نانڪ چوي ٿو، هو جاندارن کي زندگي ڏئي ٿو. اي منهنجا مالڪ، مهرباني ڪري مون کي پنهنجي مرضي مطابق رکو. ||5||19||
آسا، پهرين مهل:
جسم کي برهمڻ ۽ دماغ کي لوڻ جو ڪپڙو ٿيڻ ڏيو.
اچو ته روحاني حڪمت کي مقدس ڌاڳو، ۽ مراقبت کي رسمي انگوزي.
مان رب جو نالو ڳوليان ٿو ۽ سندس حمد کي منهنجي صفائي غسل وانگر.
گرو جي فضل سان، مان خدا ۾ جذب ٿي ويو آهيان. ||1||
اي پنڊت، اي عالم، خدا کي اهڙيءَ طرح ياد ڪر
ته هن جو نالو توهان کي پاڪ ڪري سگهي ٿو، ته هن جو نالو توهان جو مطالعو ٿي سگهي ٿو، ۽ هن جو نالو توهان جي حڪمت ۽ زندگي جو طريقو آهي. ||1||روڪ||
ٻاهرئين مقدس ڌاڳو صرف ان وقت تائين قابل قدر آهي جيستائين خدا جي روشني اندر آهي.
تنهن ڪري، رب جي نالي کي ياد ڪر، پنهنجي لڱن جي ڪپڙي ۽ پنهنجي پيشاني تي رسم جو نشان.
هتي ۽ هن کان پوء، صرف نالو ئي توهان سان گڏ بيٺو آهي.
نالي کان سواءِ ٻيا ڪم نه ڳوليو. ||2||
پياري عبادت ۾ رب جي عبادت ڪريو، ۽ مايا جي خواهش کي ساڙيو.
رڳو هڪ رب کي ڏسو، ۽ ڪنهن ٻئي جي ڳولا نه ڪريو.
حقيقت کان واقف ٿيو، ڏهين دروازي جي آسمان ۾؛
رب جي ڪلام کي بلند آواز سان پڙهو، ۽ ان تي غور ڪريو. ||3||
هن جي محبت جي غذا سان، شڪ ۽ خوف نڪري ٿو.
رب سان گڏ توهان جي رات جو نگران، ڪنهن به چور کي ٽوڙڻ جي جرئت نه ڪندو.
اچو ته هڪ خدا جي ڄاڻ کي توهان جي پيشاني تي رسمي نشان هجي.
اهو احساس ڏي ته خدا توهان جي اندر آهي توهان جو امتياز آهي. ||4||
رسمن جي عملن ذريعي، خدا کي فتح نه ٿو ڪري سگهجي.
مقدس صحيفن جي تلاوت سان، سندس قدر جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي.
ارڙهن پراڻن ۽ چئن ويدن کي سندس اسرار جي خبر ناهي.
اي نانڪ، سچو گرو مون کي رب خدا ڏيکاريو آهي. ||5||20||
آسا، پهرين مهل:
اُهو ئي بي پرواهه ٻانهو، ٻانهو ۽ عاجز عقيدتمند آهي.
جيڪو گرو مُخ جي حيثيت ۾ پنهنجي رب ۽ مالڪ جو ٻانهو بڻجي وڃي ٿو.
هو، جنهن هن ڪائنات کي پيدا ڪيو، آخرڪار ان کي تباهه ڪندو.
ان کان سواءِ، ٻيو ڪوبه ڪونهي. ||1||
گرو جي ڪلام جي ذريعي، گرومخ سچي نالي تي ڌيان ڏئي ٿو؛
سچي درٻار ۾ کيس سچو ملي ٿو. ||1||روڪ||
سچي دعا، سچي دعا
- پنهنجي شاندار موجودگيءَ جي حويلي ۾، سچو رب مالڪ انهن کي ٻڌي ٿو ۽ تعريف ڪري ٿو.
هو سچار کي پنهنجي آسماني عرش ڏانهن سڏي ٿو
۽ انھن کي شاندار عظمت عطا ڪري ٿو. جيڪو چاهي ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||2||
طاقت توهان جي آهي؛ تون ئي منهنجو سهارو آهين.
گرو جي ڪلام جو ڪلام منهنجو سچو ڳجھو لفظ آهي.
جيڪو رب جي حڪم جي فرمانبرداري ڪري ٿو، اهو کليل طور تي هن ڏانهن وڃي ٿو.
سچ جي ڳجھارت سان، سندس رستو بند نه ڪيو ويو آهي. ||3||
پنڊت ويد پڙهي ٿو ۽ بيان ڪري ٿو،
پر هو پنهنجي اندر جي راز کي نٿو ڄاڻي.
گروءَ کان سواءِ، سمجھ ۽ احساس حاصل نه ٿيندو آهي.
پر پوءِ به خدا سچو آهي، هر هنڌ پکڙيل آهي. ||4||
مون کي ڇا چوڻ گهرجي، يا ڳالهائڻ يا بيان ڪرڻ گهرجي؟
رڳو تون پاڻ ڄاڻين ٿو، اي مڪمل عجب جي پالڻھار.
نانڪ هڪ خدا جي دروازي جو سهارو وٺي ٿو.
اتي، سچي دروازي تي، گرومخ پاڻ کي سنڀاليندا آهن. ||5||21||
آسا، پهرين مهل:
بدن جي مٽيءَ جو پڃرو، ڀوائتو آهي. اهو جنم ۽ موت جي ذريعي درد ۾ مبتلا آهي.
هي خوفناڪ عالمي سمنڊ ڪيئن پار ٿيندو؟ رب - گرو کان سواء، ان کي پار نه ٿو ڪري سگهجي. ||1||
توکان سواءِ ٻيو ڪوبه ڪونهي، اي منهنجا محبوب! توکان سواءِ، ٻيو ڪو به ڪونهي.
تون سڀني رنگن ۽ شڪلين ۾ آهين؛ رڳو اھو ئي بخشيل آھي، جنھن تي تون پنھنجو فضل ڪرين ٿو. ||1||روڪ||
مايا، منهنجي ماءُ، بڇڙي آهي. هوءَ مون کي پنهنجي گهر ۾ رهڻ نه ڏيندي. شيطان مون کي پنهنجي مڙس سان ملڻ نه ڏيندو آهي.
مان پنهنجن ساٿين ۽ دوستن جي پيرن تي خدمت ڪريان ٿو. رب سائين مون کي پنهنجي رحمت سان، گرو جي مهربانيءَ سان نوازيو آهي. ||2||