਿ ਪਚਹਿ ਮਨਿ ਹਉਮੈ ਦੁਹੁ ਮਾਰਗਿ ਪਚੈ ਪਚਾਈ ਹੇ ॥੬॥
saakat koorr pacheh man haumai duhu maarag pachai pachaaee he |6|અવિશ્વાસુ નિંદક જૂઠાણા અને તેના અહંકારી મન દ્વારા બરબાદ થઈ જાય છે. દ્વૈતના માર્ગ પર, તે સડી જાય છે અને સડી જાય છે. ||6||