जो सदैव त्याच्या प्रेमाने रात्रंदिवस ओतप्रोत राहतो - त्याच्या कृपेने, परमेश्वर त्याला भक्तीपूजा सेवा करण्यास प्रेरित करतो. ||6||
मनाच्या या मंदिरात मन भटकते.
पेंढ्यासारखा आनंद टाकून, भयंकर दुःख भोगतो.
खऱ्या गुरूला भेटल्याशिवाय त्याला विश्रांतीची जागा मिळत नाही; त्यांनी स्वतः हे नाटक रंगवले आहे. ||7||
तो स्वतः अनंत आहे; तो स्वतःचे चिंतन करतो.
तो स्वतः उत्कृष्टतेच्या कृतींद्वारे संघ प्रदान करतो.
गरीब प्राणी काय करू शकतात? क्षमा देऊन, तो त्यांना स्वतःशी जोडतो. ||8||
परिपूर्ण परमेश्वर स्वतः त्यांना खऱ्या गुरूंशी जोडतो.
शब्दाच्या खऱ्या शब्दाद्वारे, तो त्यांना शूर आध्यात्मिक नायक बनवतो.
त्यांना स्वतःशी जोडून, तो गौरवशाली महानता देतो; तो त्यांना त्यांची चेतना खऱ्या परमेश्वरावर केंद्रित करण्यास प्रेरित करतो. ||9||
खरा परमेश्वर अंतःकरणात खोलवर आहे.
गुरुमुख म्हणून हे जाणणारे किती दुर्मिळ आहेत.
नामाचा खजिना त्यांच्या हृदयात खोलवर राहतो; ते जिभेने नामाचे चिंतन करतात. ||10||
तो परदेशात फिरतो, पण स्वत:मध्ये पाहत नाही.
मायेशी संलग्न होऊन, तो मृत्यूच्या दूताने बांधला आहे.
त्याच्या गळ्यातील मरणाची फास कधीच सुटणार नाही; द्वैताच्या प्रेमात तो पुनर्जन्मात भटकतो. ||11||
खरा नामजप, ध्यान, तपश्चर्या किंवा आत्मसंयम नाही,
जोपर्यंत माणूस गुरूच्या वचनाप्रमाणे जगत नाही.
गुरूंच्या वचनाचा स्वीकार केल्याने सत्याची प्राप्ती होते; सत्याद्वारे माणूस खऱ्या परमेश्वरात विलीन होतो. ||12||
जगात लैंगिक इच्छा आणि क्रोध खूप शक्तिशाली आहेत.
ते सर्व प्रकारच्या कृतींना कारणीभूत ठरतात, परंतु ते फक्त सर्व वेदना वाढवतात.
जे खऱ्या गुरूंची सेवा करतात त्यांना शांती मिळते; ते खऱ्या शब्दाशी एकरूप झाले आहेत. ||१३||
हवा, पाणी आणि अग्नी हे शरीर बनवतात.
मायेची भावनिक आसक्ती सर्वांमध्ये खोलवर असते.
ज्याने त्याला निर्माण केले त्याची जाणीव झाल्यावर मायेची भावनिक आसक्ती दूर होते. ||14||
काही माया आणि अभिमानाच्या भावनिक आसक्तीत मग्न असतात.
ते स्वाभिमानी आणि अहंकारी असतात.
ते कधीही मृत्यूच्या दूताचा विचार करत नाहीत; शेवटी, पश्चात्ताप करून आणि पश्चात्ताप करून ते निघून जातात. ||15||
तोच मार्ग जाणतो, ज्याने तो निर्माण केला.
गुरुमुख, ज्याला शब्दाने धन्यता आहे, तो त्याला जाणतो.
दास नानक ही प्रार्थना करतात; हे परमेश्वरा, माझे चैतन्य खऱ्या नामाशी संलग्न होऊ दे. ||16||2||16||
मारू, तिसरी मेहल:
अगदी सुरुवातीपासूनच, आणि युगानुयुगात, दयाळू परमेश्वर महान दाता आहे.
शब्द, परिपूर्ण गुरूंच्या वचनाद्वारे, तो साक्षात्कार होतो.
जे तुझी सेवा करतात ते तुझ्यात लीन आहेत. तुम्ही त्यांना स्वतःशी एकरूप करा. ||1||
तू दुर्गम आणि अथांग आहेस; तुमची मर्यादा सापडत नाही.
सर्व प्राणी आणि प्राणी तुझे अभयारण्य शोधतात.
तुझ्या इच्छेप्रमाणे, तू आम्हाला मार्गदर्शन करतोस; तूच आम्हाला मार्गावर ठेव. ||2||
खरा परमेश्वर आहे, आणि सदैव राहील.
तो स्वतःच निर्माण करतो - दुसरा कोणीच नाही.
शांती देणारा सर्वांची काळजी घेतो; तो स्वतःच त्यांना सांभाळतो. ||3||
तू अगम्य, अथांग, अदृश्य आणि अनंत आहेस;
तुमची व्याप्ती कोणालाच माहीत नाही.
तुम्ही स्वतःच स्वतःला जाणता. गुरूंच्या उपदेशाने तुम्ही स्वतःला प्रकट करता. ||4||
तुझी सर्वशक्तिमान आज्ञा सर्वत्र प्रचलित आहे