Bota është në ndjekje të çështjeve të kësaj bote; i kapur dhe i lidhur, nuk e kupton meditimin soditës.
Manmukh budalla, injorant, vetëdashës ka harruar lindjen dhe vdekjen.
Ata që Guru i ka mbrojtur janë të shpëtuar, duke soditur Fjalën e Vërtetë të Shabadit. ||7||
Në kafazin e dashurisë hyjnore flet papagalli.
Ai godet të Vërtetën dhe pi në Nektarin Ambrosial; fluturon larg, vetëm një herë.
Duke u takuar me Guru-në, njeriu njeh Zotin dhe Mjeshtrin e tij; thotë Nanak, gjen portën e çlirimit. ||8||2||
Maaroo, Mehl i Parë:
Ai që vdes në Fjalën e Shabadit e pushton vdekjen; përndryshe, ku mund të vraposh?
Nga frika e Zotit, frika ikën; Emri i tij është Nektar Ambrosial.
Vetëm ju vrisni dhe mbroni; veç Teje nuk ka vend fare. ||1||
O Baba, jam i ndyrë, i cekët dhe krejtësisht pa kuptim.
Pa Naam, askush nuk është asgjë; Guru i përsosur e ka bërë intelektin tim të përsosur. ||1||Pauzë||
Unë jam plot me të meta dhe nuk kam fare virtyt. Pa virtyte, si mund të shkoj në shtëpi?
Nëpërmjet Fjalës së Shabadit, paqja intuitive buron; pa fat të mirë nuk fitohet pasuria.
Ata, mendjet e të cilëve nuk janë të mbushura me Naam, janë të lidhur dhe të lidhur dhe vuajnë nga dhimbje. ||2||
Ata që e kanë harruar Naamin - pse kanë ardhur në botë?
Këtu dhe këtej, ata nuk gjejnë qetësi; i kanë ngarkuar qerret me hi.
Ata që janë ndarë, nuk takohen me Zotin; ata vuajnë nga dhimbje të tmerrshme te dera e vdekjes. ||3||
Unë nuk e di se çfarë do të ndodhë në botën tjetër; Jam shumë i hutuar - të lutem më mëso, Zot!
jam i hutuar; Do të bija në këmbët e atij që më tregon Rrugën.
Pa Guru, nuk ka fare dhurues; Vlera e tij nuk mund të përshkruhet. ||4||
Nëse shoh mikun tim, atëherë do ta përqafoj Atë; Unë i kam dërguar Atij letrën e së Vërtetës.
Nusja e tij shpirtërore qëndron duke pritur me pritje; si Gurmukh, unë e shoh Atë me sytë e mi.
Me kënaqësinë e vullnetit Tënd, ti qëndron në mendjen time dhe më beko me vështrimin Tënd të Hirit. ||5||
Ai që endet i uritur dhe i etur - çfarë mund të japë dhe çfarë mund të kërkojë dikush prej tij?
Nuk mund të konceptoj ndonjë tjetër që mund të bekojë mendjen dhe trupin tim me përsosmëri.
Ai që më krijoi kujdeset për mua; Ai vetë më bekon me lavdi. ||6||
Në fshat-trup është Zoti dhe Mësuesi im, trupi i të cilit është gjithnjë i ri, i pafajshëm dhe fëmijëror, i pakrahasueshëm lozonjar.
Ai nuk është as grua, as burrë, as zog; Zoti i Vërtetë është kaq i urtë dhe i bukur.
Çdo gjë që e kënaq Atë, ndodh; Ti je llamba dhe Ti je temjani. ||7||
Ai i dëgjon këngët dhe shijon shijet, por këto shije janë të padobishme dhe të pakuptimta dhe sjellin vetëm sëmundje në trup.
Ai që e do të Vërtetën dhe flet të Vërtetën, shpëton nga pikëllimi i ndarjes.
Nanak nuk e harron Naamin; çfarëdo që të ndodhë është me vullnetin e Zotit. ||8||3||
Maaroo, Mehl i Parë:
Praktikoni të vërtetën - lakmia dhe lidhjet e tjera janë të padobishme.
Zoti i Vërtetë e ka magjepsur këtë mendje dhe gjuha ime shijon shijen e së Vërtetës.
Pa Emrin, nuk ka lëng; të tjerët largohen të ngarkuar me helm. ||1||
Unë jam një rob i yti, o Zoti dhe Zotëruesi im i Dashur.
Unë eci në harmoni me Urdhrin Tënd, o i dashuri im i vërtetë, i ëmbël. ||1||Pauzë||
Natë e ditë, skllavi punon për të zotin e tij.
Unë e kam shitur mendjen time për Fjalën e Shabadit të Guru-së; mendja ime ngushëllohet dhe ngushëllohet nga Shabad.