ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 851
ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ ਜਨਮਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥
manamukh agiaanee andhule janam mareh fir aavai jaae |અજ્ઞાની સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો અંધ છે. તેઓ જન્મે છે, માત્ર ફરીથી મૃત્યુ પામે છે, અને આવતા-જતા રહે છે.
ਕਾਰਜ ਸਿਧਿ ਨ ਹੋਵਨੀ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਏ ॥
kaaraj sidh na hovanee ant geaa pachhutaae |તેમની બાબતો ઉકેલાતી નથી, અને અંતે, તેઓ પસ્તાવો કરીને અને પસ્તાવો કરીને વિદાય લે છે.
ਜਿਸੁ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥
jis karam hovai tis satigur milai so har har naam dhiaae |જે ભગવાનની કૃપાથી ધન્ય છે, તે સાચા ગુરુને મળે છે; તે એકલા ભગવાન, હર, હરના નામનું ધ્યાન કરે છે.
ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਜਨ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਨਿੑ ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਬਲਿ ਜਾਏ ॥੧॥
naam rate jan sadaa sukh paaeini jan naanak tin bal jaae |1|નામથી રંગાયેલા, ભગવાનના નમ્ર સેવકોને કાયમી શાંતિ મળે છે; સેવક નાનક તેમના માટે બલિદાન છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਜਗਿ ਮੋਹਣੀ ਜਿਨਿ ਮੋਹਿਆ ਸੰਸਾਰੁ ॥
aasaa manasaa jag mohanee jin mohiaa sansaar |આશા અને ઇચ્છા વિશ્વને લલચાવે છે; તેઓ સમગ્ર બ્રહ્માંડને લલચાવે છે.
ਸਭੁ ਕੋ ਜਮ ਕੇ ਚੀਰੇ ਵਿਚਿ ਹੈ ਜੇਤਾ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ॥
sabh ko jam ke cheere vich hai jetaa sabh aakaar |દરેક વ્યક્તિ, અને જેનું સર્જન થયું છે, તે મૃત્યુના આધિપત્ય હેઠળ છે.
ਹੁਕਮੀ ਹੀ ਜਮੁ ਲਗਦਾ ਸੋ ਉਬਰੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥
hukamee hee jam lagadaa so ubarai jis bakhasai karataar |પ્રભુની આજ્ઞાથી, મૃત્યુ મરણ પામે છે; તે એકલો જ બચાવે છે, જેને સર્જનહાર ભગવાન માફ કરે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਏਹੁ ਮਨੁ ਤਾਂ ਤਰੈ ਜਾ ਛੋਡੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
naanak guraparasaadee ehu man taan tarai jaa chhoddai ahankaar |હે નાનક, ગુરુની કૃપાથી, આ નશ્વર તરી જાય છે, જો તે પોતાનો અહંકાર છોડી દે.
ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਮਾਰੇ ਨਿਰਾਸੁ ਹੋਇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥੨॥
aasaa manasaa maare niraas hoe gurasabadee veechaar |2|આશા અને ઇચ્છા પર વિજય મેળવો, અને અસંબંધિત રહો; ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરો. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜਿਥੈ ਜਾਈਐ ਜਗਤ ਮਹਿ ਤਿਥੈ ਹਰਿ ਸਾਈ ॥
jithai jaaeeai jagat meh tithai har saaee |હું આ જગતમાં જ્યાં પણ જાઉં છું, ત્યાં મને પ્રભુ દેખાય છે.
ਅਗੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਸਚਾ ਨਿਆਈ ॥
agai sabh aape varatadaa har sachaa niaaee |પરલોકમાં પણ, ભગવાન, સાચા ન્યાયાધીશ પોતે, સર્વત્ર વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છે.
ਕੂੜਿਆਰਾ ਕੇ ਮੁਹ ਫਿਟਕੀਅਹਿ ਸਚੁ ਭਗਤਿ ਵਡਿਆਈ ॥
koorriaaraa ke muh fittakeeeh sach bhagat vaddiaaee |ખોટાના ચહેરા શ્રાપિત છે, જ્યારે સાચા ભક્તો ભવ્ય મહાનતાથી ધન્ય છે.
ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚਾ ਨਿਆਉ ਹੈ ਸਿਰਿ ਨਿੰਦਕ ਛਾਈ ॥
sach saahib sachaa niaau hai sir nindak chhaaee |પ્રભુ અને ગુરુ સાચા છે અને તેમનો ન્યાય સાચો છે. નિંદા કરનારાઓના માથા રાખથી ઢંકાયેલા છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੫॥
jan naanak sach araadhiaa guramukh sukh paaee |5|સેવક નાનક સાચા ભગવાનની આરાધના કરે છે; ગુરુમુખ તરીકે, તેને શાંતિ મળે છે. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਜੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਖਸ ਕਰੇਇ ॥
poorai bhaag satigur paaeeai je har prabh bakhas karee |સંપૂર્ણ નિયતિ દ્વારા, જો ભગવાન ભગવાન ક્ષમા આપે તો વ્યક્તિ સાચા ગુરુને શોધે છે.
ਓਪਾਵਾ ਸਿਰਿ ਓਪਾਉ ਹੈ ਨਾਉ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
opaavaa sir opaau hai naau paraapat hoe |તમામ પ્રયત્નોમાંથી શ્રેષ્ઠ પ્રયાસ પ્રભુના નામની પ્રાપ્તિનો છે.
ਅੰਦਰੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਹਿਰਦੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
andar seetal saant hai hiradai sadaa sukh hoe |તે હૃદયમાં ઊંડે ઊંડે ઠંડક, સુખદાયક શાંતિ અને શાશ્વત શાંતિ લાવે છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖਾਣਾ ਪੈਨੑਣਾ ਨਾਨਕ ਨਾਇ ਵਡਿਆਈ ਹੋਇ ॥੧॥
amrit khaanaa painanaa naanak naae vaddiaaee hoe |1|પછી, વ્યક્તિ અમૃત અમૃત ખાય છે અને પહેરે છે; ઓ નાનક, નામ દ્વારા, ભવ્ય મહાનતા આવે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਏ ਮਨ ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸੁਣਿ ਪਾਇਹਿ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥
e man gur kee sikh sun paaeihi gunee nidhaan |હે મન, ગુરુનો ઉપદેશ સાંભળીને, તું પુણ્યનો ખજાનો મેળવશે.
ਸੁਖਦਾਤਾ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
sukhadaataa terai man vasai haumai jaae abhimaan |શાંતિ આપનાર તમારા મનમાં વાસ કરશે; તમે અહંકાર અને અભિમાનથી મુક્ત થશો.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai amrit gunee nidhaan |2|હે નાનક, તેમની કૃપાથી, વ્યક્તિ પુણ્યના ખજાનાના અમૃતથી ધન્ય થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜਿਤਨੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਸਾਹ ਰਾਜੇ ਖਾਨ ਉਮਰਾਵ ਸਿਕਦਾਰ ਹਹਿ ਤਿਤਨੇ ਸਭਿ ਹਰਿ ਕੇ ਕੀਏ ॥
jitane paatisaah saah raaje khaan umaraav sikadaar heh titane sabh har ke kee |રાજાઓ, સમ્રાટો, શાસકો, સ્વામીઓ, ઉમરાવો અને સરદારો, બધા ભગવાન દ્વારા બનાવવામાં આવ્યા છે.
ਜੋ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਕਰਾਵੈ ਸੁ ਓਇ ਕਰਹਿ ਸਭਿ ਹਰਿ ਕੇ ਅਰਥੀਏ ॥
jo kichh har karaavai su oe kareh sabh har ke arathee |જે કંઈ પ્રભુ તેમને કરાવે છે, તેઓ કરે છે; તેઓ બધા ભિખારી છે, ભગવાન પર આધારિત છે.
ਸੋ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਵਲਿ ਹੈ ਤਿਨਿ ਸਭਿ ਵਰਨ ਚਾਰੇ ਖਾਣੀ ਸਭ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਗੋਲੇ ਕਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣ ਕਉ ਦੀਏ ॥
so aaisaa har sabhanaa kaa prabh satigur kai val hai tin sabh varan chaare khaanee sabh srisatt gole kar satigur agai kaar kamaavan kau dee |એવા ભગવાન છે, સર્વના પ્રભુ; તે સાચા ગુરુના પક્ષે છે. તમામ જાતિઓ અને સામાજિક વર્ગો, સર્જનના ચાર સ્ત્રોતો અને સમગ્ર બ્રહ્માંડ સાચા ગુરુના દાસ છે; ભગવાન તેમને તેમના માટે કામ કરે છે.
ਹਰਿ ਸੇਵੇ ਕੀ ਐਸੀ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਹੁ ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਜਿਨਿ ਵਿਚਹੁ ਕਾਇਆ ਨਗਰੀ ਦੁਸਮਨ ਦੂਤ ਸਭਿ ਮਾਰਿ ਕਢੀਏ ॥
har seve kee aaisee vaddiaaee dekhahu har santahu jin vichahu kaaeaa nagaree dusaman doot sabh maar kadtee |હે પ્રભુના સંતો, પ્રભુની સેવા કરવાની ભવ્ય મહાનતા જુઓ; તેણે તમામ શત્રુઓ અને દુષ્કર્મીઓને શરીર-ગામમાંથી બહાર કાઢીને જીતી લીધા છે.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾਲੁ ਹੋਆ ਭਗਤ ਜਨਾ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਰਖਿ ਲੀਏ ॥੬॥
har har kirapaal hoaa bhagat janaa upar har aapanee kirapaa kar har aap rakh lee |6|ભગવાન, હર, હર, તેમના નમ્ર ભક્તો પર દયાળુ છે; તેમની કૃપા આપીને, ભગવાન પોતે તેમનું રક્ષણ કરે છે અને તેનું રક્ષણ કરે છે. ||6||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਧਿਆਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
andar kapatt sadaa dukh hai manamukh dhiaan na laagai |અંદર છેતરપિંડી અને દંભ સતત પીડા લાવે છે; સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ ધ્યાનનો અભ્યાસ કરતો નથી.
ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਦੁਖੁ ਵਰਤੈ ਦੁਖੁ ਆਗੈ ॥
dukh vich kaar kamaavanee dukh varatai dukh aagai |વેદના સહન કરીને, તે તેના કાર્યો કરે છે; તે પીડામાં ડૂબી ગયો છે, અને તે પછીથી પીડા સહન કરશે.
ਕਰਮੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੀਐ ਤਾ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ॥
karamee satigur bhetteeai taa sach naam liv laagai |તેના કર્મ દ્વારા, તે સાચા ગુરુને મળે છે, અને પછી, તે પ્રેમથી સાચા નામ સાથે જોડાય છે.
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ਅੰਦਰਹੁ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥੧॥
naanak sahaje sukh hoe andarahu bhram bhau bhaagai |1|હે નાનક, તે સ્વાભાવિક રીતે જ શાંતિમાં છે; શંકા અને ભય ભાગી જાય છે અને તેને છોડી દે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਹੈ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
guramukh sadaa har rang hai har kaa naau man bhaaeaa |ગુરુમુખ કાયમ પ્રભુના પ્રેમમાં હોય છે. પ્રભુનું નામ તેના મનને પ્રસન્ન કરે છે.