ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1047
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਕਰਸੀ ॥
jo tis bhaavai soee karasee |ಅವನು ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਆਪਹੁ ਹੋਆ ਨਾ ਕਿਛੁ ਹੋਸੀ ॥
aapahu hoaa naa kichh hosee |ಯಾರೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಸ್ವಂತವಾಗಿ ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੩॥
naanak naam milai vaddiaaee dar saachai pat paaee he |16|3|ಓ ನಾನಕ್, ಹೆಸರಿನ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ||16||3||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |ಮಾರೂ, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਸਭੁ ਕੋ ਜਾਸੀ ॥
jo aaeaa so sabh ko jaasee |ಬಂದವರೆಲ್ಲರೂ ಹೊರಡಬೇಕು.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਾਧਾ ਜਮ ਫਾਸੀ ॥
doojai bhaae baadhaa jam faasee |ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನ ಕುಣಿಕೆಯಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਜਨ ਉਬਰੇ ਸਾਚੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੧॥
satigur raakhe se jan ubare saache saach samaaee he |1|ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ವಿನಮ್ರ ಜೀವಿಗಳು ಮೋಕ್ಷವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಸತ್ಯದ ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ॥
aape karataa kar kar vekhai |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೇ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಮೇಲೆ ನಿಗಾ ಇಡುತ್ತಾನೆ.
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਲੇਖੈ ॥
jis no nadar kare soee jan lekhai |ತಾಯ್ ಮಾತ್ರ ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹರು, ಅವರ ಮೇಲೆ ಅವನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਤਿਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਕਮਾਈ ਹੇ ॥੨॥
guramukh giaan tis sabh kichh soojhai agiaanee andh kamaaee he |2|ಗುರುಮುಖ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅಜ್ಞಾನಿಗಳು ಕುರುಡಾಗಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਮਨਮੁਖ ਸਹਸਾ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥
manamukh sahasaa boojh na paaee |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖ ಸಿನಿಕ; ಅವನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਜਨਮੁ ਗਵਾਈ ॥
mar mar jamai janam gavaaee |ಅವನು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ, ಮರುಹುಟ್ಟು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਹਜੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੩॥
guramukh naam rate sukh paaeaa sahaje saach samaaee he |3|ಗುರುಮುಖನು ಭಗವಂತನ ನಾಮದಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾನೆ; ಅವನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ. ||3||
ਧੰਧੈ ਧਾਵਤ ਮਨੁ ਭਇਆ ਮਨੂਰਾ ॥
dhandhai dhaavat man bheaa manooraa |ಲೌಕಿಕ ವಿಚಾರಗಳ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಮನಸ್ಸು ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದು ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದಿದೆ.
ਫਿਰਿ ਹੋਵੈ ਕੰਚਨੁ ਭੇਟੈ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥
fir hovai kanchan bhettai gur pooraa |ಆದರೆ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ಅದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಚಿನ್ನವಾಗಿ ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲਏ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੪॥
aape bakhas le sukh paae poorai sabad milaaee he |4|ಭಗವಂತ ಸ್ವತಃ ಕ್ಷಮೆಯನ್ನು ನೀಡಿದಾಗ, ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ; ಶಾಬಾದ್ನ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗುತ್ತಾನೆ. ||4||
ਦੁਰਮਤਿ ਝੂਠੀ ਬੁਰੀ ਬੁਰਿਆਰਿ ॥
duramat jhootthee buree buriaar |ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ದುಷ್ಟ ಮನಸ್ಸಿನವರು ದುಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ದುಷ್ಟರು.
ਅਉਗਣਿਆਰੀ ਅਉਗਣਿਆਰਿ ॥
aauganiaaree aauganiaar |ಅವರು ಅನರ್ಹರಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಅನರ್ಹರು.
ਕਚੀ ਮਤਿ ਫੀਕਾ ਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਦੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਈ ਹੇ ॥੫॥
kachee mat feekaa mukh bolai duramat naam na paaee he |5|ಸುಳ್ಳು ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಕಪಟವಾದ ಬಾಯಿಯಿಂದ, ಕೆಟ್ಟ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ, ಅವರು ನಾಮವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ||5||
ਅਉਗਣਿਆਰੀ ਕੰਤ ਨ ਭਾਵੈ ॥
aauganiaaree kant na bhaavai |ಅನರ್ಹ ಆತ್ಮ-ವಧು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਮਨ ਕੀ ਜੂਠੀ ਜੂਠੁ ਕਮਾਵੈ ॥
man kee jootthee jootth kamaavai |ತಪ್ಪು ಮನಸ್ಸಿನ, ಅವಳ ಕಾರ್ಯಗಳು ಸುಳ್ಳು.
ਪਿਰ ਕਾ ਸਾਉ ਨ ਜਾਣੈ ਮੂਰਖਿ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ਹੇ ॥੬॥
pir kaa saau na jaanai moorakh bin gur boojh na paaee he |6|ಮೂರ್ಖನಿಗೆ ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ||6||
ਦੁਰਮਤਿ ਖੋਟੀ ਖੋਟੁ ਕਮਾਵੈ ॥
duramat khottee khott kamaavai |ದುಷ್ಟ ಮನಸ್ಸಿನ, ದುಷ್ಟ ಆತ್ಮ-ವಧು ದುಷ್ಟತನವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਸੀਗਾਰੁ ਕਰੇ ਪਿਰ ਖਸਮ ਨ ਭਾਵੈ ॥
seegaar kare pir khasam na bhaavai |ಅವಳು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ, ಆದರೆ ಅವಳ ಪತಿ ಭಗವಂತ ಸಂತೋಷಪಡುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਦਾ ਪਿਰੁ ਰਾਵੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੭॥
gunavantee sadaa pir raavai satigur mel milaaee he |7|ಸದ್ಗುಣಶೀಲ ಆತ್ಮ-ವಧು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಮೋಹಿಸುತ್ತಾಳೆ; ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತದೆ. ||7||
ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਕਰੇ ਸਭੁ ਵੇਖੈ ॥
aape hukam kare sabh vekhai |ದೇವರು ತಾನೇ ತನ್ನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಹೊರಡಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾನೆ.
ਇਕਨਾ ਬਖਸਿ ਲਏ ਧੁਰਿ ਲੇਖੈ ॥
eikanaa bakhas le dhur lekhai |ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ವಿಧಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಕ್ಷಮಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੮॥
anadin naam rate sach paaeaa aape mel milaaee he |8|ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ನಾಮದಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರೇ ಅವರನ್ನು ತನ್ನ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ||8||
ਹਉਮੈ ਧਾਤੁ ਮੋਹ ਰਸਿ ਲਾਈ ॥
haumai dhaat moh ras laaee |ಅಹಂಭಾವವು ಅವರನ್ನು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯದ ರಸಕ್ಕೆ ಜೋಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ಓಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਿਵ ਸਾਚੀ ਸਹਜਿ ਸਮਾਈ ॥
guramukh liv saachee sahaj samaaee |ಗುರುಮುಖನು ಭಗವಂತನ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಮುಳುಗಿದ್ದಾನೆ.
ਆਪੇ ਮੇਲੈ ਆਪੇ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ਹੇ ॥੯॥
aape melai aape kar vekhai bin satigur boojh na paaee he |9|ಅವನೇ ಒಂದಾಗುತ್ತಾನೆ, ಅವನೇ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ||9||
ਇਕਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ਸਦਾ ਜਨ ਜਾਗੇ ॥
eik sabad veechaar sadaa jan jaage |ಕೆಲವರು ಶಾಬಾದ್ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ; ಈ ವಿನಮ್ರ ಜೀವಿಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಜಾಗೃತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.
ਇਕਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਸੋਇ ਰਹੇ ਅਭਾਗੇ ॥
eik maaeaa mohi soe rahe abhaage |ಕೆಲವರು ಮಾಯೆಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ; ಈ ದುರದೃಷ್ಟಕರರು ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ.
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਹੋਰੁ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
aape kare karaae aape hor karanaa kichhoo na jaaee he |10|ಅವರೇ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾರೆ; ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||10||
ਕਾਲੁ ਮਾਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
kaal maar gur sabad nivaare |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಸಾವನ್ನು ಗೆದ್ದು ಕೊಲ್ಲಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥
har kaa naam rakhai ur dhaare |ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿರಿ.
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
satigur sevaa te sukh paaeaa har kai naam samaaee he |11|ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ. ||11||
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਫਿਰੈ ਦੇਵਾਨੀ ॥
doojai bhaae firai devaanee |ದ್ವಂದ್ವ ಪ್ರೇಮದಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತು ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಕುಣಿಯುತ್ತದೆ.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਦੁਖ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨੀ ॥
maaeaa mohi dukh maeh samaanee |ಮಾಯೆಯ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಬಾಂಧವ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ನೋವಿನಲ್ಲಿ ನರಳುತ್ತದೆ.
ਬਹੁਤੇ ਭੇਖ ਕਰੈ ਨਹ ਪਾਏ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
bahute bhekh karai nah paae bin satigur sukh na paaee he |12|ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಧಾರ್ಮಿಕ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಅವನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ||12||
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਜਾ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
kis no kaheeai jaa aap karaae |ಅವನೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಿದಾಗ ಯಾರನ್ನು ದೂರುವುದು?
ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਰਾਹਿ ਚਲਾਏ ॥
jit bhaavai tith raeh chalaae |ಆತನ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ನಾವು ಸಾಗುವ ಮಾರ್ಗವೂ ಹೌದು.
ਆਪੇ ਮਿਹਰਵਾਨੁ ਸੁਖਦਾਤਾ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥
aape miharavaan sukhadaataa jiau bhaavai tivai chalaaee he |13|ಅವನೇ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕರುಣಿಸುವವನು; ಅವನು ಬಯಸಿದಂತೆ, ನಾವು ಅನುಸರಿಸುತ್ತೇವೆ. ||13||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ॥
aape karataa aape bhugataa |ಅವನೇ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಆನಂದಿಸುವವನು.
ਆਪੇ ਸੰਜਮੁ ਆਪੇ ਜੁਗਤਾ ॥
aape sanjam aape jugataa |ಅವನೇ ನಿರ್ಲಿಪ್ತ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ਆਪੇ ਨਿਰਮਲੁ ਮਿਹਰਵਾਨੁ ਮਧੁਸੂਦਨੁ ਜਿਸ ਦਾ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੇਟਿਆ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥
aape niramal miharavaan madhusoodan jis daa hukam na mettiaa jaaee he |14|ಅವನೇ ನಿರ್ಮಲ, ಕರುಣಾಮಯಿ, ಅಮೃತ ಪ್ರಿಯ; ಅವರ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಅಳಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||14||
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿਨੀ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ॥
se vaddabhaagee jinee eko jaataa |ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಿಳಿದವರು ಬಹಳ ಅದೃಷ್ಟವಂತರು.