इच्छा, लैंगिकता, राग, अभिमान आणि मत्सर कापून टाका आणि त्यांना आंबवणारी साल होऊ द्या. ||1||
असा कोणी संत आहे का, ज्याच्या आत अंतर्ज्ञानी शांतता आणि शांतता आहे, ज्याला मी माझे ध्यान आणि तपस्या देय म्हणून देऊ शकतो?
जो मला अशा वातमधून या वाइनचा एक थेंबही देईल त्याला मी माझे शरीर आणि मन समर्पित करतो. ||1||विराम||
मी चौदा जगांना भट्टी बनवली आहे, आणि देवाच्या अग्नीने मी माझे शरीर जाळून टाकले आहे.
माझी मुद्रा - माझा हात-हावभाव, पाईप आहे; आतील खगोलीय ध्वनी प्रवाहात ट्यून करणे, शुष्माना - मध्यवर्ती रीढ़ वाहिनी, माझे शीतकरण पॅड आहे. ||2||
तीर्थयात्रा, व्रत, व्रत, शुद्धीकरण, आत्म-शिस्त, तपस्या आणि सूर्य आणि चंद्र वाहिन्यांद्वारे श्वास नियंत्रण - या सर्व गोष्टी मी प्रतिज्ञा करतो.
माझी केंद्रित चैतन्य म्हणजे प्याला आणि अमृत म्हणजे शुद्ध रस. मी या रसाचे परम, उदात्त सार पितो. ||3||
शुद्ध प्रवाह सतत वाहत असतो आणि माझे मन या उदात्त तत्वाने मदमस्त झाले आहे.
कबीर म्हणतात, इतर सर्व वाइन क्षुल्लक आणि चविष्ट आहेत; हे एकमेव सत्य, उदात्त सार आहे. ||4||1||
अध्यात्मिक ज्ञानाला गुळ बनवा, ध्यानाला फुले बनवा आणि भगवंताचे भय हे तुमच्या मनात विराजमान केलेले अग्नी बनवा.
शुष्माना, मध्यवर्ती रीढ़ की वाहिनी, अंतर्ज्ञानाने संतुलित आहे आणि मद्यपान करणारा या वाइनमध्ये पितात. ||1||
हे संन्यासी योगी, माझे मन मादक आहे.
जेव्हा ती वाइन उठते, तेव्हा मनुष्य या रसाचे उदात्त सार चाखतो, आणि तिन्ही जगांत पाहतो. ||1||विराम||
श्वासाच्या दोन वाहिन्यांना जोडून, मी भट्टी पेटवली आहे, आणि मी परम, उदात्त सार पितो.
मी कामवासना आणि क्रोध दोन्ही जाळून टाकले आहे आणि मी जगातून मुक्त झालो आहे. ||2||
आध्यात्मिक बुद्धीचा प्रकाश मला प्रकाशित करतो; गुरू, खऱ्या गुरूंना भेटून मला ही समज प्राप्त झाली आहे.
दास कबीर त्या दारूच्या नशेत आहे, जो कधीच सुटत नाही. ||3||2||
तू माझा सुमायर पर्वत आहेस, हे माझ्या स्वामी आणि स्वामी; मी तुमचा आधार घेतला आहे.
तू हलत नाहीस आणि मी पडत नाही. तू माझा सन्मान जपला आहेस. ||1||
आता आणि नंतर, इकडे तिकडे, तू, फक्त तू.
तुझ्या कृपेने मी सदैव शांततेत आहे. ||1||विराम||
तुझ्यावर विसंबून मी मगहरच्या शापित ठिकाणीही राहू शकतो; तू माझ्या शरीराची आग विझवलीस.
प्रथम, मला मगहरमध्ये तुझ्या दर्शनाचे धन्य दर्शन झाले; मग बनारसला राहायला आलो. ||2||
मगहर आहे, बनारस आहे; मी त्यांना एकसारखेच पाहतो.
मी गरीब आहे, पण मला परमेश्वराची ही संपत्ती मिळाली आहे; गर्विष्ठ अभिमानाने फुटतात आणि मरतात. ||3||
जो स्वतःचा अभिमान बाळगतो तो काट्याने अडकतो; कोणीही त्यांना बाहेर काढू शकत नाही.
येथे, तो मोठ्याने रडतो आणि यानंतर, तो सर्वात भयंकर नरकात जाळतो. ||4||
नरक म्हणजे काय आणि स्वर्ग म्हणजे काय? संत त्या दोघांनाही नाकारतात.
माझ्या गुरूंच्या कृपेने मला त्यांच्यापैकी कोणाचेही बंधन नाही. ||5||
आता, मी परमेश्वराच्या सिंहासनावर आरूढ झालो आहे; जगाचा पालनपोषण करणारा परमेश्वर मला भेटला आहे.
परमेश्वर आणि कबीर एक झाले आहेत. त्यांना वेगळे कोणीही सांगू शकत नाही. ||6||3||
मी संतांचा आदर करतो आणि त्यांचे पालन करतो आणि दुष्टांना शिक्षा करतो; देवाचे पोलीस अधिकारी म्हणून हे माझे कर्तव्य आहे.
रात्रंदिवस मी तुझे पाय धुतो परमेश्वरा; माशी दूर करण्यासाठी मी चौरी म्हणून माझे केस हलवतो. ||1||
प्रभु, मी तुझ्या दरबारात कुत्रा आहे.
मी माझ्या थुंकी उघडतो आणि त्याच्या आधी भुंकतो. ||1||विराम||