ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1010

ਧੰਧੈ ਧਾਵਤ ਜਗੁ ਬਾਧਿਆ ਨਾ ਬੂਝੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥

dhandhai dhaavat jag baadhiaa naa boojhai veechaar |

ಜಗತ್ತು ಲೌಕಿಕ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ಬೆನ್ನಟ್ಟುತ್ತಿದೆ; ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದ ಮತ್ತು ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟ, ಅದು ಚಿಂತನಶೀಲ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.

ਜੰਮਣ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧੁ ਗਵਾਰੁ ॥

jaman maran visaariaa manamukh mugadh gavaar |

ಮೂರ್ಖ, ಅಜ್ಞಾನಿ, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಹುಟ್ಟು ಮತ್ತು ಮರಣವನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದಾನೆ.

ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥੭॥

gur raakhe se ubare sachaa sabad veechaar |7|

ಗುರುಗಳು ಯಾರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದರೋ ಅವರು ಶಾಬಾದ್‌ನ ನಿಜವಾದ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ. ||7||

ਸੂਹਟੁ ਪਿੰਜਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕੈ ਬੋਲੈ ਬੋਲਣਹਾਰੁ ॥

soohatt pinjar prem kai bolai bolanahaar |

ದೈವಿಕ ಪ್ರೀತಿಯ ಪಂಜರದಲ್ಲಿ, ಗಿಳಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತದೆ.

ਸਚੁ ਚੁਗੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਐ ਉਡੈ ਤ ਏਕਾ ਵਾਰ ॥

sach chugai amrit peeai uddai ta ekaa vaar |

ಇದು ಸತ್ಯವನ್ನು ನೋಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಮೃತ ಮಕರಂದವನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತದೆ; ಅದು ಒಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ ಹಾರಿಹೋಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਖਸਮੁ ਪਛਾਣੀਐ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੮॥੨॥

gur miliaai khasam pachhaaneeai kahu naanak mokh duaar |8|2|

ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಒಬ್ಬನು ತನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಗುರುವನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾನೆ; ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ವಿಮೋಚನೆಯ ದ್ವಾರವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||8||2||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

maaroo mahalaa 1 |

ಮಾರೂ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਤਾ ਮਾਰਿ ਮਰੁ ਭਾਗੋ ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਜਾਉ ॥

sabad marai taa maar mar bhaago kis peh jaau |

ಶಾಬಾದ್ ಪದದಲ್ಲಿ ಸಾಯುವವನು ಮರಣವನ್ನು ಜಯಿಸುತ್ತಾನೆ; ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ನೀವು ಎಲ್ಲಿ ಓಡಬಹುದು?

ਜਿਸ ਕੈ ਡਰਿ ਭੈ ਭਾਗੀਐ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਾ ਕੋ ਨਾਉ ॥

jis kai ddar bhai bhaageeai amrit taa ko naau |

ದೇವರ ಭಯದ ಮೂಲಕ, ಭಯವು ಓಡಿಹೋಗುತ್ತದೆ; ಅವನ ಹೆಸರು ಅಮೃತ ಮಕರಂದ.

ਮਾਰਹਿ ਰਾਖਹਿ ਏਕੁ ਤੂ ਬੀਜਉ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥੧॥

maareh raakheh ek too beejau naahee thaau |1|

ನೀನು ಮಾತ್ರ ಕೊಂದು ರಕ್ಷಿಸು; ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಯಾವುದೇ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ. ||1||

ਬਾਬਾ ਮੈ ਕੁਚੀਲੁ ਕਾਚਉ ਮਤਿਹੀਨ ॥

baabaa mai kucheel kaachau matiheen |

ಓ ಬಾಬಾ, ನಾನು ಹೊಲಸು, ಆಳವಿಲ್ಲದ ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಿಳುವಳಿಕೆಯಿಲ್ಲದವನು.

ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕੋ ਕਛੁ ਨਹੀ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਪੂਰੀ ਮਤਿ ਕੀਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

naam binaa ko kachh nahee gur poorai pooree mat keen |1| rahaau |

ನಾಮ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಯಾರೂ ಏನೂ ಅಲ್ಲ; ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರು ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਅਵਗਣਿ ਸੁਭਰ ਗੁਣ ਨਹੀ ਬਿਨੁ ਗੁਣ ਕਿਉ ਘਰਿ ਜਾਉ ॥

avagan subhar gun nahee bin gun kiau ghar jaau |

ನಾನು ದೋಷಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಸದ್ಗುಣವಿಲ್ಲ. ಸದ್ಗುಣಗಳಿಲ್ಲದೆ, ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವುದು ಹೇಗೆ?

ਸਹਜਿ ਸਬਦਿ ਸੁਖੁ ਊਪਜੈ ਬਿਨੁ ਭਾਗਾ ਧਨੁ ਨਾਹਿ ॥

sahaj sabad sukh aoopajai bin bhaagaa dhan naeh |

ಶಾಬಾದ್ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಶಾಂತಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ; ಒಳ್ಳೆಯ ಹಣೆಬರಹವಿಲ್ಲದೆ ಸಂಪತ್ತು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਜਿਨ ਕੈ ਨਾਮੁ ਨ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸੇ ਬਾਧੇ ਦੂਖ ਸਹਾਹਿ ॥੨॥

jin kai naam na man vasai se baadhe dookh sahaeh |2|

ನಾಮದಿಂದ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿಲ್ಲದವರು ಬಂಧಿಯಾಗಿ ಬಾಯಿಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನೋವಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತಾರೆ. ||2||

ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਸੇ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਿ ॥

jinee naam visaariaa se kit aae sansaar |

ನಾಮವನ್ನು ಮರೆತವರು - ಅವರೇಕೆ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ?

ਆਗੈ ਪਾਛੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਗਾਡੇ ਲਾਦੇ ਛਾਰੁ ॥

aagai paachhai sukh nahee gaadde laade chhaar |

ಇಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ, ಅವರು ಯಾವುದೇ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಗಾಡಿಗಳಿಗೆ ಬೂದಿಯನ್ನು ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ.

ਵਿਛੁੜਿਆ ਮੇਲਾ ਨਹੀ ਦੂਖੁ ਘਣੋ ਜਮ ਦੁਆਰਿ ॥੩॥

vichhurriaa melaa nahee dookh ghano jam duaar |3|

ಬೇರ್ಪಟ್ಟವರು, ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಸಾವಿನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಭಯಾನಕ ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ||3||

ਅਗੈ ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਨਾਹਿ ਮੈ ਭੂਲੇ ਤੂ ਸਮਝਾਇ ॥

agai kiaa jaanaa naeh mai bhoole too samajhaae |

ಮುಂದೆ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಏನಾಗುವುದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ; ನಾನು ತುಂಬಾ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದೇನೆ - ದಯವಿಟ್ಟು ನನಗೆ ಕಲಿಸು, ಕರ್ತನೇ!

ਭੂਲੇ ਮਾਰਗੁ ਜੋ ਦਸੇ ਤਿਸ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥

bhoole maarag jo dase tis kai laagau paae |

ನಾನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದೇನೆ; ನನಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸುವವನ ಕಾಲಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತೇನೆ.

ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਦਾਤਾ ਕੋ ਨਹੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥੪॥

gur bin daataa ko nahee keemat kahan na jaae |4|

ಗುರುವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಕೊಡುವವರಿಲ್ಲ; ಅವನ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||4||

ਸਾਜਨੁ ਦੇਖਾ ਤਾ ਗਲਿ ਮਿਲਾ ਸਾਚੁ ਪਠਾਇਓ ਲੇਖੁ ॥

saajan dekhaa taa gal milaa saach patthaaeio lekh |

ನಾನು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ನಾನು ಅವನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ; ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಸತ್ಯದ ಪತ್ರವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದೇನೆ.

ਮੁਖਿ ਧਿਮਾਣੈ ਧਨ ਖੜੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੀ ਦੇਖੁ ॥

mukh dhimaanai dhan kharree guramukh aakhee dekh |

ಅವನ ಆತ್ಮ-ವಧು ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಾಳೆ; ಗುರುಮುಖನಾಗಿ, ನಾನು ಅವನನ್ನು ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡುತ್ತೇನೆ.

ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤੂ ਮਨਿ ਵਸਹਿ ਨਦਰੀ ਕਰਮਿ ਵਿਸੇਖੁ ॥੫॥

tudh bhaavai too man vaseh nadaree karam visekh |5|

ನಿಮ್ಮ ಇಚ್ಛೆಯ ಸಂತೋಷದಿಂದ, ನೀವು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತೀರಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಕೃಪೆಯ ನೋಟದಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತೀರಿ. ||5||

ਭੂਖ ਪਿਆਸੋ ਜੇ ਭਵੈ ਕਿਆ ਤਿਸੁ ਮਾਗਉ ਦੇਇ ॥

bhookh piaaso je bhavai kiaa tis maagau dee |

ಹಸಿವಿನಿಂದ ಮತ್ತು ಬಾಯಾರಿಕೆಯಿಂದ ಅಲೆದಾಡುವವನು - ಅವನು ಏನು ಕೊಡಬಲ್ಲನು ಮತ್ತು ಅವನಿಂದ ಯಾರಾದರೂ ಏನು ಕೇಳಬಹುದು?

ਬੀਜਉ ਸੂਝੈ ਕੋ ਨਹੀ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪੂਰਨੁ ਦੇਇ ॥

beejau soojhai ko nahee man tan pooran dee |

ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸುವ ಇನ್ನೊಬ್ಬರನ್ನು ನಾನು ಗ್ರಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਿਨਿ ਦੇਖਿਆ ਆਪਿ ਵਡਾਈ ਦੇਇ ॥੬॥

jin keea tin dekhiaa aap vaddaaee dee |6|

ನನ್ನನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದವನು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಆತನೇ ನನಗೆ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ. ||6||

ਨਗਰੀ ਨਾਇਕੁ ਨਵਤਨੋ ਬਾਲਕੁ ਲੀਲ ਅਨੂਪੁ ॥

nagaree naaeik navatano baalak leel anoop |

ದೇಹ-ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಲಾರ್ಡ್ ಮತ್ತು ಮಾಸ್ಟರ್, ಅವರ ದೇಹವು ಯಾವಾಗಲೂ ಹೊಸದು, ಮುಗ್ಧ ಮತ್ತು ಮಗುವಿನಂತಹ, ಹೋಲಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ತಮಾಷೆಯಾಗಿದೆ.

ਨਾਰਿ ਨ ਪੁਰਖੁ ਨ ਪੰਖਣੂ ਸਾਚਉ ਚਤੁਰੁ ਸਰੂਪੁ ॥

naar na purakh na pankhanoo saachau chatur saroop |

ಅವನು ಹೆಣ್ಣೂ ಅಲ್ಲ, ಪುರುಷನೂ ಅಲ್ಲ, ಪಕ್ಷಿಯೂ ಅಲ್ಲ; ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ತುಂಬಾ ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮತ್ತು ಸುಂದರ.

ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਤੂ ਦੀਪਕੁ ਤੂ ਧੂਪੁ ॥੭॥

jo tis bhaavai so theeai too deepak too dhoop |7|

ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದು ಇಷ್ಟವೋ ಅದು ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ; ನೀನೇ ದೀಪ, ನೀನೇ ಧೂಪ. ||7||

ਗੀਤ ਸਾਦ ਚਾਖੇ ਸੁਣੇ ਬਾਦ ਸਾਦ ਤਨਿ ਰੋਗੁ ॥

geet saad chaakhe sune baad saad tan rog |

ಅವನು ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸುವಾಸನೆಗಳನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಈ ಸುವಾಸನೆಯು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ದೇಹಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ರೋಗವನ್ನು ತರುತ್ತದೆ.