ڳولا ۽ جستجو ڪندي، مون کي اهو احساس ٿيو آهي ته: سڀ آرام ۽ خوشي رب جي نالي ۾ آهي.
نانڪ چوي ٿو ته، اهو صرف اهو ئي حاصل ڪري ٿو، جنهن جي پيشاني تي اهڙي قسمت لکيل آهي. ||4||11||
سارنگ، پنجين مهل:
رات ۽ ڏينهن، رب جي پاڪائي بيان ڪريو.
توهان کي تمام دولت، سڀ خوشيون ۽ ڪاميابيون، ۽ توهان جي ذهن جي خواهش جا ميوا حاصل ٿيندا. ||1||روڪ||
اچو، اي سنتو، اچو ته خدا جي ياد ۾ غور ڪريون؛ هو ابدي، امن ۽ پرانا جو ابدي عطا ڪندڙ آهي، زندگي جو سانس.
بي استادن جو مالڪ، مسڪينن ۽ غريبن جي دردن کي ختم ڪرڻ وارو؛ هو هر شيءِ ۾ پکڙيل ۽ ڦهليل آهي، سڀني دلين ۾ رهي ٿو. ||1||
ڏاڍا خوش قسمت ماڻهو رب جي شان ۾ پيئندا آهن، ڳائيندا آهن، پڙهندا آهن ۽ رب جي تسبيح ٻڌندا آهن.
انهن جا سڀ ڏک ۽ جدوجهد انهن جي جسمن تان مٽجي ويا آهن. اهي رب جي نالي سان پيار سان جاڳندا ۽ باخبر رهندا آهن. ||2||
تنهن ڪري پنهنجي جنسي خواهش، لالچ، ڪوڙ ۽ ٺڳيءَ کي ڇڏي ڏيو. رب جي ياد ۾ ياد ڪرڻ سان، توهان کي غلاميء کان آزاد ڪيو ويندو.
گروءَ جي مهربانيءَ سان محبت جي لاڳاپن، انا پرستي ۽ انڌي مالڪيءَ جو نشو ختم ٿي ويندو آهي. ||3||
تون تمام طاقتور آهين، اي عظيم رب خدا ۽ مالڪ؛ مهرباني ڪري پنهنجي عاجز ٻانهن تي رحم ڪر.
منھنجو پالڻھار ۽ پالڻھار ھر جڳھ تي غالب ۽ غالب آھي. اي نانڪ، خدا ويجهو آهي. ||4||12||
سارنگ، پنجين مهل:
مان قربان آهيان خدائي گرو جي پيرن تي.
مان هن سان گڏ عظيم رب خدا تي غور ڪريان ٿو. هن جي تعليمات مون کي آزاد ڪيو آهي. ||1||روڪ||
جيڪو رب جي اوليائن ۾ اچي ٿو، تنهن لاءِ سڀ درد، بيماريون ۽ خوف ٽٽي وڃن ٿا.
هو پاڻ به ڳائيندو آهي، ۽ ٻين کي به همٿائيندو آهي ته هو رب جو نالو. هو تمام گهڻي طاقت وارو آهي. هو اسان کي ٻئي پاسي وٺي وڃي ٿو. ||1||
هن جو منتر سنسڪرت کي ڪڍي ٿو، ۽ مڪمل طور تي خالي ڀري ٿو.
جيڪي رب جي ٻانهن جي فرمانبرداري ڪن ٿا، سي وري ڪڏهن به جنم جي پيٽ ۾ نه ٿا اچن. ||2||
جيڪو به رب جي بندن لاءِ ڪم ڪندو آهي ۽ سندس ساراهه ڳائيندو آهي، تنهن جا جنم ۽ مرڻ جا ڏک دور ٿي ويندا آهن.
جن تي منھنجو محبوب مھربان ٿئي ٿو، اھي رب، ھار، ھار جي ناقابل برداشت خوشين کي برداشت ڪن ٿا. ||3||
جيڪي رب جي عظيم ذات کان مطمئن آهن، اهي وجدان سان رب ۾ ضم ٿي وڃن ٿا. ڪوبه وات انهن جي حالت بيان نٿو ڪري سگهي.
گرو جي مهرباني، اي نانڪ، اهي مطمئن آهن؛ الله جي نالي کي جپڻ ۽ ياد ڪرڻ سان، اهي نجات حاصل ڪن ٿا. ||4||13||
سارنگ، پنجين مهل:
مان ڳايان ٿو، او آءِ گيت ڳايان ٿو خوشيءَ جا گيت، منهنجي رب جي، فضيلت جو خزانو.
خوش قسمت اهو وقت آهي، خوش قسمت اهو ڏينهن ۽ لمحو آهي، جڏهن مان رب العالمين کي راضي ڪريان. ||1||روڪ||
مان پنهنجي پيشانيءَ کي اوليائن جي پيرن ڏانهن ڇڪي ٿو.
بزرگن پنهنجا هٿ منهنجي پيشاني تي رکيا آهن. ||1||
منهنجو ذهن مقدس سنتن جي منتر سان ڀريل آهي،
۽ مان ٽن خوبين کان مٿي اڀري آيو آهيان ||2||
برڪت وارو نظارو ڏسي، خدا جي بندن جو درشن، منهنجون اکيون پيار سان ڀرجي اچن ٿيون.
شڪ سان گڏ لالچ ۽ وابستگي ختم ٿي ويندي آهي. ||3||
نانڪ فرمائي ٿو، مون کي سڪون، آرام ۽ خوشي ملي آهي.
ڀت کي ٽوڙيندي، مون رب سان ملاقات ڪئي آهي، عظيم نعمت جو مجسمو. ||4||14||
سارنگ، پنجين مهل، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
مان پنهنجي روح جي درد کي ڪيئن بيان ڪري سگهان ٿو؟
مون کي برڪت وارو نظارو، پنهنجي دلفريب ۽ پياري محبوب جي درشن لاءِ تمام گهڻي اڃ لڳي آهي. منهنجو ذهن زندهه نٿو رهي سگهي - اهو ڪيترن ئي طريقن سان هن لاءِ تڙپندو آهي. ||1||روڪ||