ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 123
ਭੈ ਭਾਇ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥
भै भाइ सीगारु बणाए ॥ती जी स्वतःला देवाच्या प्रेमाने आणि भयाने सजवते,
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਨਾਮੁ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥
हउ वारी जीउ वारी नामु सुणि मंनि वसावणिआ ॥मी त्याग आहे, माझा आत्मा त्याग आहे, जे नाम श्रवण करतात आणि त्यांच्या मनात धारण करतात.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਚਾ ਊਚੋ ਊਚਾ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हरि जीउ सचा ऊचो ऊचा हउमै मारि मिलावणिआ ॥१॥ रहाउ ॥परमप्रिय परमेश्वर, खरा, सर्वांत श्रेष्ठ, त्यांचा अहंकार वश करून त्यांना स्वतःमध्ये मिसळतो. ||1||विराम||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥
हरि जीउ साचा साची नाई ॥प्रिय परमेश्वर खरे आहे आणि त्याचे नाव खरे आहे.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕਿਸੈ ਮਿਲਾਈ ॥
गुरपरसादी किसै मिलाई ॥गुरूंच्या कृपेने काही त्याच्यात विलीन होतात.
ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਮਿਲਹਿ ਸੇ ਵਿਛੁੜਹਿ ਨਾਹੀ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥
गुर सबदि मिलहि से विछुड़हि नाही सहजे सचि समावणिआ ॥२॥गुरूंच्या वचनाने जे परमेश्वरात विलीन होतात ते पुन्हा त्याच्यापासून वेगळे होत नाहीत. ते सहजासहजी खऱ्या परमेश्वरात विलीन होतात. ||2||
ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਛੂ ਨ ਹੋਇ ॥
तुझ ते बाहरि कछू न होइ ॥तुझ्या पलीकडे काहीही नाही;
ਤੂੰ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖਹਿ ਜਾਣਹਿ ਸੋਇ ॥
तूं करि करि वेखहि जाणहि सोइ ॥तूच आहेस जो करतो, पाहतो आणि जाणतो.
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਗੁਰਮਤਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੩॥
आपे करे कराए करता गुरमति आपि मिलावणिआ ॥३॥निर्माता स्वतः कार्य करतो आणि इतरांना कृती करण्यास प्रेरित करतो. गुरूंच्या शिकवणीद्वारे तो आपल्याला स्वतःमध्ये मिसळतो. ||3||
ਕਾਮਣਿ ਗੁਣਵੰਤੀ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥
कामणि गुणवंती हरि पाए ॥सद्गुणी आत्मा-वधू परमेश्वराला पाहते;
ਭੈ ਭਾਇ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥
भै भाइ सीगारु बणाए ॥ती स्वतःला देवाच्या प्रेमाने आणि भीतीने सजवते.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਚ ਉਪਦੇਸਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
सतिगुरु सेवि सदा सोहागणि सच उपदेसि समावणिआ ॥४॥जी खऱ्या गुरूंची सेवा करते ती सदैव आनंदी वधू असते. ती खऱ्या शिकवणीत लीन आहे. ||4||
ਸਬਦੁ ਵਿਸਾਰਨਿ ਤਿਨਾ ਠਉਰੁ ਨ ਠਾਉ ॥
सबदु विसारनि तिना ठउरु न ठाउ ॥जे शब्द विसरतात त्यांना घर नाही आणि विश्रांतीची जागा नाही.
ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲੇ ਜਿਉ ਸੁੰਞੈ ਘਰਿ ਕਾਉ ॥
भ्रमि भूले जिउ सुंञै घरि काउ ॥निर्जन घरातल्या कावळ्याप्रमाणे ते संशयाने भ्रमित होतात.
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਤਿਨੀ ਦੋਵੈ ਗਵਾਏ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
हलतु पलतु तिनी दोवै गवाए दुखे दुखि विहावणिआ ॥५॥ते इहलोक आणि परलोक दोन्ही गमावून बसतात आणि ते आपले जीवन दुःख आणि दुःखात व्यतीत करतात. ||5||
ਲਿਖਦਿਆ ਲਿਖਦਿਆ ਕਾਗਦ ਮਸੁ ਖੋਈ ॥
लिखदिआ लिखदिआ कागद मसु खोई ॥सतत लिहिताना ते कागद आणि शाई संपतात.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਨ ਕੋਈ ॥
दूजै भाइ सुखु पाए न कोई ॥द्वैतासह प्रेमाने, कोणालाही शांती मिळाली नाही.
ਕੂੜੁ ਲਿਖਹਿ ਤੈ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਜਲਿ ਜਾਵਹਿ ਕੂੜਿ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥
कूड़ु लिखहि तै कूड़ु कमावहि जलि जावहि कूड़ि चितु लावणिआ ॥६॥ते खोटे लिहितात आणि ते खोटेपणाचे आचरण करतात; त्यांची जाणीव असत्यावर केंद्रित करून ते जळून राख होतात. ||6||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਲਿਖਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
गुरमुखि सचो सचु लिखहि वीचारु ॥गुरुमुख सत्य, आणि फक्त सत्य यावर लिहितात आणि चिंतन करतात.
ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
से जन सचे पावहि मोख दुआरु ॥खऱ्यांना मोक्षाचे द्वार सापडते.
ਸਚੁ ਕਾਗਦੁ ਕਲਮ ਮਸਵਾਣੀ ਸਚੁ ਲਿਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥
सचु कागदु कलम मसवाणी सचु लिखि सचि समावणिआ ॥७॥त्यांचा कागद, पेन आणि शाई खरी आहे; सत्य लिहिताना ते सत्यात लीन होतात. ||7||
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਤਰਿ ਬੈਠਾ ਵੇਖੈ ॥
मेरा प्रभु अंतरि बैठा वेखै ॥माझा देव स्वतःमध्ये खोलवर बसला आहे; तो आपल्यावर लक्ष ठेवतो.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਿਲੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਲੇਖੈ ॥
गुरपरसादी मिलै सोई जनु लेखै ॥गुरूंच्या कृपेने जे भगवंताला भेटतात, ते स्वीकार्य असतात.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੨॥੨੩॥
नानक नामु मिलै वडिआई पूरे गुर ते पावणिआ ॥८॥२२॥२३॥हे नानक, नामाच्या माध्यमातून तेजस्वी महानता प्राप्त होते, जी परिपूर्ण गुरूंद्वारे प्राप्त होते. ||8||22||23||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
माझ महला ३ ॥माझ, तिसरी मेहल:
ਆਤਮ ਰਾਮ ਪਰਗਾਸੁ ਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ॥
आतम राम परगासु गुर ते होवै ॥परमात्म्याचा दिव्य प्रकाश गुरूंपासून प्रकाशतो.
ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਲਾਗੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਖੋਵੈ ॥
हउमै मैलु लागी गुरसबदी खोवै ॥अहंकाराला चिकटलेली घाण गुरूच्या वचनाने दूर होते.
ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਾਤਾ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥
मनु निरमलु अनदिनु भगती राता भगति करे हरि पावणिआ ॥१॥जो रात्रंदिवस भगवंताच्या भक्तिभावाने लीन असतो तो पवित्र होतो. परमेश्वराची उपासना केल्याने तो प्राप्त होतो. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਆਪਿ ਭਗਤਿ ਕਰਨਿ ਅਵਰਾ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥
हउ वारी जीउ वारी आपि भगति करनि अवरा भगति करावणिआ ॥मी त्याग आहे, माझा आत्मा त्याग आहे, जे स्वत: परमेश्वराची उपासना करतात, आणि इतरांनाही त्याची उपासना करण्यास प्रेरित करतात.
ਤਿਨਾ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਸਦ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕੀਜੈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
तिना भगत जना कउ सद नमसकारु कीजै जो अनदिनु हरि गुण गावणिआ ॥१॥ रहाउ ॥जे रात्रंदिवस परमेश्वराची स्तुती करतात त्या भक्तांना मी नम्रपणे नमन करतो. ||1||विराम||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਾਰਣੁ ਕਰਾਏ ॥
आपे करता कारणु कराए ॥सृष्टिकर्ता परमेश्वर स्वतः कर्म करणारा आहे.
ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਕਾਰੈ ਲਾਏ ॥
जितु भावै तितु कारै लाए ॥त्याला आवडेल तसे, तो आपल्याला आपल्या कार्यात लागू करतो.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਹੋਵੈ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥
पूरै भागि गुर सेवा होवै गुर सेवा ते सुखु पावणिआ ॥२॥परिपूर्ण प्रारब्धाद्वारे आपण गुरूंची सेवा करतो; गुरूंची सेवा केल्याने शांती मिळते. ||2||
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਤਾ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ॥
मरि मरि जीवै ता किछु पाए ॥जे मरतात, आणि जिवंत असताना मेलेले असतात, त्यांना ते मिळते.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
गुरपरसादी हरि मंनि वसाए ॥गुरूंच्या कृपेने ते परमेश्वराला आपल्या मनात धारण करतात.
ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥
सदा मुकतु हरि मंनि वसाए सहजे सहजि समावणिआ ॥३॥परमेश्वराला आपल्या मनात धारण केल्याने ते कायमचे मुक्त होतात. सहजतेने ते परमेश्वरात विलीन होतात. ||3||
ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥
बहु करम कमावै मुकति न पाए ॥ते सर्व प्रकारचे विधी करतात, परंतु त्याद्वारे त्यांना मुक्ती मिळत नाही.
ਦੇਸੰਤਰੁ ਭਵੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥
देसंतरु भवै दूजै भाइ खुआए ॥ते ग्रामीण भागात फिरतात आणि द्वैताच्या प्रेमात त्यांचा नाश होतो.
ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਕਪਟੀ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
बिरथा जनमु गवाइआ कपटी बिनु सबदै दुखु पावणिआ ॥४॥फसवणूक करणारे आपले जीवन व्यर्थ गमावतात; शब्दाशिवाय त्यांना केवळ दुःखच प्राप्त होते. ||4||
ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥
धावतु राखै ठाकि रहाए ॥जे आपल्या भटक्या मनाला आवरतात, त्याला स्थिर आणि स्थिर ठेवतात,
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥
गुरपरसादी परम पदु पाए ॥गुरूंच्या कृपेने परम दर्जा प्राप्त करा.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥
सतिगुरु आपे मेलि मिलाए मिलि प्रीतम सुखु पावणिआ ॥५॥खरे गुरू स्वतःच आपल्याला परमेश्वराशी एकरूप करतात. प्रेयसीच्या भेटीने शांती मिळते. ||5||