ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 571
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅੰਤਰਿ ਮਲੁ ਲਾਗੈ ਮਾਇਆ ਕੇ ਵਾਪਾਰਾ ਰਾਮ ॥
maaeaa mohu antar mal laagai maaeaa ke vaapaaraa raam |માયાની આસક્તિની મલિનતા તેમના હૃદયમાં ચોંટી જાય છે; તેઓ એકલા માયા સાથે વ્યવહાર કરે છે.
ਮਾਇਆ ਕੇ ਵਾਪਾਰਾ ਜਗਤਿ ਪਿਆਰਾ ਆਵਣਿ ਜਾਣਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
maaeaa ke vaapaaraa jagat piaaraa aavan jaan dukh paaee |તેઓને આ જગતમાં માયાનો વ્યવહાર કરવો ગમે છે; આવે છે અને જાય છે, તેઓ પીડા સહન કરે છે.
ਬਿਖੁ ਕਾ ਕੀੜਾ ਬਿਖੁ ਸਿਉ ਲਾਗਾ ਬਿਸ੍ਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਈ ॥
bikh kaa keerraa bikh siau laagaa bisattaa maeh samaaee |ઝેરનો કીડો ઝેરનો વ્યસની છે; તે ખાતરમાં ડૂબી જાય છે.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋਇ ਕਮਾਵੈ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰਾ ॥
jo dhur likhiaa soe kamaavai koe na mettanahaaraa |તે તેના માટે પૂર્વનિર્ધારિત છે તે કરે છે; કોઈ તેના ભાગ્યને ભૂંસી શકતું નથી.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹੋਰਿ ਮੂਰਖ ਕੂਕਿ ਮੁਏ ਗਾਵਾਰਾ ॥੩॥
naanak naam rate tin sadaa sukh paaeaa hor moorakh kook mue gaavaaraa |3|હે નાનક, ભગવાનના નામથી રંગાયેલા, કાયમી શાંતિ મળે છે; અજ્ઞાની મૂર્ખ ચીસો પાડીને મરી જાય છે. ||3||
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਮਨੁ ਰੰਗਿਆ ਮੋਹਿ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਰਾਮ ॥
maaeaa mohi man rangiaa mohi sudh na kaaee raam |તેમના મન માયા પ્રત્યે ભાવનાત્મક આસક્તિથી રંગીન છે; આ ભાવનાત્મક જોડાણને કારણે, તેઓ સમજી શકતા નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਰੰਗੀਐ ਦੂਜਾ ਰੰਗੁ ਜਾਈ ਰਾਮ ॥
guramukh ihu man rangeeai doojaa rang jaaee raam |ગુરુમુખનો આત્મા પ્રભુના પ્રેમથી રંગાયેલો છે; દ્વૈતનો પ્રેમ દૂર થાય છે.
ਦੂਜਾ ਰੰਗੁ ਜਾਈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਈ ਸਚਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰਾ ॥
doojaa rang jaaee saach samaaee sach bhare bhanddaaraa |દ્વૈતનો પ્રેમ દૂર થાય છે, અને આત્મા સત્યમાં ભળી જાય છે; વેરહાઉસ સત્યથી છલકાઈ રહ્યું છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਸਚਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥
guramukh hovai soee boojhai sach savaaranahaaraa |જે ગુરુમુખ બને છે, તે સમજમાં આવે છે; ભગવાન તેને સત્યથી શણગારે છે.
ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਸੋ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਹੋਰੁ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਏ ॥
aape mele so har milai hor kahanaa kichhoo na jaae |તે એકલો પ્રભુ સાથે વિલીન થાય છે, જેને પ્રભુ મિલન કરાવે છે; બીજું કશું કહી અથવા કરી શકાતું નથી.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ਇਕਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ॥੪॥੫॥
naanak vin naavai bharam bhulaaeaa ik naam rate rang laae |4|5|હે નાનક, નામ વિના, શંકાથી ભ્રમિત થાય છે; પરંતુ કેટલાક, નામથી રંગાયેલા, ભગવાન માટે પ્રેમ રાખે છે. ||4||5||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
vaddahans mahalaa 3 |વદહાંસ, ત્રીજી મહેલ:
ਏ ਮਨ ਮੇਰਿਆ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਸੰਸਾਰੁ ਹੈ ਅੰਤਿ ਸਚਿ ਨਿਬੇੜਾ ਰਾਮ ॥
e man meriaa aavaa gaun sansaar hai ant sach niberraa raam |હે મારા મન, જગત આવે છે અને જાય છે જન્મ-મરણમાં; માત્ર સાચું નામ જ તમને અંતે મુક્તિ આપશે.
ਆਪੇ ਸਚਾ ਬਖਸਿ ਲਏ ਫਿਰਿ ਹੋਇ ਨ ਫੇਰਾ ਰਾਮ ॥
aape sachaa bakhas le fir hoe na feraa raam |જ્યારે સાચા ભગવાન પોતે ક્ષમા આપે છે, ત્યારે વ્યક્તિએ ફરીથી પુનર્જન્મના ચક્રમાં પ્રવેશવાની જરૂર નથી.
ਫਿਰਿ ਹੋਇ ਨ ਫੇਰਾ ਅੰਤਿ ਸਚਿ ਨਿਬੇੜਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥
fir hoe na feraa ant sach niberraa guramukh milai vaddiaaee |તેણે ફરીથી પુનર્જન્મના ચક્રમાં પ્રવેશવાની જરૂર નથી, અને અંતે તે મુક્તિ પામે છે; ગુરુમુખ તરીકે, તે ભવ્ય મહાનતા પ્રાપ્ત કરે છે.
ਸਾਚੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਹਜੇ ਮਾਤੇ ਸਹਜੇ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥
saachai rang raate sahaje maate sahaje rahe samaaee |સાચા પ્રભુ પ્રત્યેના પ્રેમથી રંગાયેલો, તે આકાશી આનંદનો નશો કરે છે, અને તે આકાશી ભગવાનમાં લીન રહે છે.
ਸਚਾ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ਸਚੁ ਵਸਾਇਆ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਤਿ ਨਿਬੇਰਾ ॥
sachaa man bhaaeaa sach vasaaeaa sabad rate ant niberaa |સાચા પ્રભુ તેના મનને પ્રસન્ન કરે છે; તે સાચા ભગવાનને પોતાના મનમાં સમાવે છે; શબ્દના શબ્દને અનુરૂપ, તે અંતમાં મુક્તિ પામે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਸਚਿ ਸਮਾਣੇ ਬਹੁਰਿ ਨ ਭਵਜਲਿ ਫੇਰਾ ॥੧॥
naanak naam rate se sach samaane bahur na bhavajal feraa |1|હે નાનક, જેઓ નામથી રંગાયેલા છે, તેઓ સાચા પ્રભુમાં ભળી જાઓ; તેઓ ફરીથી ભયાનક વિશ્વ મહાસાગરમાં નાખવામાં આવતા નથી. ||1||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਬਰਲੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਈ ਰਾਮ ॥
maaeaa mohu sabh baral hai doojai bhaae khuaaee raam |માયા પ્રત્યે ભાવનાત્મક જોડાણ એ સંપૂર્ણ ગાંડપણ છે; દ્વૈત પ્રેમ દ્વારા, વ્યક્તિ નાશ પામે છે.
ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਸਭੁ ਹੇਤੁ ਹੈ ਹੇਤੇ ਪਲਚਾਈ ਰਾਮ ॥
maataa pitaa sabh het hai hete palachaaee raam |માતા અને પિતા - બધા આ પ્રેમને આધીન છે; આ પ્રેમમાં તેઓ ફસાઈ ગયા છે.
ਹੇਤੇ ਪਲਚਾਈ ਪੁਰਬਿ ਕਮਾਈ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਈ ॥
hete palachaaee purab kamaaee mett na sakai koee |તેઓ તેમના ભૂતકાળના કાર્યોને કારણે આ પ્રેમમાં ફસાઈ ગયા છે, જેને કોઈ ભૂંસી શકતું નથી.
ਜਿਨਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੀ ਸੋ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
jin srisatt saajee so kar vekhai tis jevadd avar na koee |જેણે બ્રહ્માંડ બનાવ્યું છે, તે જુએ છે; તેમના જેવો મહાન બીજો કોઈ નથી.
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧਾ ਤਪਿ ਤਪਿ ਖਪੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਈ ॥
manamukh andhaa tap tap khapai bin sabadai saant na aaee |આંધળો, સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ તેના બળતા ક્રોધથી ભસ્મ થઈ જાય છે; શબ્દના શબ્દ વિના, શાંતિ પ્રાપ્ત થતી નથી.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ਭੁਲਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਖੁਆਈ ॥੨॥
naanak bin naavai sabh koee bhulaa maaeaa mohi khuaaee |2|હે નાનક, નામ વિના, દરેક વ્યક્તિ ભ્રમિત છે, માયાના ભાવનાત્મક આસક્તિથી નાશ પામે છે. ||2||
ਏਹੁ ਜਗੁ ਜਲਤਾ ਦੇਖਿ ਕੈ ਭਜਿ ਪਏ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ਰਾਮ ॥
ehu jag jalataa dekh kai bhaj pe har saranaaee raam |આ સંસારમાં આગ લાગી છે તે જોઈને હું ભગવાનના ધામમાં દોડી આવ્યો છું.
ਅਰਦਾਸਿ ਕਰਂੀ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਆਗੈ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਦੇਹੁ ਵਡਾਈ ਰਾਮ ॥
aradaas karanee gur poore aagai rakh levahu dehu vaddaaee raam |હું સંપૂર્ણ ગુરુને મારી પ્રાર્થના કરું છું: કૃપા કરીને મને બચાવો, અને મને તમારી ભવ્ય મહાનતાથી આશીર્વાદ આપો.
ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਸਰਣਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਦਾਤਾ ॥
rakh levahu saranaaee har naam vaddaaee tudh jevadd avar na daataa |મને તમારા અભયારણ્યમાં સાચવો, અને ભગવાનના નામની ભવ્ય મહાનતાથી મને આશીર્વાદ આપો; તમારા જેવો મહાન આપનાર બીજો કોઈ નથી.
ਸੇਵਾ ਲਾਗੇ ਸੇ ਵਡਭਾਗੇ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ॥
sevaa laage se vaddabhaage jug jug eko jaataa |જેઓ તમારી સેવામાં લાગેલા છે તેઓ બહુ ભાગ્યશાળી છે; સમગ્ર યુગમાં, તેઓ એક ભગવાનને જાણે છે.
ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਗਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
jat sat sanjam karam kamaavai bin gur gat nahee paaee |તમે બ્રહ્મચર્ય, સત્ય, કઠોર સ્વ-શિસ્ત અને ધાર્મિક વિધિઓનું પાલન કરી શકો છો, પરંતુ ગુરુ વિના, તમે મુક્તિ પામશો નહીં.
ਨਾਨਕ ਤਿਸ ਨੋ ਸਬਦੁ ਬੁਝਾਏ ਜੋ ਜਾਇ ਪਵੈ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ॥੩॥
naanak tis no sabad bujhaae jo jaae pavai har saranaaee |3|ઓ નાનક, તે એકલા જ શબ્દના શબ્દને સમજે છે, જે જઈને ભગવાનના અભયારણ્યને શોધે છે. ||3||
ਜੋ ਹਰਿ ਮਤਿ ਦੇਇ ਸਾ ਊਪਜੈ ਹੋਰ ਮਤਿ ਨ ਕਾਈ ਰਾਮ ॥
jo har mat dee saa aoopajai hor mat na kaaee raam |તે સમજણ, ભગવાન દ્વારા આપવામાં, સારી રીતે અપ; બીજી કોઈ સમજણ નથી.
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੁ ਤੂ ਆਪੇ ਦੇਹਿ ਬੁਝਾਈ ਰਾਮ ॥
antar baahar ek too aape dehi bujhaaee raam |ઊંડે અંદર, અને તેની બહાર પણ, તમે એકલા છો, હે ભગવાન; તમે પોતે જ આ સમજણ આપો છો.
ਆਪੇ ਦੇਹਿ ਬੁਝਾਈ ਅਵਰ ਨ ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ॥
aape dehi bujhaaee avar na bhaaee guramukh har ras chaakhiaa |જેને તે પોતે આ સમજણથી આશીર્વાદ આપે છે, તે બીજાને પ્રેમ કરતો નથી. ગુરુમુખ તરીકે, તે ભગવાનના સૂક્ષ્મ સારનો સ્વાદ લે છે.
ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਦਾ ਹੈ ਸਾਚਾ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਖਿਆ ॥
dar saachai sadaa hai saachaa saachai sabad subhaakhiaa |સાચા અદાલતમાં, તે કાયમ સાચો છે; પ્રેમ સાથે, તે શબ્દના સાચા શબ્દનો ઉચ્ચાર કરે છે.