سلوڪ:
مان جيڪو ڪجهه چاهيان ٿو، اهو مون کي ملي ٿو.
رب جي نالي تي غور ڪرڻ سان، نانڪ کي مڪمل سڪون مليو آهي. ||4||
چوڻي:
منهنجو ذهن هاڻي آزاد ٿي چڪو آهي؛ مان ساد سنگت، حضور جي صحبت ۾ شامل ٿيو آهيان.
گرومخ جي حيثيت ۾، مان نالو ڳائيندو آهيان، ۽ منهنجي روشني نور ۾ ضم ٿي وئي آهي.
مراقبي ۾ رب جو نالو ياد ڪرڻ سان، منهنجا گناهه ميٽجي ويا آهن. باهه وسائي وئي آهي، ۽ مان مطمئن آهيان.
هن مون کي هٿ کان وٺي ورتو آهي، ۽ مون کي پنهنجي مهربان رحمت سان برڪت ڪئي؛ هن مون کي پنهنجو قبول ڪيو آهي.
رب مون کي پنهنجي ڀاڪر ۾ ڀاڪر پائي، پاڻ سان ملائي ڇڏيو آهي. جنم ۽ مرڻ جا درد سڙي ويا آهن.
نانڪ کي دعا آهي، هن مون کي پنهنجي مهربان رحمت سان نوازيو آهي؛ هڪ پل ۾، هو مون کي پاڻ سان ملائي ٿو. ||4||2||
جيتسري، ڇٽ، پنجين مهل:
دنيا هڪ عارضي رستو اسٽيشن وانگر آهي، پر اهو فخر سان ڀريل آهي.
ماڻهو بيشمار گناهه ڪن ٿا. مايا جي عشق جي رنگ ۾ رنگجي ويا آهن.
لالچ، جذباتي وابستگي ۽ انا پرستي ۾ غرق آهن. اهي مرڻ جو به نه سوچيندا آهن.
اولاد، دوست، دنياوي ڌنڌا ۽ زالون- اهي ڳالهيون ڪندا آهن، جڏهن ته سندن زندگيون گذري وينديون آهن.
جڏهن سندن اڳواٽ مقرر ڏينهن گذري ويا، اي ماءُ، هو ڌرم جي حق پرست جج جي پيغمبرن کي ڏسن ٿا، ۽ اهي ڏک برداشت ڪن ٿا.
اي نانڪ، جيڪڏهن انهن رب جي نالي جي دولت حاصل نه ڪئي آهي ته انهن جي گذريل ڪمن جا ڪرما ميٽ نه ٿي سگهن. ||1||
هو هر قسم جون ڪوششون ڪري ٿو، پر رب جو نالو نٿو ڳائي.
هو بيشمار اوتارن ۾ گهمي ٿو. هو مري ٿو، صرف ٻيهر پيدا ٿيڻ لاء.
جيئن جانورن، پکين، پٿرن ۽ وڻن، انهن جو تعداد معلوم نه ٿو ڪري سگهجي.
جيئن هو ٻج پوکين ٿا، تيئن خوشيون به آهن، جن مان هو مزو وٺي ٿو. هو پنهنجي عملن جا نتيجا حاصل ڪري ٿو.
هن انساني زندگيءَ جو زيور جوا ۾ گم ڪري ٿو، ۽ الله تعاليٰ ان کان هرگز راضي نه آهي.
نانڪ کي دعا آهي، شڪ ۾ ڀڄڻ، هن کي آرام نه ٿو ملي، هڪ پل لاءِ به. ||2||
جواني گذري وئي، ۽ پوڙهو پنهنجي جاءِ وٺي ويو.
هٿ ڏڪڻ لڳن ٿا، مٿو ڏڪي ٿو ۽ اکيون نه ٿيون ڏسن.
اکيون نه ڏسنديون آهن، بغير ڪنهن ڪم جي ۽ رب جي ياد ڪرڻ کان سواءِ. هن کي مايا جي ڪشش کي ڇڏي وڃڻ گهرجي، ۽ وڃڻ گهرجي.
هن پنهنجي مائٽن لاءِ پنهنجي دماغ ۽ جسم کي ساڙي ڇڏيو، پر هاڻي، اهي هن جي نه ٻڌي، ۽ هن جي مٿي تي مٽي اڇلائي.
لامحدود لاءِ پيار، ڪامل رب سندس ذهن ۾ نه ٿو رهي، هڪ پل لاءِ به.
دعا نانڪ، ڪاغذ جو قلعو ڪوڙو آهي - اهو هڪ پل ۾ تباهه ٿي ويو آهي. ||3||
نانڪ رب جي ڪنول جي پيرن جي حرم ۾ آيو آهي.
خدا پاڻ هن کي بيحد، خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري ڇڏيو آهي.
ساد سنگت، پاڪ جي صحبت ۾ شامل ٿيڻ سان، مان تڙپندو آهيان ۽ رب تي غور ڪندو آهيان؛ خدا مون کي پنهنجو ڪيو آهي، ۽ مون کي بچايو آهي.
رب مون کي منظور ڪيو آهي، ۽ مون کي پنهنجي نالي سان برڪت ڏني آهي. هن ٻيو ڪجهه به خيال ۾ نه رکيو.
مون کي لامحدود پالڻهار ۽ مالڪ مليو آهي، فضيلت جو خزانو، جنهن لاءِ منهنجو دماغ ترسندو هو.
دعا نانڪ، مان سدا راضي آهيان؛ مان رب جي نالي جو کاڌو کائي چڪو آهيان. ||4||2||3||
جيتسري، پنجين مهل، سالڪن سان وار:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سلوڪ:
شروعات ۾، هو ڦهليل هو؛ وچ ۾، هو وسيع آهي؛ آخر ۾، هو وسيع ٿيندو. هو مافوق الفطرت رب آهي.
اولياءَ مراقبي ۾ تمام وسيع رب العالمين کي ياد ڪندا آهن. اي نانڪ، هو گناهن جو ناس ڪندڙ، ڪائنات جو رب آهي. ||1||