ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 1276
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ਅਸਟਪਦੀਆ ਘਰੁ ੧ ॥
malaar mahalaa 3 asattapadeea ghar 1 |مالار، ٽيون مهل، اشٽپديه، پهريون بيت:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
karam hovai taa satigur paaeeai vin karamai paaeaa na jaae |جيڪڏهن اهو هن جي ڪرم ۾ آهي، ته هو سچو گرو ڳولي ٿو. اهڙي ڪرم کان سواءِ، هو ڳولي نه ٿو سگهي.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਐ ਕੰਚਨੁ ਹੋਈਐ ਜਾਂ ਹਰਿ ਕੀ ਹੋਇ ਰਜਾਇ ॥੧॥
satigur miliaai kanchan hoeeai jaan har kee hoe rajaae |1|هو سچو گرو سان ملندو آهي، ۽ هو سونهن ۾ تبديل ٿي ويندو آهي، جيڪڏهن اها رب جي مرضي آهي. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
man mere har har naam chit laae |اي منهنجا ذهن، پنهنجي شعور کي رب، هار، هار جي نالي تي مرکوز ڪر.
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਸਾਚਾ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
satigur te har paaeeai saachaa har siau rahai samaae |1| rahaau |سچي گرو جي معرفت رب ملي ٿو، ۽ پوءِ هو سچي رب سان ملي ٿو. ||1||روڪ||
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਗਿਆਨੁ ਊਪਜੈ ਤਾਂ ਇਹ ਸੰਸਾ ਜਾਇ ॥
satigur te giaan aoopajai taan ih sansaa jaae |روحاني دانائي سچي گرو جي ذريعي وڌندي آهي، ۽ پوء اهو سنسڪرت ختم ٿي ويندو آهي.
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਹਰਿ ਬੁਝੀਐ ਗਰਭ ਜੋਨੀ ਨਹ ਪਾਇ ॥੨॥
satigur te har bujheeai garabh jonee nah paae |2|سچي گرو جي ذريعي، رب کي محسوس ڪيو ويندو آهي، ۽ پوء، هو ٻيهر ڪڏهن به جنم جي پيٽ ۾ نه ويندو آهي. ||2||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤ ਮਰੈ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥
guraparasaadee jeevat marai mar jeevai sabad kamaae |گرو جي فضل سان، فاني زندگي ۾ مري ٿو، ۽ ائين ئي مرڻ سان، لفظ جي ڪلام تي عمل ڪرڻ لاء جيئرو آهي.
ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਸੋਈ ਪਾਏ ਜਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥੩॥
mukat duaaraa soee paae ji vichahu aap gavaae |3|اُهو ئي نجات جو دروازو ڳولي ٿو، جيڪو پنهنجي اندر مان خود غرور کي ختم ڪري ٿو. ||3||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸਿਵ ਘਰਿ ਜੰਮੈ ਵਿਚਹੁ ਸਕਤਿ ਗਵਾਇ ॥
guraparasaadee siv ghar jamai vichahu sakat gavaae |گرو جي فضل سان، انسان رب جي گهر ۾ ٻيهر جنم ورتو آهي، پنهنجي اندر مان مايا کي ختم ڪري ڇڏيو آهي.
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਪਾਏ ਪੁਰਖੈ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਾਇ ॥੪॥
achar charai bibek budh paae purakhai purakh milaae |4|هو کائي ٿو نه کائيندڙ، ۽ برڪت وارو آهي هڪ تعصب واري عقل سان. هو اعليٰ ذات سان ملندو آهي، پريم رب خدا. ||4||
ਧਾਤੁਰ ਬਾਜੀ ਸੰਸਾਰੁ ਅਚੇਤੁ ਹੈ ਚਲੈ ਮੂਲੁ ਗਵਾਇ ॥
dhaatur baajee sansaar achet hai chalai mool gavaae |دنيا بي خبر آهي، گذرندڙ شو وانگر. انسان پنهنجي سرمائي کي وڃائي ڇڏي ٿو.
ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪਾਈਐ ਕਰਮੀ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੫॥
laahaa har satasangat paaeeai karamee palai paae |5|سَت سنگت، سچي جماعت ۾ رب جو فائدو حاصل ٿيندو آهي. سٺي ڪرم سان، اهو مليو آهي. ||5||
ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਣੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਮਨਿ ਵੇਖਹੁ ਰਿਦੈ ਬੀਚਾਰਿ ॥
satigur vin kinai na paaeaa man vekhahu ridai beechaar |سچي گروءَ کان سواءِ، ڪو به نه ٿو ملي. ان کي پنهنجي دماغ ۾ ڏسو، ۽ پنهنجي دل ۾ غور ڪريو.
ਵਡਭਾਗੀ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਭਵਜਲੁ ਉਤਰੇ ਪਾਰਿ ॥੬॥
vaddabhaagee gur paaeaa bhavajal utare paar |6|وڏي خوش قسمتي سان، انسان گرو کي ڳولي ٿو، ۽ خوفناڪ دنيا جي سمنڊ کان پار ڪري ٿو. ||6||
ਹਰਿ ਨਾਮਾਂ ਹਰਿ ਟੇਕ ਹੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥
har naamaan har ttek hai har har naam adhaar |رب جو نالو منهنجو لنگر ۽ سهارو آهي. مان فقط رب جي نالي جو سهارو وٺان ٿو.
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗੁਰੁ ਮੇਲਹੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਪਾਵਉ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੭॥
kripaa karahu gur melahu har jeeo paavau mokh duaar |7|اي پيارا رب، مهرباني ڪري مون کي گرو سان ملڻ جي هدايت ڪر، ته مون کي نجات جو دروازو ڳولي. ||7||
ਮਸਤਕਿ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਠਾਕੁਰਿ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਇ ॥
masatak lilaatt likhiaa dhur tthaakur mettanaa na jaae |اسان جي پالڻهار ۽ پالڻهار جي پيشانيءَ تي لکيل تقدير کي ميٽي نه ٿو سگهجي.
ਨਾਨਕ ਸੇ ਜਨ ਪੂਰਨ ਹੋਏ ਜਿਨ ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਭਾਇ ॥੮॥੧॥
naanak se jan pooran hoe jin har bhaanaa bhaae |8|1|اي نانڪ، اهي عاجز انسان مڪمل آهن، جيڪي رب جي رضا سان راضي آهن. ||8||1||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥
malaar mahalaa 3 |مالار، ٽيون مهل:
ਬੇਦ ਬਾਣੀ ਜਗੁ ਵਰਤਦਾ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥
bed baanee jag varatadaa trai gun kare beechaar |دنيا ويد جي لفظن سان جڙيل آهي، ٽن گنن جي باري ۾ سوچيو - ٽنهي فطرت.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਮ ਡੰਡੁ ਸਹੈ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
bin naavai jam ddandd sahai mar janamai vaaro vaar |نالي جي بغير، اهو موت جي رسول طرفان سزا ڀوڳي ٿو. اهو اچي ٿو ۽ ٻيهر جنم ۾ وڃي ٿو، بار بار.
ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਮੁਕਤਿ ਹੋਇ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੧॥
satigur bhette mukat hoe paae mokh duaar |1|سچي گرو سان ملڻ سان، دنيا آزاد ٿي وڃي ٿي، ۽ نجات جو دروازو ڳولي ٿو. ||1||
ਮਨ ਰੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਮਾਇ ॥
man re satigur sev samaae |اي انسان، پنهنجو پاڻ کي سچو گرو جي خدمت ۾ مشغول ڪر.
ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
vaddai bhaag gur pooraa paaeaa har har naam dhiaae |1| rahaau |وڏي خوش نصيبي سان، انسان مڪمل گرو کي ڳولي ٿو، ۽ رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪري ٿو. ||1||روڪ||
ਹਰਿ ਆਪਣੈ ਭਾਣੈ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਦੇਇ ਅਧਾਰੁ ॥
har aapanai bhaanai srisatt upaaee har aape dee adhaar |رب، پنهنجي مرضيءَ سان، هيءَ ڪائنات پيدا ڪئي، ۽ رب ئي ان کي رزق ۽ سهارو ڏئي ٿو.
ਹਰਿ ਆਪਣੈ ਭਾਣੈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਕੀਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਲਾਗਾ ਪਿਆਰੁ ॥
har aapanai bhaanai man niramal keea har siau laagaa piaar |رب، پنهنجي مرضيءَ سان، انسان جي ذهن کي بيدار ڪري ٿو، ۽ پيار سان کيس رب سان ڳنڍي ٿو.
ਹਰਿ ਕੈ ਭਾਣੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਸਭੁ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੨॥
har kai bhaanai satigur bhettiaa sabh janam savaaranahaar |2|رب، پنهنجي مرضي سان، انسان کي سچو گرو سان ملڻ جي هدايت ڪري ٿو، جيڪو هن جي سڀني زندگين جي زينت آهي. ||2||
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥
vaahu vaahu baanee sat hai guramukh boojhai koe |واهه! واهه! برڪت وارو ۽ عظيم آهي سندس ڪلام جو سچو ڪلام. صرف ٿورا، جيئن گرومک، سمجهن ٿا.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਲਾਹੀਐ ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
vaahu vaahu kar prabh saalaaheeai tis jevadd avar na koe |واهه! واهه! خدا جي واکاڻ ڪريو جيئن عظيم! ٻيو ڪو به هن جهڙو عظيم ناهي.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੩॥
aape bakhase mel le karam paraapat hoe |3|جڏهن خدا جي فضل حاصل ٿئي ٿي، هو پاڻ کي معاف ڪري ٿو، ۽ کيس پاڻ سان گڏ ڪري ٿو. ||3||
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਮਾਹਰੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਦਿਖਾਇ ॥
saachaa saahib maaharo satigur deea dikhaae |سچو گرو اسان جي سچي، عظيم رب ۽ ماسٽر کي ظاهر ڪيو آهي.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵਰਸੈ ਮਨੁ ਸੰਤੋਖੀਐ ਸਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
amrit varasai man santokheeai sach rahai liv laae |امرت جي برسات پوي ٿي ۽ ذهن مطمئن ٿي وڃي ٿو، سچي رب سان محبت سان جڙيل رهي ٿو.
ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਸਦਾ ਹਰੀਆਵਲੀ ਫਿਰਿ ਸੁਕੈ ਨਾ ਕੁਮਲਾਇ ॥੪॥
har kai naae sadaa hareeaavalee fir sukai naa kumalaae |4|رب جي نالي ۾، اهو هميشه لاء نئين آهي؛ اهو ڪڏهن به سڪي ۽ سڪي نه سگهندو. ||4||