اُهو گرو مُخ، جنهن کي تو وڏي شان سان نوازيو آهي- اُهو عاجز تنهنجي سچي درٻار ۾ سڃاتل آهي. ||11||
سلوڪ، مردانا:
ڪالي يوگا جو اونداهو زمانو اهو برتن آهي، جيڪو جنسي خواهش جي شراب سان ڀريل آهي. دماغ شرابي آهي.
ڪاوڙ هڪ پيالو آهي، جذباتي وابستگي سان ڀريل آهي، ۽ انا سرور آهي.
ڪوڙ ۽ لالچ جي صحبت ۾ گهڻو پيئجي، برباد ٿئي ٿو.
تنهن ڪري چڱا ڪم توهان جي آستين، ۽ سچائي توهان جي گلن کي؛ هن طريقي سان، سچ جي بهترين شراب ٺاهيو.
نيڪيءَ کي پنهنجي ماني بنايو، سٺي اخلاق کي گھي، ۽ گوشت کي حلال بنايو.
جيئن گرو مُخ، اهي مليا آهن، اي نانڪ؛ انهن مان حصو وٺڻ سان، ڪنهن جا گناهه ختم ٿي ويندا آهن. ||1||
مردانا:
انساني جسم وات آهي، خود غرور شراب آهي، ۽ خواهش شراب جي ساٿين جي صحبت آهي.
ذهن جي آرزوءَ جو پيالو ڪوڙ سان ڀرجي ويو آهي، ۽ موت جو رسول پيالو کڻندڙ آهي.
اي نانڪ، هن شراب ۾ پيئڻ سان بيشمار گناهه ۽ فساد ٿين ٿا.
تنھنڪري روحاني دانائيءَ کي پنھنجو گل، خدا جي ساراھ کي پنھنجي ماني، ۽ خدا جي خوف کي پنھنجو گوشت بڻايو.
اي نانڪ، هي سچو کاڌو آهي. سچو نالو ئي توهان جو سهارو بڻيو. ||2||
جيڪڏهن انساني جسم وات آهي، ۽ خود شناسي شراب آهي، ته پوءِ امرت جو هڪ وهڪرو پيدا ٿئي ٿو.
سنتن جي سوسائيٽي سان ملاقات، رب جي محبت جو پيالو هن امروتي امرت سان ڀريل آهي؛ ان کي پيئڻ سان انسان جا گناهه ۽ خرابيون ختم ٿي وينديون آهن. ||3||
پورو:
هو پاڻ فرشتو آهي، آسماني هيرالڊ، ۽ آسماني ڳائڻو آهي. هو پاڻ اهو آهي جيڪو فلسفي جي ڇهن اسڪولن جي وضاحت ڪري ٿو.
هو پاڻ آهي شيو، شنڪر ۽ مهيش؛ هو پاڻ ئي گرو مُخ آهي، جيڪو اڻ ڳڻي ڳالهائجي.
هو پاڻ ئي يوگي آهي، هو پاڻ ئي حسي لطف وٺندڙ آهي، ۽ هو پاڻ سنياسي آهي، ريگستان ۾ گهمي ٿو.
هو پاڻ سان بحث ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ کي سيکاري ٿو؛ هو پاڻ بيحد، سخي ۽ حڪمت وارو آهي.
پنهنجي راند کي اسٽيج ڪندي، هو پاڻ ان کي ڏسندو آهي. هو پاڻ سڀني شين جو ڄاڻو آهي. ||12||
سالڪ، ٽيون مهل:
اها شام جي دعا ئي قبول آهي، جيڪا رب العالمين کي منهنجي شعور ۾ آڻي ٿي.
منهنجي اندر ۾ رب لاءِ محبت پيدا ٿي وئي آهي، ۽ منهنجو مايا سان تعلق سڙي ويو آهي.
گرو جي فضل سان، دوئي جي فتح آهي، ۽ ذهن مستحڪم ٿي ويندو آهي؛ مون پنهنجي شام جي نماز کي غور فڪر ڪيو آهي.
اي نانڪ، خود ارادي وارو انسان پنهنجي شام جي نماز پڙهي سگهي ٿو، پر هن جو ذهن ان تي مرکوز نه آهي. ڄمڻ ۽ موت جي ذريعي، هو تباهه ٿي ويو آهي. ||1||
ٽيون مهل:
مون سڄي دنيا گھمائي، رڙ ڪئي، ”عشق، اي عشق!
اي نانڪ، سچي گرو سان ملي، منهنجي خواهش پوري ٿي. مون کي پنهنجو محبوب تڏهن مليو، جڏهن مان پنهنجي گهر موٽي آيس. ||2||
پورو:
هو پاڻ ئي اعليٰ ذات آهي، هو پاڻ ئي سڀني جو جوهر آهي. هو پاڻ مالڪ ۽ مالڪ آهي، ۽ هو پاڻ ئي خادم آهي.
پاڻ ارڙهن ذاتن جا ماڻهو پيدا ڪيائين. خدا پاڻ پنهنجي ڊومين حاصل ڪئي.
پاڻ ماري ٿو، ۽ پاڻ ڇڏائي ٿو. هو پاڻ، پنهنجي مهربانيءَ سان، اسان کي بخشي ٿو. هو بي مثال آهي
- هو ڪڏهن به غلطي نه ڪندو آهي؛ سچي رب جو انصاف بلڪل سچو آهي.
جن کي پالڻھار پاڻ گرومخ جي طور تي هدايت ڪري ٿو - ديوتا ۽ شڪ انھن جي اندر مان نڪري ٿو. ||13||
سالڪ، پنجون مهل:
اهو جسم، جيڪو ساد سنگت ۾ رب جو نالو ياد نه ڪندو آهي، سو مٽي ٿي ويندو.
لعنت آهي اُهو جسم، اي نانڪ، جيڪو نه ٿو سڃاڻي ان کي جنهن پيدا ڪيو. ||1||
پنجين مهل: