पौरी:
शरीरात खोलवर परमेश्वराचा किल्ला आहे आणि सर्व देश आणि देश आहेत.
तो स्वतः आदिम, गहन समाधीत बसतो; तो स्वतः सर्वव्यापी आहे.
त्याने स्वतःच विश्व निर्माण केले आहे आणि तो स्वतः त्यात लपलेला आहे.
गुरूंची सेवा केल्याने परमेश्वराची ओळख होते आणि सत्य प्रकट होते.
तो खरा आहे, खरा खरा आहे; गुरूंनी ही समज दिली आहे. ||16||
सालोक, पहिली मेहल:
रात्र म्हणजे उन्हाळा आणि दिवस म्हणजे हिवाळा; लैंगिक इच्छा आणि क्रोध ही दोन क्षेत्रे पेरली जातात.
लोभ माती तयार करतो, आणि खोट्याचे बीज रोवले जाते; आसक्ती आणि प्रेम हे शेतकरी आणि भाड्याचे हात आहेत.
चिंतन हा नांगर आहे, आणि भ्रष्टाचार हा कापणी आहे; परमेश्वराच्या आज्ञेनुसार हेच कमावते आणि खातात.
हे नानक, जेव्हा एखाद्याला त्याचा हिशेब देण्यासाठी बोलावले जाते तेव्हा तो वांझ आणि वंध्य होईल. ||1||
पहिली मेहल:
देवाचे भय हे शेती करा, पाणी शुद्ध करा, सत्य आणि समाधान गाई-बैल करा,
नांगराला नम्रता, नांगरणाऱ्याला जाणीव, माती तयार करण्याचे स्मरण आणि पेरणीच्या वेळी परमेश्वराशी एकरूप होणे.
प्रभूचे नाव बियाणे असू द्या आणि त्याची क्षमाशील कृपा कापणी होऊ द्या. हे करा, आणि संपूर्ण जग खोटे वाटेल.
हे नानक, जर त्याने त्याची दयाळू कृपादृष्टी दिली तर तुमचे सर्व वियोग संपुष्टात येतील. ||2||
पौरी:
स्वार्थी मनमुख भावनिक आसक्तीच्या अंधारात अडकतो; द्वैताच्या प्रेमात तो बोलतो.
द्वैताचे प्रेम कायमचे दुःख आणते; तो अविरतपणे पाणी मंथन करतो.
गुरुमुख नामाचे, नामाचे ध्यान करतो; तो मंथन करतो, आणि वास्तवाचे सार प्राप्त करतो.
दैवी प्रकाश त्याच्या अंतःकरणाला खोलवर प्रकाशित करतो; तो परमेश्वराला शोधतो आणि त्याला प्राप्त करतो.
तो स्वत: संशयात फसतो; यावर कोणीही भाष्य करू शकत नाही. ||17||
सालोक, दुसरी मेहल:
हे नानक, काळजी करू नकोस; परमेश्वर तुझी काळजी घेईल.
त्याने पाण्यात प्राणी निर्माण केले आणि तोच त्यांना त्यांचे पोषण देतो.
तेथे कोणतीही दुकाने उघडली नाहीत आणि तेथे कोणी शेती करत नाही.
तेथे कधीही कोणताही व्यवसाय केला जात नाही आणि कोणीही खरेदी किंवा विक्री करत नाही.
प्राणी इतर प्राणी खातात; हे परमेश्वराने त्यांना अन्न म्हणून दिले आहे.
त्याने त्यांना महासागरांमध्ये निर्माण केले आणि तो त्यांना पुरवतो.
हे नानक, काळजी करू नकोस; परमेश्वर तुझी काळजी घेईल. ||1||
पहिली मेहल:
हे नानक, हा आत्मा मासा आहे आणि मृत्यू हा भुकेलेला कोळी आहे.
आंधळा हा विचारही करत नाही. आणि अचानक, नेट टाकले जाते.
हे नानक, त्याची चेतना अचेतन आहे आणि तो चिंतेने बद्ध होऊन निघून जातो.
परंतु जर परमेश्वराने त्याची कृपादृष्टी दिली तर तो आत्म्याला स्वतःशी जोडतो. ||2||
पौरी:
ते सत्य आहेत, सदैव सत्य आहेत, जे परमेश्वराच्या उदात्त तत्वात पान करतात.
गुरुमुखाच्या मनात खरा परमेश्वर वास करतो; तो खरा सौदा मारतो.
सर्व काही आतून स्वतःच्या घरात आहे; केवळ भाग्यवानांनाच ते मिळते.
आतील भुकेवर विजय मिळवला जातो आणि परमेश्वराची स्तुती गाऊन त्यावर मात केली जाते.
तो स्वतः त्याच्या संघात एकत्र येतो; तो स्वतः त्यांना समज देऊन आशीर्वाद देतो. ||18||
सालोक, पहिली मेहल:
कापूस जिन्नस, विणलेला आणि कातलेला असतो;
कापड बाहेर ठेवले आहे, धुऊन आणि पूड पांढरा.
शिंपी त्याच्या कात्रीने ते कापतो आणि त्याच्या धाग्याने शिवतो.
अशाप्रकारे, हे नानक, फाटलेला आणि फाटलेला सन्मान पुन्हा परमेश्वराच्या स्तुतीने जोडला जातो आणि माणूस खरे जीवन जगतो.
जीर्ण होणे, कापड फाटलेले आहे; सुई आणि धाग्याने ते पुन्हा शिवले जाते.
ते महिनाभर किंवा आठवडाभरही टिकणार नाही. हे केवळ एक तास, किंवा अगदी क्षणभर टिकते.