ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Páxina - 139
ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਸੁਹਾਵਣੀ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥੨॥
sobhaa surat suhaavanee jin har setee chit laaeaa |2|Fermosa e sublime é a gloria e a comprensión dos que centran a súa conciencia no Señor. ||2||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |Salok, Segundo Mehl:
ਅਖੀ ਬਾਝਹੁ ਵੇਖਣਾ ਵਿਣੁ ਕੰਨਾ ਸੁਨਣਾ ॥
akhee baajhahu vekhanaa vin kanaa sunanaa |Ver sen ollos; escoitar sen oídos;
ਪੈਰਾ ਬਾਝਹੁ ਚਲਣਾ ਵਿਣੁ ਹਥਾ ਕਰਣਾ ॥
pairaa baajhahu chalanaa vin hathaa karanaa |andar sen pés; traballar sen mans;
ਜੀਭੈ ਬਾਝਹੁ ਬੋਲਣਾ ਇਉ ਜੀਵਤ ਮਰਣਾ ॥
jeebhai baajhahu bolanaa iau jeevat maranaa |para falar sen lingua, así, un permanece morto mentres está vivo.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਿ ਕੈ ਤਉ ਖਸਮੈ ਮਿਲਣਾ ॥੧॥
naanak hukam pachhaan kai tau khasamai milanaa |1|O Nanak, recoñece o Hukam do Mandamento do Señor e únete co teu Señor e Mestre. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |Segundo Mehl:
ਦਿਸੈ ਸੁਣੀਐ ਜਾਣੀਐ ਸਾਉ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
disai suneeai jaaneeai saau na paaeaa jaae |É visto, escoitado e coñecido, pero a súa esencia sutil non se consegue.
ਰੁਹਲਾ ਟੁੰਡਾ ਅੰਧੁਲਾ ਕਿਉ ਗਲਿ ਲਗੈ ਧਾਇ ॥
ruhalaa ttunddaa andhulaa kiau gal lagai dhaae |Como pode correr o coxo, sen brazos e cego para abrazar ao Señor?
ਭੈ ਕੇ ਚਰਣ ਕਰ ਭਾਵ ਕੇ ਲੋਇਣ ਸੁਰਤਿ ਕਰੇਇ ॥
bhai ke charan kar bhaav ke loein surat karee |Que o Temor de Deus sexan os teus pés, e que o seu Amor sexan as túas mans; que o seu entendemento sexan os teus ollos.
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸਿਆਣੀਏ ਇਵ ਕੰਤ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak kahai siaanee iv kant milaavaa hoe |2|Di Nanak, deste xeito, ó sabia alma-noiva, unirase co teu esposo Señor. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੂੰ ਏਕੁ ਹੈ ਤੁਧੁ ਦੂਜਾ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥
sadaa sadaa toon ek hai tudh doojaa khel rachaaeaa |Para sempre e para sempre, Ti es o único; Vostede puxo en marcha o xogo da dualidade.
ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਲੋਭੁ ਅੰਤਰਿ ਜੰਤਾ ਪਾਇਆ ॥
haumai garab upaae kai lobh antar jantaa paaeaa |Creaches egoísmo e orgullo arrogante, e colocaches a cobiza dentro dos nosos seres.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਸਭ ਕਰੇ ਤੇਰਾ ਕਰਾਇਆ ॥
jiau bhaavai tiau rakh too sabh kare teraa karaaeaa |Gárdame como queira a Túa Vontade; todos actúan como Ti fai que actúen.
ਇਕਨਾ ਬਖਸਹਿ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਗੁਰਮਤੀ ਤੁਧੈ ਲਾਇਆ ॥
eikanaa bakhaseh mel laihi guramatee tudhai laaeaa |Algúns son perdoados, e fúndense contigo; a través das Ensinanzas do Guru, estamos unidos a Ti.
ਇਕਿ ਖੜੇ ਕਰਹਿ ਤੇਰੀ ਚਾਕਰੀ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥
eik kharre kareh teree chaakaree vin naavai hor na bhaaeaa |Algúns están e sérvenche; sen o Nome, nada máis lles gusta.
ਹੋਰੁ ਕਾਰ ਵੇਕਾਰ ਹੈ ਇਕਿ ਸਚੀ ਕਾਰੈ ਲਾਇਆ ॥
hor kaar vekaar hai ik sachee kaarai laaeaa |Calquera outra tarefa non valeríalles para eles: encomendácheslles o teu verdadeiro servizo.
ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਇਕਿ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਇਆ ॥
put kalat kuttanb hai ik alipat rahe jo tudh bhaaeaa |No medio de fillos, cónxuxe e parentes, algúns aínda permanecen desligados; son agradables á túa vontade.
ਓਹਿ ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲੇ ਸਚੈ ਨਾਇ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥
ohi andarahu baaharahu niramale sachai naae samaaeaa |3|Por dentro e por fóra, son puros, e están absorbidos no Verdadero Nome. ||3||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, Primeiro Mehl:
ਸੁਇਨੇ ਕੈ ਪਰਬਤਿ ਗੁਫਾ ਕਰੀ ਕੈ ਪਾਣੀ ਪਇਆਲਿ ॥
sueine kai parabat gufaa karee kai paanee peaal |Podo facer unha cova, nunha montaña de ouro ou na auga das rexións inferiores;
ਕੈ ਵਿਚਿ ਧਰਤੀ ਕੈ ਆਕਾਸੀ ਉਰਧਿ ਰਹਾ ਸਿਰਿ ਭਾਰਿ ॥
kai vich dharatee kai aakaasee uradh rahaa sir bhaar |Podo permanecer de pé na miña cabeza, boca abaixo, na terra ou no ceo;
ਪੁਰੁ ਕਰਿ ਕਾਇਆ ਕਪੜੁ ਪਹਿਰਾ ਧੋਵਾ ਸਦਾ ਕਾਰਿ ॥
pur kar kaaeaa kaparr pahiraa dhovaa sadaa kaar |Podo cubrir o meu corpo totalmente con roupa e lavalos continuamente;
ਬਗਾ ਰਤਾ ਪੀਅਲਾ ਕਾਲਾ ਬੇਦਾ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
bagaa rataa peealaa kaalaa bedaa karee pukaar |Podo berrar en voz alta, os Vedas brancos, vermellos, amarelos e negros;
ਹੋਇ ਕੁਚੀਲੁ ਰਹਾ ਮਲੁ ਧਾਰੀ ਦੁਰਮਤਿ ਮਤਿ ਵਿਕਾਰ ॥
hoe kucheel rahaa mal dhaaree duramat mat vikaar |Incluso podo vivir na suciedade e na suciedade. E aínda así, todo isto é só un produto da maldade e da corrupción intelectual.
ਨਾ ਹਉ ਨਾ ਮੈ ਨਾ ਹਉ ਹੋਵਾ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧॥
naa hau naa mai naa hau hovaa naanak sabad veechaar |1|Non fun, non son, e nunca serei nada! Ó Nanak, só me dedico á Palabra do Shabad. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |Primeiro Mehl:
ਵਸਤ੍ਰ ਪਖਾਲਿ ਪਖਾਲੇ ਕਾਇਆ ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਹੋਵੈ ॥
vasatr pakhaal pakhaale kaaeaa aape sanjam hovai |Lavan a roupa, fregan o corpo e intentan practicar a autodisciplina.
ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਲਗੀ ਨਹੀ ਜਾਣੈ ਬਾਹਰਹੁ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵੈ ॥
antar mail lagee nahee jaanai baaharahu mal mal dhovai |Pero non son conscientes da sucidade que mancha o seu ser interior, mentres intentan lavar a sucidade exterior.
ਅੰਧਾ ਭੂਲਿ ਪਇਆ ਜਮ ਜਾਲੇ ॥
andhaa bhool peaa jam jaale |Os cegos desvían, collidos polo lazo da Morte.
ਵਸਤੁ ਪਰਾਈ ਅਪੁਨੀ ਕਰਿ ਜਾਨੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਘਾਲੇ ॥
vasat paraaee apunee kar jaanai haumai vich dukh ghaale |Eles ven a propiedade allea como propia e, no egoísmo, sofren de dor.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਤੁਟੈ ਤਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
naanak guramukh haumai tuttai taa har har naam dhiaavai |O Nanak, o egoísmo dos Gurmukhs está roto e, a continuación, meditan no Nome do Señor, Har, Har.
ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਨਾਮੋ ਆਰਾਧੇ ਨਾਮੇ ਸੁਖਿ ਸਮਾਵੈ ॥੨॥
naam jape naamo aaraadhe naame sukh samaavai |2|Cantan o Naam, meditan no Naam e, a través do Naam, son absorbidos en paz. ||2||
ਪਵੜੀ ॥
pavarree |Pauree:
ਕਾਇਆ ਹੰਸਿ ਸੰਜੋਗੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
kaaeaa hans sanjog mel milaaeaa |O destino reuniu e uniu o corpo e a alma-cisne.
ਤਿਨ ਹੀ ਕੀਆ ਵਿਜੋਗੁ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥
tin hee keea vijog jin upaaeaa |Quen os creou, tamén os separa.
ਮੂਰਖੁ ਭੋਗੇ ਭੋਗੁ ਦੁਖ ਸਬਾਇਆ ॥
moorakh bhoge bhog dukh sabaaeaa |Os tolos gozan dos seus praceres; tamén deben soportar todas as súas dores.
ਸੁਖਹੁ ਉਠੇ ਰੋਗ ਪਾਪ ਕਮਾਇਆ ॥
sukhahu utthe rog paap kamaaeaa |Dos praceres xorden as enfermidades e a comisión de pecados.
ਹਰਖਹੁ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਉਪਾਇ ਖਪਾਇਆ ॥
harakhahu sog vijog upaae khapaaeaa |Dos praceres pecaminosos veñen a tristeza, a separación, o nacemento e a morte.
ਮੂਰਖ ਗਣਤ ਗਣਾਇ ਝਗੜਾ ਪਾਇਆ ॥
moorakh ganat ganaae jhagarraa paaeaa |Os tolos tratan de dar conta das súas fechorías, e discuten inútilmente.
ਸਤਿਗੁਰ ਹਥਿ ਨਿਬੇੜੁ ਝਗੜੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
satigur hath niberr jhagarr chukaaeaa |O xuízo está nas mans do verdadeiro gurú, que pon fin á discusión.
ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਗੁ ਨ ਚਲੈ ਚਲਾਇਆ ॥੪॥
karataa kare su hog na chalai chalaaeaa |4|O que faga o Creador, sucede. Non se pode cambiar polo esforzo de ninguén. ||4||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, Primeiro Mehl:
ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਮੁਰਦਾਰੁ ਖਾਇ ॥
koorr bol muradaar khaae |Contando mentiras, comen cadáveres.