Raag Soohee, Mehl i Tretë, Shtëpia e Dhjetë:
Një Zot Krijues Universal. Nga hiri i mësuesit të vërtetë:
Mos lavdëro botën; ajo thjesht do të kalojë.
Mos lavdëroni njerëzit e tjerë; ata do të vdesin dhe do të bëhen pluhur. ||1||
Waaho! Waaho! Përshëndetje, përshëndetje për Zotin dhe Mësuesin tim.
Si Gurmukh, lavdëroni përgjithmonë Atë që është përgjithmonë i Vërtetë, i Pavarur dhe i Pakujdesshëm. ||1||Pauzë||
Duke bërë miqësi të kësaj bote, manmukhët e vetëdashur digjen dhe vdesin.
Në qytetin e vdekjes, ata janë të lidhur, të lidhur dhe të rrahur; kjo mundësi nuk do të vijë më kurrë. ||2||
Jetët e Gurmukëve janë të frytshme dhe të bekuara; ata janë të përkushtuar ndaj Fjalës së Vërtetë të Shabadit.
Shpirtrat e tyre ndriçohen nga Zoti dhe ata banojnë në paqe dhe kënaqësi. ||3||
Ata që harrojnë Fjalën e Shabadit të Guru janë të zhytur në dashurinë e dualitetit.
Uria dhe etja nuk i braktisin kurrë dhe natën e ditën enden të djegur. ||4||
Ata që bëjnë miqësi me të ligjtë dhe ushqejnë armiqësi me shenjtorët,
do të mbyten bashkë me familjet e tyre dhe i gjithë linja e gjakut do të zhduket. ||5||
Nuk është mirë të shpifësh askënd, por manmukhët budallenj dhe të vetë-dashur ende e bëjnë këtë.
Fytyrat e shpifësve u nxihen dhe ata bien në ferrin më të tmerrshëm. ||6||
O mendje, si shërbeni, bëheni dhe veprat që bëni.
Çfarëdo që të mbillni vetë, atë do të keni për të ngrënë; asgjë tjetër nuk mund të thuhet për këtë. ||7||
Fjalimi i qenieve të mëdha shpirtërore ka një qëllim më të lartë.
Ata janë të mbushur plot me Nektar Ambrozial dhe nuk kanë fare lakmi. ||8||
Të virtytshmit grumbullojnë virtyt dhe i mësojnë të tjerët.
Ata që takohen me ta janë shumë me fat; natën dhe ditën, ata këndojnë Naam, emrin e Zotit. ||9||
Ai që krijoi universin, e furnizon atë.
Vetëm Zoti i Vetëm është Dhënësi i Madh. Ai Vetë është Mjeshtri i Vërtetë. ||10||
Ai Zot i Vërtetë është gjithmonë me ju; Gurmukhu është i bekuar me Vështrimin e Tij të Hirit.
Ai Vetë do t'ju falë dhe do t'ju bashkojë në Veten e Tij; ruaje përgjithmonë dhe meditoje Perëndinë. ||11||
Mendja është e papastër; vetëm Zoti i vërtetë është i pastër. Pra, si mund të bashkohet me Të?
Zoti e bashkon atë në Veten e Tij, dhe pastaj ajo mbetet e shkrirë; nëpërmjet Fjalës së Shabadit të Tij, egoja digjet. ||12||
E mallkuar është jeta në këtë botë, e asaj që harron Zotin e saj burrin e vërtetë.
Zoti dhuron Mëshirën e Tij dhe ajo nuk e harron Atë, nëse mediton Mësimet e Guru-së. ||13||
Guruja e Vërtetë e bashkon atë dhe kështu ajo mbetet e bashkuar me Të, me Zotin e Vërtetë të ngulitur në zemrën e saj.
Dhe kështu e bashkuar, ajo nuk do të ndahet më; ajo mbetet në dashurinë dhe dashurinë e Guru. ||14||
Unë e lavdëroj Zotin tim bashkëshort, duke medituar Fjalën e Shabadit të Guru-së.
Duke u takuar me të dashurin tim, kam gjetur paqen; Unë jam nusja shpirtërore e Tij më e bukur dhe e lumtur. ||15||
Mendja e manmukhut me dëshirë të vetën nuk është zbutur; vetëdija e tij është totalisht e ndotur dhe me zemër guri.
Edhe nëse gjarpri helmues ushqehet me qumësht, ai përsëri do të mbushet me helm. ||16||
Ai vetë bën - kë tjetër duhet të pyes? Ai Vetë është Zoti Falës.
Nëpërmjet Mësimeve të Guru-së, papastërtia lahet dhe më pas, njeriu zbukurohet me stolinë e së Vërtetës. ||17||