ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 362
ਜੋ ਮਨਿ ਰਾਤੇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥
jo man raate har rang laae |ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತದೆ
ਤਿਨ ਕਾ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਲਾਥਾ ਤੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਮਿਲੇ ਸੁਭਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
tin kaa janam maran dukh laathaa te har daragah mile subhaae |1| rahaau |- ಅವರ ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣದ ನೋವುಗಳು ದೂರವಾಗುತ್ತವೆ. ಅವರು ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਸਬਦੁ ਚਾਖੈ ਸਾਚਾ ਸਾਦੁ ਪਾਏ ॥
sabad chaakhai saachaa saad paae |ಶಬ್ದವನ್ನು ಸವಿದವನು ನಿಜವಾದ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
har kaa naam man vasaae |ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದೆ.
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥
har prabh sadaa rahiaa bharapoor |ಭಗವಂತ ದೇವರು ಶಾಶ್ವತ ಮತ್ತು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ.
ਆਪੇ ਨੇੜੈ ਆਪੇ ਦੂਰਿ ॥੨॥
aape nerrai aape door |2|ಅವನೇ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನೇ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ||2||
ਆਖਣਿ ਆਖੈ ਬਕੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
aakhan aakhai bakai sabh koe |ಎಲ್ಲರೂ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮಾತಿನ ಮೂಲಕ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ;
ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋਇ ॥
aape bakhas milaae soe |ಭಗವಂತನೇ ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਕਹਣੈ ਕਥਨਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
kahanai kathan na paaeaa jaae |ಕೇವಲ ಮಾತನಾಡುವ ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡುವ ಮೂಲಕ, ಅವನು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
guramukh vichahu aap gavaae |ಗುರುಮುಖನು ತನ್ನ ಆತ್ಮಾಭಿಮಾನವನ್ನು ಒಳಗಿನಿಂದ ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇ ॥
har rang raate mohu chukaae |ಲೌಕಿಕ ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ.
ਅਤਿ ਨਿਰਮਲੁ ਗੁਰਸਬਦ ਵੀਚਾਰ ॥
at niramal gurasabad veechaar |ಅವರು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿರ್ಮಲ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੪॥੪॥੪੩॥
naanak naam savaaranahaar |4|4|43|ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮ್, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ನಮ್ಮ ಮೋಕ್ಷ. ||4||4||43||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥
aasaa mahalaa 3 |ಆಸಾ, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਲਗੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
doojai bhaae lage dukh paaeaa |ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಲಗತ್ತಿಸಿದ್ದರೆ, ಒಬ್ಬರು ಮಾತ್ರ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
bin sabadai birathaa janam gavaaeaa |ಶಬ್ದದ ಪದವಿಲ್ಲದೆ, ಒಬ್ಬರ ಜೀವನವು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ವ್ಯರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥
satigur sevai sojhee hoe |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ತಿಳುವಳಿಕೆ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥੧॥
doojai bhaae na laagai koe |1|ಮತ್ತು ನಂತರ, ಒಬ್ಬನು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಲಗತ್ತಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ||1||
ਮੂਲਿ ਲਾਗੇ ਸੇ ਜਨ ਪਰਵਾਣੁ ॥
mool laage se jan paravaan |ತಮ್ಮ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವವರು ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਹਿਰਦੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
anadin raam naam jap hiradai gurasabadee har eko jaan |1| rahaau |ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ; ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਡਾਲੀ ਲਾਗੈ ਨਿਹਫਲੁ ਜਾਇ ॥
ddaalee laagai nihafal jaae |ಶಾಖೆಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವವನು ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਅੰਧਂੀ ਕੰਮੀ ਅੰਧ ਸਜਾਇ ॥
andhanee kamee andh sajaae |ಕುರುಡು ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ, ಕುರುಡು ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਮਨਮੁਖੁ ਅੰਧਾ ਠਉਰ ਨ ਪਾਇ ॥
manamukh andhaa tthaur na paae |ಕುರುಡ, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನಿಗೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ.
ਬਿਸਟਾ ਕਾ ਕੀੜਾ ਬਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਪਚਾਇ ॥੨॥
bisattaa kaa keerraa bisattaa maeh pachaae |2|ಅವನು ಗೊಬ್ಬರದಲ್ಲಿ ಹುಳು, ಮತ್ತು ಗೊಬ್ಬರದಲ್ಲಿ ಅವನು ಕೊಳೆಯುವನು. ||2||
ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
gur kee sevaa sadaa sukh paae |ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ನಿತ್ಯ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ਸੰਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥
santasangat mil har gun gaae |ನಿಜವಾದ ಸಭೆಯನ್ನು ಸೇರುವುದು, ಸತ್ ಸಂಗತ, ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
naame naam kare veechaar |ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುವವನು,
ਆਪਿ ਤਰੈ ਕੁਲ ਉਧਰਣਹਾਰੁ ॥੩॥
aap tarai kul udharanahaar |3|ತನ್ನನ್ನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ||3||
ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਨਾਮਿ ਵਜਾਏ ॥
gur kee baanee naam vajaae |ಗುರುಗಳ ಬಾನಿಯ ಪದದ ಮೂಲಕ, ನಾಮ್ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ;
ਨਾਨਕ ਮਹਲੁ ਸਬਦਿ ਘਰੁ ਪਾਏ ॥
naanak mahal sabad ghar paae |ಓ ನಾನಕ್, ಶಬ್ದದ ವಾಕ್ಯದ ಮೂಲಕ, ಹೃದಯದ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಮಹಲನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮਤਿ ਸਤ ਸਰਿ ਹਰਿ ਜਲਿ ਨਾਇਆ ॥
guramat sat sar har jal naaeaa |ಗುರುವಿನ ಸೂಚನೆಯ ಮೇರೆಗೆ, ಸತ್ಯದ ಕೊಳದಲ್ಲಿ, ಭಗವಂತನ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ;
ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਸਭੁ ਦੁਰਤੁ ਗਵਾਇਆ ॥੪॥੫॥੪੪॥
duramat mail sabh durat gavaaeaa |4|5|44|ಹೀಗೆ ದುಷ್ಟಬುದ್ಧಿಯ ಕೊಳಕು ಮತ್ತು ಪಾಪಗಳೆಲ್ಲವೂ ತೊಳೆದುಹೋಗುತ್ತವೆ. ||4||5||44||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥
aasaa mahalaa 3 |ಆಸಾ, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਨਮੁਖ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਮਰਣੁ ਵਿਗਾੜਹਿ ॥
manamukh mareh mar maran vigaarreh |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ಸಾವಿನಲ್ಲಿ ನಾಶವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਆਤਮ ਸੰਘਾਰਹਿ ॥
doojai bhaae aatam sanghaareh |ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಆತ್ಮಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾರೆ.
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥
meraa meraa kar kar vigootaa |ನನ್ನದು, ನನ್ನದು! ಎಂದು ಕೂಗುತ್ತಾ, ಅವು ಹಾಳಾಗಿವೆ.
ਆਤਮੁ ਨ ਚੀਨੑੈ ਭਰਮੈ ਵਿਚਿ ਸੂਤਾ ॥੧॥
aatam na cheenaai bharamai vich sootaa |1|ಅವರು ತಮ್ಮ ಆತ್ಮಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಮೂಢನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದಾರೆ. ||1||
ਮਰੁ ਮੁਇਆ ਸਬਦੇ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
mar mueaa sabade mar jaae |ಅವನು ಮಾತ್ರ ನಿಜವಾದ ಮರಣವನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಶಾಬಾದ್ ಪದದಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತಾನೆ.
ਉਸਤਤਿ ਨਿੰਦਾ ਗੁਰਿ ਸਮ ਜਾਣਾਈ ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਜਪਿ ਲੈ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ausatat nindaa gur sam jaanaaee is jug meh laahaa har jap lai jaae |1| rahaau |ಹೊಗಳಿಕೆ ಮತ್ತು ದೂಷಣೆ ಒಂದೇ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಗುರುಗಳು ನನಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ; ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಲಾಭವಾಗುತ್ತದೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਨਾਮ ਵਿਹੂਣ ਗਰਭ ਗਲਿ ਜਾਇ ॥
naam vihoon garabh gal jaae |ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಕೊರತೆ ಇರುವವರು ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕರಗುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਇ ॥
birathaa janam doojai lobhaae |ದ್ವೈತದಿಂದ ಮೋಹಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದವರ ಜನ್ಮ ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ.
ਨਾਮ ਬਿਹੂਣੀ ਦੁਖਿ ਜਲੈ ਸਬਾਈ ॥
naam bihoonee dukh jalai sabaaee |ನಾಮ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಎಲ್ಲರೂ ನೋವಿನಿಂದ ಸುಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੨॥
satigur poorai boojh bujhaaee |2|ಪರಿಪೂರ್ಣ ನಿಜವಾದ ಗುರು ನನಗೆ ಈ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ||2||
ਮਨੁ ਚੰਚਲੁ ਬਹੁ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
man chanchal bahu chottaa khaae |ಚಂಚಲ ಮನಸ್ಸು ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಘಾಸಿಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਏਥਹੁ ਛੁੜਕਿਆ ਠਉਰ ਨ ਪਾਇ ॥
ethahu chhurrakiaa tthaur na paae |ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನಂತರ, ಯಾವುದೇ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਗਰਭ ਜੋਨਿ ਵਿਸਟਾ ਕਾ ਵਾਸੁ ॥
garabh jon visattaa kaa vaas |ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ಗರ್ಭಕ್ಕೆ ಎರಕಹೊಯ್ದ, ಮರ್ತ್ಯವು ಗೊಬ್ಬರದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತದೆ;
ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਮਨਮੁਖੁ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥੩॥
tit ghar manamukh kare nivaas |3|ಅಂತಹ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ನಿವಾಸವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||3||
ਅਪੁਨੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕਉ ਸਦਾ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
apune satigur kau sadaa bal jaaee |ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗೆ ನಾನು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ತ್ಯಾಗ;
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥
guramukh jotee jot milaaee |ಗುರುಮುಖದ ಬೆಳಕು ಭಗವಂತನ ದೈವಿಕ ಬೆಳಕಿನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುತ್ತದೆ.
ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ॥
niramal baanee nij ghar vaasaa |ಪದಗಳ ಇಮ್ಯಾಕ್ಯುಲೇಟ್ ಬಾನಿ ಮೂಲಕ, ಮರ್ತ್ಯನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಆಂತರಿಕ ಆತ್ಮದ ಮನೆಯೊಳಗೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ਸਦਾ ਉਦਾਸਾ ॥੪॥੬॥੪੫॥
naanak haumai maare sadaa udaasaa |4|6|45|ಓ ನಾನಕ್, ಅವನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಜಯಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನಿರ್ಲಿಪ್ತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ||4||6||45||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥
aasaa mahalaa 3 |ಆಸಾ, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਲਾਲੈ ਆਪਣੀ ਜਾਤਿ ਗਵਾਈ ॥
laalai aapanee jaat gavaaee |ಭಗವಂತನ ಗುಲಾಮನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಬದಿಗಿಡುತ್ತಾನೆ.