شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 134


ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਹੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
naanak kee prabh benatee prabh milahu paraapat hoe |

نانڪ خدا کي هي دعا ڪري ٿو: "مهرباني ڪري، اچو ۽ مون کي پاڻ سان گڏ ڪريو."

ਵੈਸਾਖੁ ਸੁਹਾਵਾ ਤਾਂ ਲਗੈ ਜਾ ਸੰਤੁ ਭੇਟੈ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥੩॥
vaisaakh suhaavaa taan lagai jaa sant bhettai har soe |3|

ويساخ جو مهينو سهڻو ۽ وڻندڙ هوندو آهي، جڏهن سائين مون کي رب سان ملڻ جو سبب بڻائيندو آهي. ||3||

ਹਰਿ ਜੇਠਿ ਜੁੜੰਦਾ ਲੋੜੀਐ ਜਿਸੁ ਅਗੈ ਸਭਿ ਨਿਵੰਨਿ ॥
har jetth jurrandaa lorreeai jis agai sabh nivan |

جيت جي مهيني ۾، ڪنوار کي رب سان ملڻ جي آرزو هوندي آهي. سڀ سندس اڳيان سجدو ڪن ٿا.

ਹਰਿ ਸਜਣ ਦਾਵਣਿ ਲਗਿਆ ਕਿਸੈ ਨ ਦੇਈ ਬੰਨਿ ॥
har sajan daavan lagiaa kisai na deee ban |

جنهن رب جي پوشاڪ کي پڪڙيو، سچو دوست، ان کي ڪو به غلاميءَ ۾ رکي نٿو سگهي.

ਮਾਣਕ ਮੋਤੀ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭ ਉਨ ਲਗੈ ਨਾਹੀ ਸੰਨਿ ॥
maanak motee naam prabh un lagai naahee san |

خدا جو نالو جواهر، موتي. اهو چوري يا کڻي نه ٿو سگهجي.

ਰੰਗ ਸਭੇ ਨਾਰਾਇਣੈ ਜੇਤੇ ਮਨਿ ਭਾਵੰਨਿ ॥
rang sabhe naaraaeinai jete man bhaavan |

رب ۾ سڀ خوشيون آهن جيڪي ذهن کي خوش ڪن ٿيون.

ਜੋ ਹਰਿ ਲੋੜੇ ਸੋ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜੀਅ ਕਰੰਨਿ ॥
jo har lorre so kare soee jeea karan |

جيئن رب چاهي ٿو، تيئن ڪم ڪري ٿو، ۽ ائين ئي سندس مخلوق عمل ڪري ٿي.

ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਸੇਈ ਕਹੀਅਹਿ ਧੰਨਿ ॥
jo prabh keete aapane seee kaheeeh dhan |

اُهي ئي سڳورا سڏجن ٿا، جن کي خدا پنهنجو بنايو آهي.

ਆਪਣ ਲੀਆ ਜੇ ਮਿਲੈ ਵਿਛੁੜਿ ਕਿਉ ਰੋਵੰਨਿ ॥
aapan leea je milai vichhurr kiau rovan |

جيڪڏهن ماڻهو پنهنجي ڪوششن سان رب سان ملي سگهي ٿو ته پوءِ جدائي جي درد ۾ روئي ڇو؟

ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਪਰਾਪਤੇ ਨਾਨਕ ਰੰਗ ਮਾਣੰਨਿ ॥
saadhoo sang paraapate naanak rang maanan |

ساد سنگت ۾ هن سان ملاقات، اي نانڪ، پاڪ جي صحبت ۾، آسماني نعمت حاصل ٿئي ٿي.

ਹਰਿ ਜੇਠੁ ਰੰਗੀਲਾ ਤਿਸੁ ਧਣੀ ਜਿਸ ਕੈ ਭਾਗੁ ਮਥੰਨਿ ॥੪॥
har jetth rangeelaa tis dhanee jis kai bhaag mathan |4|

جيت جي مهيني ۾ هن کي چنچل مڙس رب ملندو آهي، جنهن جي پيشاني تي اهڙي سٺي قسمت لکيل هوندي آهي. ||4||

ਆਸਾੜੁ ਤਪੰਦਾ ਤਿਸੁ ਲਗੈ ਹਰਿ ਨਾਹੁ ਨ ਜਿੰਨਾ ਪਾਸਿ ॥
aasaarr tapandaa tis lagai har naahu na jinaa paas |

عاشور جو مهينو گرم لڳي ٿو، انهن کي جيڪي پنهنجي مڙس جي ويجهو نه آهن.

ਜਗਜੀਵਨ ਪੁਰਖੁ ਤਿਆਗਿ ਕੈ ਮਾਣਸ ਸੰਦੀ ਆਸ ॥
jagajeevan purakh tiaag kai maanas sandee aas |

انهن خدا کي ڇڏي ڏنو آهي بنيادي وجود، دنيا جي زندگي، ۽ اهي صرف انسانن تي ڀروسو ڪرڻ آيا آهن.

ਦੁਯੈ ਭਾਇ ਵਿਗੁਚੀਐ ਗਲਿ ਪਈਸੁ ਜਮ ਕੀ ਫਾਸ ॥
duyai bhaae vigucheeai gal pees jam kee faas |

دوئيءَ جي محبت ۾، ڀُڻ ڀُڻ ناس ٿئي ٿو. هن جي ڳچيءَ ۾ موت جو ڦڙو لڳل آهي.

ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ ਮਥੈ ਜੋ ਲਿਖਿਆਸੁ ॥
jehaa beejai so lunai mathai jo likhiaas |

جيئن پوکيندؤ، تيئن پوکيندؤ. توهان جي قسمت توهان جي پيشاني تي لکيل آهي.

ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ਪਛੁਤਾਣੀ ਉਠਿ ਚਲੀ ਗਈ ਨਿਰਾਸ ॥
rain vihaanee pachhutaanee utth chalee gee niraas |

زندگيءَ جي رات گذري ويندي آهي ۽ آخر ۾ پشيماني ۽ پشيمانيءَ ۾ ايندي آهي ۽ پوءِ ڪا به اميد نه رکندي آهي.

ਜਿਨ ਕੌ ਸਾਧੂ ਭੇਟੀਐ ਸੋ ਦਰਗਹ ਹੋਇ ਖਲਾਸੁ ॥
jin kau saadhoo bhetteeai so daragah hoe khalaas |

جيڪي پاڪ بزرگن سان ملن ٿا سي رب جي درٻار ۾ آزاد ٿين ٿا.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਆਪਣੀ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਹੋਇ ਪਿਆਸ ॥
kar kirapaa prabh aapanee tere darasan hoe piaas |

مون تي رحم ڪر، اي خدا. مان تنهنجي درشن جي برڪت واري نظر لاءِ اڃايل آهيان.

ਪ੍ਰਭ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਹੀ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ॥
prabh tudh bin doojaa ko nahee naanak kee aradaas |

توکان سواءِ، خدا، ٻيو ڪوبه ڪونهي. هي نانڪ جي عاجز دعا آهي.

ਆਸਾੜੁ ਸੁਹੰਦਾ ਤਿਸੁ ਲਗੈ ਜਿਸੁ ਮਨਿ ਹਰਿ ਚਰਣ ਨਿਵਾਸ ॥੫॥
aasaarr suhandaa tis lagai jis man har charan nivaas |5|

عاشور جو مهينو خوشگوار آهي، جڏهن رب جا پير ذهن ۾ رهندا آهن. ||5||

ਸਾਵਣਿ ਸਰਸੀ ਕਾਮਣੀ ਚਰਨ ਕਮਲ ਸਿਉ ਪਿਆਰੁ ॥
saavan sarasee kaamanee charan kamal siau piaar |

ساوڻ جي مهيني ۾، روح جي ڪنوار خوش ٿيندي آهي، جيڪڏهن هوء رب جي لوٽس پيرن سان پيار ڪري ٿي.

ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਸਚ ਰੰਗਿ ਇਕੋ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥
man tan rataa sach rang iko naam adhaar |

هن جو دماغ ۽ جسم سچي جي محبت سان ڀريل آهي. سندس نالو ئي سندس سهارو آهي.

ਬਿਖਿਆ ਰੰਗ ਕੂੜਾਵਿਆ ਦਿਸਨਿ ਸਭੇ ਛਾਰੁ ॥
bikhiaa rang koorraaviaa disan sabhe chhaar |

ڪرپشن جون خوشيون ڪوڙا آهن. جيڪو ڏٺو وڃي سو خاڪ ٿي ويندو.

ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬੂੰਦ ਸੁਹਾਵਣੀ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥
har amrit boond suhaavanee mil saadhoo peevanahaar |

رب جي امرت جا قطرا تمام خوبصورت آهن! پاڪ سائين سان ملاقات ڪري، اسان ان ۾ پيئندا آهيون.

ਵਣੁ ਤਿਣੁ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗਿ ਮਉਲਿਆ ਸੰਮ੍ਰਥ ਪੁਰਖ ਅਪਾਰੁ ॥
van tin prabh sang mauliaa samrath purakh apaar |

ٻيلن ۽ مرغن ميدانن کي خدا جي محبت سان تازگي ۽ تازگي ملي ٿي، تمام طاقتور، لامحدود بنيادي وجود.

ਹਰਿ ਮਿਲਣੈ ਨੋ ਮਨੁ ਲੋਚਦਾ ਕਰਮਿ ਮਿਲਾਵਣਹਾਰੁ ॥
har milanai no man lochadaa karam milaavanahaar |

منهنجو دماغ رب سان ملڻ جي خواهش آهي. ڪاش هو پنهنجي رحمت ڏيکاري، ۽ مون کي پاڻ سان ملائي!

ਜਿਨੀ ਸਖੀਏ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਹੰਉ ਤਿਨ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰ ॥
jinee sakhee prabh paaeaa hnau tin kai sad balihaar |

جن ڪنوارن کي خدا حاصل ڪيو آهي- مان انهن تي هميشه لاءِ قربان آهيان.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜੀ ਮਇਆ ਕਰਿ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥
naanak har jee meaa kar sabad savaaranahaar |

اي نانڪ، جڏهن پيارا رب رحم ڪري ٿو، هو پنهنجي دلہن کي پنهنجي ڪلام جي ڪلام سان سينگاريو آهي.

ਸਾਵਣੁ ਤਿਨਾ ਸੁਹਾਗਣੀ ਜਿਨ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਉਰਿ ਹਾਰੁ ॥੬॥
saavan tinaa suhaaganee jin raam naam ur haar |6|

ساون انهن خوش روح دلہن لاءِ وڻندڙ آهي جن جون دليون رب جي نالي جي هار سان سينگاريل آهن. ||6||

ਭਾਦੁਇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀਆ ਦੂਜੈ ਲਗਾ ਹੇਤੁ ॥
bhaadue bharam bhulaaneea doojai lagaa het |

بهادن جي مهيني ۾، هوءَ شڪ ۾ مبتلا ٿي ويندي آهي، ڇاڪاڻ ته هن جي دوئي سان لاڳاپو آهي.

ਲਖ ਸੀਗਾਰ ਬਣਾਇਆ ਕਾਰਜਿ ਨਾਹੀ ਕੇਤੁ ॥
lakh seegaar banaaeaa kaaraj naahee ket |

هوءَ هزارين زيور پائي سگهي ٿي، پر اهي ڪنهن به ڪم جا ناهن.

ਜਿਤੁ ਦਿਨਿ ਦੇਹ ਬਿਨਸਸੀ ਤਿਤੁ ਵੇਲੈ ਕਹਸਨਿ ਪ੍ਰੇਤੁ ॥
jit din deh binasasee tith velai kahasan pret |

جنهن ڏينهن جسم فنا ٿيندو آهي- ان وقت هوءَ ڀوت بڻجي ويندي آهي.

ਪਕੜਿ ਚਲਾਇਨਿ ਦੂਤ ਜਮ ਕਿਸੈ ਨ ਦੇਨੀ ਭੇਤੁ ॥
pakarr chalaaein doot jam kisai na denee bhet |

موت جو رسول کيس پڪڙي ٿو، ۽ ڪنهن کي به سندس راز نه ٿو ٻڌائي.

ਛਡਿ ਖੜੋਤੇ ਖਿਨੈ ਮਾਹਿ ਜਿਨ ਸਿਉ ਲਗਾ ਹੇਤੁ ॥
chhadd kharrote khinai maeh jin siau lagaa het |

۽ هن جا پيارا- هڪ پل ۾، اهي اڳتي وڌندا آهن، هن کي اڪيلو ڇڏي.

ਹਥ ਮਰੋੜੈ ਤਨੁ ਕਪੇ ਸਿਆਹਹੁ ਹੋਆ ਸੇਤੁ ॥
hath marorrai tan kape siaahahu hoaa set |

هوءَ پنهنجا هٿ وڍي ٿي، هن جو جسم درد ۾ سڙي ٿو، ۽ هوءَ ڪاري کان اڇي ٿي وڃي ٿي.

ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ ਕਰਮਾ ਸੰਦੜਾ ਖੇਤੁ ॥
jehaa beejai so lunai karamaa sandarraa khet |

جيئن هن پوکيو آهي، تيئن ئي فصل لڻي ٿي. اهڙي آهي ڪرما جو ميدان.

ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣਾਗਤੀ ਚਰਣ ਬੋਹਿਥ ਪ੍ਰਭ ਦੇਤੁ ॥
naanak prabh saranaagatee charan bohith prabh det |

نانڪ خدا جي پناهه ڳولي ٿو؛ خدا کيس پنهنجي پيرن جي ٻيڙي ڏني آهي.

ਸੇ ਭਾਦੁਇ ਨਰਕਿ ਨ ਪਾਈਅਹਿ ਗੁਰੁ ਰਖਣ ਵਾਲਾ ਹੇਤੁ ॥੭॥
se bhaadue narak na paaeeeh gur rakhan vaalaa het |7|

جيڪي بھادون ۾ گرو، محافظ ۽ نجات ڏيندڙ سان پيار ڪندا آھن، انھن کي دوزخ ۾ نه اڇلايو ويندو. ||7||

ਅਸੁਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਉਮਾਹੜਾ ਕਿਉ ਮਿਲੀਐ ਹਰਿ ਜਾਇ ॥
asun prem umaaharraa kiau mileeai har jaae |

اسسو جي مهيني ۾، رب جي لاء منهنجي محبت مون کي غالب ڪري ٿي. مان ڪيئن وڃان ۽ رب سان ملي سگهان ٿو؟


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430