اهي رب جو نالو حاصل نٿا ڪن، ۽ اهي پنهنجي زندگي اجايو ضايع ڪن ٿا. اي نانڪ، موت جو رسول کين سزا ۽ بي عزتي ڪري ٿو. ||2||
پورو:
هن پاڻ کي پيدا ڪيو - ان وقت، ٻيو ڪو به نه هو.
هن پاڻ سان صلاح مشورو ڪيو، ۽ جيڪو هن ڪيو سو پورو ٿيو.
ان وقت، نه آسماني آسمان هئا، نه علائقا، نه ٽي دنيا.
ان وقت، صرف بي شڪل رب پاڻ موجود هو - ڪابه تخليق نه هئي.
جيئن هن کي راضي ٿيو، تيئن هن ڪم ڪيو. هن کان سواء، ٻيو ڪو به نه هو. ||1||
سالڪ، ٽيون مهل:
منهنجو مالڪ ابدي آهي. هن کي شبد جي ڪلام تي عمل ڪندي ڏٺو ويندو آهي.
هو ڪڏهن به فنا نه ٿيندو آهي. هو وري جنم وٺي نه ٿو اچي ۽ نه ٿو وڃي.
تنھنڪري سندس خدمت ڪريو، ھميشه لاءِ؛ هو سڀني ۾ سمايل آهي.
ڪنهن ٻئي جي خدمت ڇو ڪجي، جيڪو پيدا ٿئي ۽ پوءِ مري وڃي؟
اُنهن جي زندگي بيڪار آهي، جيڪي پنهنجي رب ۽ مالڪ کي نٿا سڃاڻن، ۽ جيڪي پنهنجي شعور کي ٻين تي مرکوز ڪن ٿا.
اي نانڪ، اهو نه ٿو ڄاڻي سگهجي ته خالق انهن کي ڪيترو عذاب ڏيندو. ||1||
ٽيون مهل:
سچي نالي تي غور ڪريو؛ سچو پالڻهار هر هنڌ پکڙيل آهي.
اي نانڪ، رب جي حڪم کي سمجهڻ سان، ماڻهو قبول ٿئي ٿو، ۽ پوء سچ جو ميوو حاصل ڪري ٿو.
هُو ڀاڪر پاتو ۽ ڳالهائيندو رهي ٿو، پر هو رب جي حڪم کي سمجهه ۾ نٿو اچي. هُو انڌو آهي، ڪوڙ جو ڪوڙو. ||2||
پورو:
اتحاد ۽ جدائي پيدا ڪندي، هن ڪائنات جو بنياد رکيو.
هن جي حڪم سان، نور جي رب ڪائنات کي ٺاهيو، ۽ پنهنجي خدائي نور کي ان ۾ ڦهلائي ڇڏيو.
نور جي رب کان، سڀ نور پيدا ٿئي ٿو. سچو گرو لفظ جي ڪلام جو اعلان ڪري ٿو.
برهما، وشنو ۽ شيو، ٽنهي فطرتن جي اثر هيٺ، پنهنجن ڪمن ۾ لڳايا ويا.
هن مايا جي جڙ کي پيدا ڪيو، ۽ شعور جي چوٿين حالت ۾ امن حاصل ڪيو. ||2||
سالڪ، ٽيون مهل:
اُهو اڪيلائي آهي جپ، ۽ اُهو ئي اڪيلائي آهي گہرا مراقبو، جيڪو سچو گرو کي خوش ڪري ٿو.
سچي گروءَ کي راضي ڪرڻ سان، شان و شوڪت حاصل ٿئي ٿي.
اي نانڪ، خود غرور کي ڇڏي، هڪ گرو ۾ ضم ٿي. ||1||
ٽيون مهل:
ڪيڏا نه ٿورڙا آهن جن کي گرو جي تعليم ملي ٿي.
اي نانڪ، اهو اڪيلو ئي حاصل ڪري ٿو، جنهن کي رب پاڻ وڏي شان سان نوازي ٿو. ||2||
پورو:
مايا سان جذباتي وابستگي روحاني اونداهي آهي. اهو تمام ڏکيو آهي ۽ اهڙي ڳري بار.
گناهن جي پٿرن سان ڀريل، ٻيڙي ڪيئن پار ٿيندي؟
جيڪي رات ڏينهن رب جي عبادت ۾ مشغول آهن، سي پار ٿي ويندا آهن.
گروءَ جي سَبَدَ جي هدايت هيٺ، انسان خود غرضيءَ ۽ فساد کي ختم ڪري ٿو، ۽ ذهن بيڪار ٿي وڃي ٿو.
رب جي نالي تي غور ڪريو، هار، هار؛ رب، هار، هار، اسان جي بچاء وارو فضل آهي. ||3||
سلوڪ:
اي ڪبير، آزاديءَ جو دروازو تنگ آهي، سرس جي داڻي جي ڏهين حصي کان به گهٽ.
دماغ هاٿي جيترو وڏو ٿي ويو آهي. هن دروازي مان ڪيئن گذري سگهي ٿو؟
جيڪڏهن ڪو اهڙو سچو گرو ملندو آهي، سندس رضا سان، هو پنهنجي رحمت ڏيکاري ٿو.
تڏهن، آزاديءَ جو دروازو وسيع ٿي ويندو آهي، ۽ روح آسانيءَ سان گذري ويندو آهي. ||1||
ٽيون مهل:
اي نانڪ، آزاديءَ جو دروازو تمام تنگ آهي. صرف تمام ننڍڙو گذري سگھن ٿا.
انا جي ڪري، دماغ ڦٽي ويو آهي. اهو ڪيئن گذري سگهي ٿو؟
سچي گروءَ سان ملڻ سان، انا ختم ٿي وڃي ٿي، ۽ انسان خدائي نور سان ڀرجي وڃي ٿو.