ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 549

ਮਨਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਾਇਅਨੁ ਵਿਚਿ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

manamukh moolahu bhulaaeian vich lab lobh ahankaar |

ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ; ಅವರೊಳಗೆ ದುರಾಶೆ, ದುರಾಸೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರ ಅಡಗಿರುತ್ತದೆ.

ਝਗੜਾ ਕਰਦਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਦਰੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥

jhagarraa karadiaa anadin gudarai sabad na karai veechaar |

ಅವರ ರಾತ್ರಿಗಳು ಮತ್ತು ಹಗಲುಗಳು ವಾದದಲ್ಲಿ ಹಾದು ಹೋಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಶಾಬಾದ್ ಪದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਕਰਤੈ ਹਿਰਿ ਲਈ ਬੋਲਨਿ ਸਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥

sudh mat karatai hir lee bolan sabh vikaar |

ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಅವರ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಭ್ರಷ್ಟವಾಗಿದೆ.

ਦਿਤੈ ਕਿਤੈ ਨ ਸੰਤੋਖੀਅਨਿ ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬਹੁਤੁ ਅਗੵਾਨੁ ਅੰਧਾਰੁ ॥

ditai kitai na santokheean antar trisanaa bahut agayaan andhaar |

ಏನೇ ಕೊಟ್ಟರೂ ಅವರಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಿಲ್ಲ; ಅವರೊಳಗೆ ಆಸೆ ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾನದ ದೊಡ್ಡ ಕತ್ತಲೆ.

ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਾ ਨਾਲਹੁ ਤੁਟੀਆ ਭਲੀ ਜਿਨਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥

naanak manamukhaa naalahu tutteea bhalee jinaa maaeaa mohi piaar |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖರೊಂದಿಗೆ ಮುರಿಯುವುದು ಸರಿ; ಅವರಿಗೆ ಮಾಯೆಯ ಪ್ರೀತಿ ಮಧುರವಾಗಿದೆ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਤਿਨੑ ਭਉ ਸੰਸਾ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਿਰਿ ਕਰਤਾਰੁ ॥

tina bhau sansaa kiaa kare jin satigur sir karataar |

ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಗೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗೆ ತಲೆ ಕೊಟ್ಟವರಿಗೆ ಭಯ ಮತ್ತು ಅನುಮಾನ ಏನು ಮಾಡಬಹುದು?

ਧੁਰਿ ਤਿਨ ਕੀ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਪੇ ਰਖਣਹਾਰੁ ॥

dhur tin kee paij rakhadaa aape rakhanahaar |

ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಗೌರವವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದವನು ಅವರ ಗೌರವವನ್ನೂ ಕಾಪಾಡುತ್ತಾನೆ.

ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥

mil preetam sukh paaeaa sachai sabad veechaar |

ತಮ್ಮ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ, ಅವರು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಶಬ್ದದ ನಿಜವಾದ ಪದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸੇਵਿਆ ਆਪੇ ਪਰਖਣਹਾਰੁ ॥੨॥

naanak sukhadaataa seviaa aape parakhanahaar |2|

ಓ ನಾನಕ್, ನಾನು ಶಾಂತಿ ಕೊಡುವವನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ; ಅವನೇ ಮೌಲ್ಯಮಾಪಕ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੇਰਿਆ ਤੂ ਸਭਨਾ ਰਾਸਿ ॥

jeea jant sabh teriaa too sabhanaa raas |

ಎಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳೂ ನಿನ್ನದೇ; ನೀನು ಎಲ್ಲರ ಸಂಪತ್ತು.

ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਦੇਹਿ ਤਿਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਮਿਲੈ ਕੋਈ ਹੋਰੁ ਸਰੀਕੁ ਨਾਹੀ ਤੁਧੁ ਪਾਸਿ ॥

jis no too dehi tis sabh kichh milai koee hor sareek naahee tudh paas |

ನೀನು ಕೊಡುವವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ; ನಿನಗೆ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.

ਤੂ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ਸਭਸ ਦਾ ਹਰਿ ਪਹਿ ਅਰਦਾਸਿ ॥

too iko daataa sabhas daa har peh aradaas |

ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಕೊಡುವವನು; ನಾನು ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತೇನೆ, ಕರ್ತನೇ.

ਜਿਸ ਦੀ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸ ਦੀ ਤੂ ਮੰਨਿ ਲੈਹਿ ਸੋ ਜਨੁ ਸਾਬਾਸਿ ॥

jis dee tudh bhaavai tis dee too man laihi so jan saabaas |

ನೀವು ಯಾರೊಂದಿಗೆ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತೀರೋ ಅವರನ್ನು ನೀವು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತೀರಿ; ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎಷ್ಟು ಧನ್ಯನು!

ਸਭੁ ਤੇਰਾ ਚੋਜੁ ਵਰਤਦਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਤੁਧੁ ਪਾਸਿ ॥੨॥

sabh teraa choj varatadaa dukh sukh tudh paas |2|

ನಿಮ್ಮ ಅದ್ಭುತ ನಾಟಕವು ಎಲ್ಲೆಡೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಇಡುತ್ತೇನೆ. ||2||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੈ ਭਾਵਦੇ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ॥

guramukh sachai bhaavade dar sachai sachiaar |

ಗುರುಮುಖರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಿಜವೆಂದು ನಿರ್ಣಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਸਾਜਨ ਮਨਿ ਆਨੰਦੁ ਹੈ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥

saajan man aanand hai gur kaa sabad veechaar |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವಾಗ ಅಂತಹ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನಸ್ಸು ಆನಂದದಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ.

ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਵਸਾਇਆ ਦੁਖੁ ਕਟਿਆ ਚਾਨਣੁ ਕੀਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥

antar sabad vasaaeaa dukh kattiaa chaanan keea karataar |

ಅವರು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಶಬ್ದವನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರ ನೋವು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ದೈವಿಕ ಬೆಳಕನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਰਖਣਹਾਰਾ ਰਖਸੀ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥

naanak rakhanahaaraa rakhasee aapanee kirapaa dhaar |1|

ಓ ನಾನಕ್, ರಕ್ಷಕನಾದ ಭಗವಂತ ಅವರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಕರುಣೆಯಿಂದ ಅವರನ್ನು ಸುರಿಸುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਭੈ ਰਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥

gur kee sevaa chaakaree bhai rach kaar kamaae |

ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡಿ, ಆತನನ್ನು ಕಾಯಿರಿ; ನೀವು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಾಗ, ದೇವರ ಭಯವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ.

ਜੇਹਾ ਸੇਵੈ ਤੇਹੋ ਹੋਵੈ ਜੇ ਚਲੈ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥

jehaa sevai teho hovai je chalai tisai rajaae |

ನೀವು ಆತನನ್ನು ಸೇವಿಸುವಾಗ, ನೀವು ಆತನ ಚಿತ್ತದಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ನೀವು ಆತನಂತೆ ಆಗುವಿರಿ.

ਨਾਨਕ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪਿ ਹੈ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜੀ ਜਾਇ ॥੨॥

naanak sabh kichh aap hai avar na doojee jaae |2|

ಓ ನಾನಕ್, ಅವನೇ ಸರ್ವಸ್ವ; ಹೋಗಲು ಬೇರೆ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਤੂਹੈ ਜਾਣਦਾ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥

teree vaddiaaee toohai jaanadaa tudh jevadd avar na koee |

ನಿಮ್ಮ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ ನಿಮಗೆ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದೆ - ನಿಮ್ಮಷ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠರು ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਹੋਰੁ ਸਰੀਕੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਆਖੀਐ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਤੂਹੈ ਹੋਈ ॥

tudh jevadd hor sareek hovai taa aakheeai tudh jevadd toohai hoee |

ನಿಮ್ಮಂತಹ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿ ಯಾರಾದರೂ ಇದ್ದರೆ, ನಾನು ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತೇನೆ. ನೀನೊಬ್ಬನೇ ನಿನ್ನಷ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠ.

ਜਿਨਿ ਤੂ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹੋਰੁ ਤਿਸ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰੇ ਕਿਆ ਕੋਈ ॥

jin too seviaa tin sukh paaeaa hor tis dee rees kare kiaa koee |

ನಿಮ್ಮ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ; ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬೇರೆ ಯಾರು ಹೋಲಿಸಬಹುದು?

ਤੂ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ਦਾਤਾਰੁ ਹਹਿ ਤੁਧੁ ਅਗੈ ਮੰਗਣ ਨੋ ਹਥ ਜੋੜਿ ਖਲੀ ਸਭ ਹੋਈ ॥

too bhanan gharran samarath daataar heh tudh agai mangan no hath jorr khalee sabh hoee |

ಓ ಮಹಾ ದಾತನೇ, ನಾಶಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ನೀನು ಸರ್ವಶಕ್ತ; ಅಂಗೈಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಒತ್ತಿ, ಎಲ್ಲರೂ ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਦਾਤਾਰੁ ਮੈ ਕੋਈ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਤੁਧੁ ਸਭਸੈ ਨੋ ਦਾਨੁ ਦਿਤਾ ਖੰਡੀ ਵਰਭੰਡੀ ਪਾਤਾਲੀ ਪੁਰਈ ਸਭ ਲੋਈ ॥੩॥

tudh jevadd daataar mai koee nadar na aavee tudh sabhasai no daan ditaa khanddee varabhanddee paataalee puree sabh loee |3|

ಓ ಮಹಾ ದಾತನೇ, ನಿನ್ನಷ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠನನ್ನು ನಾನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ; ನೀವು ಎಲ್ಲಾ ಖಂಡಗಳು, ಪ್ರಪಂಚಗಳು, ಸೌರವ್ಯೂಹಗಳು, ನೆದರ್ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಮತ್ತು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಗಳ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ದಾನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತೀರಿ. ||3||