ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1012
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਏ ॥੭॥
gur sevaa sadaa sukh hai jis no hukam manaae |7|ગુરુની સેવા કરવાથી, શાશ્વત શાંતિ પ્રાપ્ત થાય છે, જેમને ભગવાન તેમની આજ્ઞાનું પાલન કરવાની પ્રેરણા આપે છે. ||7||
ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਸਭ ਧਾਤੁ ਹੈ ਮਾਟੀ ਰਲਿ ਜਾਈ ॥
sueinaa rupaa sabh dhaat hai maattee ral jaaee |સોનું અને ચાંદી અને તમામ ધાતુઓ અંતમાં ધૂળ સાથે ભળી જાય છે
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥
bin naavai naal na chalee satigur boojh bujhaaee |નામ વિના, તમારી સાથે કંઈ જતું નથી; સાચા ગુરુએ આ સમજણ આપી છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਸਾਚੈ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥੮॥੫॥
naanak naam rate se niramale saachai rahe samaaee |8|5|હે નાનક, જેઓ નામ સાથે જોડાયેલા છે તેઓ નિષ્કલંક અને શુદ્ધ છે; તેઓ સત્યમાં ભળી જાય છે. ||8||5||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |મારૂ, પ્રથમ મહેલ:
ਹੁਕਮੁ ਭਇਆ ਰਹਣਾ ਨਹੀ ਧੁਰਿ ਫਾਟੇ ਚੀਰੈ ॥
hukam bheaa rahanaa nahee dhur faatte cheerai |ઓર્ડર જારી કરવામાં આવ્યો છે, અને તે રહી શકતો નથી; રહેવાની પરવાનગી તોડી નાખવામાં આવી છે.
ਏਹੁ ਮਨੁ ਅਵਗਣਿ ਬਾਧਿਆ ਸਹੁ ਦੇਹ ਸਰੀਰੈ ॥
ehu man avagan baadhiaa sahu deh sareerai |આ મન તેના દોષોથી બંધાયેલું છે; તે તેના શરીરમાં ભયંકર પીડા સહન કરે છે.
ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਬਖਸਾਈਅਹਿ ਸਭਿ ਗੁਨਹ ਫਕੀਰੈ ॥੧॥
poorai gur bakhasaaeeeh sabh gunah fakeerai |1|સંપૂર્ણ ગુરુ તેમના દ્વારે ભિખારીની બધી ભૂલો માફ કરે છે. ||1||
ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਉਠਿ ਚਲਣਾ ਬੁਝੁ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰਾ ॥
kiau raheeai utth chalanaa bujh sabad beechaaraa |તે અહીં કેવી રીતે રહી શકે? તેણે ઉઠવું જોઈએ અને પ્રસ્થાન કરવું જોઈએ. શબ્દના શબ્દનું ચિંતન કરો, અને આને સમજો.
ਜਿਸੁ ਤੂ ਮੇਲਹਿ ਸੋ ਮਿਲੈ ਧੁਰਿ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jis too meleh so milai dhur hukam apaaraa |1| rahaau |તે એકલા છે, જેને તમે, હે પ્રભુ, એક કરો. આ અનંત ભગવાનનો આદિ આજ્ઞા છે. ||1||થોભો ||
ਜਿਉ ਤੂ ਰਾਖਹਿ ਤਿਉ ਰਹਾ ਜੋ ਦੇਹਿ ਸੁ ਖਾਉ ॥
jiau too raakheh tiau rahaa jo dehi su khaau |જેમ તમે મને રાખો છો, તેમ હું રહું છું; તમે મને જે આપો છો તે હું ખાઉં છું.
ਜਿਉ ਤੂ ਚਲਾਵਹਿ ਤਿਉ ਚਲਾ ਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਉ ॥
jiau too chalaaveh tiau chalaa mukh amrit naau |જેમ તમે મને દોરો છો, હું મારા મુખમાં અમૃત નામ સાથે અનુસરું છું.
ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਹਥਿ ਵਡਿਆਈਆ ਮੇਲਹਿ ਮਨਿ ਚਾਉ ॥੨॥
mere tthaakur hath vaddiaaeea meleh man chaau |2|બધી ભવ્ય મહાનતા મારા ભગવાન અને માસ્ટરના હાથમાં છે; મારું મન તમારી સાથે એક થવા ઈચ્છે છે. ||2||
ਕੀਤਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀਐ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੋਈ ॥
keetaa kiaa saalaaheeai kar dekhai soee |શા માટે કોઈએ અન્ય સર્જિત અસ્તિત્વના વખાણ કરવા જોઈએ? તે પ્રભુ કાર્ય કરે છે અને જુએ છે.
ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਮਨਿ ਵਸੈ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
jin keea so man vasai mai avar na koee |જેણે મને બનાવ્યો, તે મારા મનમાં રહે છે; ત્યાં બીજું કોઈ નથી.
ਸੋ ਸਾਚਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਸਾਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥੩॥
so saachaa saalaaheeai saachee pat hoee |3|તેથી તે સાચા ભગવાનની સ્તુતિ કરો, અને તમને સાચા સન્માનથી આશીર્વાદ મળશે. ||3||
ਪੰਡਿਤੁ ਪੜਿ ਨ ਪਹੁਚਈ ਬਹੁ ਆਲ ਜੰਜਾਲਾ ॥
panddit parr na pahuchee bahu aal janjaalaa |પંડિત, ધાર્મિક વિદ્વાન, વાંચે છે, પરંતુ ભગવાન સુધી પહોંચતા નથી; તે સંપૂર્ણપણે દુન્યવી બાબતોમાં ફસાઈ ગયો છે.
ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਦੁਇ ਸੰਗਮੇ ਖੁਧਿਆ ਜਮਕਾਲਾ ॥
paap pun due sangame khudhiaa jamakaalaa |તે પુણ્ય અને દુર્ગુણ બંનેનો સંગાથ રાખે છે, ભૂખથી પીડાય છે અને મૃત્યુના દૂત છે.
ਵਿਛੋੜਾ ਭਉ ਵੀਸਰੈ ਪੂਰਾ ਰਖਵਾਲਾ ॥੪॥
vichhorraa bhau veesarai pooraa rakhavaalaa |4|જે સંપૂર્ણ ભગવાન દ્વારા સુરક્ષિત છે, તે વિયોગ અને ભય ભૂલી જાય છે. ||4||
ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਸੇ ਪੂਰੇ ਭਾਈ ॥
jin kee lekhai pat pavai se poore bhaaee |તેઓ એકલા સંપૂર્ણ છે, હે ભાગ્યના ભાઈ-બહેનો, જેમનું સન્માન પ્રમાણિત છે.
ਪੂਰੇ ਪੂਰੀ ਮਤਿ ਹੈ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥
poore pooree mat hai sachee vaddiaaee |પૂર્ણ એ પૂર્ણ પ્રભુની બુદ્ધિ છે. તેમની ભવ્ય મહાનતા સાચી છે.
ਦੇਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਲੈ ਲੈ ਥਕਿ ਪਾਈ ॥੫॥
dede tott na aavee lai lai thak paaee |5|તેમની ભેટો ક્યારેય ઓછી થતી નથી, જો કે જેઓ પ્રાપ્ત કરે છે તેઓ પ્રાપ્ત કરવામાં કંટાળી જાય છે. ||5||
ਖਾਰ ਸਮੁਦ੍ਰੁ ਢੰਢੋਲੀਐ ਇਕੁ ਮਣੀਆ ਪਾਵੈ ॥
khaar samudru dtandtoleeai ik maneea paavai |ખારા સમુદ્રને શોધતાં શોધતાં મોતી મળે છે.
ਦੁਇ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਸੁਹਾਵਣਾ ਮਾਟੀ ਤਿਸੁ ਖਾਵੈ ॥
due din chaar suhaavanaa maattee tis khaavai |તે થોડા દિવસો માટે સુંદર લાગે છે, પરંતુ અંતે, તે ધૂળ દ્વારા ખાઈ જાય છે.
ਗੁਰੁ ਸਾਗਰੁ ਸਤਿ ਸੇਵੀਐ ਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥੬॥
gur saagar sat seveeai de tott na aavai |6|જો કોઈ ગુરુની સેવા કરે છે, સત્યના સાગર, તેને મળેલી ભેટો ક્યારેય ઓછી થતી નથી. ||6||
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਨਿ ਸੇ ਊਜਲੇ ਸਭ ਮੈਲੁ ਭਰੀਜੈ ॥
mere prabh bhaavan se aoojale sabh mail bhareejai |તેઓ જ શુદ્ધ છે, જેઓ મારા ઈશ્વરને પ્રસન્ન કરે છે; બાકીના બધા ગંદકીથી ભરાયેલા છે.
ਮੈਲਾ ਊਜਲੁ ਤਾ ਥੀਐ ਪਾਰਸ ਸੰਗਿ ਭੀਜੈ ॥
mailaa aoojal taa theeai paaras sang bheejai |મલિન લોકો શુદ્ધ બને છે, જ્યારે તેઓ ગુરુ, ફિલોસોફરના પથ્થર સાથે મળે છે.
ਵੰਨੀ ਸਾਚੇ ਲਾਲ ਕੀ ਕਿਨਿ ਕੀਮਤਿ ਕੀਜੈ ॥੭॥
vanee saache laal kee kin keemat keejai |7|સાચા રત્નનાં રંગની કિંમતનો અંદાજ કોણ લગાવી શકે? ||7||
ਭੇਖੀ ਹਾਥ ਨ ਲਭਈ ਤੀਰਥਿ ਨਹੀ ਦਾਨੇ ॥
bhekhee haath na labhee teerath nahee daane |ધાર્મિક વસ્ત્રો પહેરવાથી ભગવાનની પ્રાપ્તિ થતી નથી અને પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં દાન કરવાથી પણ પ્રાપ્ત થતી નથી.
ਪੂਛਉ ਬੇਦ ਪੜੰਤਿਆ ਮੂਠੀ ਵਿਣੁ ਮਾਨੇ ॥
poochhau bed parrantiaa mootthee vin maane |જાઓ અને વેદના વાચકોને પૂછો; વિશ્વાસ વિના, વિશ્વ છેતરાય છે.
ਨਾਨਕ ਕੀਮਤਿ ਸੋ ਕਰੇ ਪੂਰਾ ਗੁਰੁ ਗਿਆਨੇ ॥੮॥੬॥
naanak keemat so kare pooraa gur giaane |8|6|ઓ નાનક, તે એકલા જ રત્નનું મૂલ્ય ધરાવે છે, જે સંપૂર્ણ ગુરુના આધ્યાત્મિક જ્ઞાનથી ધન્ય છે. ||8||6||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |મારૂ, પાંચમી મહેલ:
ਮਨਮੁਖੁ ਲਹਰਿ ਘਰੁ ਤਜਿ ਵਿਗੂਚੈ ਅਵਰਾ ਕੇ ਘਰ ਹੇਰੈ ॥
manamukh lahar ghar taj vigoochai avaraa ke ghar herai |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ, ઉત્કટતામાં, પોતાનું ઘર છોડી દે છે, અને બરબાદ થઈ જાય છે; પછી, તે બીજાના ઘરની જાસૂસી કરે છે.
ਗ੍ਰਿਹ ਧਰਮੁ ਗਵਾਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਭੇਟੈ ਦੁਰਮਤਿ ਘੂਮਨ ਘੇਰੈ ॥
grih dharam gavaae satigur na bhettai duramat ghooman gherai |તે તેના ઘરની ફરજોની અવગણના કરે છે, અને સાચા ગુરુને મળતો નથી; તે દુષ્ટ માનસિકતાના વમળમાં ફસાય છે.
ਦਿਸੰਤਰੁ ਭਵੈ ਪਾਠ ਪੜਿ ਥਾਕਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਹੋਇ ਵਧੇਰੈ ॥
disantar bhavai paatth parr thaakaa trisanaa hoe vadherai |પરદેશમાં ભટકવાથી અને શાસ્ત્રો વાંચીને તે થાકી જાય છે, અને તેની તરસની ઈચ્છાઓમાં વધારો થાય છે.
ਕਾਚੀ ਪਿੰਡੀ ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੈ ਉਦਰੁ ਭਰੈ ਜੈਸੇ ਢੋਰੈ ॥੧॥
kaachee pinddee sabad na cheenai udar bharai jaise dtorai |1|તેમના નાશવંત શરીરને શબ્દ શબ્દ યાદ નથી; પશુની જેમ તે પોતાનું પેટ ભરે છે. ||1||
ਬਾਬਾ ਐਸੀ ਰਵਤ ਰਵੈ ਸੰਨਿਆਸੀ ॥
baabaa aaisee ravat ravai saniaasee |હે બાબા, આ સંન્યાસી, ત્યાગીની જીવન પદ્ધતિ છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਤੇਰੈ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur kai sabad ek liv laagee terai naam rate tripataasee |1| rahaau |ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તેમણે એક ભગવાન માટે પ્રેમ સ્થાપિત કરવાનો છે. પ્રભુ, તમારા નામથી રંગાઈને, તે સંતુષ્ટ અને પરિપૂર્ણ રહે છે. ||1||થોભો ||
ਘੋਲੀ ਗੇਰੂ ਰੰਗੁ ਚੜਾਇਆ ਵਸਤ੍ਰ ਭੇਖ ਭੇਖਾਰੀ ॥
gholee geroo rang charraaeaa vasatr bhekh bhekhaaree |તે પોતાના ઝભ્ભાને કેસરી રંગથી રંગી લે છે, અને આ ઝભ્ભો પહેરીને તે ભીખ માંગવા નીકળે છે.
ਕਾਪੜ ਫਾਰਿ ਬਨਾਈ ਖਿੰਥਾ ਝੋਲੀ ਮਾਇਆਧਾਰੀ ॥
kaaparr faar banaaee khinthaa jholee maaeaadhaaree |તેના ઝભ્ભા ફાડીને, તે પેચવાળો કોટ બનાવે છે, અને પૈસા તેના પાકીટમાં મૂકે છે.
ਘਰਿ ਘਰਿ ਮਾਗੈ ਜਗੁ ਪਰਬੋਧੈ ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਹਾਰੀ ॥
ghar ghar maagai jag parabodhai man andhai pat haaree |ઘરે-ઘરે તે ભીખ માંગવા જાય છે, અને વિશ્વને શીખવવાનો પ્રયત્ન કરે છે; પરંતુ તેનું મન અંધ છે, અને તેથી તે તેનું સન્માન ગુમાવે છે.
ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣਾ ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੈ ਜੂਐ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥੨॥
bharam bhulaanaa sabad na cheenai jooaai baajee haaree |2|તે શંકાથી ભ્રમિત છે, અને શબ્દના શબ્દને યાદ રાખતો નથી. તે જુગારમાં પોતાનો જીવ ગુમાવે છે. ||2||