اھو ماڻھو، جنھن تي منھنجو پالڻھار مھربان ۽ مھربان آھي- انھيءَ گرو سک تي، گرو جي تعليم ڏني ويندي آھي.
ٻانهو نانڪ ان گر سک جي پيرن جي مٽيءَ لاءِ دعا گهري ٿو، جيڪو پاڻ به هن جو نالو ڳائيندو آهي، ۽ ٻين کي به ان جي جپ ڪرڻ لاءِ ترغيب ڏيندو آهي. ||2||
پورو:
اي سچا پالڻھار جيڪي تو کي ياد ڪن ٿا، اُھي تمام گھٽ آھن.
جيڪي پنهنجي شعوري ذهن ۾ هڪ رب جي پوڄا ۽ پوڄا ڪن ٿا - انهن جي سخاوت جي ذريعي، بيشمار لکين کي کارايو وڃي ٿو.
سڀ تو وٽ غور ڪن ٿا، پر اُهي ئي قبول ٿين ٿا، جيڪي پنهنجي پالڻهار کي راضي ڪن ٿا.
جيڪي سچي گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواءِ کائيندا ۽ ڪپڙا پائيندا آهن، اهي مري ويندا آهن. مرڻ کان پوءِ، اهي بدڪار ڪوڙهه وارا مريض وري جنم وٺن ٿا.
هن جي حضور ۾، اهي مٺيون ڳالهيون ڪندا آهن، پر هن جي پٺيءَ پٺيان، انهن جي وات مان زهر نڪرندو آهي.
خراب ذهن وارا رب کان جدا ٿيڻ لاءِ موڪليا ويا آهن. ||11||
سالڪ، چوٿون مهل:
بي وفا بيمخ پنهنجي بي وفا نوڪر کي ٻاهر موڪليو، جنهن کي نيرو ڪارو ڪوٽ پهريل هو، جنهن ۾ گندگي ۽ ڪچرو ڀريل هو.
دنيا ۾ ڪو به سندس ويجھو نه ويھندو. پاڻ سڳورا منڍ ۾ ڪري پيا، ۽ ان کان به وڌيڪ گندگي ڍڪي واپس موٽي آيا.
بي وفا بيمخ کي موڪليو ويو ته هو ٻين تي بدمعاشي ڪرڻ ۽ پٺڀرائي ڪرڻ لاءِ، پر جڏهن هو اتي پهتو ته سندس ۽ سندس بي ايمان آقا ٻنهي جا منهن ڪارا ٿي ويا.
اي تقدير جا ڀائرو، سڄي دنيا ۾ هڪدم اها ڳالهه ٻُڌي وئي ته هن بي ايمان ماڻهوءَ کي، پنهنجي نوڪر سميت، بوٽن سان لتاڙيو ويو. ذليل ٿي اٿيا ۽ پنھنجن گھرن ڏانھن موٽيا.
بي ايمان بيمخ کي اجازت نه هئي ته هو ٻين سان گڏ ملن؛ پوءِ سندس زال ۽ ڀاڻيجي کيس ليٽائڻ لاءِ گهر وٺي آيا.
هن دنيا ۽ آخرت ٻنهي کي وڃائي ڇڏيو آهي. هو مسلسل روئي ٿو، بک ۽ اڃ ۾.
برڪت وارو، برڪت وارو آهي خالق، بنيادي ذات، اسان جو رب ۽ مالڪ؛ هو پاڻ بيٺو ۽ سچو انصاف ڏئي ٿو.
جيڪو به ڪامل سچي گرو کي بدنام ڪري ٿو، ان کي سچي پالڻهار طرفان سزا ڏني وڃي ٿي.
هي لفظ ان جي طرفان ڳالهايو ويو آهي جنهن سڄي ڪائنات پيدا ڪئي. ||1||
چوٿين مهل:
جنهن وٽ مالڪ لاءِ ڪو غريب مسڪين هجي- اهو ڪيئن ٿو کائي؟
جيڪڏهن هن جي مالڪ جي گهر ۾ ڪا شيء آهي، هو حاصل ڪري سگهي ٿو؛ پر هو ڪيئن حاصل ڪري سگهي ٿو جيڪو اتي ناهي؟
سندس خدمت ڪندي، سندس حساب ڪتاب لاءِ ڪير سڏبو؟ اها خدمت دردناڪ ۽ بيڪار آهي.
اي نانڪ، گرو جي خدمت ڪريو، رب اوتار؛ سندس درشن جو برڪت وارو نظارو فائدي وارو آهي، ۽ آخر ۾، توهان کي حساب ۾ نه سڏيو ويندو. ||2||
پورو:
اي نانڪ، سنت غور ڪن ٿا، ۽ چار ويد اعلان ڪن ٿا،
ته جيڪي به رب جا ٻانها پنهنجي وات سان چوندا، سو پورو ٿيندو.
هو پنهنجي ڪائناتي ورڪشاپ ۾ ظاهر آهي. سڀ ماڻهو اهو ٻڌي.
ضدي ماڻهو جيڪي سنتن سان وڙهندا آهن انهن کي ڪڏهن به امن نه ملندو.
اولياءَ انهن کي نيڪيءَ سان برڪت ڏيڻ چاهيندا آهن، پر اهي صرف پنهنجي انا ۾ جلندا آهن.
اهي بدبخت ڇا ٿا ڪري سگهن، ڇاڪاڻ ته، شروع کان وٺي، انهن جي قسمت ۾ برائي سان لعنت آهي.
جن کي رب العالمين جو ڌڪ لڳندو آهي، سو ڪنهن جي به ڪم جو نه هوندو آهي.
اُهي جيڪي نفرت ڪن ٿا ان کان، جنهن سان ڪا به نفرت نه آهي - مذهب جي سچي انصاف موجب، اهي تباهه ٿي ويندا.
جن تي اوليائن جي لعنت آهي سي بي مقصد ڀڄندا رهندا.
جڏهن وڻ پنهنجي پاڙن مان ڪٽيو وڃي ته شاخون سڪي مري وڃن ٿيون. ||12||
سالڪ چوٿين مهل: