تُخاري ڇِنَٽ، پهرئين مهل، باره ماهه ~ ٻارهن مهينا:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ٻڌو: سندن گذريل ڪمن جي ڪرم مطابق،
هر ماڻهوءَ کي خوشي يا غم محسوس ٿيندو آهي. جيڪو ڪجهه توهان ڏيو ٿا، رب، سٺو آهي.
اي پالڻھار، تخليق ڪيل ڪائنات توھان جي آھي. منهنجي حالت ڇا آهي؟ رب کان سواء، مان جيئرو نه رهي سگهان ٿو، هڪ پل لاء به.
منهنجي محبوب کان سواءِ، مان ڏکايل آهيان. منهنجو ڪوبه دوست ڪونهي. گرومخ جي حيثيت ۾، مان امرت ۾ پيئندو آهيان.
بي صورت رب پنهنجي تخليق ۾ سمايل آهي. خدا جي فرمانبرداري ڪرڻ بهترين عمل آهي.
اي نانڪ، روح جي ڪنوار تنهنجي واٽ تي نظر رکي ٿي. مهرباني ڪري ٻڌو، اي عظيم روح. ||1||
مينهن پکي روئي ٿو، ”پري-اي! محبوب!“، ۽ گيت-پکي رب جي باني ڳائي ٿو.
رُوح- ڪنوار سڀ لذت حاصل ڪري، پنهنجي محبوب جي وجود ۾ ضم ٿي وڃي ٿي.
هوءَ پنهنجي محبوب جي وجود ۾ ضم ٿي وڃي ٿي، جڏهن هوءَ خدا جي رضا ٿي وڃي ٿي. هوءَ خوش، برڪت واري روح جي دلہن آهي.
نون گهرن کي قائم ڪري، ۽ انهن جي مٿان ڏهين دروازي جي شاهي حويلي کي، رب ان گهر ۾ پنهنجي ذات جي اندر ۾ گهري ٿو.
سڀ تنهنجا آهن، تون منهنجو محبوب آهين. رات ۽ ڏينهن، مان توهان جي محبت کي جشن ڪريان ٿو.
اي نانڪ، مينهن پکي روئي ٿو، "پري-اي! پرائي-اي! محبوب! محبوب!" گيت-پکي لفظ جي ڪلام سان سينگاريل آهي. ||2||
مهرباني ڪري ٻڌ، اي منهنجا پيارا رب - مان تنهنجي محبت سان ڀريل آهيان.
منهنجو دماغ ۽ جسم توهان جي رهائش ۾ جذب ٿي ويا آهن؛ مان توکي وساري نٿو سگهان، هڪ پل لاءِ به.
مان توکي ڪيئن وساري سگهان ٿو، هڪ پل لاءِ به؟ مان توکان قربان آهيان. تنهنجون ساراهه ڳائي، مان جيئرو آهيان.
ڪو به منهنجو ناهي؛ منهنجو تعلق ڪنهن سان آهي؟ رب کان سواء، مان جيئرو نه رهي سگهان ٿو.
مون رب جي پيرن جو سهارو پڪڙي ورتو آهي. اتي رهڻ سان، منهنجو جسم بيڪار ٿي ويو آهي.
اي نانڪ، مون کي وڏي بصيرت حاصل ڪئي، ۽ امن مليو. منهنجي ذهن کي گرو جي ڪلام سان آرام ملي ٿو. ||3||
امرت وارو امرت اسان تي وسي ٿو! هن جا ڦڙا ڏاڍا وڻندڙ آهن!
گرو سان ملڻ، بهترين دوست، آسانيء سان، انسان رب سان پيار ڪري ٿو.
رب جسم جي مندر ۾ اچي ٿو، جڏهن اهو خدا جي مرضي؛ روح جي ڪنوار اٿندي آهي، ۽ سندس شاندار ساراهه ڳائيندي آهي.
ھر گھر ۾، مڙس پالي ٿو ۽ خوشنصيب روحن جون دلہن کي خوش ڪري ٿو. پوءِ هن مون کي ڇو وساري ڇڏيو آهي؟
آسمان ڳري، گهٽ لٽڪيل ڪڪرن سان ڍڪيل آهي؛ مينهن وڻندڙ آهي، ۽ منهنجي محبوب جي محبت منهنجي ذهن ۽ جسم کي وڻندڙ آهي.
اي نانڪ، گرباني جو امرت وارو امرت وسري ٿو. رب، پنهنجي فضل سان، منهنجي دل جي گهر ۾ آيو آهي. ||4||
چيٽ جي مهيني ۾، سهڻي بهار آئي آهي، ۽ ٻڪريون مکيون خوشيء سان گونجن ٿيون.