ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Páxina - 1034
ਅਨਹਦੁ ਵਾਜੈ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਜੈ ॥
anahad vaajai bhram bhau bhaajai |Cando a corrente sonora sen golpes resoa, a dúbida e o medo foxen.
ਸਗਲ ਬਿਆਪਿ ਰਹਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਛਾਜੈ ॥
sagal biaap rahiaa prabh chhaajai |Deus é omnipresente, dá sombra a todos.
ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਦਰਿ ਸੋਹੈ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੧੦॥
sabh teree too guramukh jaataa dar sohai gun gaaeidaa |10|Todos vos pertencen; para os Gurmukhs, sodes coñecidos. Cantando as túas gabanzas, quedan fermosas na túa corte. ||10||
ਆਦਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸੋਈ ॥
aad niranjan niramal soee |El é o Señor Primeiro, inmaculado e puro.
ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ॥
avar na jaanaa doojaa koee |Non coñezo ningún outro.
ਏਕੰਕਾਰੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਗਵਾਇਦਾ ॥੧੧॥
ekankaar vasai man bhaavai haumai garab gavaaeidaa |11|O único Señor Creador Universal habita dentro e é agradable á mente dos que desterran o egoísmo e o orgullo. ||11||
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ॥
amrit peea satigur deea |Bebo no néctar ambrosial, dado polo True Guru.
ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ਦੂਆ ਤੀਆ ॥
avar na jaanaa dooaa teea |Non coñezo ningún outro segundo ou terceiro.
ਏਕੋ ਏਕੁ ਸੁ ਅਪਰ ਪਰੰਪਰੁ ਪਰਖਿ ਖਜਾਨੈ ਪਾਇਦਾ ॥੧੨॥
eko ek su apar paranpar parakh khajaanai paaeidaa |12|El é o Señor Único, Único, Infinito e Sen Fin; El avalía todos os seres e coloca algúns no seu tesouro. ||12||
ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਸਚੁ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥
giaan dhiaan sach gahir ganbheeraa |A sabedoría espiritual e a meditación sobre o verdadeiro Señor son profundas e profundas.
ਕੋਇ ਨ ਜਾਣੈ ਤੇਰਾ ਚੀਰਾ ॥
koe na jaanai teraa cheeraa |Ninguén coñece a túa extensión.
ਜੇਤੀ ਹੈ ਤੇਤੀ ਤੁਧੁ ਜਾਚੈ ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਪਾਇਦਾ ॥੧੩॥
jetee hai tetee tudh jaachai karam milai so paaeidaa |13|Todo o que son, suplica de Ti; Só tes alcanzado pola túa Gracia. ||13||
ਕਰਮੁ ਧਰਮੁ ਸਚੁ ਹਾਥਿ ਤੁਮਾਰੈ ॥
karam dharam sach haath tumaarai |Tes o karma e o Dharma nas túas mans, oh verdadeiro Señor.
ਵੇਪਰਵਾਹ ਅਖੁਟ ਭੰਡਾਰੈ ॥
veparavaah akhutt bhanddaarai |Ó Señor independente, os teus tesouros son inesgotables.
ਤੂ ਦਇਆਲੁ ਕਿਰਪਾਲੁ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੧੪॥
too deaal kirapaal sadaa prabh aape mel milaaeidaa |14|Vostede é sempre amable e compasivo, Deus. Únete na túa Unión. ||14||
ਆਪੇ ਦੇਖਿ ਦਿਖਾਵੈ ਆਪੇ ॥
aape dekh dikhaavai aape |Ti mesmo ves, e fai que se vexa.
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਆਪੇ ॥
aape thaap uthaape aape |Ti mesmo estableces, e ti mesmo desestableces.
ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਇਦਾ ॥੧੫॥
aape jorr vichhorre karataa aape maar jeevaaeidaa |15|O propio Creador une e separa; El mesmo mata e rexuvenece. ||15||
ਜੇਤੀ ਹੈ ਤੇਤੀ ਤੁਧੁ ਅੰਦਰਿ ॥
jetee hai tetee tudh andar |Tanto como hai, está contido dentro de Ti.
ਦੇਖਹਿ ਆਪਿ ਬੈਸਿ ਬਿਜ ਮੰਦਰਿ ॥
dekheh aap bais bij mandar |Miras a túa creación, sentado no teu palacio real.
ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਹਰਿ ਦਰਸਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੬॥੧॥੧੩॥
naanak saach kahai benantee har darasan sukh paaeidaa |16|1|13|Nanak ofrece esta verdadeira oración; contemplando a Visión Bendita do Darshan do Señor, atopei a paz. ||16||1||13||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |Maaroo, Primeiro Mehl:
ਦਰਸਨੁ ਪਾਵਾ ਜੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵਾ ॥
darasan paavaa je tudh bhaavaa |Se che agradezo, Señor, obteño a bendita visión do teu Darshan.
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
bhaae bhagat saache gun gaavaa |Na adoración devocional amorosa, oh verdadeiro Señor, canto as túas gloriosas loanzas.
ਤੁਧੁ ਭਾਣੇ ਤੂ ਭਾਵਹਿ ਕਰਤੇ ਆਪੇ ਰਸਨ ਰਸਾਇਦਾ ॥੧॥
tudh bhaane too bhaaveh karate aape rasan rasaaeidaa |1|Pola túa vontade, Señor Creador, fóchesme agradable e tan doce para a miña lingua. ||1||
ਸੋਹਨਿ ਭਗਤ ਪ੍ਰਭੂ ਦਰਬਾਰੇ ॥
sohan bhagat prabhoo darabaare |Os devotos parecen fermosos no Darbaar, a Corte de Deus.
ਮੁਕਤੁ ਭਏ ਹਰਿ ਦਾਸ ਤੁਮਾਰੇ ॥
mukat bhe har daas tumaare |Os teus escravos, Señor, están liberados.
ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਤੇਰੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦਾ ॥੨॥
aap gavaae terai rang raate anadin naam dhiaaeidaa |2|Erradicando a presunción propia, están en sintonía co Teu Amor; noite e día, meditan no Naam, o Nome do Señor. ||2||
ਈਸਰੁ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੇਵੀ ਦੇਵਾ ॥
eesar brahamaa devee devaa |Shiva, Brahma, deuses e deusas,
ਇੰਦ੍ਰ ਤਪੇ ਮੁਨਿ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ ॥
eindr tape mun teree sevaa |Indra, ascetas e sabios silenciosos sérvenche.
ਜਤੀ ਸਤੀ ਕੇਤੇ ਬਨਵਾਸੀ ਅੰਤੁ ਨ ਕੋਈ ਪਾਇਦਾ ॥੩॥
jatee satee kete banavaasee ant na koee paaeidaa |3|Os célibes, os dadores de caridade e os moitos habitantes do bosque non atoparon os límites do Señor. ||3||
ਵਿਣੁ ਜਾਣਾਏ ਕੋਇ ਨ ਜਾਣੈ ॥
vin jaanaae koe na jaanai |Ninguén te coñece, a non ser que ti lles fagas coñecer.
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੁ ਆਪਣ ਭਾਣੈ ॥
jo kichh kare su aapan bhaanai |O que se faga, é pola túa vontade.
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੀਅ ਉਪਾਏ ਭਾਣੈ ਸਾਹ ਲਵਾਇਦਾ ॥੪॥
lakh chauraaseeh jeea upaae bhaanai saah lavaaeidaa |4|Creaches os 8,4 millóns de especies de seres; pola Túa Vontade, respiran. ||4||
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਨਿਹਚਉ ਹੋਵੈ ॥
jo tis bhaavai so nihchau hovai |O que sexa agradable á túa vontade, sen dúbida, pasará.
ਮਨਮੁਖੁ ਆਪੁ ਗਣਾਏ ਰੋਵੈ ॥
manamukh aap ganaae rovai |O manmukh obstinado preséntase e chega a pesar.
ਨਾਵਹੁ ਭੁਲਾ ਠਉਰ ਨ ਪਾਏ ਆਇ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੫॥
naavahu bhulaa tthaur na paae aae jaae dukh paaeidaa |5|Esquecendo o Nome, non atopa lugar de descanso; indo e vindo na reencarnación, sofre de dor. ||5||
ਨਿਰਮਲ ਕਾਇਆ ਊਜਲ ਹੰਸਾ ॥
niramal kaaeaa aoojal hansaa |Puro é o corpo, e inmaculada é a alma do cisne;
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਅੰਸਾ ॥
tis vich naam niranjan ansaa |dentro dela está a esencia inmaculada do Naam.
ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਕਰਿ ਪੀਵੈ ਬਾਹੁੜਿ ਦੂਖੁ ਨ ਪਾਇਦਾ ॥੬॥
sagale dookh amrit kar peevai baahurr dookh na paaeidaa |6|Tal ser bebe en todas as súas dores coma o néctar de Ambrosio; nunca máis sofre pena. ||6||
ਬਹੁ ਸਾਦਹੁ ਦੂਖੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ ॥
bahu saadahu dookh paraapat hovai |Polas súas excesivas indulxencias, só recibe dor;
ਭੋਗਹੁ ਰੋਗ ਸੁ ਅੰਤਿ ਵਿਗੋਵੈ ॥
bhogahu rog su ant vigovai |dos seus gozos contrae enfermidades e, ao final, desperdicia.
ਹਰਖਹੁ ਸੋਗੁ ਨ ਮਿਟਈ ਕਬਹੂ ਵਿਣੁ ਭਾਣੇ ਭਰਮਾਇਦਾ ॥੭॥
harakhahu sog na mittee kabahoo vin bhaane bharamaaeidaa |7|O seu pracer nunca pode borrar a súa dor; sen aceptar a Vontade do Señor, vaga perdido e confuso. ||7||
ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਭਵੈ ਸਬਾਈ ॥
giaan vihoonee bhavai sabaaee |Sen sabedoría espiritual, todos simplemente deambulan.
ਸਾਚਾ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
saachaa rav rahiaa liv laaee |O verdadeiro Señor está impregnando e impregnando por todas partes, comprometido amorosamente.
ਨਿਰਭਉ ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੮॥
nirbhau sabad guroo sach jaataa jotee jot milaaeidaa |8|O Sen Medo coñécese a través do Shabad, a Palabra do verdadeiro Guru; a propia luz fúndese na Luz. ||8||
ਅਟਲੁ ਅਡੋਲੁ ਅਤੋਲੁ ਮੁਰਾਰੇ ॥
attal addol atol muraare |El é o Señor eterno, inmutable e inconmensurable.
ਖਿਨ ਮਹਿ ਢਾਹੇ ਫੇਰਿ ਉਸਾਰੇ ॥
khin meh dtaahe fer usaare |Nun instante, El destrúe, ang despois reconstrúe.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਮਿਤਿ ਨਹੀ ਕੀਮਤਿ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਪਤੀਆਇਦਾ ॥੯॥
roop na rekhiaa mit nahee keemat sabad bhed pateeaeidaa |9|Non ten forma nin forma, nin límite nin valor. Traspasado polo Shabad, un está satisfeito. ||9||