تو پاڻ ئي ڪائنات پيدا ڪئي؛
توهان دوئي جي راند کي ٺاهيو، ۽ ان کي اسٽيج ڪيو.
سچ جو سچو هر هنڌ پکڙيل آهي. هو انهن کي هدايت ڪري ٿو جن کان هو راضي آهي. ||20||
گرو جي مهرباني، مون کي خدا مليو آهي.
سندس فضل سان، مون مايا سان جذباتي وابستگي ختم ڪئي آهي.
پنهنجي رحمت جي بارش ڪندي، هن مون کي پاڻ ۾ ملايو آهي. ||21||
تون آهين گوپيون، ڪرشن جون کير جون نوڪرن. تون آهين مقدس ندي جمنا؛ تون ڪرشن آهين، ڌاڙيل.
تون پاڻ دنيا جو سهارو آهين.
تنهنجي حڪم سان، انسانن جي پيدائش ٿي. تون پاڻ انھن کي سينگاريو، ۽ وري انھن کي تباھ ڪري. ||22||
جن پنهنجي شعور کي سچي گرو تي مرکوز ڪيو آهي
پاڻ کي دوئي جي محبت کان آزاد ڪيو.
انهن فاني مخلوقن جي روشني بي مثال آهي. اهي پنهنجي جان ڇڏائڻ کان پوءِ هليا ويندا آهن. ||23||
مان تنهنجي نيڪي جي عظمت جي ساراهه ڪريان ٿو،
هميشه ۽ هميشه، رات ۽ ڏينهن.
توهان پنهنجا تحفا ڏيو، جيتوڻيڪ اسين انهن کان نه گهرون. نانڪ چوي ٿو، سچي رب کي غور ڪريو. ||24||1||
سري راگ، پنجين مهل:
مان هن کي خوش ڪرڻ ۽ راضي ڪرڻ لاءِ هن جي پيرن ۾ ڪريان ٿو.
سچي گرو مون کي رب سان ملايو آهي، بنيادي وجود. هن جهڙو عظيم ٻيو ڪو به ناهي. ||1||روڪ||
رب العالمين منهنجو پيارو پيارو آهي.
هو منهنجي ماءُ يا پيءُ کان وڌيڪ مٺو آهي.
سڀني ڀينرن ۽ ڀائرن ۽ دوستن ۾، توهان جهڙو ڪو به ناهي. ||1||
تنهنجي حڪم سان، ساوَن جو مهينو آيو آهي.
مون ڳنڍي ڇڏيو آهي سچ جو،
۽ مان نالو جو ٻج پوکيان ٿو اميد ۾ ته رب، پنهنجي سخاوت ۾، فضل سان فصل ڏيندو. ||2||
گروءَ سان ملڻ، مان فقط هڪ رب کي سڃاڻان ٿو.
منهنجي شعور ۾، مون کي ڪنهن ٻئي حساب جي خبر ناهي.
رب مون کي هڪ ڪم ڏنو آهي؛ جيئن هن کي راضي ٿئي، مان ان کي انجام ڏيان ٿو. ||3||
مزو وٺو ۽ کائو، اي تقدير جا ڀائرو.
گرو جي درٻار ۾، هن مون کي عزت جي چادر سان نوازيو آهي.
مان پنهنجي جسم جي ڳوٺ جو مالڪ بڻجي ويو آهيان. مون پنجن حریفن کي قيد ڪري ورتو آهي. ||4||
مان تنهنجي حرم ۾ آيو آهيان.
پنج ئي فارم وارا هٿ منهنجا نوڪر بڻجي ويا آهن.
ڪنهن کي به همت نه ٿي ته منهنجي خلاف سر اٿاري. اي نانڪ، منهنجو ڳوٺ آباد ۽ خوشحال آهي. ||5||
مان توکان قربان آهيان، قربان آهيان.
مان تو تي مسلسل غور ڪندو آهيان.
ڳوٺ تباهه ٿي ويو، پر تو وري آباد ڪيو. مان توکان قربان آهيان. ||6||
اي پيارا رب، مان تو کي مسلسل غور ڪندو آهيان.
مون کي پنهنجي ذهن جي خواهشن جو ميوو ملي ٿو.
منھنجا سڀ ڪم ٺھيل آھن، ۽ منھنجي دماغ جي بک ختم ٿي وئي آھي. ||7||
مون ڇڏي ڏنو آھي پنھنجا سڀ اُلجھا،
مان سڄي ڪائنات جي سچي رب جي خدمت ڪريان ٿو.
نون خزانن جي گهر جو نالو مون پنهنجي چادر سان مضبوطيءَ سان ڳنڍيو آهي. ||8||
مون کي آرام جي آرام حاصل ڪئي آهي.
گرو صاحب لفظ جو ڪلام منهنجي اندر ۾ اونڌو ڪري ڇڏيو آهي.
سچي گرو مون کي منهنجو مڙس ڏيکاريو آهي. هن پنهنجو هٿ منهنجي پيشاني تي رکيو آهي. ||9||
مون سچ جو مندر قائم ڪيو آهي.
مون گروءَ جي سکن کي ڳولهي، ان ۾ آندو.
مان انهن جا پير ڌوئي انهن جي مٿان پنن کي ڌوئيندس. مان ڪنڌ جهڪائي، سندن پيرن تي ڪريان ٿو. ||10||