ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 309
ਓਇ ਅਗੈ ਕੁਸਟੀ ਗੁਰ ਕੇ ਫਿਟਕੇ ਜਿ ਓਸੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਕੁਸਟੁ ਉਠਾਹੀ ॥
oe agai kusattee gur ke fittake ji os milai tis kusatt utthaahee |ಅವರು ಈಗಾಗಲೇ ಕುಷ್ಠರೋಗಿಗಳಂತೆ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ; ಗುರುಗಳಿಂದ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತರು, ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವವರೂ ಕುಷ್ಠರೋಗದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಾರೆ.
ਹਰਿ ਤਿਨ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਨਾ ਕਰਹੁ ਜੋ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਚਿਤੁ ਲਾਹੀ ॥
har tin kaa darasan naa karahu jo doojai bhaae chit laahee |ಓ ಕರ್ತನೇ, ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವವರನ್ನು ನಾನು ನೋಡಬಾರದು ಎಂದು ನಾನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇನೆ.
ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕਿਹੁ ਚਾਰਾ ਨਾਹੀ ॥
dhur karatai aap likh paaeaa tis naal kihu chaaraa naahee |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಮೊದಲೇ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದನ್ನು - ಅದರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿ ਤੂ ਤਿਸੁ ਅਪੜਿ ਕੋ ਨ ਸਕਾਹੀ ॥
jan naanak naam araadh too tis aparr ko na sakaahee |ಓ ಸೇವಕ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಪೂಜಿಸಿ ಮತ್ತು ಆರಾಧಿಸಿ; ಯಾರೂ ಅದನ್ನು ಸರಿಗಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਨਾਵੈ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੈ ਨਿਤ ਸਵਾਈ ਚੜੈ ਚੜਾਹੀ ॥੨॥
naavai kee vaddiaaee vaddee hai nit savaaee charrai charraahee |2|ಆತನ ನಾಮದ ಹಿರಿಮೆ ದೊಡ್ಡದು; ಇದು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ||2||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਜਿ ਹੋਂਦੈ ਗੁਰੂ ਬਹਿ ਟਿਕਿਆ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੋਈ ॥
ji hondai guroo beh ttikiaa tis jan kee vaddiaaee vaddee hoee |ಗುರುವೇ ತನ್ನ ಸನ್ನಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದ ಆ ವಿನಯವಂತನ ಹಿರಿಮೆ ದೊಡ್ಡದು.
ਤਿਸੁ ਕਉ ਜਗਤੁ ਨਿਵਿਆ ਸਭੁ ਪੈਰੀ ਪਇਆ ਜਸੁ ਵਰਤਿਆ ਲੋਈ ॥
tis kau jagat niviaa sabh pairee peaa jas varatiaa loee |ಲೋಕವೆಲ್ಲ ಬಂದು ಆತನ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಅವನ ಸ್ತುತಿ ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಹರಡಿತು.
ਤਿਸ ਕਉ ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕਰਹਿ ਜਿਸ ਕੈ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿਆ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਸੋ ਪੂਰਾ ਹੋਈ ॥
tis kau khandd brahamandd namasakaar kareh jis kai masatak hath dhariaa gur poorai so pooraa hoee |ಗೆಲಕ್ಸಿಗಳು ಮತ್ತು ಸೌರವ್ಯೂಹಗಳು ಅವನಿಗೆ ಗೌರವದಿಂದ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತವೆ; ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವು ತನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಪರಿಪೂರ್ಣನಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਅਪੜਿ ਕੋ ਨ ਸਕੋਈ ॥
gur kee vaddiaaee nit charrai savaaee aparr ko na sakoee |ಗುರುವಿನ ವೈಭವದ ಹಿರಿಮೆಯು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ; ಯಾರೂ ಅದನ್ನು ಸರಿಗಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਬਹਿ ਟਿਕਿਆ ਆਪੇ ਪੈਜ ਰਖੈ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੩॥
jan naanak har karatai aap beh ttikiaa aape paij rakhai prabh soee |3|ಓ ಸೇವಕ ನಾನಕ್, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತನೇ ಅವನನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು; ದೇವರು ಅವನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತಾನೆ. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਅਪਾਰੁ ਹੈ ਅੰਦਰਿ ਹਟਨਾਲੇ ॥
kaaeaa kott apaar hai andar hattanaale |ಮಾನವ ದೇಹವು ದೊಡ್ಡ ಕೋಟೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅದರೊಳಗೆ ಅಂಗಡಿಗಳು ಮತ್ತು ಬೀದಿಗಳಿವೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਉਦਾ ਜੋ ਕਰੇ ਹਰਿ ਵਸਤੁ ਸਮਾਲੇ ॥
guramukh saudaa jo kare har vasat samaale |ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಗುರುಮುಖ ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಸರಕನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹਰਿ ਵਣਜੀਐ ਹੀਰੇ ਪਰਵਾਲੇ ॥
naam nidhaan har vanajeeai heere paravaale |ಅವರು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ನಿಧಿ, ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ವಜ್ರಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਵਿਣੁ ਕਾਇਆ ਜਿ ਹੋਰ ਥੈ ਧਨੁ ਖੋਜਦੇ ਸੇ ਮੂੜ ਬੇਤਾਲੇ ॥
vin kaaeaa ji hor thai dhan khojade se moorr betaale |ಈ ನಿಧಿಯನ್ನು ದೇಹದ ಹೊರಗೆ, ಇತರ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುವವರು ಮೂರ್ಖ ರಾಕ್ಷಸರು.
ਸੇ ਉਝੜਿ ਭਰਮਿ ਭਵਾਈਅਹਿ ਜਿਉ ਝਾੜ ਮਿਰਗੁ ਭਾਲੇ ॥੧੫॥
se ujharr bharam bhavaaeeeh jiau jhaarr mirag bhaale |15|ಪೊದೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಸ್ತೂರಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಜಿಂಕೆಗಳಂತೆ ಅವರು ಅನುಮಾನದ ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ. ||15||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੁ ਅਉਖਾ ਜਗ ਮਹਿ ਹੋਇਆ ॥
jo nindaa kare satigur poore kee su aaukhaa jag meh hoeaa |ಪರಿಪೂರ್ಣ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ನಿಂದಿಸುವವನು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਰਕ ਘੋਰੁ ਦੁਖ ਖੂਹੁ ਹੈ ਓਥੈ ਪਕੜਿ ਓਹੁ ਢੋਇਆ ॥
narak ghor dukh khoohu hai othai pakarr ohu dtoeaa |ಅವನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅತ್ಯಂತ ಭಯಾನಕ ನರಕಕ್ಕೆ ಎಸೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟದ ಬಾವಿ.
ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਕੋ ਨ ਸੁਣੇ ਓਹੁ ਅਉਖਾ ਹੋਇ ਹੋਇ ਰੋਇਆ ॥
kook pukaar ko na sune ohu aaukhaa hoe hoe roeaa |ಅವನ ಕಿರುಚಾಟ ಮತ್ತು ಅಳಲು ಯಾರೂ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ನೋವು ಮತ್ತು ದುಃಖದಿಂದ ಕೂಗುತ್ತಾನೆ.
ਓਨਿ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਖੋਇਆ ॥
on halat palat sabh gavaaeaa laahaa mool sabh khoeaa |ಅವನು ಇಹಲೋಕ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಹೂಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಲಾಭವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ਓਹੁ ਤੇਲੀ ਸੰਦਾ ਬਲਦੁ ਕਰਿ ਨਿਤ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਪ੍ਰਭਿ ਜੋਇਆ ॥
ohu telee sandaa balad kar nit bhalake utth prabh joeaa |ಅವನು ಎಣ್ಣೆಯಂತ್ರದ ಎತ್ತು ಹಾಗೆ; ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅವನು ಎದ್ದಾಗ, ದೇವರು ಅವನ ಮೇಲೆ ನೊಗವನ್ನು ಇಡುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਵੇਖੈ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਦੂ ਕਿਛੁ ਗੁਝਾ ਨ ਹੋਇਆ ॥
har vekhai sunai nit sabh kichh tidoo kichh gujhaa na hoeaa |ಭಗವಂತ ಯಾವಾಗಲೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನಿಂದ ಏನನ್ನೂ ಮರೆಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਜੈਸਾ ਬੀਜੇ ਸੋ ਲੁਣੈ ਜੇਹਾ ਪੁਰਬਿ ਕਿਨੈ ਬੋਇਆ ॥
jaisaa beeje so lunai jehaa purab kinai boeaa |ನೀವು ನೆಟ್ಟಂತೆ, ನೀವು ಹಿಂದೆ ನೆಟ್ಟಂತೆ ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡುತ್ತೀರಿ.
ਜਿਸੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੀ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਚਰਣ ਧੋਇਆ ॥
jis kripaa kare prabh aapanee tis satigur ke charan dhoeaa |ದೇವರ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆದವನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਪਿਛੈ ਤਰਿ ਗਇਆ ਜਿਉ ਲੋਹਾ ਕਾਠ ਸੰਗੋਇਆ ॥
gur satigur pichhai tar geaa jiau lohaa kaatth sangoeaa |ಅವನನ್ನು ಮರದಿಂದ ಸಾಗಿಸುವ ಕಬ್ಬಿಣದಂತೆ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಾದ ಗುರುವು ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಸಾಗಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਇਆ ॥੧॥
jan naanak naam dhiaae too jap har har naam sukh hoeaa |1|ಓ ಸೇವಕ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ; ಭಗವಂತನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆ, ಹರ್, ಹರ್, ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਵਡਭਾਗੀਆ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥
vaddabhaageea sohaaganee jinaa guramukh miliaa har raae |ಆತ್ಮ-ವಧು ಬಹಳ ಅದೃಷ್ಟವಂತಳು, ಅವರು ಗುರುಮುಖರಾಗಿ, ತಮ್ಮ ರಾಜನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਅੰਤਰ ਜੋਤਿ ਪ੍ਰਗਾਸੀਆ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
antar jot pragaaseea naanak naam samaae |2|ಅವಳ ಆಂತರಿಕ ಅಸ್ತಿತ್ವವು ಅವನ ದೈವಿಕ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಪ್ರಕಾಶಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ; ಓ ನಾನಕ್, ಅವಳು ಅವನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਸਭੁ ਧਰਮੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਸਚੇ ਕੀ ਵਿਚਿ ਜੋਤਿ ॥
eihu sareer sabh dharam hai jis andar sache kee vich jot |ಈ ದೇಹವು ಧರ್ಮದ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ; ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ದಿವ್ಯ ಬೆಳಕು ಅದರೊಳಗಿದೆ.
ਗੁਹਜ ਰਤਨ ਵਿਚਿ ਲੁਕਿ ਰਹੇ ਕੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕੁ ਕਢੈ ਖੋਤਿ ॥
guhaj ratan vich luk rahe koee guramukh sevak kadtai khot |ಅದರೊಳಗೆ ನಿಗೂಢತೆಯ ಆಭರಣಗಳು ಅಡಗಿವೆ; ಆ ಗುರುಮುಖ, ಆ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೇವಕ, ಅವರನ್ನು ಅಗೆಯುವುದು ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪ.
ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਤਾਂ ਇਕੁ ਰਵਿਆ ਇਕੋ ਓਤਿ ਪੋਤਿ ॥
sabh aatam raam pachhaaniaa taan ik raviaa iko ot pot |ಯಾರಾದರೂ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾದ ಆತ್ಮವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡಾಗ, ಅವನು ಏಕಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.
ਇਕੁ ਦੇਖਿਆ ਇਕੁ ਮੰਨਿਆ ਇਕੋ ਸੁਣਿਆ ਸ੍ਰਵਣ ਸਰੋਤਿ ॥
eik dekhiaa ik maniaa iko suniaa sravan sarot |ಅವನು ಒಬ್ಬನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಒಬ್ಬನನ್ನು ನಂಬುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಕಿವಿಗಳಿಂದ ಅವನು ಒಬ್ಬನನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ.