ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Páxina - 729
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੬ ॥
soohee mahalaa 1 ghar 6 |Soohee, Primeiro Mehl, Sexta Casa:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |Un Deus Creador Universal. Pola graza do verdadeiro gurú:
ਉਜਲੁ ਕੈਹਾ ਚਿਲਕਣਾ ਘੋਟਿਮ ਕਾਲੜੀ ਮਸੁ ॥
aujal kaihaa chilakanaa ghottim kaalarree mas |O bronce é brillante e brillante, pero cando se frega aparece a súa negrura.
ਧੋਤਿਆ ਜੂਠਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਾ ਤਿਸੁ ॥੧॥
dhotiaa jootth na utarai je sau dhovaa tis |1|Ao lavar, non se elimina a súa impureza, aínda que se lave cen veces. ||1||
ਸਜਣ ਸੇਈ ਨਾਲਿ ਮੈ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ਚਲੰਨਿੑ ॥
sajan seee naal mai chaladiaa naal chalani |Só eles son os meus amigos, que viaxan comigo;
ਜਿਥੈ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਤਿਥੈ ਖੜੇ ਦਿਸੰਨਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jithai lekhaa mangeeai tithai kharre disan |1| rahaau |e nese lugar, onde se piden as contas, aparecen de pé comigo. ||1||Pausa||
ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਪਾਸਹੁ ਚਿਤਵੀਆਹਾ ॥
kotthe manddap maarreea paasahu chitaveeaahaa |Hai casas, pazos e edificios altos, pintados por todos os lados;
ਢਠੀਆ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵਨੑੀ ਵਿਚਹੁ ਸਖਣੀਆਹਾ ॥੨॥
dtattheea kam na aavanaee vichahu sakhaneeaahaa |2|pero están baleiros por dentro, e desmoronan como ruínas inútiles. ||2||
ਬਗਾ ਬਗੇ ਕਪੜੇ ਤੀਰਥ ਮੰਝਿ ਵਸੰਨਿੑ ॥
bagaa bage kaparre teerath manjh vasani |As garzas coas súas plumas brancas habitan nos santuarios sagrados da peregrinación.
ਘੁਟਿ ਘੁਟਿ ਜੀਆ ਖਾਵਣੇ ਬਗੇ ਨਾ ਕਹੀਅਨਿੑ ॥੩॥
ghutt ghutt jeea khaavane bage naa kaheeani |3|Desgarran e comen os seres vivos, polo que non se lles chama branco. ||3||
ਸਿੰਮਲ ਰੁਖੁ ਸਰੀਰੁ ਮੈ ਮੈਜਨ ਦੇਖਿ ਭੁਲੰਨਿੑ ॥
sinmal rukh sareer mai maijan dekh bhulani |O meu corpo é coma a árbore simmal; ao verme, outras persoas enganan.
ਸੇ ਫਲ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵਨੑੀ ਤੇ ਗੁਣ ਮੈ ਤਨਿ ਹੰਨਿੑ ॥੪॥
se fal kam na aavanaee te gun mai tan hani |4|Os seus froitos son inútiles, igual que as calidades do meu corpo. ||4||
ਅੰਧੁਲੈ ਭਾਰੁ ਉਠਾਇਆ ਡੂਗਰ ਵਾਟ ਬਹੁਤੁ ॥
andhulai bhaar utthaaeaa ddoogar vaatt bahut |O cego leva unha carga tan pesada, e a súa viaxe polas montañas é tan longa.
ਅਖੀ ਲੋੜੀ ਨਾ ਲਹਾ ਹਉ ਚੜਿ ਲੰਘਾ ਕਿਤੁ ॥੫॥
akhee lorree naa lahaa hau charr langhaa kit |5|Os meus ollos poden ver, pero non podo atopar o Camiño. Como podo subir e cruzar a montaña? ||5||
ਚਾਕਰੀਆ ਚੰਗਿਆਈਆ ਅਵਰ ਸਿਆਣਪ ਕਿਤੁ ॥
chaakareea changiaaeea avar siaanap kit |De que serve servir, ser bo e ser intelixente?
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂੰ ਬਧਾ ਛੁਟਹਿ ਜਿਤੁ ॥੬॥੧॥੩॥
naanak naam samaal toon badhaa chhutteh jit |6|1|3|Oh Nanak, contempla o Naam, o Nome do Señor, e serás liberado da escravitude. ||6||1||3||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
soohee mahalaa 1 |Soohee, primeiro Mehl:
ਜਪ ਤਪ ਕਾ ਬੰਧੁ ਬੇੜੁਲਾ ਜਿਤੁ ਲੰਘਹਿ ਵਹੇਲਾ ॥
jap tap kaa bandh berrulaa jit langheh vahelaa |Constrúe a balsa de meditación e autodisciplina para levarte a través do río.
ਨਾ ਸਰਵਰੁ ਨਾ ਊਛਲੈ ਐਸਾ ਪੰਥੁ ਸੁਹੇਲਾ ॥੧॥
naa saravar naa aoochhalai aaisaa panth suhelaa |1|Non haberá océano, nin subidas das mareas que te deteñan; así de cómodo será o teu camiño. ||1||
ਤੇਰਾ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਮੰਜੀਠੜਾ ਰਤਾ ਮੇਰਾ ਚੋਲਾ ਸਦ ਰੰਗ ਢੋਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
teraa eko naam manjeettharraa rataa meraa cholaa sad rang dtolaa |1| rahaau |Só o teu Nome é a cor, na que se tinxe a túnica do meu corpo. Esta cor é permanente, oh meu amado. ||1||Pausa||
ਸਾਜਨ ਚਲੇ ਪਿਆਰਿਆ ਕਿਉ ਮੇਲਾ ਹੋਈ ॥
saajan chale piaariaa kiau melaa hoee |Os meus queridos amigos marcharon; como se atoparán co Señor?
ਜੇ ਗੁਣ ਹੋਵਹਿ ਗੰਠੜੀਐ ਮੇਲੇਗਾ ਸੋਈ ॥੨॥
je gun hoveh ganttharreeai melegaa soee |2|Se teñen virtude na súa manada, o Señor uniraos con El. ||2||
ਮਿਲਿਆ ਹੋਇ ਨ ਵੀਛੁੜੈ ਜੇ ਮਿਲਿਆ ਹੋਈ ॥
miliaa hoe na veechhurrai je miliaa hoee |Unha vez unidos con El, non se volverán separar, se están realmente unidos.
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਨਿਵਾਰਿਆ ਹੈ ਸਾਚਾ ਸੋਈ ॥੩॥
aavaa gaun nivaariaa hai saachaa soee |3|O verdadeiro Señor pon fin ás súas idas e vindas. ||3||
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਰਿਆ ਸੀਤਾ ਹੈ ਚੋਲਾ ॥
haumai maar nivaariaa seetaa hai cholaa |Quen somete e erradica o egoísmo, cose o manto da devoción.
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ਸਹ ਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬੋਲਾ ॥੪॥
gur bachanee fal paaeaa sah ke amrit bolaa |4|Seguindo a Palabra das Ensinanzas do Guru, recibe os froitos da súa recompensa, as Palabras Ambrosiais do Señor. ||4||
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸਹੇਲੀਹੋ ਸਹੁ ਖਰਾ ਪਿਆਰਾ ॥
naanak kahai saheleeho sahu kharaa piaaraa |Di Nanak, ó alma-noivas, o noso esposo Señor é tan querido!
ਹਮ ਸਹ ਕੇਰੀਆ ਦਾਸੀਆ ਸਾਚਾ ਖਸਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥੫॥੨॥੪॥
ham sah kereea daaseea saachaa khasam hamaaraa |5|2|4|Somos os servos, as doncelas do Señor; El é o noso verdadeiro Señor e Mestre. ||5||2||4||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
soohee mahalaa 1 |Soohee, primeiro Mehl:
ਜਿਨ ਕਉ ਭਾਂਡੈ ਭਾਉ ਤਿਨਾ ਸਵਾਰਸੀ ॥
jin kau bhaanddai bhaau tinaa savaarasee |Aqueles cuxas mentes están cheas de amor ao Señor, son benditos e exaltados.
ਸੂਖੀ ਕਰੈ ਪਸਾਉ ਦੂਖ ਵਿਸਾਰਸੀ ॥
sookhee karai pasaau dookh visaarasee |Son bendicidos coa paz, e as súas dores son esquecidas.
ਸਹਸਾ ਮੂਲੇ ਨਾਹਿ ਸਰਪਰ ਤਾਰਸੀ ॥੧॥
sahasaa moole naeh sarapar taarasee |1|Sen dúbida, salvaráos. ||1||
ਤਿਨੑਾ ਮਿਲਿਆ ਗੁਰੁ ਆਇ ਜਿਨ ਕਉ ਲੀਖਿਆ ॥
tinaa miliaa gur aae jin kau leekhiaa |Guru vén atoparse con aqueles cuxo destino está tan preordenado.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਦੇਵੈ ਦੀਖਿਆ ॥
amrit har kaa naau devai deekhiaa |Bendíceos coas Ensinanzas do Nome Ambrosial do Señor.
ਚਾਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ਭਵਹਿ ਨ ਭੀਖਿਆ ॥੨॥
chaaleh satigur bhaae bhaveh na bheekhiaa |2|Aqueles que camiñan na Vontade do Verdadero Guru, nunca vagan mendigando. ||2||
ਜਾ ਕਉ ਮਹਲੁ ਹਜੂਰਿ ਦੂਜੇ ਨਿਵੈ ਕਿਸੁ ॥
jaa kau mahal hajoor dooje nivai kis |E aquel que vive na Mansión da Presenza do Señor, por que se inclinará ante calquera outro?
ਦਰਿ ਦਰਵਾਣੀ ਨਾਹਿ ਮੂਲੇ ਪੁਛ ਤਿਸੁ ॥
dar daravaanee naeh moole puchh tis |O porteiro da Porta do Señor non o impedirá para facerlle preguntas.
ਛੁਟੈ ਤਾ ਕੈ ਬੋਲਿ ਸਾਹਿਬ ਨਦਰਿ ਜਿਸੁ ॥੩॥
chhuttai taa kai bol saahib nadar jis |3|E aquel que é bendicido coa Mirada de Graza do Señor - polas súas palabras, outros tamén se emancipan. ||3||
ਘਲੇ ਆਣੇ ਆਪਿ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਦੂਜਾ ਮਤੈ ਕੋਇ ॥
ghale aane aap jis naahee doojaa matai koe |O propio Señor envía, e lembra os seres mortais; ninguén máis lle dá consello.
ਢਾਹਿ ਉਸਾਰੇ ਸਾਜਿ ਜਾਣੈ ਸਭ ਸੋਇ ॥
dtaeh usaare saaj jaanai sabh soe |El mesmo derruba, constrúe e crea; El sábeo todo.
ਨਾਉ ਨਾਨਕ ਬਖਸੀਸ ਨਦਰੀ ਕਰਮੁ ਹੋਇ ॥੪॥੩॥੫॥
naau naanak bakhasees nadaree karam hoe |4|3|5|O Nanak, o Naam, o Nome do Señor é a bendición, dada a aqueles que reciben a súa misericordia e a súa graza. ||4||3||5||