ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1287
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਰਾਤੀ ਕਾਲੁ ਘਟੈ ਦਿਨਿ ਕਾਲੁ ॥
raatee kaal ghattai din kaal |ರಾತ್ರಿಯ ಮೂಲಕ ಸಮಯವು ದೂರ ಹೋಗುತ್ತದೆ; ದಿನವಿಡೀ ಸಮಯವು ದೂರ ಹೋಗುತ್ತದೆ.
ਛਿਜੈ ਕਾਇਆ ਹੋਇ ਪਰਾਲੁ ॥
chhijai kaaeaa hoe paraal |ದೇಹವು ಸವೆದು ಒಣಹುಲ್ಲಿನಂತಾಗುತ್ತದೆ.
ਵਰਤਣਿ ਵਰਤਿਆ ਸਰਬ ਜੰਜਾਲੁ ॥
varatan varatiaa sarab janjaal |ಎಲ್ಲರೂ ಲೌಕಿಕ ಜಂಜಾಟಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ਭੁਲਿਆ ਚੁਕਿ ਗਇਆ ਤਪ ਤਾਲੁ ॥
bhuliaa chuk geaa tap taal |ಮರ್ತ್ಯನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಸೇವೆಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದ್ದಾನೆ.
ਅੰਧਾ ਝਖਿ ਝਖਿ ਪਇਆ ਝੇਰਿ ॥
andhaa jhakh jhakh peaa jher |ಕುರುಡು ಮೂರ್ಖನು ಘರ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ, ತೊಂದರೆಗೊಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਪਿਛੈ ਰੋਵਹਿ ਲਿਆਵਹਿ ਫੇਰਿ ॥
pichhai roveh liaaveh fer |ಯಾರಾದರೂ ಸತ್ತ ನಂತರ ಅಳುವವರು - ಅವರು ಅವನನ್ನು ಬದುಕಿಸಬಹುದೇ?
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ॥
bin boojhe kichh soojhai naahee |ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ, ಏನನ್ನೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਮੋਇਆ ਰੋਂਹਿ ਰੋਂਦੇ ਮਰਿ ਜਾਂਹਂੀ ॥
moeaa ronhi ronde mar jaanhanee |ಸತ್ತವರಿಗಾಗಿ ಅಳುವ ಅಳುವವರು ಸ್ವತಃ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਖਸਮੈ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥
naanak khasamai evai bhaavai |ಓ ನಾನಕ್, ಇದು ನಮ್ಮ ಪ್ರಭು ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಇಚ್ಛೆ.
ਸੇਈ ਮੁਏ ਜਿਨਿ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ॥੧॥
seee mue jin chit na aavai |1|ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸದವರು ಸತ್ತರು. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਮੁਆ ਪਿਆਰੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮੁਈ ਮੁਆ ਵੈਰੁ ਵਾਦੀ ॥
muaa piaar preet muee muaa vair vaadee |ಪ್ರೀತಿ ಸಾಯುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಸಾಯುತ್ತದೆ; ದ್ವೇಷ ಮತ್ತು ಕಲಹ ಸಾಯುತ್ತವೆ.
ਵੰਨੁ ਗਇਆ ਰੂਪੁ ਵਿਣਸਿਆ ਦੁਖੀ ਦੇਹ ਰੁਲੀ ॥
van geaa roop vinasiaa dukhee deh rulee |ಬಣ್ಣವು ಮಸುಕಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸೌಂದರ್ಯವು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತದೆ; ದೇಹವು ನರಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕುಸಿಯುತ್ತದೆ.
ਕਿਥਹੁ ਆਇਆ ਕਹ ਗਇਆ ਕਿਹੁ ਨ ਸੀਓ ਕਿਹੁ ਸੀ ॥
kithahu aaeaa kah geaa kihu na seeo kihu see |ಅವನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದನು? ಅವನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ? ಅವನು ಇದ್ದನೋ ಇಲ್ಲವೋ?
ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਗਲਾ ਗੋਈਆ ਕੀਤਾ ਚਾਉ ਰਲੀ ॥
man mukh galaa goeea keetaa chaau ralee |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಖಾಲಿ ಜಂಬಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದನು, ಪಾರ್ಟಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದನು.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਸਿਰ ਖੁਰ ਪਤਿ ਪਾਟੀ ॥੨॥
naanak sache naam bin sir khur pat paattee |2|ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವನ ಗೌರವವು ತಲೆಯಿಂದ ಪಾದದವರೆಗೆ ಹರಿದಿದೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥
amrit naam sadaa sukhadaataa ante hoe sakhaaee |ಅಮೃತ ನಾಮ, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಶಾಂತಿ ನೀಡುವವನು. ಇದು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಸಹಾಯ ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਜਗਤੁ ਬਉਰਾਨਾ ਨਾਵੈ ਸਾਰ ਨ ਪਾਈ ॥
baajh guroo jagat bauraanaa naavai saar na paaee |ಗುರುವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಜಗತ್ತು ಹುಚ್ಚು. ಇದು ಹೆಸರಿನ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಶಂಸಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ਜਿਨੑ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥
satigur seveh se paravaan jina jotee jot milaaee |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅನುಮೋದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರ ಬೆಳಕು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਸੋ ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਤੇਹਾ ਜਿਸੁ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥
so saahib so sevak tehaa jis bhaanaa man vasaaee |ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತವನ್ನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದ ಸೇವಕನು ತನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನಂತೆ ಆಗುತ್ತಾನೆ.
ਆਪਣੈ ਭਾਣੈ ਕਹੁ ਕਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਈ ॥
aapanai bhaanai kahu kin sukh paaeaa andhaa andh kamaaee |ಹೇಳಿ, ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ಯಾರು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ? ಕುರುಡರು ಕುರುಡುತನದಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਖਿਆ ਕਦੇ ਹੀ ਰਜੈ ਨਾਹੀ ਮੂਰਖ ਭੁਖ ਨ ਜਾਈ ॥
bikhiaa kade hee rajai naahee moorakh bhukh na jaaee |ದುಷ್ಟ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಿಂದ ಯಾರೂ ಎಂದಿಗೂ ತೃಪ್ತರಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಪೂರೈಸುವುದಿಲ್ಲ. ಮೂರ್ಖನ ಹಸಿವು ನೀಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਦੂਜੈ ਸਭੁ ਕੋ ਲਗਿ ਵਿਗੁਤਾ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥
doojai sabh ko lag vigutaa bin satigur boojh na paaee |ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡರೆ, ಎಲ್ಲಾ ಹಾಳಾಗುತ್ತವೆ; ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ತಿಳುವಳಿಕೆ ಇಲ್ಲ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਈ ॥੨੦॥
satigur seve so sukh paae jis no kirapaa kare rajaaee |20|ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತದಿಂದ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ||20||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਸਰਮੁ ਧਰਮੁ ਦੁਇ ਨਾਨਕਾ ਜੇ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
saram dharam due naanakaa je dhan palai paae |ನಮ್ರತೆ ಮತ್ತು ಸದಾಚಾರ ಎರಡೂ, ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದವರ ಗುಣಗಳು.
ਸੋ ਧਨੁ ਮਿਤ੍ਰੁ ਨ ਕਾਂਢੀਐ ਜਿਤੁ ਸਿਰਿ ਚੋਟਾਂ ਖਾਇ ॥
so dhan mitru na kaandteeai jit sir chottaan khaae |ಆ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಬೇಡಿ, ಅದು ನಿಮ್ಮ ತಲೆಯನ್ನು ಹೊಡೆಯಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.
ਜਿਨ ਕੈ ਪਲੈ ਧਨੁ ਵਸੈ ਤਿਨ ਕਾ ਨਾਉ ਫਕੀਰ ॥
jin kai palai dhan vasai tin kaa naau fakeer |ಈ ಲೌಕಿಕ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹೊಂದಿರುವವರನ್ನು ಬಡವರು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਜਿਨੑ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਤੂ ਵਸਹਿ ਤੇ ਨਰ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰ ॥੧॥
jina kai hiradai too vaseh te nar gunee gaheer |1|ಆದರೆ ನೀವು ಯಾರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತೀರೋ, ಓ ಕರ್ತನೇ - ಅಂತಹ ಜನರು ಸದ್ಗುಣದ ಸಾಗರಗಳು. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਦੁਖੀ ਦੁਨੀ ਸਹੇੜੀਐ ਜਾਇ ਤ ਲਗਹਿ ਦੁਖ ॥
dukhee dunee saherreeai jaae ta lageh dukh |ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟದಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ; ಅವರು ಹೋದಾಗ, ಅವರು ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟವನ್ನು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਸੈ ਨ ਲਥੀ ਭੁਖ ॥
naanak sache naam bin kisai na lathee bhukh |ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಹಸಿವು ಎಂದಿಗೂ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਰੂਪੀ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਜਾਂ ਦੇਖਾਂ ਤਾਂ ਭੁਖ ॥
roopee bhukh na utarai jaan dekhaan taan bhukh |ಸೌಂದರ್ಯವು ಹಸಿವನ್ನು ಪೂರೈಸುವುದಿಲ್ಲ; ಮನುಷ್ಯನು ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವನು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಹಸಿದನು.
ਜੇਤੇ ਰਸ ਸਰੀਰ ਕੇ ਤੇਤੇ ਲਗਹਿ ਦੁਖ ॥੨॥
jete ras sareer ke tete lageh dukh |2|ದೇಹಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಸುಖಗಳಿವೆಯೋ ಅಷ್ಟೇ ನೋವುಗಳು ಅದನ್ನು ಬಾಧಿಸುತ್ತವೆ. ||2||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਅੰਧੀ ਕੰਮੀ ਅੰਧੁ ਮਨੁ ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਤਨੁ ਅੰਧੁ ॥
andhee kamee andh man man andhai tan andh |ಕುರುಡಾಗಿ ವರ್ತಿಸಿದರೆ ಮನಸ್ಸು ಕುರುಡಾಗುತ್ತದೆ. ಕುರುಡು ಮನಸ್ಸು ದೇಹವನ್ನು ಕುರುಡನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ਚਿਕੜਿ ਲਾਇਐ ਕਿਆ ਥੀਐ ਜਾਂ ਤੁਟੈ ਪਥਰ ਬੰਧੁ ॥
chikarr laaeaai kiaa theeai jaan tuttai pathar bandh |ಮಣ್ಣು ಮತ್ತು ಪ್ಲಾಸ್ಟರ್ನಿಂದ ಅಣೆಕಟ್ಟು ಏಕೆ ಮಾಡಬೇಕು? ಕಲ್ಲುಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಅಣೆಕಟ್ಟು ಕೂಡ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.
ਬੰਧੁ ਤੁਟਾ ਬੇੜੀ ਨਹੀ ਨਾ ਤੁਲਹਾ ਨਾ ਹਾਥ ॥
bandh tuttaa berree nahee naa tulahaa naa haath |ಅಣೆಕಟ್ಟು ಒಡೆದಿದೆ. ದೋಣಿ ಇಲ್ಲ. ತೆಪ್ಪವಿಲ್ಲ. ನೀರಿನ ಆಳವು ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗಿದೆ.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਕੇਤੇ ਡੁਬੇ ਸਾਥ ॥੩॥
naanak sache naam vin kete ddube saath |3|ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅನೇಕ ಜನರು ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ. ||3||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਲਖ ਮਣ ਸੁਇਨਾ ਲਖ ਮਣ ਰੁਪਾ ਲਖ ਸਾਹਾ ਸਿਰਿ ਸਾਹ ॥
lakh man sueinaa lakh man rupaa lakh saahaa sir saah |ಸಾವಿರಾರು ಪೌಂಡ್ ಚಿನ್ನ ಮತ್ತು ಸಾವಿರಾರು ಪೌಂಡ್ ಬೆಳ್ಳಿ; ಸಾವಿರಾರು ರಾಜರ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ರಾಜ.
ਲਖ ਲਸਕਰ ਲਖ ਵਾਜੇ ਨੇਜੇ ਲਖੀ ਘੋੜੀ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥
lakh lasakar lakh vaaje neje lakhee ghorree paatisaah |ಸಾವಿರಾರು ಸೈನ್ಯಗಳು, ಸಾವಿರಾರು ಮೆರವಣಿಗೆ ಬ್ಯಾಂಡ್ಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಪಿಯರ್ಮೆನ್ಗಳು; ಸಾವಿರಾರು ಕುದುರೆ ಸವಾರರ ಚಕ್ರವರ್ತಿ.
ਜਿਥੈ ਸਾਇਰੁ ਲੰਘਣਾ ਅਗਨਿ ਪਾਣੀ ਅਸਗਾਹ ॥
jithai saaeir langhanaa agan paanee asagaah |ಬೆಂಕಿ ಮತ್ತು ನೀರಿನ ಅಗ್ರಾಹ್ಯ ಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟಬೇಕು.
ਕੰਧੀ ਦਿਸਿ ਨ ਆਵਈ ਧਾਹੀ ਪਵੈ ਕਹਾਹ ॥
kandhee dis na aavee dhaahee pavai kahaah |ಇನ್ನೊಂದು ತೀರವನ್ನು ನೋಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಕರುಣಾಜನಕ ಕೂಗು ಮಾತ್ರ ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਓਥੈ ਜਾਣੀਅਹਿ ਸਾਹ ਕੇਈ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥੪॥
naanak othai jaaneeeh saah keee paatisaah |4|ಓ ನಾನಕ್, ಅಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ರಾಜರೋ ಅಥವಾ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯೋ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ||4||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਇਕਨਾ ਗਲੀਂ ਜੰਜੀਰ ਬੰਦਿ ਰਬਾਣੀਐ ॥
eikanaa galeen janjeer band rabaaneeai |ಕೆಲವರು ಭಗವಂತನ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಕೊರಳಲ್ಲಿ ಸರಪಳಿಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ਬਧੇ ਛੁਟਹਿ ਸਚਿ ਸਚੁ ਪਛਾਣੀਐ ॥
badhe chhutteh sach sach pachhaaneeai |ಅವರು ಬಂಧದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ನಿಜವೆಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.