ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 304
ਜੋ ਗੁਰੁ ਗੋਪੇ ਆਪਣਾ ਸੁ ਭਲਾ ਨਾਹੀ ਪੰਚਹੁ ਓਨਿ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ॥
jo gur gope aapanaa su bhalaa naahee panchahu on laahaa mool sabh gavaaeaa |હે પસંદ કરાયેલા લોકો, ઓ સ્વ-ચૂંટાયેલા, જે પોતાના ગુરુની જાહેરમાં ખાતરી નથી આપતો તે સારો વ્યક્તિ નથી; તે તેનો તમામ નફો અને મૂડી ગુમાવે છે.
ਪਹਿਲਾ ਆਗਮੁ ਨਿਗਮੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਉਪਰਿ ਆਇਆ ॥
pahilaa aagam nigam naanak aakh sunaae poore gur kaa bachan upar aaeaa |ઓ નાનક, લોકો શાસ્ત્રો અને વેદોના જપ અને પાઠ કરતા હતા, પરંતુ હવે પરફેક્ટ ગુરુના શબ્દો બધામાં સૌથી વધુ ઉત્કૃષ્ટ બની ગયા છે.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਮਨਮੁਖਾ ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਇਆ ॥੨॥
gurasikhaa vaddiaaee bhaavai gur poore kee manamukhaa oh velaa hath na aaeaa |2|સંપૂર્ણ ગુરુની ભવ્ય મહાનતા ગુરશિખને આનંદદાયક છે; સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખોએ આ તક ગુમાવી દીધી છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਭ ਦੂ ਵਡਾ ਹੈ ਸੋ ਲਏ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਟਿਕੇ ॥
sach sachaa sabh doo vaddaa hai so le jis satigur ttike |સાચા પ્રભુ સાચે જ સર્વથી મહાન છે; તે જ તેને પ્રાપ્ત કરે છે, જેને ગુરુ દ્વારા અભિષિક્ત કરવામાં આવે છે.
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦਾ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਇਕੇ ॥
so satigur ji sach dhiaaeidaa sach sachaa satigur ike |તે સાચા ગુરુ છે, જે સાચા પ્રભુનું ધ્યાન કરે છે. સાચા પ્રભુ અને સાચા ગુરુ ખરેખર એક જ છે.
ਸੋਈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਪੰਜੇ ਦੂਤ ਕੀਤੇ ਵਸਿ ਛਿਕੇ ॥
soee satigur purakh hai jin panje doot keete vas chhike |તે સાચા ગુરુ છે, આદિમાનવ, જેમણે તેમની પાંચ જુસ્સો પર સંપૂર્ણ વિજય મેળવ્યો છે.
ਜਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਤਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ॥
ji bin satigur seve aap ganaaeide tin andar koorr fitt fitt muh fike |જે સાચા ગુરુની સેવા કરતો નથી, અને જે પોતાની સ્તુતિ કરે છે તેની અંદર જૂઠાણા ભરેલા છે. શ્રાપિત, શ્રાપિત છે તેનો કદરૂપો ચહેરો.
ਓਇ ਬੋਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵਨੀ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਚੁਕੇ ॥੮॥
oe bole kisai na bhaavanee muh kaale satigur te chuke |8|તેના શબ્દો કોઈને પસંદ નથી; તેનો ચહેરો કાળો થઈ ગયો છે, અને તે સાચા ગુરુથી અલગ થઈ ગયો છે. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸਭੁ ਖੇਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਿਰਸਾਣੀ ਲਾਇਆ ॥
har prabh kaa sabh khet hai har aap kirasaanee laaeaa |દરેક વ્યક્તિ ભગવાન ભગવાનનું ક્ષેત્ર છે; ભગવાન પોતે આ ખેતરની ખેતી કરે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਜਮਾਈਅਨੁ ਮਨਮੁਖੀ ਮੂਲੁ ਗਵਾਇਆ ॥
guramukh bakhas jamaaeean manamukhee mool gavaaeaa |ગુરુમુખ ક્ષમાનો પાક ઉગાડે છે, જ્યારે સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ તેના મૂળ પણ ગુમાવે છે.
ਸਭੁ ਕੋ ਬੀਜੇ ਆਪਣੇ ਭਲੇ ਨੋ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਸੋ ਖੇਤੁ ਜਮਾਇਆ ॥
sabh ko beeje aapane bhale no har bhaavai so khet jamaaeaa |તેઓ બધા પોતપોતાના ભલા માટે વાવેતર કરે છે, પરંતુ ભગવાન ફક્ત તે જ ખેતરને ઉગાડે છે જેનાથી તે પ્રસન્ન થાય છે.
ਗੁਰਸਿਖੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਇਆ ॥
gurasikhee har amrit beejiaa har amrit naam fal amrit paaeaa |ગુરસિખ ભગવાનના અમૃતનું બીજ રોપે છે અને ભગવાનના અમૃત નામને તેના અમૃત ફળ તરીકે મેળવે છે.
ਜਮੁ ਚੂਹਾ ਕਿਰਸ ਨਿਤ ਕੁਰਕਦਾ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਮਾਰਿ ਕਢਾਇਆ ॥
jam choohaa kiras nit kurakadaa har karatai maar kadtaaeaa |મૃત્યુનો ઉંદર સતત પાકને પીરસી રહ્યો છે, પરંતુ સર્જનહાર ભગવાને તેને હરાવીને ભગાડી દીધો છે.
ਕਿਰਸਾਣੀ ਜੰਮੀ ਭਾਉ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਹਲ ਬਖਸ ਜਮਾਇਆ ॥
kirasaanee jamee bhaau kar har bohal bakhas jamaaeaa |ભગવાનના પ્રેમથી ખેતર સફળ થયું, અને ભગવાનની કૃપાથી પાકનું ઉત્પાદન થયું.
ਤਿਨ ਕਾ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਸਭੁ ਲਾਹਿਓਨੁ ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇਆ ॥
tin kaa kaarraa andesaa sabh laahion jinee satigur purakh dhiaaeaa |તેમણે જેઓ સાચા ગુરુ, આદિમાનવનું ધ્યાન કર્યું છે તેમની બધી જ અગ્નિ અને ચિંતા દૂર કરી છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ॥੧॥
jan naanak naam araadhiaa aap tariaa sabh jagat taraaeaa |1|હે સેવક નાનક, જે ભગવાનના નામની ઉપાસના અને આરાધના કરે છે, તે તરી જાય છે, અને સમગ્ર વિશ્વનો પણ ઉદ્ધાર કરે છે. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਸਾਰਾ ਦਿਨੁ ਲਾਲਚਿ ਅਟਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਹੋਰੇ ਗਲਾ ॥
saaraa din laalach attiaa manamukh hore galaa |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ આખો દિવસ લોભમાં વ્યસ્ત રહે છે, જો કે તે અન્યથા દાવો કરી શકે છે.
ਰਾਤੀ ਊਘੈ ਦਬਿਆ ਨਵੇ ਸੋਤ ਸਭਿ ਢਿਲਾ ॥
raatee aooghai dabiaa nave sot sabh dtilaa |રાત્રે, તે થાકથી દૂર થઈ જાય છે, અને તેના તમામ નવ છિદ્રો નબળા પડી જાય છે.
ਮਨਮੁਖਾ ਦੈ ਸਿਰਿ ਜੋਰਾ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਭਲਾ ॥
manamukhaa dai sir joraa amar hai nit deveh bhalaa |મનમુખના માથા ઉપર સ્ત્રીનો હુકમ છે; તેણીને, તે હંમેશા તેમના ભલાઈના વચનો રાખે છે.
ਜੋਰਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਪੁਰਖ ਕਮਾਵਦੇ ਸੇ ਅਪਵਿਤ ਅਮੇਧ ਖਲਾ ॥
joraa daa aakhiaa purakh kamaavade se apavit amedh khalaa |જે પુરુષો સ્ત્રીઓની આજ્ઞા પ્રમાણે કામ કરે છે તે અપવિત્ર, મલિન અને મૂર્ખ છે.
ਕਾਮਿ ਵਿਆਪੇ ਕੁਸੁਧ ਨਰ ਸੇ ਜੋਰਾ ਪੁਛਿ ਚਲਾ ॥
kaam viaape kusudh nar se joraa puchh chalaa |એ અશુદ્ધ પુરુષો જાતીય ઈચ્છામાં મગ્ન છે; તેઓ તેમની મહિલાઓની સલાહ લે છે અને તે મુજબ ચાલે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਆਖਿਐ ਜੋ ਚਲੈ ਸੋ ਸਤਿ ਪੁਰਖੁ ਭਲ ਭਲਾ ॥
satigur kai aakhiaai jo chalai so sat purakh bhal bhalaa |જે સાચા ગુરુના કહેવા પ્રમાણે ચાલે છે, તે સાચો માણસ છે, શ્રેષ્ઠમાં શ્રેષ્ઠ છે.
ਜੋਰਾ ਪੁਰਖ ਸਭਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਖੇਲ ਸਭਿ ਖਿਲਾ ॥
joraa purakh sabh aap upaaeian har khel sabh khilaa |તેણે પોતે જ બધી સ્ત્રીઓ અને પુરુષોનું સર્જન કર્યું છે; ભગવાન પોતે દરેક નાટક ભજવે છે.
ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਵਣੀ ਨਾਨਕ ਭਲ ਭਲਾ ॥੨॥
sabh teree banat banaavanee naanak bhal bhalaa |2|તમે સમગ્ર સર્જન કર્યું છે; ઓ નાનક, તે શ્રેષ્ઠમાં શ્રેષ્ઠ છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਤੂ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਹੈ ਅਤੁਲੁ ਕਿਉ ਤੁਲੀਐ ॥
too veparavaahu athaahu hai atul kiau tuleeai |તમે નચિંત, અગમ્ય અને અમાપ છો; તમને કેવી રીતે માપી શકાય?
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇਦੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੀਐ ॥
se vaddabhaagee ji tudh dhiaaeide jin satigur mileeai |જેઓ સાચા ગુરુને મળ્યા છે અને જેઓ તમારું ધ્યાન કરે છે તેઓ બહુ ભાગ્યશાળી છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਬਣੀਐ ॥
satigur kee baanee sat saroop hai gurabaanee baneeai |સાચા ગુરુની બાની શબ્દ સત્યનું મૂર્ત સ્વરૂપ છે; ગુરબાની દ્વારા વ્યક્તિ સંપૂર્ણ બને છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਰੀਸੈ ਹੋਰਿ ਕਚੁ ਪਿਚੁ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਝੜਿ ਪੜੀਐ ॥
satigur kee reesai hor kach pich bolade se koorriaar koorre jharr parreeai |ઈર્ષ્યાપૂર્વક સાચા ગુરુનું અનુકરણ કરીને, કેટલાક અન્ય લોકો સારા અને ખરાબ વિશે વાત કરી શકે છે, પરંતુ ખોટા તેમના જૂઠાણા દ્વારા નાશ પામે છે.
ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹੋਰੁ ਮੁਖਿ ਹੋਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਨੋ ਝਖਿ ਮਰਦੇ ਕੜੀਐ ॥੯॥
onaa andar hor mukh hor hai bikh maaeaa no jhakh marade karreeai |9|તેમની અંદર એક વસ્તુ છે, અને તેમના મોંમાં બીજી વસ્તુ છે; તેઓ માયાના ઝેરને ચૂસી લે છે, અને પછી તેઓ પીડાદાયક રીતે બગાડે છે. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਿਰਮਲੀ ਨਿਰਮਲ ਜਨੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸੇਵਾ ਘਾਲੇ ॥
satigur kee sevaa niramalee niramal jan hoe su sevaa ghaale |સાચા ગુરુની સેવા નિષ્કલંક અને શુદ્ધ છે; જે નમ્ર છે તેઓ આ સેવા કરે છે.
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਝੂਠੁ ਓਇ ਆਪੇ ਸਚੈ ਵਖਿ ਕਢੇ ਜਜਮਾਲੇ ॥
jin andar kapatt vikaar jhootth oe aape sachai vakh kadte jajamaale |જેમની અંદર કપટ, ભ્રષ્ટાચાર અને અસત્ય હોય છે - સાચા ભગવાન પોતે તેમને રક્તપિત્તની જેમ બહાર કાઢે છે.