اونهاري جو پٿر پاڻي ۾ ڳري، سمنڊ ۾ وهي ويو. ||177||
ڪبير جو جسم مٽيءَ جو ڍير آهي، گڏ ٿيل ۽ گڏ ٿيل آهي.
اهو هڪ اهڙو شو آهي جيڪو صرف ڪجهه ڏينهن تائين هلندو آهي، ۽ پوء مٽي واپس مٽي ٿي ويندي آهي. ||178||
ڪبير، جسم سج ۽ چنڊ جي اڀرڻ ۽ غروب ٿيڻ وانگر آهن.
عالمن جي گروءَ سان ملڻ کان سواءِ، اهي سڀ وري مٽي ٿي ويندا آهن. ||179||
جتي بي خوف رب آهي، اتي ڪو به خوف ناهي. جتي خوف آهي، اتي رب ناهي.
ڪبير غور ويچار کان پوءِ چوي ٿو؛ هي ٻڌي، اي سنتو، پنهنجي ذهن ۾. ||180||
ڪبير، جن کي ڪا به خبر نه آهي، سي پنهنجي زندگي آرام سان گذارين ٿا.
پر مان سمجھ ۾ پئجي ويو آھيان؛ مون کي هر قسم جي مشڪلاتن سان منهن ڏيڻو پيو. ||181||
ڪبير، جن کي ماريو وڃي ٿو گهڻو روئي ٿو. پر جدائي جي درد جا روئڻ مختلف آهن.
خدا جي اسرار کان متاثر ٿي، ڪبير خاموش رهي. ||182||
ڪبير، ٿلهي جو ڌڪ کڻڻ آسان آهي؛ اهو سانس وٺي ٿو.
پر جيڪو سَبَد جي ڪلام جي ضرب کي برداشت ڪري ٿو، اهو گرو آهي، ۽ مان ان جو غلام آهيان. ||183||
ڪبير: اي ملا، تون منار جي چوٽيءَ تي ڇو ٿو چڙھين؟ رب ٻڌڻ ۾ سخت ناهي.
پنهنجي دل ۾ ان ذات لاءِ ڏسو، جنهن جي خاطر توهان دعائون گهرندا آهيو. ||184||
جيڪڏهن پاڻ تي راضي نه آهي ته شيخ حج تي وڃڻ جي تڪليف ڇو ٿو ڪري؟
ڪبير، جنهن جي دل تندرست نه هجي، سو پنهنجي رب کي ڪيئن پهچي؟ ||185||
ڪبير، رب جي عبادت ڪريو؛ سندس ياد ڪرڻ سان ڏک ۽ تڪليفون دور ٿي وينديون آهن.
رب توهان جي پنهنجي دل ۾ ظاهر ڪيو ويندو، ۽ هن جي نالي سان ٻرندڙ باهه کي ختم ڪيو ويندو. ||186||
ڪبير، طاقت جو استعمال ظلم آهي، جيتوڻيڪ ان کي قانوني چئو.
جڏهن رب جي درٻار ۾ تنهنجو حساب گهربو ته تنهنجو حال ڪهڙو هوندو؟ ||187||
ڪبير، ڀاڄين ۽ چانورن جي رات جي ماني چڱو آهي، جيڪڏهن اهو لوڻ سان ذائقو ڪيو وڃي.
ڪير هن جو گلا ڪٽيندو، هن جي ماني سان گڏ گوشت؟ ||188||
ڪبير، جنهن کي گروءَ جو ڇهيو تڏهن ئي معلوم ٿئي ٿو، جڏهن سندس جذباتي وابستگي ۽ جسماني بيماريون ختم ٿي وڃن ٿيون.
هو خوشي ۽ درد سان نه سڙي ٿو، تنهنڪري هو پاڻ رب بڻجي وڃي ٿو. ||189||
ڪبير، اهو فرق ٿو پوي ته تون ڪيئن رب جو نالو، ’رام‘ ڳائين. هي غور ڪرڻ جي شيء آهي.
هر ڪو ساڳيو لفظ دسرٿ جي پٽ لاءِ استعمال ڪندو آهي ۽ عجيب رب. ||190||
ڪبير صاحب، لفظ ’رام‘ استعمال ڪيو، رڳو ان لاءِ چيو ويو آهي ته سڀ کان وڏي رب جي. توهان کي اهو فرق ڪرڻ گهرجي.
هڪڙو ’رام‘ هر جاءِ تي پکڙيل آهي، جڏهن ته ٻيو رڳو پنهنجي ذات ۾ سمايل آهي. ||191||
ڪبير، اُهي گھر جن ۾ نه پاڪ ۽ رب جي خدمت ٿئي
اھي گھر قبرستان جھڙا آھن؛ شيطان انهن جي اندر رهن ٿا. ||192||
ڪبير، مان گونگا، چريو ۽ ٻوڙو ٿي ويو آهيان.
مان معذور آهيان - سچي گرو مون کي پنهنجي تير سان سوراخ ڪيو آهي. ||193||
ڪبير، سچو گرو، روحاني جنگجو، مون کي پنهنجي تير سان ماريو آهي.
جيئن ئي مون کي ڌڪ لڳو، مان زمين تي ڪري پيس، منهنجي دل ۾ سوراخ سان. ||194||
ڪبير، پاڻي جو خالص ڦڙو آسمان مان، گندي زمين تي پوي ٿو.