ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1286
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਸਮੑਾਲੀਐ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥
guramukh sabad samaaleeai sache ke gun gaau |ગુરુમુખો શબ્દના શબ્દ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે. તેઓ સાચા પ્રભુના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲੇ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥੨॥
naanak naam rate jan niramale sahaje sach samaau |2|હે નાનક, જે નમ્ર લોકો નામથી રંગાયેલા છે તેઓ શુદ્ધ અને નિષ્કલંક છે. તેઓ સાહજિક રીતે સાચા પ્રભુમાં ભળી જાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥
pooraa satigur sev pooraa paaeaa |સંપૂર્ણ સાચા ગુરુની સેવા કરીને, મને સંપૂર્ણ ભગવાન મળ્યા છે.
ਪੂਰੈ ਕਰਮਿ ਧਿਆਇ ਪੂਰਾ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
poorai karam dhiaae pooraa sabad man vasaaeaa |સંપૂર્ણ ભગવાનનું ધ્યાન કરીને, સંપૂર્ણ કર્મ દ્વારા, મેં મારા મનમાં શબ્દને સમાવી લીધો છે.
ਪੂਰੈ ਗਿਆਨਿ ਧਿਆਨਿ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
poorai giaan dhiaan mail chukaaeaa |સંપૂર્ણ આધ્યાત્મિક જ્ઞાન અને ધ્યાન દ્વારા, મારી મલિનતા ધોવાઈ ગઈ છે.
ਹਰਿ ਸਰਿ ਤੀਰਥਿ ਜਾਣਿ ਮਨੂਆ ਨਾਇਆ ॥
har sar teerath jaan manooaa naaeaa |ભગવાન મારું પવિત્ર તીર્થસ્થાન અને શુદ્ધિકરણનું પૂલ છે; હું તેનામાં મારું મન ધોઈ નાખું છું.
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਰਿ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥
sabad marai man maar dhan janedee maaeaa |જે શબ્દમાં મૃત્યુ પામે છે અને તેના મનને જીતી લે છે - ધન્ય છે તે માતા જેણે તેને જન્મ આપ્યો.
ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰੁ ਸਚਾ ਆਇਆ ॥
dar sachai sachiaar sachaa aaeaa |ભગવાનના દરબારમાં તે સાચો છે, અને તેનું આ જગતમાં આવવું સાચું છે.
ਪੁਛਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ਜਾਂ ਖਸਮੈ ਭਾਇਆ ॥
puchh na sakai koe jaan khasamai bhaaeaa |તે વ્યક્તિને કોઈ પડકારી શકે નહીં, જેનાથી આપણો સ્વામી પ્રસન્ન થાય.
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸਲਾਹਿ ਲਿਖਿਆ ਪਾਇਆ ॥੧੮॥
naanak sach salaeh likhiaa paaeaa |18|હે નાનક, સાચા ભગવાનની સ્તુતિ કરતાં, તેમનું પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય સક્રિય થાય છે. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਕੁਲਹਾਂ ਦੇਂਦੇ ਬਾਵਲੇ ਲੈਂਦੇ ਵਡੇ ਨਿਲਜ ॥
kulahaan dende baavale lainde vadde nilaj |જેઓ માન્યતાની ઔપચારિક ટોપીઓ આપે છે તેઓ મૂર્ખ છે; જેઓ તેમને પ્રાપ્ત કરે છે તેઓને કોઈ શરમ નથી.
ਚੂਹਾ ਖਡ ਨ ਮਾਵਈ ਤਿਕਲਿ ਬੰਨੑੈ ਛਜ ॥
choohaa khadd na maavee tikal banaai chhaj |ઉંદર તેની કમરની આસપાસ બાસ્કેટ બાંધીને તેના છિદ્રમાં પ્રવેશી શકતો નથી.
ਦੇਨਿੑ ਦੁਆਈ ਸੇ ਮਰਹਿ ਜਿਨ ਕਉ ਦੇਨਿ ਸਿ ਜਾਹਿ ॥
deni duaaee se mareh jin kau den si jaeh |જેઓ આશીર્વાદ આપે છે તેઓ મૃત્યુ પામે છે, અને તેઓ જેને આશીર્વાદ આપે છે તેઓ પણ જતા રહેશે.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਪਈ ਕਿਥੈ ਜਾਇ ਸਮਾਹਿ ॥
naanak hukam na jaapee kithai jaae samaeh |હે નાનક, ભગવાનની આજ્ઞાને કોઈ જાણતું નથી, જેનાથી બધાએ વિદાય લેવી જોઈએ.
ਫਸਲਿ ਅਹਾੜੀ ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਸਾਵਣੀ ਸਚੁ ਨਾਉ ॥
fasal ahaarree ek naam saavanee sach naau |વસંત લણણી એ એક ભગવાનનું નામ છે; પાનખરની લણણી એ સાચું નામ છે.
ਮੈ ਮਹਦੂਦੁ ਲਿਖਾਇਆ ਖਸਮੈ ਕੈ ਦਰਿ ਜਾਇ ॥
mai mahadood likhaaeaa khasamai kai dar jaae |જ્યારે હું તેમના દરબારમાં પહોંચું છું ત્યારે મને મારા ભગવાન અને માસ્ટર તરફથી માફીનો પત્ર મળે છે.
ਦੁਨੀਆ ਕੇ ਦਰ ਕੇਤੜੇ ਕੇਤੇ ਆਵਹਿ ਜਾਂਹਿ ॥
duneea ke dar ketarre kete aaveh jaanhi |દુનિયાની ઘણી બધી અદાલતો છે, અને ત્યાં આવનારા ઘણા છે.
ਕੇਤੇ ਮੰਗਹਿ ਮੰਗਤੇ ਕੇਤੇ ਮੰਗਿ ਮੰਗਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥
kete mangeh mangate kete mang mang jaeh |1|ભીખ માંગનારા ઘણા ભિખારીઓ છે; ઘણા લોકો ભીખ માંગે છે અને મૃત્યુ સુધી ભીખ માંગે છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਸਉ ਮਣੁ ਹਸਤੀ ਘਿਉ ਗੁੜੁ ਖਾਵੈ ਪੰਜਿ ਸੈ ਦਾਣਾ ਖਾਇ ॥
sau man hasatee ghiau gurr khaavai panj sai daanaa khaae |હાથી સો પાઉન્ડ ઘી અને દાળ અને પાંચસો પાઉન્ડ મકાઈ ખાય છે.
ਡਕੈ ਫੂਕੈ ਖੇਹ ਉਡਾਵੈ ਸਾਹਿ ਗਇਐ ਪਛੁਤਾਇ ॥
ddakai fookai kheh uddaavai saeh geaai pachhutaae |તે ઓડકાર ખાય છે અને બૂમ પાડે છે અને ધૂળ વિખેરી નાખે છે, અને જ્યારે શ્વાસ તેના શરીરને છોડી દે છે, ત્યારે તેને પસ્તાવો થાય છે.
ਅੰਧੀ ਫੂਕਿ ਮੁਈ ਦੇਵਾਨੀ ॥
andhee fook muee devaanee |આંધળા અને ઘમંડી ગાંડા મરે છે.
ਖਸਮਿ ਮਿਟੀ ਫਿਰਿ ਭਾਨੀ ॥
khasam mittee fir bhaanee |ભગવાનને આધીન થવું, વ્યક્તિ તેને પ્રસન્ન કરે છે.
ਅਧੁ ਗੁਲ੍ਹਾ ਚਿੜੀ ਕਾ ਚੁਗਣੁ ਗੈਣਿ ਚੜੀ ਬਿਲਲਾਇ ॥
adh gulhaa chirree kaa chugan gain charree bilalaae |સ્પેરો માત્ર અડધો દાણો ખાય છે, પછી તે આકાશમાં ઉડે છે અને કિલકિલાટ કરે છે.
ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਓਹਾ ਚੰਗੀ ਜਿ ਕਰੇ ਖੁਦਾਇ ਖੁਦਾਇ ॥
khasamai bhaavai ohaa changee ji kare khudaae khudaae |સારી સ્પેરો તેના ભગવાન અને માસ્ટરને પ્રસન્ન કરે છે, જો તે ભગવાનના નામનો કિલ્લોલ કરે છે.
ਸਕਤਾ ਸੀਹੁ ਮਾਰੇ ਸੈ ਮਿਰਿਆ ਸਭ ਪਿਛੈ ਪੈ ਖਾਇ ॥
sakataa seehu maare sai miriaa sabh pichhai pai khaae |શક્તિશાળી વાઘ સેંકડો હરણને મારી નાખે છે, અને અન્ય તમામ પ્રકારના પ્રાણીઓ તે જે છોડે છે તે ખાય છે.
ਹੋਇ ਸਤਾਣਾ ਘੁਰੈ ਨ ਮਾਵੈ ਸਾਹਿ ਗਇਐ ਪਛੁਤਾਇ ॥
hoe sataanaa ghurai na maavai saeh geaai pachhutaae |તે ખૂબ જ મજબૂત બને છે, અને તેના ગુફામાં સમાવી શકાતું નથી, પરંતુ જ્યારે તેને જવું જોઈએ, ત્યારે તે પસ્તાવો કરે છે.
ਅੰਧਾ ਕਿਸ ਨੋ ਬੁਕਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥
andhaa kis no buk sunaavai |તો આંધળા જાનવરની ગર્જનાથી કોણ પ્રભાવિત થાય છે?
ਖਸਮੈ ਮੂਲਿ ਨ ਭਾਵੈ ॥
khasamai mool na bhaavai |તે તેના પ્રભુ અને ગુરુને બિલકુલ પ્રસન્ન કરતો નથી.
ਅਕ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੇ ਅਕ ਤਿਡਾ ਅਕ ਡਾਲੀ ਬਹਿ ਖਾਇ ॥
ak siau preet kare ak tiddaa ak ddaalee beh khaae |જંતુ મિલ્કવીડ છોડને પ્રેમ કરે છે; તેની ડાળી પર બેસીને તે તેને ખાય છે.
ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਓਹੋ ਚੰਗਾ ਜਿ ਕਰੇ ਖੁਦਾਇ ਖੁਦਾਇ ॥
khasamai bhaavai oho changaa ji kare khudaae khudaae |જો તે ભગવાનના નામનો કિલ્લોલ કરે તો તે તેના ભગવાન અને માસ્ટરને સારું અને પ્રસન્ન બને છે.
ਨਾਨਕ ਦੁਨੀਆ ਚਾਰਿ ਦਿਹਾੜੇ ਸੁਖਿ ਕੀਤੈ ਦੁਖੁ ਹੋਈ ॥
naanak duneea chaar dihaarre sukh keetai dukh hoee |હે નાનક, સંસાર થોડા દિવસો જ રહે છે; આનંદમાં વ્યસ્ત રહેવાથી દુઃખ ઉત્પન્ન થાય છે.
ਗਲਾ ਵਾਲੇ ਹੈਨਿ ਘਣੇਰੇ ਛਡਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਈ ॥
galaa vaale hain ghanere chhadd na sakai koee |બડાઈ મારનારા અને બડાઈ મારનારા ઘણા છે, પણ તેમાંથી કોઈ જગતથી અળગા રહી શકતું નથી.
ਮਖਂੀ ਮਿਠੈ ਮਰਣਾ ॥
makhanee mitthai maranaa |માખી મીઠાઈ ખાતર મરી જાય છે.
ਜਿਨ ਤੂ ਰਖਹਿ ਤਿਨ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਤਿਨ ਭਉ ਸਾਗਰੁ ਤਰਣਾ ॥੨॥
jin too rakheh tin nerr na aavai tin bhau saagar taranaa |2|હે પ્રભુ, તમે જેની રક્ષા કરો છો તેમની પાસે મૃત્યુ પણ આવતું નથી. તમે તેમને ભયાનક વિશ્વ-સમુદ્ર પાર લઈ જાઓ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਤੂ ਧਣੀ ਸਚਾ ਅਲਖ ਅਪਾਰੁ ॥
agam agochar too dhanee sachaa alakh apaar |હે અદૃશ્ય અને અનંત સાચા પ્રભુ, તમે દુર્ગમ અને અગમ્ય છો.
ਤੂ ਦਾਤਾ ਸਭਿ ਮੰਗਤੇ ਇਕੋ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥
too daataa sabh mangate iko devanahaar |આપ આપનાર છો, બધા તારા ભિખારી છે. તમે એકલા મહાન દાતા છો.
ਜਿਨੀ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jinee seviaa tinee sukh paaeaa guramatee veechaar |જેઓ તમારી સેવા કરે છે તેઓ ગુરુના ઉપદેશોનું ચિંતન કરીને શાંતિ મેળવે છે.
ਇਕਨਾ ਨੋ ਤੁਧੁ ਏਵੈ ਭਾਵਦਾ ਮਾਇਆ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
eikanaa no tudh evai bhaavadaa maaeaa naal piaar |કેટલાક, તમારી ઇચ્છા મુજબ, માયાના પ્રેમમાં છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀਐ ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰੁ ॥
gur kai sabad salaaheeai antar prem piaar |ગુરુના શબ્દ દ્વારા, ભગવાનની સ્તુતિ કરો અને અંદરથી પ્રેમ કરો.
ਵਿਣੁ ਪ੍ਰੀਤੀ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
vin preetee bhagat na hovee vin satigur na lagai piaar |પ્રેમ વિના ભક્તિ નથી. સાચા ગુરૂ વિના, પ્રેમ સંપન્ન થતો નથી.
ਤੂ ਪ੍ਰਭੁ ਸਭਿ ਤੁਧੁ ਸੇਵਦੇ ਇਕ ਢਾਢੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥
too prabh sabh tudh sevade ik dtaadtee kare pukaar |તમે ભગવાન ભગવાન છો; દરેક વ્યક્તિ તમારી સેવા કરે છે. આ તમારા નમ્ર મિનિસ્ટ્રલની પ્રાર્થના છે.
ਦੇਹਿ ਦਾਨੁ ਸੰਤੋਖੀਆ ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਆਧਾਰੁ ॥੧੯॥
dehi daan santokheea sachaa naam milai aadhaar |19|કૃપા કરીને મને સંતોષની ભેટ સાથે આશીર્વાદ આપો, જેથી હું મારા આધાર તરીકે સાચું નામ પ્રાપ્ત કરી શકું. ||19||