جيڪي ماڻهو شبد ۾ مري وڃن ٿا ۽ پنهنجي ذهن کي تابع ڪري ڇڏين ٿا، تن کي آزاديءَ جو دروازو ملي ٿو. ||3||
اھي پنھنجن گناھن کي ختم ڪن ٿا، ۽ پنھنجي ڪاوڙ کي ختم ڪن ٿا.
اهي گرو جي ڪلام کي پنهنجي دلين ۾ مضبوطيءَ سان جڪڙي رکندا آهن.
جيڪي ماڻهو سچائيءَ سان سلهاڙيل آهن، اهي هميشه لاءِ متوازن ۽ لاتعلق رهن ٿا. انهن جي خودمختاري کي ختم ڪري، اهي رب سان گڏ آهن. ||4||
خود جي مرڪز جي اندر اندر هڪ زيور آهي. اسان ان کي حاصل ڪريون ٿا صرف ان صورت ۾ جڏهن رب اسان کي ان کي حاصل ڪرڻ جي حوصلا افزائي ڪري ٿو.
ذهن ٽن طريقن سان جڙيل آهي- مايا جي ٽن طريقن سان.
پڙهندي ۽ پڙهندي پنڊت، مذهبي عالم ۽ خاموش ساجن بيزار ٿي ويا آهن، پر انهن کي چوٿين رياست جو اعليٰ جوهر نه مليو آهي. ||5||
رب پاڻ اسان کي پنهنجي محبت جي رنگ ۾ رنگي ٿو.
صرف اُھي جيڪي گرو جي ڪلام ۾ جڙيل آھن، اُھي ئي سندس پيار ۾ مگن آھن.
رب جي محبت جي سڀ کان خوبصورت رنگ ۾ رنگيل، اهي رب جي تسبيح جا گيت ڳائيندا آهن، وڏي خوشي ۽ خوشي سان. ||6||
گرومخ لاء، سچو رب دولت، معجزاتي روحاني طاقت ۽ سخت خود نظم و ضبط آهي.
نام جي روحاني حڪمت جي ذريعي، رب جي نالي سان، گرومخ کي آزاد ڪيو ويندو آهي.
گرو مُخ سچ تي عمل ڪري ٿو، ۽ سچ جي سچائيءَ ۾ جذب ٿئي ٿو. ||7||
گرومخ کي اهو احساس آهي ته رب اڪيلو پيدا ڪري ٿو، ۽ پيدا ڪري، هو تباهه ڪري ٿو.
گرومک لاءِ، رب پاڻ ئي سماجي طبقو، رتبو ۽ سڀ عزت آهي.
اي نانڪ، گرومخز نالي تي غور ڪن ٿا؛ نالي جي ذريعي، اهي نام ۾ ملن ٿا. ||8||12||13||
ماجه، ٽيون مهل:
تخليق ۽ تباهي لفظ جي ذريعي ٿئي ٿي.
شبد جي ذريعي، تخليق ٻيهر ٿئي ٿي.
گرو مُخ ڄاڻي ٿو ته سچو پالڻهار سڀ پکڙيل آهي. گرومخ تخليق ۽ ضمير کي سمجهي ٿو. ||1||
مان قربان آهيان، منهنجو روح قربان آهي، انهن تي، جيڪي پنهنجي ذهن ۾ مڪمل گروءَ کي جڳائين ٿا.
گرو کان امن ۽ سڪون اچي ٿو. ان جي عبادت ڪريو عقيدت سان، ڏينهن ۽ رات. سندس پاڪائي بيان ڪندي، رب پاڪ ۾ ضم ٿي وڃو. ||1||روڪ||
گرومخ رب کي زمين تي ڏسي ٿو، ۽ گرومخ کيس پاڻي ۾ ڏسي ٿو.
گرومخ هن کي هوا ۽ باهه ۾ ڏسي ٿو. اهو ئي سندس راند جو عجب آهي.
جنهن جو ڪو به گرو نه آهي، اهو بار بار مرندو آهي، رڳو ٻيهر پيدا ٿيڻ لاءِ. جنهن جو ڪو به گرو نه آهي اهو وري جنم وٺي ٿو اچي. ||2||
هڪ خالق هن ڊرامي کي حرڪت ۾ رکيو آهي.
انساني جسم جي فريم ۾، هن سڀني شين کي رکيو آهي.
اُهي ٿورا جيڪي ڪلام جي ذريعي ڇَري وڃن ٿا، اُهي رب جي حضوري حاصل ڪن ٿا. هو انهن کي پنهنجي شاندار محل ۾ سڏي ٿو. ||3||
سچو بئنڪر آهي، ۽ سچا سندس واپاري آهن.
اهي سچ خريد ڪندا آهن، گرو لاء لامحدود پيار سان.
اهي سچ ۾ ڪم ڪن ٿا، ۽ اهي سچ تي عمل ڪن ٿا. اهي سچ ڪمائيندا آهن، ۽ صرف سچ. ||4||
سرمائيداريءَ کان سواءِ، ڪو ڪيئن حاصل ڪري سگھي ٿو واپار؟
پاڻ سڳورا سڀ ڀلجي ويا آهن.
سچي دولت کان سواءِ، سڀڪو وڃي ٿو خالي ھٿ؛ خالي هٿين وڃڻ، درد ۾ مبتلا آهن. ||5||
ڪجهه سچ ۾، گرو جي شيد جي محبت ذريعي.
اهي پاڻ کي بچائيندا آهن، ۽ پنهنجن سڀني ابن ڏاڏن کي پڻ بچائيندا آهن.
تمام سٺو آهي انهن جو اچڻ، جيڪي پنهنجي محبوب سان ملن ٿا ۽ سڪون حاصل ڪن ٿا. ||6||
نفس جي اندر جو راز آهي، پر بيوقوف ان کي ٻاهر ڳولي ٿو.
انڌا خود غرض انسان ڀوتن وانگر ڀڄن ٿا.
پر جتي راز آهي، اُتي اُن کي نه لڌو. منٺار شڪ ۾ ڦاٿل آهن. ||7||
هو پاڻ اسان کي سڏي ٿو، ۽ ڪلام جو ڪلام عطا ڪري ٿو.
روح جي دلہن کي رب جي حضور جي حويلي ۾ غير معمولي سڪون ۽ سڪون ملي ٿو.
اي نانڪ، هوء نام جي شاندار عظمت حاصل ڪري ٿي؛ هوءَ ان کي بار بار ٻڌي ٿي، ۽ هوءَ ان تي غور ڪري ٿي. ||8||13||14||
ماجه، ٽيون مهل:
سچي گرو سچي تعليم ڏني آهي.