नाम असत्याची घाण धुवून टाकते; नामाचा जप केल्याने माणूस सत्यवादी होतो.
हे सेवक नानक, जीवन देणाऱ्या परमेश्वराची नाटके अद्भुत आहेत. ||2||
पौरी:
तू महान दाता आहेस; तुझ्याइतका महान दुसरा कोणी नाही. मी कोणाशी बोलू आणि बोलू?
गुरूंच्या कृपेने, मी तुला शोधतो; तू आतून अहंकार नाहीसा कर.
तुम्ही गोड आणि खारट चवींच्या पलीकडे आहात; तुझे तेजोमय मोठेपण खरे आहे.
ज्यांना तू क्षमा करतोस त्यांना तू आशीर्वाद देतोस आणि त्यांना स्वतःशी जोडतोस.
तू हृदयात खोलवर अमृत ठेवला आहेस; गुरुमुख ते पितो. ||9||
सालोक, तिसरी मेहल:
एखाद्याच्या पूर्वजांच्या कथा मुलांना चांगली मुले बनवतात.
ते खऱ्या गुरूंच्या इच्छेला जे आवडते ते स्वीकारतात आणि त्यानुसार वागतात.
जा आणि सिम्रती, शास्त्रे, व्यासांचे लेखन, सूक दैव, नारद आणि जगाला उपदेश करणाऱ्यांचा सल्ला घ्या.
ज्यांना खरा परमेश्वर जोडतो ते सत्याशी संलग्न असतात; ते सदैव खऱ्या नामाचे चिंतन करतात.
हे नानक, त्यांचे जगात येणे मंजूर आहे; ते त्यांच्या सर्व पूर्वजांना सोडवतात. ||1||
तिसरी मेहल:
ज्यांचे गुरू आंधळे आहेत ते शिष्यही आंधळेपणाने वागतात.
ते त्यांच्या स्वतःच्या इच्छेनुसार चालतात आणि सतत खोटे आणि खोटे बोलतात.
ते खोटेपणा आणि फसवणूक करतात आणि सतत इतरांची निंदा करतात.
इतरांची निंदा करून ते स्वत:ही बुडतात आणि त्यांच्या सर्व पिढ्याही बुडवतात.
हे नानक, परमेश्वर त्यांना ज्या गोष्टींशी जोडतो, त्याच्याशी ते जोडलेले असतात; गरीब प्राणी काय करू शकतात? ||2||
पौरी:
तो सर्व काही त्याच्या नजरेखाली ठेवतो; त्याने संपूर्ण विश्व निर्माण केले.
त्याने काहींना खोटेपणा आणि फसवणुकीशी जोडले आहे; हे स्वार्थी मनमुख लुटले जातात.
गुरुमुख सदैव परमेश्वराचे चिंतन करतात; त्यांचे अंतरंग प्रेमाने भरलेले आहे.
ज्यांच्याजवळ सद्गुणांचा खजिना आहे, ते परमेश्वराची स्तुती करतात.
हे नानक, नामाचे चिंतन कर, आणि खऱ्या परमेश्वराची स्तुती कर. ||10||
सालोक, पहिली मेहल:
दानशूर माणसे पाप करून संपत्ती गोळा करतात आणि नंतर ती दानधर्मात देतात.
त्यांचे अध्यात्मिक शिक्षक त्यांना शिकवण्यासाठी त्यांच्या घरी जातात.
स्त्री पुरुषावर फक्त त्याच्या संपत्तीसाठी प्रेम करते;
ते त्यांच्या इच्छेप्रमाणे येतात आणि जातात.
शास्त्र किंवा वेद कोणीही पाळत नाही.
प्रत्येकजण स्वतःची पूजा करतो.
न्यायाधीश बनून ते बसून न्याय देतात.
ते आपल्या मालावर नामजप करतात, आणि देवाचा धावा करतात.
ते लाच घेतात आणि न्याय अडवतात.
त्यांना कोणी विचारले तर ते त्यांच्या पुस्तकांचे अवतरण वाचतात.
मुस्लिम धर्मग्रंथ त्यांच्या कानात आणि हृदयात आहेत.
ते लोकांना लुटतात आणि गप्पाटप्पा आणि खुशामत करतात.
शुद्ध होण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी ते त्यांच्या स्वयंपाकघरात अभिषेक करतात.
पाहा, असा हिंदू आहे.
अंगावर केस आणि राख लावलेले योगी गृहस्थ झाले आहेत.
मुले त्याच्या समोर आणि त्याच्या मागे रडतात.
त्याला योगाची प्राप्ती होत नाही - त्याने आपला मार्ग गमावला आहे.
तो कपाळाला राख का लावतो?
हे नानक, हे कलियुगातील गडद युगाचे लक्षण आहे;
प्रत्येकजण म्हणतो की त्याला स्वतःला माहित आहे. ||1||
पहिली मेहल:
हिंदूच्या घरी हिंदू येतो.
तो पवित्र धागा गळ्यात घालतो आणि धर्मग्रंथ वाचतो.
तो धागा घालतो, पण वाईट कृत्ये करतो.
त्याची साफसफाई आणि धुलाई मंजूर केली जाणार नाही.
मुस्लिम त्याच्या स्वतःच्या विश्वासाचा गौरव करतो.