اي انڌا ۽ جاهل بيوقوف، تون انهن کي نٿو ڏسين. انا جي نشي ۾، تون بس سمهي رهي. ||3||
جال پکڙجي ويو آهي، ۽ چاري پکڙيل آهي. هڪ پکيءَ وانگر، تون ڦاسي پيو آهين.
چوي ٿو نانڪ، ٽٽجي ويا منهنجا بندا. مان سچي گرو تي غور ڪريان ٿو، اصلي ذات. ||4||2||88||
بلاول، پنجين مهل:
رب جو نالو، هار، هار، لامحدود ۽ قيمتي آهي.
اهو منهنجي ساهه جو محبوب آهي، ۽ منهنجي ذهن جو سهارو آهي. مون کي اهو ياد آهي، جيئن ڀاڄيءَ جي پنن کي چيريندڙ کي پنن جي پنن کي ياد ڪندو آهي. ||1||روڪ||
مان آسماني نعمتن ۾ جذب ٿي ويو آهيان، گرو جي تعليمات تي عمل ڪندي؛ منهنجو جسم رب جي محبت سان ڀريل آهي.
آءٌ پنهنجي محبوب سان، وڏي خوش نصيبيءَ سان منهن موڙي آيو آهيان. منهنجو مڙس رب ڪڏهن به نه ڊهيندو آهي. ||1||
مون کي ڪا تصوير، يا بخور، يا عطر، يا چراغ جي ضرورت ناهي. ذريعي ۽ ذريعي، هو مون سان گڏ، زندگي ۽ عضون سان گڏ ڦٽي رهيو آهي.
نانڪ چوي ٿو، منهنجي مڙس رب پنهنجي روح جي ڪنوار کي خوش ڪيو ۽ لطف اندوز ڪيو؛ منهنجو بسترو تمام خوبصورت ۽ شاندار ٿي ويو آهي. ||2||3||89||
بلاول، پنجين مهل:
رب العالمين، گوبند، گوبند، گوبند جو نالو جپڻ سان، اسان ان جهڙا ٿي وڃون ٿا.
جڏهن کان مون رحمدل، پاڪ بزرگن سان ملاقات ڪئي آهي، تڏهن کان منهنجي بڇڙائي دور ٿي وئي آهي. ||1||روڪ||
ڪامل پالڻهار هر جاءِ تي پوريءَ طرح پکڙيل آهي. هو ٿڌو ۽ پرسڪون، پرامن ۽ رحمدل آهي.
منهنجي جسم مان جنسي خواهشون، ڪاوڙ ۽ خود غرضي جون خواهشون سڀ ختم ٿي ويون آهن. ||1||
سچائي، قناعت، رحم، درميان ايمان ۽ پاڪيزگي - مون کي سنتن جي تعليمات مان مليا آهن.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، جيڪو پنهنجي ذهن ۾ اهو محسوس ڪري ٿو، اهو مڪمل سمجھ حاصل ڪري ٿو. ||2||4||90||
بلاول، پنجين مهل:
مان ڇا آهيان؟ بس هڪ غريب جاندار. مان تنهنجو هڪ وار به بيان نٿو ڪري سگهان، اي رب.
اي لامحدود رب ۽ مالڪ، برهما، شيو، سڌا ۽ خاموش ساجن به تنهنجي حالت کي نٿا ڄاڻن. ||1||
مان ڇا ٿو چئي سگهان؟ مان ڪجهه نٿو چئي سگهان.
جتي به ڏسان ٿو، اتي مون کي رب نظر اچي ٿو. ||1||روڪ||
۽ اُتي، جتي موت جي رسول جي طرفان سڀ کان وڌيڪ خوفناڪ اذيتون ٻڌڻ ۾ اچن ٿيون، اي منهنجا خدا، تون ئي منهنجو سهارو ۽ سهارو آهين.
مون هن جي حرم جي ڳولا ڪئي آهي، ۽ رب جي لوٽس پيرن کي پڪڙي ورتو آهي. خدا گرو نانڪ کي هن سمجھڻ ۾ مدد ڪئي آهي. ||2||5||91||
بلاول، پنجين مهل:
اي ناقابل رسائي، خوبصورت، ناقابل فراموش خالق رب، گنهگارن کي صاف ڪندڙ، مون کي توجهه ڏي، هڪ پل لاءِ به.
اي عجيب رب، مون ٻڌو آهي ته تون سنتن جي ملڻ سان ملي ٿو، ۽ ذهن کي انهن جي پيرن، انهن جي پاڪ پيرن تي مرکوز ڪري ٿو. ||1||
ڪهڙي طريقي سان، ۽ ڪهڙي نظم سان، هن کي حاصل ڪيو ويو آهي؟
مون کي ٻڌاءِ، اي نيڪ انسان، اسان ڪهڙي طريقي سان هن تي غور ڪري سگهون ٿا؟ ||1||روڪ||
جيڪڏهن هڪ انسان ٻئي انسان جي خدمت ڪري ٿو، جنهن جي خدمت ڪئي وئي آهي، ان سان گڏ بيٺو آهي.
نانڪ تنهنجي پناهه ۽ حفاظت ڳولي ٿو، اي رب، امن جو سمنڊ؛ هو تنهنجي نالي جو ئي سهارو وٺندو آهي. ||2||6||92||
بلاول، پنجين مهل:
مان اوليائن جي پناهه گهران ٿو، ۽ مان سنتن جي خدمت ڪريان ٿو.
مان سڀني دنياوي پريشانين، بندھن، الجھنن ۽ ٻين ڪمن کان پري آھيان. ||1||روڪ||
مون کي رب جي نالي جي ذريعي، گرو کان امن، شان ۽ وڏي خوشي حاصل ڪئي آهي.