ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 312
ਤਿਸੁ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ਗੁਰਸਿਖੀ ਮਨਿ ਵੀਚਾਰਿਆ ॥
tis agai pichhai dtoee naahee gurasikhee man veechaariaa |તેને અહીં કે પછી કોઈ આશ્રય મળશે નહીં; ગુરસિખોને આ વાત તેમના મનમાં સમજાઈ ગઈ છે.
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਮਿਲੇ ਸੇਈ ਜਨ ਉਬਰੇ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰਿਆ ॥
satiguroo no mile seee jan ubare jin hiradai naam samaariaa |સાચા ગુરુને મળે તે નમ્ર વ્યક્તિનો ઉદ્ધાર થાય છે; તે તેના હૃદયમાં ભગવાનના નામને વહાલ કરે છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੇ ਗੁਰਸਿਖ ਪੁਤਹਹੁ ਹਰਿ ਜਪਿਅਹੁ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰਿਆ ॥੨॥
jan naanak ke gurasikh putahahu har japiahu har nisataariaa |2|સેવક નાનક કહે છે: હે ગુરુશિખો, હે મારા પુત્રો, પ્રભુનું ધ્યાન કરો; ફક્ત ભગવાન જ તમને બચાવશે. ||2||
ਮਹਲਾ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਹਉਮੈ ਜਗਤੁ ਭੁਲਾਇਆ ਦੁਰਮਤਿ ਬਿਖਿਆ ਬਿਕਾਰ ॥
haumai jagat bhulaaeaa duramat bikhiaa bikaar |અહંકારે દુષ્ટ માનસિકતા અને ભ્રષ્ટાચારના ઝેર સાથે જગતને ભટકાવી દીધું છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਨਦਰਿ ਹੋਇ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧ ਅੰਧਿਆਰ ॥
satigur milai ta nadar hoe manamukh andh andhiaar |સાચા ગુરુને મળવાથી, આપણે ભગવાનની કૃપાની નજરથી ધન્યતા અનુભવીએ છીએ, જ્યારે સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખ અંધકારમાં ફરે છે.
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਜਿਸ ਨੋ ਸਬਦਿ ਲਾਏ ਪਿਆਰੁ ॥੩॥
naanak aape mel le jis no sabad laae piaar |3|ઓ નાનક, ભગવાન તેઓને પોતાનામાં સમાઈ લે છે જેમને તેઓ તેમના શબ્દના શબ્દને પ્રેમ કરવા પ્રેરણા આપે છે. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਚੁ ਸਚੇ ਕੀ ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹ ਹੈ ਸੋ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰੁ ਭਿਜੈ ॥
sach sache kee sifat salaah hai so kare jis andar bhijai |સાચા એકના વખાણ અને મહિમા સાચા છે; તે એકલા જ તેમને બોલે છે, જેનું મન અંદરથી નરમ છે.
ਜਿਨੀ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਕਾ ਕੰਧੁ ਨ ਕਬਹੂ ਛਿਜੈ ॥
jinee ik man ik araadhiaa tin kaa kandh na kabahoo chhijai |જેઓ એકાગ્ર ભક્તિથી એક ભગવાનની ભક્તિ કરે છે - તેમના શરીરનો ક્યારેય નાશ થતો નથી.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਪੁਰਖ ਸਾਬਾਸਿ ਹੈ ਜਿਨ ਸਚੁ ਰਸਨਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਿਜੈ ॥
dhan dhan purakh saabaas hai jin sach rasanaa amrit pijai |ધન્ય, ધન્ય અને પ્રશંસનીય તે વ્યક્તિ છે, જે પોતાની જીભથી સાચા નામના અમૃતનો સ્વાદ ચાખે છે.
ਸਚੁ ਸਚਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਭਾਵਦਾ ਸੇ ਮਨਿ ਸਚੀ ਦਰਗਹ ਲਿਜੈ ॥
sach sachaa jin man bhaavadaa se man sachee daragah lijai |જેનું મન સત્યના સાચાથી પ્રસન્ન થાય છે તે સાચા દરબારમાં સ્વીકારવામાં આવે છે.
ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਜਨਮੁ ਸਚਿਆਰੀਆ ਮੁਖ ਉਜਲ ਸਚੁ ਕਰਿਜੈ ॥੨੦॥
dhan dhan janam sachiaareea mukh ujal sach karijai |20|ધન્ય છે, ધન્ય છે એ સાચા માણસોનો જન્મ; સાચા ભગવાન તેમના ચહેરાને તેજસ્વી કરે છે. ||20||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਸਾਕਤ ਜਾਇ ਨਿਵਹਿ ਗੁਰ ਆਗੈ ਮਨਿ ਖੋਟੇ ਕੂੜਿ ਕੂੜਿਆਰੇ ॥
saakat jaae niveh gur aagai man khotte koorr koorriaare |અવિશ્વાસુ નિંદાઓ ગુરુ સમક્ષ જઈને નમસ્કાર કરે છે, પણ તેમનું મન ભ્રષ્ટ અને ખોટા છે, તદ્દન ખોટા છે.
ਜਾ ਗੁਰੁ ਕਹੈ ਉਠਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ਬਹਿ ਜਾਹਿ ਘੁਸਰਿ ਬਗੁਲਾਰੇ ॥
jaa gur kahai utthahu mere bhaaee beh jaeh ghusar bagulaare |જ્યારે ગુરુ કહે છે, "ઉઠો, મારા ભાગ્યના ભાઈઓ", તેઓ નીચે બેસી જાય છે, ક્રેનની જેમ ભીડ કરે છે.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਅੰਦਰਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਰਤੈ ਚੁਣਿ ਕਢੇ ਲਧੋਵਾਰੇ ॥
gurasikhaa andar satigur varatai chun kadte ladhovaare |સાચા ગુરુ તેમના ગુરુશિખોમાં પ્રવર્તે છે; તેઓ ભટકનારાઓને પસંદ કરે છે અને હાંકી કાઢે છે.
ਓਇ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਬਹਿ ਮੁਹੁ ਛਪਾਇਨਿ ਨ ਰਲਨੀ ਖੋਟੇਆਰੇ ॥
oe agai pichhai beh muhu chhapaaein na ralanee khotteaare |અહીં અને ત્યાં બેસીને, તેઓ તેમના ચહેરા છુપાવે છે; નકલી હોવાથી, તેઓ અસલી સાથે ભળી શકતા નથી.
ਓਨਾ ਦਾ ਭਖੁ ਸੁ ਓਥੈ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ਕੂੜੁ ਲਹਨਿ ਭੇਡਾਰੇ ॥
onaa daa bhakh su othai naahee jaae koorr lahan bheddaare |ત્યાં તેમના માટે ખોરાક નથી; ખોટા ઘેટાંની જેમ ગંદકીમાં જાય છે.
ਜੇ ਸਾਕਤੁ ਨਰੁ ਖਾਵਾਈਐ ਲੋਚੀਐ ਬਿਖੁ ਕਢੈ ਮੁਖਿ ਉਗਲਾਰੇ ॥
je saakat nar khaavaaeeai locheeai bikh kadtai mukh ugalaare |જો તમે અવિશ્વાસુ સિનિકને ખવડાવવાનો પ્રયત્ન કરશો, તો તે તેના મોંમાંથી ઝેર ફેંકી દેશે.
ਹਰਿ ਸਾਕਤ ਸੇਤੀ ਸੰਗੁ ਨ ਕਰੀਅਹੁ ਓਇ ਮਾਰੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰੇ ॥
har saakat setee sang na kareeahu oe maare sirajanahaare |હે ભગવાન, મને અવિશ્વાસુ નિંદની કંપનીમાં ન રહેવા દો, જે સર્જક ભગવાન દ્વારા શાપિત છે.
ਜਿਸ ਕਾ ਇਹੁ ਖੇਲੁ ਸੋਈ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰੇ ॥੧॥
jis kaa ihu khel soee kar vekhai jan naanak naam samaare |1|આ નાટક પ્રભુનું છે; તે તે કરે છે, અને તે તેના પર નજર રાખે છે. સેવક નાનક ભગવાનના નામની આદર કરે છે. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਹਰਿ ਉਰਿ ਧਾਰਿਆ ॥
satigur purakh agam hai jis andar har ur dhaariaa |સાચા ગુરુ, આદિમ અસ્તિત્વ, દુર્ગમ છે; તેણે ભગવાનનું નામ પોતાના હ્રદયમાં સમાવી લીધું છે.
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਅਪੜਿ ਕੋਇ ਨ ਸਕਈ ਜਿਸੁ ਵਲਿ ਸਿਰਜਣਹਾਰਿਆ ॥
satiguroo no aparr koe na sakee jis val sirajanahaariaa |સાચા ગુરુની બરાબરી કોઈ કરી શકતું નથી; સર્જક ભગવાન તેની બાજુમાં છે.
ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਾ ਖੜਗੁ ਸੰਜੋਉ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਹੈ ਜਿਤੁ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਵਿਡਾਰਿਆ ॥
satiguroo kaa kharrag sanjoau har bhagat hai jit kaal kanttak maar viddaariaa |ભગવાનની ભક્તિપૂજા એ સાચા ગુરુની તલવાર અને બખ્તર છે; તેણે ત્રાસ આપનાર મૃત્યુને મારી નાખ્યો અને બહાર કાઢ્યો.
ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਾ ਰਖਣਹਾਰਾ ਹਰਿ ਆਪਿ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੈ ਪਿਛੈ ਹਰਿ ਸਭਿ ਉਬਾਰਿਆ ॥
satiguroo kaa rakhanahaaraa har aap hai satiguroo kai pichhai har sabh ubaariaa |ભગવાન પોતે સાચા ગુરુના રક્ષક છે. જેઓ સાચા ગુરુના પગલે ચાલે છે તે બધાને ભગવાન બચાવે છે.
ਜੋ ਮੰਦਾ ਚਿਤਵੈ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਾ ਸੋ ਆਪਿ ਉਪਾਵਣਹਾਰੈ ਮਾਰਿਆ ॥
jo mandaa chitavai poore satiguroo kaa so aap upaavanahaarai maariaa |જે સંપૂર્ણ સાચા ગુરુનું ખરાબ વિચારે છે - સર્જનહાર ભગવાન પોતે તેનો નાશ કરે છે.
ਏਹ ਗਲ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸਚੇ ਕੀ ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਗਮੁ ਵੀਚਾਰਿਆ ॥੨॥
eh gal hovai har daragah sache kee jan naanak agam veechaariaa |2|આ શબ્દો પ્રભુના દરબારમાં સાચા તરીકે પુષ્ટિ કરવામાં આવશે; સેવક નાનક આ રહસ્ય છતી કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਚੁ ਸੁਤਿਆ ਜਿਨੀ ਅਰਾਧਿਆ ਜਾ ਉਠੇ ਤਾ ਸਚੁ ਚਵੇ ॥
sach sutiaa jinee araadhiaa jaa utthe taa sach chave |જેઓ નિદ્રાધીન હોય ત્યારે સાચા ભગવાનનો વાસ કરે છે, તેઓ જાગે ત્યારે સાચા નામનું ઉચ્ચારણ કરે છે.
ਸੇ ਵਿਰਲੇ ਜੁਗ ਮਹਿ ਜਾਣੀਅਹਿ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਰਵੇ ॥
se virale jug meh jaaneeeh jo guramukh sach rave |સાચા પ્રભુ પર વાસ કરનાર ગુરુમુખો દુનિયામાં કેટલા દુર્લભ છે.
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨ ਕਉ ਜਿ ਅਨਦਿਨੁ ਸਚੁ ਲਵੇ ॥
hau balihaaree tin kau ji anadin sach lave |જેઓ રાત-દિવસ સાચા નામનો જપ કરે છે તેમને હું બલિદાન છું.
ਜਿਨ ਮਨਿ ਤਨਿ ਸਚਾ ਭਾਵਦਾ ਸੇ ਸਚੀ ਦਰਗਹ ਗਵੇ ॥
jin man tan sachaa bhaavadaa se sachee daragah gave |સાચા ભગવાન તેમના મન અને શરીરને પ્રસન્ન કરે છે; તેઓ સાચા ભગવાનના દરબારમાં જાય છે.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਬੋਲੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਦਾ ਨਵੇ ॥੨੧॥
jan naanak bolai sach naam sach sachaa sadaa nave |21|સેવક નાનક સાચા નામનો જપ કરે છે; સાચે જ, સાચા ભગવાન કાયમ નવા છે. ||21||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਕਿਆ ਸਵਣਾ ਕਿਆ ਜਾਗਣਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥
kiaa savanaa kiaa jaaganaa guramukh te paravaan |કોણ ઊંઘે છે અને કોણ જાગે છે? જેઓ ગુરુમુખ છે તે મંજૂર છે.