राग सूही, तिसरी मेहल, दहावी घर:
एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
जगाची स्तुती करू नका; तो फक्त निघून जाईल.
इतर लोकांची प्रशंसा करू नका; ते मरतील आणि मातीत बदलतील. ||1||
वाहो! वाहो! माझ्या स्वामी आणि स्वामीचा जयजयकार.
गुरुमुख या नात्याने, जो सदैव खरा, स्वतंत्र आणि निश्चिंत आहे त्याची स्तुती करा. ||1||विराम||
प्रापंचिक मैत्री केल्याने स्वार्थी मनमुख जळतात आणि मरतात.
मृत्यूच्या शहरात, त्यांना बांधले जाते, गठ्ठा आणि मारहाण केली जाते; ही संधी पुन्हा कधीही येणार नाही. ||2||
गुरुमुखांचे जीवन फलदायी व धन्य असते; ते शब्दाच्या खऱ्या वचनाला वचनबद्ध आहेत.
त्यांचे आत्मे परमेश्वराने प्रकाशित केले आहेत आणि ते शांती आणि आनंदात राहतात. ||3||
जे गुरूंचे वचन विसरतात ते द्वैताच्या प्रेमात मग्न असतात.
त्यांची भूक आणि तहान त्यांना कधीही सोडत नाही आणि रात्रंदिवस ते जळत फिरत असतात. ||4||
जे दुष्टांशी मैत्री करतात आणि संतांशी वैर ठेवतात.
त्यांच्या कुटुंबासह बुडतील आणि त्यांचा संपूर्ण वंश नष्ट होईल. ||5||
कोणाची निंदा करणे चांगले नाही, परंतु मूर्ख, स्वार्थी मनमुख अजूनही करतात.
निंदकांचे चेहरे काळे होतात आणि ते सर्वात भयानक नरकात पडतात. ||6||
हे मन, तू जशी सेवा करतोस, तसे तू बनतोस आणि तू जे कर्म करतोस.
तुम्ही स्वतः जे काही लावा, तेच तुम्हाला खावे लागेल; या बद्दल आणखी काही सांगता येत नाही. ||7||
महान आध्यात्मिक प्राण्यांच्या भाषणाचा उच्च हेतू आहे.
ते अमृताने ओतप्रोत भरलेले आहेत, आणि त्यांना अजिबात लोभ नाही. ||8||
सद्गुरु पुण्य जमा करतात आणि इतरांना शिकवतात.
त्यांना भेटणारे खूप भाग्यवान असतात; रात्रंदिवस ते भगवंताचे नामस्मरण करतात. ||9||
ज्याने ब्रह्मांड निर्माण केले, तोच त्याला उपजीविका करतो.
एकच परमेश्वर महान दाता आहे. तो स्वतःच खरा सद्गुरू आहे. ||10||
तो खरा परमेश्वर सदैव तुमच्या पाठीशी असतो; गुरुमुखाला त्याच्या कृपेचा आशीर्वाद मिळतो.
तो स्वतः तुम्हाला क्षमा करेल आणि तुम्हाला स्वतःमध्ये विलीन करेल; सदैव देवाची कदर करा आणि चिंतन करा. ||11||
मन अशुद्ध आहे; फक्त खरा परमेश्वर शुद्ध आहे. मग तो त्याच्यात कसा विलीन होईल?
देव तो स्वतःमध्ये विलीन करतो, आणि मग तो विलीन राहतो; त्याच्या शब्दाने अहंकार जाळून टाकला जातो. ||12||
जो आपल्या खऱ्या पतीला विसरतो, त्याचे या जगातले जीवन शापित आहे.
प्रभु त्याची दया करतो, आणि ती त्याला विसरत नाही, जर तिने गुरूंच्या शिकवणीचा विचार केला. ||१३||
खरे गुरू तिला एकत्र आणतात, आणि म्हणून ती त्याच्याशी एकरूप राहते, तिच्या अंतःकरणात सच्चा परमेश्वर बसतो.
आणि म्हणून एकत्र, ती पुन्हा विभक्त होणार नाही; ती गुरूंच्या प्रेमात आणि स्नेहात राहते. ||14||
गुरूंच्या वचनाचे चिंतन करून मी माझ्या पती परमेश्वराची स्तुती करते.
माझ्या प्रियकराच्या भेटीने मला शांती मिळाली आहे; मी त्याची सर्वात सुंदर आणि आनंदी आत्मा-वधू आहे. ||15||
स्वार्थी मनमुखाचे मन मऊ होत नाही; त्याची चेतना पूर्णपणे प्रदूषित आणि पाषाणहृदयी आहे.
विषारी सापाला दूध पाजले तरी ते विषाने भरलेले असते. ||16||
तो स्वतः करतो - मी कोणाला विचारू? तो स्वतः क्षमाशील परमेश्वर आहे.
गुरूंच्या उपदेशाने घाण धुतली जाते आणि मग माणूस सत्याच्या अलंकाराने शोभतो. ||17||