Të gjithë flasin si të duan.
Manmukh i vetëdëshiruar, në dualitet, nuk di të flasë.
I verbëri ka një intelekt të verbër dhe të shurdhër; duke shkuar e duke shkuar në rimishërim, ai vuan nga dhimbjet. ||11||
Me dhimbje lind, me dhimbje vdes.
Dhimbja e tij nuk lehtësohet, pa kërkuar Shenjtëroren e Guru-së.
Në dhimbje krijohet dhe në dhimbje humbet. Çfarë ka sjellë me vete? Dhe çfarë do të heqë ai? ||12||
Të vërteta janë veprimet e atyre që janë nën ndikimin e Guru-së.
Ata nuk vijnë e shkojnë në rimishërim dhe nuk i nënshtrohen ligjeve të Vdekjes.
Kushdo që braktis degët dhe kapet pas rrënjës së vërtetë, gëzon ekstazë të vërtetë në mendjen e tij. ||13||
Vdekja nuk mund të godasë popullin e Zotit.
Ata nuk shohin dhimbje në rrugën më të vështirë.
Thellë brenda bërthamës së zemrave të tyre, ata adhurojnë dhe adhurojnë Emrin e Zotit; nuk ka asgjë tjetër për ta. ||14||
Nuk ka fund predikimi dhe lavdërimi i Zotit.
Siç të pëlqen Ty, unë mbetem nën Vullnetin Tënd.
Unë jam zbukuruar me rroba nderi në Oborrin e Zotit, me Urdhrin e Mbretit të Vërtetë. ||15||
Si mund të këndoj lavditë e Tua të panumërta?
Edhe më i madhi nga të mëdhenjtë nuk i di kufijtë e Tu.
Të lutem bekoje Nanakun me të Vërtetën dhe ruaje nderin e tij; Ju jeni perandori suprem mbi kokat e mbretërve. ||16||6||12||
Maaroo, First Mehl, Dakhanee:
Thellë brenda trupit-fshati ndodhet kalaja.
Banesa e Zotit të Vërtetë është brenda qytetit të Portës së Dhjetë.
Ky vend është i përhershëm dhe përgjithmonë i papërlyer. Ai vetë e krijoi atë. ||1||
Brenda kalasë janë ballkone dhe pazare.
Ai vetë kujdeset për mallin e Tij.
Dyert e forta dhe të rënda të Portës së Dhjetë janë të mbyllura dhe të kyçura. Përmes Fjalës së Shabadit të Guru-së, ata hapen. ||2||
Brenda kalasë është shpella, shtëpia e vetes.
Ai vendosi nëntë portat e kësaj shtëpie, me Urdhrin dhe Vullnetin e Tij.
Në Portën e Dhjetë, Zoti Primal, banon e panjohura dhe e pafundme; zbulohet Zoti i padukshëm. ||3||
Brenda trupit të ajrit, ujit dhe zjarrit, Zoti i vetëm banon.
Ai Vetë vë në skenë dramat dhe shfaqjet e Tij të mrekullueshme.
Me hirin e Tij, uji shuan zjarrin që digjet; Ai vetë e ruan atë në oqeanin me ujë. ||4||
Duke krijuar tokën, Ai e vendosi atë si shtëpinë e Dharma.
Duke krijuar dhe shkatërruar, Ai mbetet i palidhur.
Ai vë në skenë lojën e frymës kudo. Duke tërhequr fuqinë e Tij, Ai i lë qeniet të shkërmoqen. ||5||
Kopshtari juaj është bimësia e madhe e natyrës.
Era që fryn vërdallë është kaurja, furça e mizave, që valëvit mbi Ty.
Zoti vendosi dy llambat, diellin dhe hënën; dielli shkrihet në shtëpinë e hënës. ||6||
Pesë zogjtë nuk fluturojnë të egër.
Pema e jetës është e frytshme, duke dhënë frytin e Nektarit Ambrosial.
Gurmukhu këndon në mënyrë intuitive Lëvdimet e Lavdishme të Zotit; ai ha ushqimin e thelbit sublim të Zotit. ||7||
Drita verbuese shkëlqen, edhe pse as hëna dhe as yjet nuk shkëlqejnë;
as rrezet e diellit dhe as vetëtimat nuk shkëlqejnë nëpër qiell.
Unë përshkruaj gjendjen e papërshkrueshme, e cila nuk ka asnjë shenjë, ku Zoti gjithëpërfshirës është ende i pëlqyeshëm për mendjen. ||8||
Rrezet e Dritës Hyjnore kanë përhapur shkëlqimin e tyre të shkëlqyer.
Pasi ka krijuar krijimin, Vetë Zoti i Mëshirshëm e shikon atë.
Rryma e tingullit e ëmbël, melodioze, e paprekur vibron vazhdimisht në shtëpinë e Zotit të patrembur. ||9||