مال ۽ جوانيءَ کي ڇڏي، توکي ڇڏي وڃڻو پوندو، بنا ڪنهن کاڌي ۽ ڪپڙي جي.
اي نانڪ، رڳو تنهنجا عمل توسان گڏ ٿيندا. توهان جي عملن جا نتيجا ختم نه ٿي سگهن. ||1||
هرڻ وانگر، چنڊ جي روشني واري رات تي قبضو ڪيو،
اهڙيءَ طرح گناهن جو مسلسل ڪم خوشي کي درد ۾ بدلائي ٿو.
جيڪي گناهه توهان ڪيا آهن اهي توهان کي نه ڇڏيندا. توهان جي ڳچيء جي چوڌاري ڦاسي وجهي، اهي توهان کي پري ڪري ڇڏيندا.
بيوقوفيءَ کي ڏسي، تون ٺڳيو آهين، ۽ پنهنجي بستري تي، تون ڪوڙو عاشق آهين.
تون لالچ، لالچ ۽ انا ۾ مست آهين. تون خود غرور ۾ مصروف آهين.
اي نانڪ، هرڻ وانگر، تون پنهنجي جهالت سان تباهه ٿي رهيو آهين. توهان جو اچڻ ۽ وڃڻ ڪڏهن به ختم نه ٿيندو. ||2||
مٺي مٺي مٺ ۾ مکڻ پڪڙيو آهي - اهو ڪيئن اڏامي سگهي ٿو؟
هاٿي کڙيءَ ۾ ڪري پيو آهي- ڪيئن بچي سگهندو؟
اُن لاءِ ترڻ ڏاڍو ڏکيو هوندو، جيڪو هڪ پل لاءِ به رب ۽ مالڪ کي ياد نٿو ڪري.
هن جون تڪليفون ۽ سزائون حساب کان ٻاهر آهن. هو پنهنجي عملن جا نتيجا حاصل ڪري ٿو.
هن جا ڳجها ڪرتوت پڌرا ٿي ويندا آهن، ۽ هو هتي ۽ آخرت تباهه ٿي ويندو آهي.
اي نانڪ، سچي گروءَ کان سواءِ، خود غرض خود غرضي وارو انسان ٺڳيو وڃي ٿو. ||3||
رب جا ٻانها الله جي پيرن کي پڪڙي زندگي گذاريندا آهن.
رب ۽ ماسٽر انهن کي ڳنڍي ٿو جيڪي هن جي حرمت کي ڳوليندا آهن.
هو انهن کي طاقت، حڪمت، علم ۽ مراقبت سان نوازي ٿو. هو پاڻ انهن کي ترغيب ڏئي ٿو ته هو پنهنجو نالو ٻڌن.
هو پاڻ آهي ساد سنگت، پاڪ جي صحبت، ۽ پاڻ ئي دنيا کي بچائيندو آهي.
سنڀاليندڙ انهن کي بچائيندو آهي جن جا عمل هميشه خالص هوندا آهن.
اي نانڪ، انهن کي ڪڏهن به جهنم ۾ وڃڻو ناهي. رب جا بزرگ رب جي حفاظت هيٺ آهن. ||4||2||11||
آسا، پنجين مهل:
وڃ، اي منهنجي سستي، ته مان رب کان دعا گهران.
مان پنهنجي مڙس رب کي خوش ڪريان ٿو، ۽ منهنجي خدا سان خوبصورت نظر اچي ٿو.
مان پنهنجي مڙس جي صحبت ۾ سهڻي لڳندي آهيان. مان پنهنجي رب جي مالڪ کي ڏينهن رات لطف اندوز ڪريان ٿو.
مان هر ساهه سان خدا کي ياد ڪندي، رب کي ڏسندي ۽ سندس شان ۾ گيت ڳائڻ سان جيئرو آهيان.
جدائي جو درد شرمسار ٿي ويو آهي، ڇاڪاڻ ته مون کي سندس درشن جو برڪت وارو نظارو مليو آهي. هن جي فضل جي شاندار نظر مون کي خوشي سان ڀريو آهي.
دعا نانڪ، منهنجي خواهش پوري ٿي. مون ان سان ملاقات ڪئي جنهن کي مان ڳولي رهيو هوس. ||1||
ڀڄڻ، اي گناهه؛ خالق منهنجي گهر ۾ داخل ٿيو آهي.
منهنجي اندر ۾ ڀوتن کي ساڙيو ويو آهي. ڪائنات جي رب پاڻ کي مون تي ظاهر ڪيو آهي.
محبوب رب العالمين، رب العالمين پاڻ ظاهر ڪيو آهي؛ ساد سنگت، حضور جي صحبت ۾، مان سندس نالو ڳائيندو آهيان.
مون ڏٺو آهي عجيب رب، هُو مون تي پنهنجي امرت وارو امرت ماڻي ٿو، ۽ گروءَ جي مهربانيءَ سان، مان کيس سڃاڻان ٿو.
منهنجو ذهن امن ۾ آهي، خوشي جي موسيقي سان گونجندو آهي؛ رب جي حدن کي ڳولي نه ٿو سگهجي.
نانڪ دعا ڪري ٿو، خدا اسان کي پاڻ سان گڏ اتحاد ۾ آڻيندو، آسماني امن جي پوزيشن ۾. ||2||
انهن کي دوزخ ڏسڻ جي ضرورت ناهي، جيڪڏهن اهي مراقبي ۾ رب کي ياد ڪن.
ڌرم جو حقدار جج انهن جي واکاڻ ڪري ٿو، ۽ موت جو رسول انهن کان ڀڄي ٿو.
ساد سنگت، مقدس جي صحبت ۾ رب تي ويڪرائي ڪرڻ سان درميان ايمان، صبر، سڪون ۽ سڪون حاصل ٿئي ٿو.
هن جي نعمتن جي بارش ڪندي، هو انهن کي بچائيندو آهي جيڪي سڀني منسلڪات ۽ انا کي ڇڏي ڏين ٿا.
رب اسان کي گڏي ٿو؛ گرو اسان کي پاڻ سان گڏ ڪري ٿو. رب العالمين جو ذڪر ڪرڻ سان، اسان مطمئن آهيون.
نانڪ دعا ڪري ٿو، مراقبي ۾ رب ۽ ماسٽر کي ياد ڪرڻ، سڀ اميدون پوريون ٿيون. ||3||