बसंत, पाचवी मेहल, पहिले घर, डु-टुकी:
एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
हे माझ्या मन, भक्तांच्या कथा ऐक आणि प्रेमाने ध्यान कर.
अजमलने एकदा प्रभूचे नाव उच्चारले आणि तो वाचला.
बालमीकांना साध संगत, पवित्र कंपनी सापडली.
प्रभू ध्रुवाला नक्कीच भेटले. ||1||
मी तुझ्या संतांच्या चरणांची धूळ मागतो.
कृपा करून मला तुझ्या कृपेने आशीर्वाद द्या, मी माझ्या कपाळाला लावू शकेन. ||1||विराम||
गणिका वेश्या वाचली, जेव्हा तिच्या पोपटाने परमेश्वराचे नाव उच्चारले.
हत्तीने परमेश्वराचे ध्यान केले आणि त्याचा उद्धार झाला.
त्यांनी गरीब ब्राह्मण सुदामाला दारिद्र्यातून बाहेर काढले.
हे माझ्या मन, तू सुद्धा विश्वाच्या परमेश्वराचे ध्यान आणि कंपन कर. ||2||
कृष्णावर बाण मारणारा शिकारीही वाचला.
कुबिजाचा कुबडा वाचला, जेव्हा देवाने तिचे पाय तिच्या अंगठ्यावर ठेवले.
त्यांच्या नम्र वृत्तीने बिदर वाचला.
हे माझ्या मन, तूही परमेश्वराचे चिंतन कर. ||3||
प्रल्हादाची इज्जत परमेश्वरानेच वाचवली.
कोर्टात तिची विटंबना होत असतानाही द्रोपतीचा सन्मान जपला गेला.
ज्यांनी आपल्या आयुष्याच्या शेवटच्या क्षणीही परमेश्वराची सेवा केली आहे, त्यांचा उद्धार होतो.
हे माझ्या मन, त्याची सेवा कर आणि तुला पलीकडे नेले जाईल. ||4||
लहान मुलाच्या निरागसतेने धनाने परमेश्वराची सेवा केली.
गुरूंच्या भेटीने त्रिलोचनाला सिद्धांची सिद्धता प्राप्त झाली.
गुरूंनी बायनीला त्याच्या दिव्य प्रकाशाने आशीर्वाद दिला.
हे मन, तूही परमेश्वराचा दास असायला पाहिजे. ||5||
जय दैव आपला अहंकार सोडला.
त्यांच्या निस्वार्थ सेवेमुळे सैन न्हाव्याचा उद्धार झाला.
तुमचे मन डगमगू देऊ नका किंवा भरकटू देऊ नका; ते कुठेही जाऊ देऊ नका.
हे माझ्या मन, तूही पार करशील; देवाचे अभयारण्य शोधा. ||6||
हे माझ्या स्वामी आणि स्वामी, तू त्यांच्यावर दया केली आहेस.
तू त्या भक्तांचे रक्षण केलेस.
तुम्ही त्यांचे गुण-दोष विचारात घेत नाही.
तुझे हे मार्ग पाहून मी माझे मन तुझ्या सेवेत समर्पित केले आहे. ||7||
कबीरांनी प्रेमाने एका परमेश्वराचे ध्यान केले.
नाम दैव प्रिय परमेश्वराबरोबर राहत होते.
रविदासांनी अतुलनीय सुंदर देवाचे ध्यान केले.
गुरु नानक दैव हे विश्वाच्या परमेश्वराचे अवतार आहेत. ||8||1||
बसंत, पाचवी मेहल:
नश्वर अगणित जन्मभर पुनर्जन्मात भटकत असतो.
परमेश्वराचे स्मरण न करता तो नरकात पडतो.
भक्तिपूजेशिवाय त्याचे तुकडे तुकडे केले जातात.
समजून न घेता, त्याला मृत्यूच्या दूताने शिक्षा दिली आहे. ||1||
हे माझ्या मित्रा, विश्वाच्या परमेश्वराचे चिंतन आणि चिंतन कर.
शब्दाचे खरे वचन सदैव प्रेम करा. ||1||विराम||
कोणत्याही प्रयत्नाने समाधान मिळत नाही.
मायेचा सगळा शो फक्त धुराचा ढग आहे.
नश्वर पाप करायला मागेपुढे पाहत नाही.
विषाच्या नशेत तो पुनर्जन्मात येतो आणि जातो. ||2||
अहंभाव आणि स्वाभिमानाने वागल्याने त्याचा भ्रष्टाचार वाढतो.
जग आसक्ती आणि लोभात बुडत आहे.
लैंगिक इच्छा आणि क्रोध मनाला त्याच्या सामर्थ्यामध्ये ठेवतात.
स्वप्नातही तो परमेश्वराचे नामस्मरण करत नाही. ||3||
कधी तो राजा असतो, तर कधी तो भिकारी असतो.
जग सुख-दुःखाने बद्ध आहे.
नश्वर स्वतःला वाचवण्यासाठी कोणतीही व्यवस्था करत नाही.
पापाचे बंधन त्याला जखडून ठेवते. ||4||
त्याला कोणतेही प्रिय मित्र किंवा सहकारी नाहीत.
तो स्वतः जे लावतो ते तो स्वतः खातो.