پورو:
جسم جي اندر اندر رب جو قلعو آهي، ۽ سڀئي ملڪ ۽ ملڪ.
هو پاڻ بيٺو آهي اوائلي، وڏي سماڌي ۾؛ هو پاڻ ئي تمام وسيع آهي.
هن ڪائنات کي پاڻ پيدا ڪيو آهي ۽ هو پاڻ ئي ان ۾ لڪيل آهي.
گرو جي خدمت ڪرڻ، رب سڃاتل آهي، ۽ سچ پڌرو ٿيو آهي.
هو سچو آهي، سچ جو سچو. گرو اها سمجھ ڏني آهي. ||16||
سالڪ، پھريون مھل:
رات اونهاري جي موسم آهي، ۽ ڏينهن سياري جي موسم آهي. جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ ٻه شعبا پوکيا ويا آهن.
لالچ مٽي تيار ڪري ٿي، ۽ ڪوڙ جو ٻج پوکيو وڃي ٿو. وابستگي ۽ محبت هاريءَ ۽ پورهيت جو هٿ آهي.
غور فڪر آهي، ۽ فساد فصل آهي. اهو آهي جيڪو ڪمائي ٿو ۽ کائي ٿو، رب جي حڪم جي حڪم مطابق.
اي نانڪ، جڏهن ڪنهن کي پنهنجو حساب ڏيڻ لاءِ سڏيو ويندو، ته هو بنجر ۽ بانجھ هوندو. ||1||
پهرين مهل:
خدا جي خوف کي فارم ٺاهيو، پاڻي صاف ڪريو، سچائي ۽ قناعت کي ڳئون ۽ ٻڪريون،
هلت کي عاجزي ڪرڻ، هاريءَ کي شعور ڏيڻ، زمين جي تياري کي ياد ڪرڻ ۽ پوکڻ وقت رب سان اتحاد ڪرڻ.
رب جو نالو ٻج ٿئي، ۽ سندس بخشش وارو فضل فصل ٿئي. ائين ڪر ته سڄي دنيا ڪوڙي لڳي.
اي نانڪ، جيڪڏهن هو پنهنجي رحم واري نظر کي فضل ڏي، ته پوء توهان جي سڀني جدائي ختم ٿي ويندي. ||2||
پورو:
خود غرض انسان جذباتي وابستگي جي اوندهه ۾ ڦاسي پيو آهي. دوئي جي محبت ۾ هو ڳالهائي ٿو.
دوئي جو پيار هميشه لاءِ درد آڻيندو آهي. هو پاڻيءَ کي بيحد مڙي ٿو.
گرو مُخ، رب جي نالي تي غور ڪندو آهي؛ هو مڙي ٿو، ۽ حقيقت جو جوهر حاصل ڪري ٿو.
خدائي نور هن جي دل کي اندر اندر روشن ڪري ٿو؛ هو رب کي ڳولي ٿو، ۽ کيس حاصل ڪري ٿو.
هو پاڻ کي شڪ ۾ ڦاسائي ٿو. ڪو به ان تي تبصرو نٿو ڪري سگهي. ||17||
سالڪ، ٻيو محل:
اي نانڪ، پريشان نه ٿيو. رب توهان جو خيال رکندو.
هن مخلوق کي پاڻي ۾ پيدا ڪيو، ۽ هو انهن کي انهن جي غذا ڏئي ٿو.
اتي نه ڪو دڪان کليل آهي، ۽ نه ئي اتي ڪو فارم.
اتي ڪو به ڪاروبار نه ٿيندو آهي ۽ نه ئي ڪو خريد و فروخت ڪندو آهي.
جانور ٻين جانورن کي کائيندا آهن؛ اھو اھو آھي جيڪو خداوند انھن کي کاڌو ڏنو آھي.
هن انهن کي سمنڊن ۾ پيدا ڪيو ۽ هو انهن کي روزي به ڏيندو آهي.
اي نانڪ، پريشان نه ٿيو. رب توهان جو خيال رکندو. ||1||
پهرين مهل:
اي نانڪ، هي روح مڇي آهي، ۽ موت بکايل ماهيگير آهي.
انڌو ماڻهو ان ڳالهه جو به خيال نه ڪندو آهي. ۽ اوچتو، نيٽ اڇلايو ويو آهي.
اي نانڪ، هن جو شعور بي خبر آهي، ۽ هو پري وڃي ٿو، پريشاني سان جڙيل آهي.
پر جيڪڏهن رب پنهنجي فضل جي نظر ڏئي ٿو، ته هو روح کي پاڻ سان گڏ ڪري ٿو. ||2||
پورو:
اُهي ئي سچا، سدا سدا سچا، جيڪي رب جي شان ۾ پيئندا آهن.
سچو پالڻھار گرومھڪ جي دماغ ۾ رھندو آھي. هو سچي سوديبازي ڪري ٿو.
سڀ ڪجهه آهي نفس جي گهر اندر؛ صرف تمام خوش قسمت ان کي حاصل ڪري ٿو.
اندر جي بک فتح ڪئي وئي آهي ۽ غالب ٿي، رب جي شاندار حمد ڳائڻ.
هو پاڻ کي پنهنجي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو؛ هو پاڻ انهن کي سمجهه سان نوازي ٿو. ||18||
سالڪ، پھريون مھل:
ڪپهه جڙيل، اڻيل ۽ ڪتي آهي؛
ڪپڙو رکيل آهي، ڌوئي ۽ سفيد رنگ سان.
درزي ان کي پنهنجي قينچي سان ڪٽي ٿو، ۽ ان کي پنهنجي ڌاڳي سان سلائي ٿو.
اهڙيءَ طرح، اي نانڪ، رب جي ساراهه سان، ٽٽل ۽ ٽٽل عزت کي ٻيهر جڙيو ويندو آهي، ۽ انسان حقيقي زندگي گذاريندو آهي.
ڪپڙو ٿي پيو، ڪپڙو ڦاٽل آهي. ان کي سُئي ۽ ڌاڳي سان وري سلائي ڪيو ويندو آهي.
اهو هڪ مهينو، يا هڪ هفتي تائين نه رهندو. اهو مشڪل سان هڪ ڪلاڪ، يا هڪ لمحو تائين رهي ٿو.