ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Páxina - 553
ਜਿਨਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਸੇ ਜਨ ਸਚੀ ਦਰਗਹਿ ਜਾਣੇ ॥੧੧॥
jinaa aape guramukh de vaddiaaee se jan sachee darageh jaane |11|Ese Gurmukh, a quen bendiciches con grandeza, ese ser humilde é coñecido na túa verdadeira corte. ||11||
ਸਲੋਕੁ ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥
salok maradaanaa 1 |Salok, Mardaanaa:
ਕਲਿ ਕਲਵਾਲੀ ਕਾਮੁ ਮਦੁ ਮਨੂਆ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥
kal kalavaalee kaam mad manooaa peevanahaar |A Idade Escura de Kali Yuga é o recipiente, cheo do viño do desexo sexual; a mente é o borracho.
ਕ੍ਰੋਧ ਕਟੋਰੀ ਮੋਹਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਵਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
krodh kattoree mohi bharee peelaavaa ahankaar |A rabia é a copa, chea de apego emocional, e o egoísmo é o servidor.
ਮਜਲਸ ਕੂੜੇ ਲਬ ਕੀ ਪੀ ਪੀ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
majalas koorre lab kee pee pee hoe khuaar |Bebendo demasiado en compañía da falsidade e da cobiza, un está arruinado.
ਕਰਣੀ ਲਾਹਣਿ ਸਤੁ ਗੁੜੁ ਸਚੁ ਸਰਾ ਕਰਿ ਸਾਰੁ ॥
karanee laahan sat gurr sach saraa kar saar |Así que as boas accións sexan a túa destilería, e a Verdade a túa melaza; deste xeito, facer o máis excelente viño da Verdade.
ਗੁਣ ਮੰਡੇ ਕਰਿ ਸੀਲੁ ਘਿਉ ਸਰਮੁ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥
gun mandde kar seel ghiau saram maas aahaar |Fai da virtude o teu pan, da boa conduta o ghee e da modestia a carne para comer.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਨਾਨਕਾ ਖਾਧੈ ਜਾਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੧॥
guramukh paaeeai naanakaa khaadhai jaeh bikaar |1|Como Gurmukh, obtéñense estes, O Nanak; participando delas, os propios pecados vanse. ||1||
ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥
maradaanaa 1 |Mardaanaa:
ਕਾਇਆ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਮਜਲਸ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਧਾਤੁ ॥
kaaeaa laahan aap mad majalas trisanaa dhaat |O corpo humano é a cuba, a presunción de si mesmo é o viño e o desexo é a compañía dos amigos de bebida.
ਮਨਸਾ ਕਟੋਰੀ ਕੂੜਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਏ ਜਮਕਾਲੁ ॥
manasaa kattoree koorr bharee peelaae jamakaal |copa da saudade da mente está chea de mentira, e o Mensaxeiro da Morte é o copeiro.
ਇਤੁ ਮਦਿ ਪੀਤੈ ਨਾਨਕਾ ਬਹੁਤੇ ਖਟੀਅਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥
eit mad peetai naanakaa bahute khatteeeh bikaar |Bebendo neste viño, O Nanak, un asume incontables pecados e corrupcións.
ਗਿਆਨੁ ਗੁੜੁ ਸਾਲਾਹ ਮੰਡੇ ਭਉ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥
giaan gurr saalaah mandde bhau maas aahaar |Así que fai da sabedoría espiritual a túa melaza, a Loanza de Deus o teu pan e o Temor de Deus a carne que comes.
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥੨॥
naanak ihu bhojan sach hai sach naam aadhaar |2|O Nanak, esta é a verdadeira comida; deixa que o verdadeiro nome sexa o teu único apoio. ||2||
ਕਾਂਯਾਂ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਸ ਕੀ ਧਾਰ ॥
kaanyaan laahan aap mad amrit tis kee dhaar |Se o corpo humano é a cuba e a autorrealización é o viño, entón prodúcese un fluxo de néctar ambrosial.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਿਉ ਮੇਲਾਪੁ ਹੋਇ ਲਿਵ ਕਟੋਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੀ ਪੀ ਪੀ ਕਟਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੩॥
satasangat siau melaap hoe liv kattoree amrit bharee pee pee katteh bikaar |3|Encontrado coa Sociedade dos Santos, a copa do Amor do Señor énchese deste néctar ambrosial; bebendo, as propias corrupcións e os pecados son borrados. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਆਪੇ ਸੁਰਿ ਨਰ ਗਣ ਗੰਧਰਬਾ ਆਪੇ ਖਟ ਦਰਸਨ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥
aape sur nar gan gandharabaa aape khatt darasan kee baanee |El mesmo é o ser anxelico, o heraldo celestial e o cantor celestial. El mesmo é quen explica as seis escolas de filosofía.
ਆਪੇ ਸਿਵ ਸੰਕਰ ਮਹੇਸਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
aape siv sankar mahesaa aape guramukh akath kahaanee |El mesmo é Shiva, Shankara e Mahaysh; El mesmo é o Gurmukh, quen fala a fala non falada.
ਆਪੇ ਜੋਗੀ ਆਪੇ ਭੋਗੀ ਆਪੇ ਸੰਨਿਆਸੀ ਫਿਰੈ ਬਿਬਾਣੀ ॥
aape jogee aape bhogee aape saniaasee firai bibaanee |El mesmo é o Iogui, El mesmo é o Gocedor sensual e El mesmo é o Sannyaasee, vagando polo deserto.
ਆਪੈ ਨਾਲਿ ਗੋਸਟਿ ਆਪਿ ਉਪਦੇਸੈ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣੀ ॥
aapai naal gosatt aap upadesai aape sugharr saroop siaanee |El discute consigo mesmo, e ensina a si mesmo; El mesmo é discreto, gracioso e sabio.
ਆਪਣਾ ਚੋਜੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਹੈ ਜਾਣੀ ॥੧੨॥
aapanaa choj kar vekhai aape aape sabhanaa jeea kaa hai jaanee |12|Escenificando a súa propia obra de teatro, El mesmo vela; El mesmo é o Coñecedor de todos os seres. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |Salok, Terceiro Mehl:
ਏਹਾ ਸੰਧਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਚਿਤਿ ਆਵੈ ॥
ehaa sandhiaa paravaan hai jit har prabh meraa chit aavai |Só a oración da noite é aceptable, o que trae ao Señor Deus á miña conciencia.
ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਊਪਜੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਲਾਵੈ ॥
har siau preet aoopajai maaeaa mohu jalaavai |O amor polo Señor brota dentro de min, e o meu apego a Maya está queimado.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਦੁਬਿਧਾ ਮਰੈ ਮਨੂਆ ਅਸਥਿਰੁ ਸੰਧਿਆ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
guraparasaadee dubidhaa marai manooaa asathir sandhiaa kare veechaar |Pola Graza do Guru, a dualidade é conquistada e a mente faise estable; Fixen da meditación contemplativa a miña oración vespertina.
ਨਾਨਕ ਸੰਧਿਆ ਕਰੈ ਮਨਮੁਖੀ ਜੀਉ ਨ ਟਿਕੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੧॥
naanak sandhiaa karai manamukhee jeeo na ttikai mar jamai hoe khuaar |1|O Nanak, o manmukh obstinado pode recitar as súas oracións nocturnas, pero a súa mente non está centrada nel; polo nacemento e a morte, é arruinado. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Terceiro Mehl:
ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਕਰਤੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੀ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥
priau priau karatee sabh jag firee meree piaas na jaae |Vaguei polo mundo enteiro, berrando: «¡Amor, amor!», pero a miña sede non se saciaba.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਗਈ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ਘਰਿ ਆਇ ॥੨॥
naanak satigur miliaai meree piaas gee pir paaeaa ghar aae |2|O Nanak, coñecendo o verdadeiro Guru, os meus desexos están satisfeitos; Atopei ao meu Amado, cando volvín á miña propia casa. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਆਪੇ ਤੰਤੁ ਪਰਮ ਤੰਤੁ ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਦਾਸੁ ਭਇਆ ॥
aape tant param tant sabh aape aape tthaakur daas bheaa |El mesmo é a esencia suprema, El mesmo é a esencia de todo. El mesmo é o Señor e Mestre, e El mesmo é o servo.
ਆਪੇ ਦਸ ਅਠ ਵਰਨ ਉਪਾਇਅਨੁ ਆਪਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਆਪਿ ਰਾਜੁ ਲਇਆ ॥
aape das atth varan upaaeian aap braham aap raaj leaa |El mesmo creou o pobo das dezaoito castas; Deus mesmo adquiriu o seu dominio.
ਆਪੇ ਮਾਰੇ ਆਪੇ ਛੋਡੈ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਕਰੇ ਦਇਆ ॥
aape maare aape chhoddai aape bakhase kare deaa |El mesmo mata, e El mesmo redime; El mesmo, na súa bondade, perdoa. El é infalible
ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਨ ਭੁਲੈ ਕਬ ਹੀ ਸਭੁ ਸਚੁ ਤਪਾਵਸੁ ਸਚੁ ਥਿਆ ॥
aap abhul na bhulai kab hee sabh sach tapaavas sach thiaa |- Nunca se equivoca; a xustiza do verdadeiro Señor é totalmente verdadeira.
ਆਪੇ ਜਿਨਾ ਬੁਝਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਿਨ ਅੰਦਰਹੁ ਦੂਜਾ ਭਰਮੁ ਗਇਆ ॥੧੩॥
aape jinaa bujhaae guramukh tin andarahu doojaa bharam geaa |13|Aqueles aos que o propio Señor instrúe como Gurmukh - a dualidade e a dúbida parten deles. ||13||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੫ ॥
salok mahalaa 5 |Salok, Quinto Mehl:
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸਿਮਰਹਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਤੈ ਤਨਿ ਉਡੈ ਖੇਹ ॥
har naam na simareh saadhasang tai tan uddai kheh |Ese corpo, que non lembra o Nome do Señor na meditación no Saadh Sangat, a Compañía do Santo, quedará reducido a po.
ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣਈ ਨਾਨਕ ਫਿਟੁ ਅਲੂਣੀ ਦੇਹ ॥੧॥
jin keetee tisai na jaanee naanak fitt aloonee deh |1|Maldito e insípido é ese corpo, oh Nanak, que non coñece a quen o creou. ||1||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |Quinto Mehl: