شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 950


ਜਿਉ ਬੈਸੰਤਰਿ ਧਾਤੁ ਸੁਧੁ ਹੋਇ ਤਿਉ ਹਰਿ ਕਾ ਭਉ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਇ ॥
jiau baisantar dhaat sudh hoe tiau har kaa bhau duramat mail gavaae |

جيئن باهه ڌاتو کي پاڪ ڪري ٿي، تيئن رب جو خوف برائيءَ جي گندگي کي ختم ڪري ٿو.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥੧॥
naanak te jan sohane jo rate har rang laae |1|

اي نانڪ، خوبصورت آهن اهي عاجز انسان، جيڪي رب جي محبت سان ڀريل آهن. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਰਾਮਕਲੀ ਰਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਤਾ ਬਨਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥
raamakalee raam man vasiaa taa baniaa seegaar |

رامڪلي ۾، مون رب کي پنهنجي ذهن ۾ رکيو آهي. اهڙيء طرح مون کي سينگاريو ويو آهي.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਕਮਲੁ ਬਿਗਸਿਆ ਤਾ ਸਉਪਿਆ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥
gur kai sabad kamal bigasiaa taa saupiaa bhagat bhanddaar |

گرو جي ڪلام جي ذريعي، منهنجي دل جو ڪمال ڦٽي ويو آهي. رب مون کي عبادت جي خزاني سان نوازيو.

ਭਰਮੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਗਿਆ ਚੂਕਾ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧਾਰੁ ॥
bharam geaa taa jaagiaa chookaa agiaan andhaar |

منهنجو شڪ دور ٿي ويو، ۽ مان جاڳيس؛ جهالت جي اونداهي دور ٿي وئي.

ਤਿਸ ਨੋ ਰੂਪੁ ਅਤਿ ਅਗਲਾ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
tis no roop at agalaa jis har naal piaar |

هوءَ جيڪا پنهنجي رب سان پيار ڪري ٿي، اُها تمام گهڻي خوبصورت آهي.

ਸਦਾ ਰਵੈ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
sadaa ravai pir aapanaa sobhaavantee naar |

اهڙي سهڻي، خوش روح دلہن هميشه لاءِ پنهنجي مڙس رب سان ملي ٿي.

ਮਨਮੁਖਿ ਸੀਗਾਰੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਸਭੁ ਹਾਰਿ ॥
manamukh seegaar na jaananee jaasan janam sabh haar |

پاڻ سڳورن کي خبر ناهي ته پاڻ کي ڪيئن سينگاريو. پنهنجي سڄي زندگي برباد ڪري ڇڏين ٿا.

ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਤ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
bin har bhagatee seegaar kareh nit jameh hoe khuaar |

جيڪي رب جي عبادت کان سواءِ پاڻ کي سينگاريندا آهن، اهي مسلسل تڪليفن ۾ ورتل آهن.

ਸੈਸਾਰੈ ਵਿਚਿ ਸੋਭ ਨ ਪਾਇਨੀ ਅਗੈ ਜਿ ਕਰੇ ਸੁ ਜਾਣੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥
saisaarai vich sobh na paaeinee agai ji kare su jaanai karataar |

هنن کي هن دنيا ۾ عزت نٿي ملي. خالق رب ئي ڄاڻي ٿو ته آخرت ۾ انهن جو ڇا ٿيندو.

ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਏਕੁ ਹੈ ਦੁਹੁ ਵਿਚਿ ਹੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥
naanak sachaa ek hai duhu vich hai sansaar |

اي نانڪ، سچو پالڻھار ھڪڙو ئي آھي. ديوتا صرف دنيا ۾ موجود آهي.

ਚੰਗੈ ਮੰਦੈ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਸੋ ਕਰਨਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾਰੁ ॥੨॥
changai mandai aap laaeian so karan ji aap karaae karataar |2|

هو پاڻ کين چڱائي ۽ بديءَ جو حڪم ڏئي ٿو. اهي صرف اهو ڪن ٿا جيڪو خالق رب انهن کي ڪري ٿو. ||2||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
bin satigur seve saant na aavee doojee naahee jaae |

سچي گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواءِ سڪون نٿو ملي. اهو ڪٿي به نه ملي سگهي ٿو.

ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
je bahuteraa locheeai vin karamaa paaeaa na jaae |

ان لاءِ ڪيترو به آرزو هجي، نيڪ عملن جي ڪرم کان سواءِ، اهو نه ٿو ملي.

ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |

جن جو باطن لالچ ۽ فساد سان ڀريل آهي، سي دوئي جي محبت ۾ برباد ٿي ويا آهن.

ਤਿਨ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
tin jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |

ڄمڻ ۽ مرڻ جو سلسلو ختم نه ٿيندو آهي، ۽ اُهي انا سان ڀريل، درد ۾ مبتلا آهن.

ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੋ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jinee satigur siau chit laaeaa so khaalee koee naeh |

جيڪي پنهنجي شعور کي سچي گرو تي مرکوز ڪن ٿا، اُهي اڻپورا نٿا رهن.

ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |

کين موت جو رسول نه سڏيندو آهي ۽ نه ئي کين تڪليف ٿيندي آهي.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੩॥
naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |3|

اي نانڪ، گرومخ بچايو ويو آهي، سچي ڪلام ۾ ضم ٿي. ||3||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਆਪਿ ਅਲਿਪਤੁ ਸਦਾ ਰਹੈ ਹੋਰਿ ਧੰਧੈ ਸਭਿ ਧਾਵਹਿ ॥
aap alipat sadaa rahai hor dhandhai sabh dhaaveh |

هو پاڻ هميشه لاءِ بي نياز رهي ٿو. ٻيا سڀ دنياوي ڪمن پٺيان ڊوڙن ٿا.

ਆਪਿ ਨਿਹਚਲੁ ਅਚਲੁ ਹੈ ਹੋਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ॥
aap nihachal achal hai hor aaveh jaaveh |

هو پاڻ ابدي آهي، نه بدلجڻ وارو ۽ نه ڦرندڙ؛ ٻيا وري جنم وٺن ٿا ۽ وڃن ٿا.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
sadaa sadaa har dhiaaeeai guramukh sukh paaveh |

هميشه لاءِ رب جي ياد ڪرڻ سان، گرومخ کي سڪون ملي ٿو.

ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਈਐ ਸਚਿ ਸਿਫਤਿ ਸਮਾਵਹਿ ॥
nij ghar vaasaa paaeeai sach sifat samaaveh |

هو پنهنجي باطن جي گهر ۾ رهجي، سچي پالڻهار جي ساراهه ۾ مشغول رهي ٿو.

ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੮॥
sachaa gahir ganbheer hai gur sabad bujhaaee |8|

سچو رب عميق ۽ بي مثال آهي. گرو جي ڪلام جي ذريعي، هن کي سمجھيو ويندو آهي. ||8||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ॥
sachaa naam dhiaae too sabho varatai sach |

سچي نالي تي غور ڪريو؛ سچو پالڻهار هر شيءِ ۾ پکڙيل آهي.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਜੋ ਬੁਝੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ਸਚੁ ॥
naanak hukamai jo bujhai so fal paae sach |

اي نانڪ، جيڪو رب جي حڪم کي سمجهي ٿو، سچ جو ميوو حاصل ڪري ٿو.

ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰਤਾ ਫਿਰੈ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੂਝੈ ਸਚੁ ॥
kathanee badanee karataa firai hukam na boojhai sach |

جيڪو رڳو واتان واڪا ڪري ٿو، سو سچي رب جي حڪم کي نٿو سمجهي.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ ਸੋ ਭਗਤੁ ਹੋਇ ਵਿਣੁ ਮੰਨੇ ਕਚੁ ਨਿਕਚੁ ॥੧॥
naanak har kaa bhaanaa mane so bhagat hoe vin mane kach nikach |1|

اي نانڪ، جيڪو رب جي مرضي کي قبول ڪري ٿو، اهو سندس عبادت ڪندڙ آهي. ان کي قبول ڪرڻ کان سواءِ، هو ڪوڙن جو ڀنڊار آهي. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਮਨਮੁਖ ਬੋਲਿ ਨ ਜਾਣਨੀ ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
manamukh bol na jaananee onaa andar kaam krodh ahankaar |

پاڻ سڳورن کي خبر ناهي ته ڇا چوندا آهن. اهي جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ انا سان ڀريل آهن.

ਓਇ ਥਾਉ ਕੁਥਾਉ ਨ ਜਾਣਨੀ ਉਨ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
oe thaau kuthaau na jaananee un antar lobh vikaar |

اهي صحيح هنڌن ۽ غلط هنڌن کي نٿا سمجهن. اهي لالچ ۽ فساد سان ڀريل آهن.

ਓਇ ਆਪਣੈ ਸੁਆਇ ਆਇ ਬਹਿ ਗਲਾ ਕਰਹਿ ਓਨਾ ਮਾਰੇ ਜਮੁ ਜੰਦਾਰੁ ॥
oe aapanai suaae aae beh galaa kareh onaa maare jam jandaar |

اهي اچن ٿا، ۽ ويٺا آهن ۽ پنهنجن مقصدن لاءِ ڳالهائين ٿا. موت جو رسول کين ماري ٿو.

ਅਗੈ ਦਰਗਹ ਲੇਖੈ ਮੰਗਿਐ ਮਾਰਿ ਖੁਆਰੁ ਕੀਚਹਿ ਕੂੜਿਆਰ ॥
agai daragah lekhai mangiaai maar khuaar keecheh koorriaar |

آخرت ۾ رب جي درٻار ۾ حساب وٺبو. ڪوڙن کي مارايو ۽ ذليل ڪيو وڃي ٿو.

ਏਹ ਕੂੜੈ ਕੀ ਮਲੁ ਕਿਉ ਉਤਰੈ ਕੋਈ ਕਢਹੁ ਇਹੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥
eh koorrai kee mal kiau utarai koee kadtahu ihu veechaar |

ڪوڙ جي هن گند کي ڪيئن ڌوئي سگهبو؟ ڇا ڪوئي ان بابت سوچي سگھي ٿو، ۽ رستو ڳولي سگھي ٿو؟

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਾ ਨਾਮੁ ਦਿੜਾਏ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟਣਹਾਰੁ ॥
satigur milai taa naam dirraae sabh kilavikh kattanahaar |

جيڪڏهن ڪو سچو گروءَ سان ملي ٿو، ته هو اندر ۾ رب جو نالو سمائي ٿو. هن جا سڀ گناهه ناس ٿي ويا آهن.

ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਨਾਮੋ ਆਰਾਧੇ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਕਰਹੁ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥
naam jape naamo aaraadhe tis jan kau karahu sabh namasakaar |

اچو ته سڀ ان عاجزي سان ان عاجزي سان سجدو ڪريون، جيڪو نالو ڳائي ٿو، ۽ نام جي عبادت ڪري ٿو.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430