مان تنهنجي ٻانهن جو ٻانهو آهيان، اي منهنجا محبوب!
سچائي ۽ نيڪيءَ جا طلبگار توکي غور ڪن ٿا.
جيڪو نالو تي ايمان آڻيندو، سو کٽي ٿو. هو پنهنجي اندر سچائي کي سمائي ٿو. ||10||
سچ جو سچو سچ سندس گود آهي.
سچو رب انهن کان راضي ٿئي ٿو جيڪي شيدائي سان محبت ڪن ٿا.
رب پنهنجي طاقت کي استعمال ڪندي ٽنهي جهانن ۾ سچائي قائم ڪئي آهي. سچ سان هو خوش آهي. ||11||
هر ڪو هن کي عظيم کان وڏو سڏيندو آهي.
گروءَ کان سواءِ، ڪو به کيس نٿو سمجهي.
سچو پالڻھار انھن کان راضي آھي جيڪي سچ ۾ ملن ٿا. اهي ٻيهر جدا نه ٿيندا آهن، ۽ اهي ڏک نه ڪندا آهن. ||12||
پريم رب کان جدا ٿي، وڏي آواز سان روئن ٿا ۽ روئن ٿا.
اهي مرندا ۽ مرندا آهن، صرف ٻيهر پيدا ٿيڻ لاء، جڏهن انهن جو وقت گذري چڪو آهي.
هو انهن کي برڪت ڏئي ٿو جن کي هو بخشي ٿو شاندار عظمت سان؛ هن سان گڏ متحد، اهي افسوس يا توبه نه ڪندا آهن. ||13|
هو پاڻ خالق آهي، ۽ هو پاڻ ئي لطف اندوز آهي.
هو پاڻ راضي آهي، ۽ پاڻ ئي آزاد آهي.
آزاديءَ جو پالڻھار پاڻ آزاد ڪري ٿو. هو تصوف ۽ وابستگي کي ختم ڪري ٿو. ||14||
مان سمجهان ٿو ته توهان جا تحفا سڀ کان شاندار تحفا آهن.
تون سببن جو سبب آهين، لامحدود رب.
مخلوق کي تخليق ڪندي، توهان کي نظر انداز ڪيو جيڪو توهان پيدا ڪيو آهي. تون سڀني کي سندن ڪم ڪرڻ جو سبب بڻائين. ||15||
اُهي ئي تنهنجي شان جا گيت ڳائين ٿا، جيڪي تو کي پسند ڪن ٿا، اي سچا رب.
اهي تو وٽان نڪرندا آهن، ۽ وري تو ۾ ملندا آهن.
نانڪ هن سچي دعا پيش ڪري ٿو؛ سچي پالڻھار سان ملڻ سان سڪون ملي ٿو. ||16||2||14||
مارو، پھريون مھل:
لامحدود سالن تائين، اتي رڳو اونداهي هئي.
نه زمين هئي نه آسمان؛ رڳو سندس حڪم جو لامحدود حڪم هو.
نه ڏينهن هو نه رات، نه چنڊ نه سج. خدا بيٺو، اونهي سماڌي ۾. ||1||
نه تخليق جا وسيلا هئا، نه تقرير جي طاقت، نه هوا ۽ نه پاڻي.
ڪا به تخليق يا تباهي نه هئي، نه اچڻ يا وڃڻ.
ڪو به براعظم، نه علائقو، ست سمنڊ، نديون يا وهندڙ پاڻي نه هئا. ||2||
ڪو به آسماني علائقو نه هو، زمين يا هيٺاهين جا علائقا.
ڪو به جنت يا دوزخ نه هو، نه موت ۽ نه وقت.
ڪو به دوزخ يا جنت نه هو، نه ڄمڻ يا موت، نه وري اچڻ يا وڃڻ ۾. ||3||
ڪو به برهما، وشنو يا شيو نه هو.
ڪو به نه ڏٺو ويو، سواء هڪ رب جي.
ڪا به عورت يا نر نه هئي، ڪو به سماجي طبقو يا ذات جي پيدائش نه هئي. ڪو به درد يا خوشي محسوس نه ڪيو. ||4||
اتي ڪي به برهمڻ يا خيرات وارا ماڻهو نه هئا. ٻيلن ۾ ڪو به نه رهندو هو.
ڪو به ساڌو يا ڳوليندڙ نه هو، ڪو به امن ۾ نه رهندو هو.
نه يوگي هئا، نه گهمڻ وارا ياتري، نه مذهبي پوشاڪ؛ ڪو به پاڻ کي ماسٽر نه سڏيندو هو. ||5||
اتي ڪو به منتر يا مراقبو نه هو، نه خود نظم و ضبط، روزو يا عبادت.
ڪو به نه ڳالهائيندو هو ۽ نه ٻول ۾ ڳالهائيندو هو.
هن پاڻ کي پيدا ڪيو، ۽ خوش ٿيو؛ هو پاڻ جو اندازو لڳائي ٿو. ||6||
ڪا به صفائي نه هئي، نه پرهيزگاري هئي، نه تلسي جي ٻج جو مال.
نه گوپيون هيون، نه ڪرشنا، نه ڳئون ۽ ڳئون.
نه تنتر هئا، نه منتر ۽ نه منافقت؛ ڪنهن به بانسري نه وڄائي. ||7||
نه ڪو ڪرم هو، نه ڌرم، نه مايا جي ٻرندڙ مکڻ.
سماجي طبقي ۽ پيدائش کي ڪنهن به اکين سان نه ڏٺو هو.
نه وابستگي جو ڪو ٻوٽو هو، نه موت جي پيشانيءَ تي لکيل هو. ڪنهن به شيءِ تي غور نه ڪيو. ||8||
اتي نه بدمعاشي هئي، نه ٻج، نه روح ۽ نه زندگي.
نه ڪو گورک هو ۽ نه ماڇيندر.
ڪا به روحاني دانائي يا مراقبت نه هئي، نه نسل يا تخليق، نه حساب ڪتاب. ||9||