ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 950
ਜਿਉ ਬੈਸੰਤਰਿ ਧਾਤੁ ਸੁਧੁ ਹੋਇ ਤਿਉ ਹਰਿ ਕਾ ਭਉ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਇ ॥
jiau baisantar dhaat sudh hoe tiau har kaa bhau duramat mail gavaae |જેમ અગ્નિ ધાતુને શુદ્ધ કરે છે, તેમ ભગવાનનો ભય દુષ્ટ-મનની મલિનતાને દૂર કરે છે.
ਨਾਨਕ ਤੇ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥੧॥
naanak te jan sohane jo rate har rang laae |1|હે નાનક, તે નમ્ર માણસો સુંદર છે, જેઓ પ્રભુના પ્રેમથી રંગાયેલા છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਰਾਮਕਲੀ ਰਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਤਾ ਬਨਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥
raamakalee raam man vasiaa taa baniaa seegaar |રામકલીમાં, મેં ભગવાનને મારા મનમાં સમાવ્યા છે; આમ હું શણગારવામાં આવ્યો છું.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਕਮਲੁ ਬਿਗਸਿਆ ਤਾ ਸਉਪਿਆ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥
gur kai sabad kamal bigasiaa taa saupiaa bhagat bhanddaar |ગુરુના શબ્દ દ્વારા, મારું હૃદય-કમળ ખીલ્યું છે; ભગવાને મને ભક્તિમય ઉપાસનાનો ખજાનો આપ્યો.
ਭਰਮੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਗਿਆ ਚੂਕਾ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧਾਰੁ ॥
bharam geaa taa jaagiaa chookaa agiaan andhaar |મારી શંકા દૂર થઈ, અને હું જાગી ગયો; અજ્ઞાનનો અંધકાર દૂર થયો.
ਤਿਸ ਨੋ ਰੂਪੁ ਅਤਿ ਅਗਲਾ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
tis no roop at agalaa jis har naal piaar |તેણી જે તેના ભગવાન સાથે પ્રેમમાં છે, તે સૌથી અનંત સુંદર છે.
ਸਦਾ ਰਵੈ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
sadaa ravai pir aapanaa sobhaavantee naar |આવી સુંદર, સુખી આત્મા-કન્યા તેના પતિ ભગવાનને હંમેશ માટે ભોગવે છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਸੀਗਾਰੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਸਭੁ ਹਾਰਿ ॥
manamukh seegaar na jaananee jaasan janam sabh haar |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો પોતાને કેવી રીતે શણગારે તે જાણતા નથી; તેમનું આખું જીવન બરબાદ કરીને, તેઓ વિદાય લે છે.
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਤ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
bin har bhagatee seegaar kareh nit jameh hoe khuaar |જેઓ ભગવાનની ભક્તિ વિના પોતાને શણગારે છે, તેઓ નિરંતર દુઃખ ભોગવવા માટે પુનર્જન્મ પામે છે.
ਸੈਸਾਰੈ ਵਿਚਿ ਸੋਭ ਨ ਪਾਇਨੀ ਅਗੈ ਜਿ ਕਰੇ ਸੁ ਜਾਣੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥
saisaarai vich sobh na paaeinee agai ji kare su jaanai karataar |તેઓ આ જગતમાં માન પામતા નથી; સર્જનહાર ભગવાન જ જાણે છે કે હવે પછીની દુનિયામાં તેમનું શું થશે.
ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਏਕੁ ਹੈ ਦੁਹੁ ਵਿਚਿ ਹੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥
naanak sachaa ek hai duhu vich hai sansaar |હે નાનક, સાચા ભગવાન એક જ છે; દ્વૈત માત્ર વિશ્વમાં જ છે.
ਚੰਗੈ ਮੰਦੈ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਸੋ ਕਰਨਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾਰੁ ॥੨॥
changai mandai aap laaeian so karan ji aap karaae karataar |2|તે પોતે જ તેમને સારા અને ખરાબ માટે આદેશ આપે છે; તેઓ ફક્ત તે જ કરે છે જે સર્જનહાર ભગવાન તેમને કરાવવાનું કારણ આપે છે. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
bin satigur seve saant na aavee doojee naahee jaae |સાચા ગુરુની સેવા કર્યા વિના શાંતિ મળતી નથી. તે બીજે ક્યાંય જોવા મળતું નથી.
ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
je bahuteraa locheeai vin karamaa paaeaa na jaae |વ્યક્તિ ગમે તેટલી ઝંખના કરે, સારા કર્મના કર્મ વિના તે મળી શકતું નથી.
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |જેનું અંતર લોભ અને ભ્રષ્ટાચારથી ભરેલું છે, તે દ્વૈત પ્રેમથી બરબાદ થઈ જાય છે.
ਤਿਨ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
tin jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |જન્મ-મરણના ચક્રનો અંત આવતો નથી, અને અહંકારથી ભરાઈને તેઓ પીડા સહન કરે છે.
ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੋ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jinee satigur siau chit laaeaa so khaalee koee naeh |જેઓ પોતાની ચેતના સાચા ગુરુ પર કેન્દ્રિત કરે છે, તેઓ અધૂરા રહેતા નથી.
ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |તેઓને મૃત્યુના દૂત દ્વારા બોલાવવામાં આવતા નથી, અને તેઓ પીડાથી પીડાતા નથી.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੩॥
naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |3|ઓ નાનક, ગુરુમુખનો ઉદ્ધાર થાય છે, શબ્દના સાચા શબ્દમાં ભળી જાય છે. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪਿ ਅਲਿਪਤੁ ਸਦਾ ਰਹੈ ਹੋਰਿ ਧੰਧੈ ਸਭਿ ਧਾਵਹਿ ॥
aap alipat sadaa rahai hor dhandhai sabh dhaaveh |તે પોતે જ સદા અનાસક્ત રહે છે; બીજા બધા સાંસારિક બાબતો પાછળ દોડે છે.
ਆਪਿ ਨਿਹਚਲੁ ਅਚਲੁ ਹੈ ਹੋਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ॥
aap nihachal achal hai hor aaveh jaaveh |તે પોતે શાશ્વત, અપરિવર્તનશીલ અને અચલ છે; અન્ય લોકો પુનર્જન્મમાં આવતા અને જતા રહે છે.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
sadaa sadaa har dhiaaeeai guramukh sukh paaveh |સદાકાળ પ્રભુનું ધ્યાન કરવાથી ગુરુમુખને શાંતિ મળે છે.
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਈਐ ਸਚਿ ਸਿਫਤਿ ਸਮਾਵਹਿ ॥
nij ghar vaasaa paaeeai sach sifat samaaveh |તે સાચા પ્રભુની સ્તુતિમાં લીન થઈને પોતાના આંતરિક અસ્તિત્વના ઘરમાં રહે છે.
ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੮॥
sachaa gahir ganbheer hai gur sabad bujhaaee |8|સાચા ભગવાન ગહન અને અગમ્ય છે; ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તેને સમજાય છે. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ॥
sachaa naam dhiaae too sabho varatai sach |સાચા નામનું ધ્યાન કરો; સાચા ભગવાન સર્વવ્યાપી છે.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਜੋ ਬੁਝੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ਸਚੁ ॥
naanak hukamai jo bujhai so fal paae sach |હે નાનક, જે ભગવાનની આજ્ઞાનું અનુભૂતિ કરે છે, તેને સત્યનું ફળ મળે છે.
ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰਤਾ ਫਿਰੈ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੂਝੈ ਸਚੁ ॥
kathanee badanee karataa firai hukam na boojhai sach |જે ફક્ત મોઢેથી શબ્દો બોલે છે, તે સાચા પ્રભુના આદેશને સમજતો નથી.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ ਸੋ ਭਗਤੁ ਹੋਇ ਵਿਣੁ ਮੰਨੇ ਕਚੁ ਨਿਕਚੁ ॥੧॥
naanak har kaa bhaanaa mane so bhagat hoe vin mane kach nikach |1|હે નાનક, જે ભગવાનની ઇચ્છાને સ્વીકારે છે તે તેમનો ભક્ત છે. તે સ્વીકાર્યા વિના, તે ખોટામાં સૌથી ખોટો છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਨਮੁਖ ਬੋਲਿ ਨ ਜਾਣਨੀ ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
manamukh bol na jaananee onaa andar kaam krodh ahankaar |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો જાણતા નથી કે તેઓ શું કહે છે. તેઓ જાતીય ઈચ્છા, ક્રોધ અને અહંકારથી ભરેલા હોય છે.
ਓਇ ਥਾਉ ਕੁਥਾਉ ਨ ਜਾਣਨੀ ਉਨ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
oe thaau kuthaau na jaananee un antar lobh vikaar |તેઓ યોગ્ય સ્થાનો અને ખોટા સ્થાનોને સમજી શકતા નથી; તેઓ લોભ અને ભ્રષ્ટાચારથી ભરેલા છે.
ਓਇ ਆਪਣੈ ਸੁਆਇ ਆਇ ਬਹਿ ਗਲਾ ਕਰਹਿ ਓਨਾ ਮਾਰੇ ਜਮੁ ਜੰਦਾਰੁ ॥
oe aapanai suaae aae beh galaa kareh onaa maare jam jandaar |તેઓ આવે છે, અને તેમના પોતાના હેતુ માટે બેસીને વાતો કરે છે. મૃત્યુનો દૂત તેમને નીચે પ્રહાર કરે છે.
ਅਗੈ ਦਰਗਹ ਲੇਖੈ ਮੰਗਿਐ ਮਾਰਿ ਖੁਆਰੁ ਕੀਚਹਿ ਕੂੜਿਆਰ ॥
agai daragah lekhai mangiaai maar khuaar keecheh koorriaar |હવે પછી, તેઓને ભગવાનની અદાલતમાં હિસાબ આપવા માટે કહેવામાં આવે છે; ખોટાને મારવામાં આવે છે અને અપમાનિત કરવામાં આવે છે.
ਏਹ ਕੂੜੈ ਕੀ ਮਲੁ ਕਿਉ ਉਤਰੈ ਕੋਈ ਕਢਹੁ ਇਹੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥
eh koorrai kee mal kiau utarai koee kadtahu ihu veechaar |અસત્યની આ ગંદકી કેવી રીતે ધોઈ શકાય? શું કોઈ આ વિશે વિચારી શકે છે, અને માર્ગ શોધી શકે છે?
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਾ ਨਾਮੁ ਦਿੜਾਏ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟਣਹਾਰੁ ॥
satigur milai taa naam dirraae sabh kilavikh kattanahaar |જો કોઈ સાચા ગુરુને મળે છે, તો તે નામ, ભગવાનનું નામ અંદર બેસાડે છે; તેના બધા પાપો નાશ પામે છે.
ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਨਾਮੋ ਆਰਾਧੇ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਕਰਹੁ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥
naam jape naamo aaraadhe tis jan kau karahu sabh namasakaar |જેઓ નામનો જપ કરે છે, અને આરાધના સાથે નામની પૂજા કરે છે તેને સૌ નમ્રતાથી નમન કરીએ.