خوشبودار جوهر چکو، گرو جي لفظ جو ڪلام.
ٻيون ڪوششون ڪهڙي ڪم جي؟
پنهنجي رحمت ڏيکاريندي، رب پاڻ اسان جي عزت جي حفاظت ڪري ٿو. ||2||
انسان ڇا آهي؟ هن وٽ ڪهڙي طاقت آهي؟
مايا جو سڀ ڪُوڙ ڪوڙو آهي.
اسان جو رب ۽ مالڪ اهو آهي جيڪو عمل ڪري ٿو، ۽ ٻين کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي.
هو باطني ڄاڻندڙ، سڀني دلين کي ڳوليندڙ آهي. ||3||
سڀني راحتن مان، اهو ئي حقيقي آرام آهي.
گرو جي تعليمات کي پنهنجي ذهن ۾ رکو.
جيڪي رب جي نالي سان پيار ڪن ٿا
- نانڪ چوي ٿو، اهي برڪت وارا آهن، ۽ ڏاڍا خوش قسمت آهن. ||4||7||76||
گوري گوارايري، پنجين مهل:
رب جو واعظ ٻڌي، منهنجي آلودگي ڌوئي وئي.
مان بلڪل پاڪ ٿي چڪو آهيان، ۽ مان هاڻي آرام سان هلندو آهيان.
وڏي قسمت سان، مون کي ساد سنگت، حضور جي صحبت ملي.
مون کي رب العالمين سان پيار ٿي ويو آهي. ||1||
رب، هار، هار جي نالي سان، سندس ٻانهو پار ڪري ويو آهي.
گرو مون کي مٿي کنيو ۽ مون کي باهه جي سمنڊ جي پار ڪيو. ||1||روڪ||
سندس ساراهه جا گيت ڳائي، منهنجو ذهن سڪون ٿي ويو آهي.
بيشمار اوتارن جا گناهه ڌوئي ويا آهن.
مون پنهنجي ذهن ۾ سڀ خزانا ڏٺا آهن.
مان ھاڻي انھن کي ڳولھڻ لاءِ ڇو نڪرندس؟ ||2||
جڏهن خدا پاڻ رحم ڪري ٿو،
سندس ٻانهن جو ڪم پورو ٿي ويندو آهي.
هن منهنجي بندن کي ڪٽي ڇڏيو آهي، ۽ مون کي پنهنجو غلام بڻائي ڇڏيو آهي.
ياد رکو، ياد ڪريو، هن کي مراقبي ۾ ياد ڪريو. هو عظمت جو خزانو آهي. ||3||
هو اڪيلو ذهن ۾ آهي؛ هو اڪيلو هر هنڌ آهي.
ڪامل پالڻهار هر جاءِ تي سمايل ۽ پکڙيل آهي.
ڪامل گرو سڀني شڪ کي دور ڪري ڇڏيو آهي.
مراقبي ۾ رب کي ياد ڪرڻ سان، نانڪ کي سڪون مليو آهي. ||4||8||77||
گوري گوارايري، پنجين مهل:
جيڪي مري ويا آهن انهن کي وساريو ويو آهي.
جيڪي بچندا آھن تن پنھنجا پٽا مضبوط ڪري ڇڏيا آھن.
اهي پنهنجي ڪمن ۾ مصروف آهن.
اهي مايا کي ٻه ڀيرا سختي سان پڪڙيندا آهن. ||1||
موت جي وقت جو ڪو به خيال نه ٿو ڪري.
ماڻهو ان کي پڪڙيندا آهن جيڪي گذري ويندا آهن. ||1||روڪ||
بيوقوف - انهن جا جسم خواهشن سان جڙيل آهن.
اهي جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ منسلڪ ۾ ڦاٿل آهن.
ڌرم جو حقدار جج سندن مٿي تي بيٺو آهي.
ان کي مٺو سمجهي، بيوقوف زهر کائيندا آهن. ||2||
چون ٿا ته: ”آءٌ پنهنجي دشمن کي ڳنڍي ڇڏيندس، ۽ کيس وڍي ڇڏيندس.
منهنجي ڌرتي تي پير رکڻ جي جرئت ڪير ڪندو؟
مان سکيو آهيان، مان هوشيار ۽ عقلمند آهيان."
جاهل پنهنجي خالق کي نٿا سڃاڻن. ||3||
رب پاڻ پنهنجي حالت ۽ حالت کي پاڻ ڄاڻي ٿو.
ڪو ڇا ٿو چئي سگهي؟ ڪو به کيس ڪيئن بيان ڪري سگهي ٿو؟
جيڪو به هو اسان کي ڳنڍي ٿو- ان سان اسان جڙيل آهيون.
هر ڪو پنهنجي ڀلائي لاءِ دعا گهري ٿو. ||4||
سڀ ڪجهه تنهنجو آهي؛ تون ئي خالق آهين.
توهان وٽ ڪا به پڇاڙي يا حد ناهي.
مهرباني ڪري هي تحفو پنهنجي خادم کي ڏي،
ته نانڪ جو نالو ڪڏهن به نه وساري سگهي. ||5||9||78||
گوري گوارايري، پنجين مهل:
هر قسم جي ڪوششن سان، ماڻهو ڇوٽڪارو نٿو ڳولي.
هوشيار چالن جي ذريعي، وزن صرف وڌيڪ ۽ وڌيڪ تي پئجي ويندو آهي.
خالص دل سان رب جي خدمت ڪريو،
توهان کي خدا جي درٻار ۾ عزت سان قبول ڪيو ويندو. ||1||