ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1328
ਦੂਖਾ ਤੇ ਸੁਖ ਊਪਜਹਿ ਸੂਖੀ ਹੋਵਹਿ ਦੂਖ ॥
dookhaa te sukh aoopajeh sookhee hoveh dookh |ನೋವಿನಿಂದ ಆನಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆನಂದದಿಂದ ನೋವು ಬರುತ್ತದೆ.
ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਤੂ ਸਾਲਾਹੀਅਹਿ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਕੈਸੀ ਭੂਖ ॥੩॥
jit mukh too saalaaheeeh tith mukh kaisee bhookh |3|ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊಗಳುವ ಆ ಬಾಯಿ - ಆ ಬಾಯಿ ಯಾವತ್ತೂ ಯಾವ ಹಸಿವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಬಹುದು? ||3||
ਨਾਨਕ ਮੂਰਖੁ ਏਕੁ ਤੂ ਅਵਰੁ ਭਲਾ ਸੈਸਾਰੁ ॥
naanak moorakh ek too avar bhalaa saisaar |ಓ ನಾನಕ್, ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಮೂರ್ಖ; ಪ್ರಪಂಚದ ಉಳಿದೆಲ್ಲವೂ ಒಳ್ಳೆಯದು.
ਜਿਤੁ ਤਨਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਪਜੈ ਸੇ ਤਨ ਹੋਹਿ ਖੁਆਰ ॥੪॥੨॥
jit tan naam na aoopajai se tan hohi khuaar |4|2|ಯಾವ ದೇಹವು ನಾಮವು ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲವೋ - ಆ ದೇಹವು ದುಃಖವಾಗುತ್ತದೆ. ||4||2||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
prabhaatee mahalaa 1 |ಪ್ರಭಾತೀ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਜੈ ਕਾਰਣਿ ਬੇਦ ਬ੍ਰਹਮੈ ਉਚਰੇ ਸੰਕਰਿ ਛੋਡੀ ਮਾਇਆ ॥
jai kaaran bed brahamai uchare sankar chhoddee maaeaa |ಅವನ ಸಲುವಾಗಿ, ಬ್ರಹ್ಮನು ವೇದಗಳನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಶಿವನು ಮಾಯೆಯನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದನು.
ਜੈ ਕਾਰਣਿ ਸਿਧ ਭਏ ਉਦਾਸੀ ਦੇਵੀ ਮਰਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧॥
jai kaaran sidh bhe udaasee devee maram na paaeaa |1|ಅವನ ಸಲುವಾಗಿ, ಸಿದ್ಧರು ವಿರಕ್ತರಾದರು ಮತ್ತು ತ್ಯಜಿಸಿದರು; ದೇವರುಗಳು ಸಹ ಅವನ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ||1||
ਬਾਬਾ ਮਨਿ ਸਾਚਾ ਮੁਖਿ ਸਾਚਾ ਕਹੀਐ ਤਰੀਐ ਸਾਚਾ ਹੋਈ ॥
baabaa man saachaa mukh saachaa kaheeai tareeai saachaa hoee |ಓ ಬಾಬಾ, ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಬಾಯಿಯಿಂದ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸಿ; ನಿಜವಾದ ಕರ್ತನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಸಾಗಿಸುವನು.
ਦੁਸਮਨੁ ਦੂਖੁ ਨ ਆਵੈ ਨੇੜੈ ਹਰਿ ਮਤਿ ਪਾਵੈ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
dusaman dookh na aavai nerrai har mat paavai koee |1| rahaau |ಶತ್ರುಗಳು ಮತ್ತು ನೋವು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸಮೀಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅಪರೂಪದ ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਅਗਨਿ ਬਿੰਬ ਪਵਣੈ ਕੀ ਬਾਣੀ ਤੀਨਿ ਨਾਮ ਕੇ ਦਾਸਾ ॥
agan binb pavanai kee baanee teen naam ke daasaa |ಬೆಂಕಿ, ನೀರು ಮತ್ತು ಗಾಳಿಯು ಜಗತ್ತನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ; ಈ ಮೂವರು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ದಾಸರು.
ਤੇ ਤਸਕਰ ਜੋ ਨਾਮੁ ਨ ਲੇਵਹਿ ਵਾਸਹਿ ਕੋਟ ਪੰਚਾਸਾ ॥੨॥
te tasakar jo naam na leveh vaaseh kott panchaasaa |2|ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸದವನು ಕಳ್ಳ, ಐದು ಕಳ್ಳರ ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਜੇ ਕੋ ਏਕ ਕਰੈ ਚੰਗਿਆਈ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਬਹੁਤੁ ਬਫਾਵੈ ॥
je ko ek karai changiaaee man chit bahut bafaavai |ಯಾರಾದರೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಮಾಡಿದರೆ, ಅವನು ತನ್ನ ಜಾಗೃತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಉಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਏਤੇ ਗੁਣ ਏਤੀਆ ਚੰਗਿਆਈਆ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਵੈ ॥੩॥
ete gun eteea changiaaeea dee na pachhotaavai |3|ಭಗವಂತ ಅನೇಕ ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಒಳ್ಳೆಯತನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ವಿಷಾದಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ||3||
ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹਨਿ ਤਿਨ ਧਨੁ ਪਲੈ ਨਾਨਕ ਕਾ ਧਨੁ ਸੋਈ ॥
tudh saalaahan tin dhan palai naanak kaa dhan soee |ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊಗಳುವವರು ತಮ್ಮ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಕೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಇದು ನಾನಕರ ಸಂಪತ್ತು.
ਜੇ ਕੋ ਜੀਉ ਕਹੈ ਓਨਾ ਕਉ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਈ ॥੪॥੩॥
je ko jeeo kahai onaa kau jam kee talab na hoee |4|3|ಯಾರು ಅವರಿಗೆ ಗೌರವವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರನ್ನು ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕರು ಕರೆದಿಲ್ಲ. ||4||3||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
prabhaatee mahalaa 1 |ಪ್ರಭಾತೀ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਜਾ ਕੈ ਰੂਪੁ ਨਾਹੀ ਜਾਤਿ ਨਾਹੀ ਨਾਹੀ ਮੁਖੁ ਮਾਸਾ ॥
jaa kai roop naahee jaat naahee naahee mukh maasaa |ಸೌಂದರ್ಯ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನ, ಬಾಯಿ, ಮಾಂಸ ಇಲ್ಲದವನು
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲੇ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ਤੇਰੈ ਨਾਮਿ ਹੈ ਨਿਵਾਸਾ ॥੧॥
satigur mile niranjan paaeaa terai naam hai nivaasaa |1|- ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಅವರು ನಿರ್ಮಲ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਅਉਧੂ ਸਹਜੇ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
aaudhoo sahaje tat beechaar |ಓ ನಿರ್ಲಿಪ್ತ ಯೋಗಿ, ವಾಸ್ತವದ ಸಾರವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸು,
ਜਾ ਤੇ ਫਿਰਿ ਨ ਆਵਹੁ ਸੈਸਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jaa te fir na aavahu saisaar |1| rahaau |ಮತ್ತು ನೀವು ಮತ್ತೆ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਜਾ ਕੈ ਕਰਮੁ ਨਾਹੀ ਧਰਮੁ ਨਾਹੀ ਨਾਹੀ ਸੁਚਿ ਮਾਲਾ ॥
jaa kai karam naahee dharam naahee naahee such maalaa |ಒಳ್ಳೆಯ ಕರ್ಮ ಅಥವಾ ಧಾರ್ವಿುಕ ನಂಬಿಕೆ, ಪವಿತ್ರ ಜಪಮಾಲೆ ಅಥವಾ ಮಾಲಾ ಇಲ್ಲದವನು
ਸਿਵ ਜੋਤਿ ਕੰਨਹੁ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਖਵਾਲਾ ॥੨॥
siv jot kanahu budh paaee satiguroo rakhavaalaa |2|- ದೇವರ ಬೆಳಕಿನ ಮೂಲಕ, ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ; ನಿಜವಾದ ಗುರು ನಮ್ಮ ರಕ್ಷಕ. ||2||
ਜਾ ਕੈ ਬਰਤੁ ਨਾਹੀ ਨੇਮੁ ਨਾਹੀ ਨਾਹੀ ਬਕਬਾਈ ॥
jaa kai barat naahee nem naahee naahee bakabaaee |ಯಾವುದೇ ಉಪವಾಸಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸದ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಅಥವಾ ಪಠಣ ಮಾಡದವನು
ਗਤਿ ਅਵਗਤਿ ਕੀ ਚਿੰਤ ਨਾਹੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਫੁਰਮਾਈ ॥੩॥
gat avagat kee chint naahee satiguroo furamaaee |3|- ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪಾಲಿಸಿದರೆ ಅವನು ಅದೃಷ್ಟ ಅಥವಾ ಕೆಟ್ಟ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ||3||
ਜਾ ਕੈ ਆਸ ਨਾਹੀ ਨਿਰਾਸ ਨਾਹੀ ਚਿਤਿ ਸੁਰਤਿ ਸਮਝਾਈ ॥
jaa kai aas naahee niraas naahee chit surat samajhaaee |ಆಶಾವಾದಿಯಲ್ಲದ, ಅಥವಾ ಹತಾಶನೂ ಅಲ್ಲ, ತನ್ನ ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ತರಬೇತಿ ಮಾಡಿದವನು
ਤੰਤ ਕਉ ਪਰਮ ਤੰਤੁ ਮਿਲਿਆ ਨਾਨਕਾ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ॥੪॥੪॥
tant kau param tant miliaa naanakaa budh paaee |4|4|- ಅವನ ಅಸ್ತಿತ್ವವು ಪರಮಾತ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುತ್ತದೆ. ಓ ನಾನಕ್, ಅವನ ಅರಿವು ಜಾಗೃತವಾಗಿದೆ. ||4||4||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
prabhaatee mahalaa 1 |ಪ್ರಭಾತೀ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਤਾ ਕਾ ਕਹਿਆ ਦਰਿ ਪਰਵਾਣੁ ॥
taa kaa kahiaa dar paravaan |ಅವನು ಹೇಳುವುದು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
ਬਿਖੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਦੁਇ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਣੁ ॥੧॥
bikh amrit due sam kar jaan |1|ಅವನು ವಿಷ ಮತ್ತು ಅಮೃತವನ್ನು ಒಂದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਕਿਆ ਕਹੀਐ ਸਰਬੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
kiaa kaheeai sarabe rahiaa samaae |ನಾನೇನು ಹೇಳಲಿ? ನೀವು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿರುವಿರಿ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿರುವಿರಿ.
ਜੋ ਕਿਛੁ ਵਰਤੈ ਸਭ ਤੇਰੀ ਰਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jo kichh varatai sabh teree rajaae |1| rahaau |ಏನೇ ಆಗಲಿ, ಎಲ್ಲವೂ ನಿಮ್ಮ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದಲೇ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਪ੍ਰਗਟੀ ਜੋਤਿ ਚੂਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
pragattee jot chookaa abhimaan |ದೈವಿಕ ಬೆಳಕು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದ ಹೆಮ್ಮೆಯನ್ನು ಹೊರಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ॥੨॥
satigur deea amrit naam |2|ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಭಗವಂತನ ನಾಮವಾದ ಅಮೃತ ನಾಮವನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਕਲਿ ਮਹਿ ਆਇਆ ਸੋ ਜਨੁ ਜਾਣੁ ॥
kal meh aaeaa so jan jaan |ಕಲಿಯುಗದ ಈ ಕರಾಳ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬರ ಜನ್ಮವನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಲಾಗಿದೆ,
ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥੩॥
saachee daragah paavai maan |3|ಒಬ್ಬನನ್ನು ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಿದರೆ. ||3||
ਕਹਣਾ ਸੁਨਣਾ ਅਕਥ ਘਰਿ ਜਾਇ ॥
kahanaa sunanaa akath ghar jaae |ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಮತ್ತು ಕೇಳುತ್ತಾ, ಒಬ್ಬರು ವರ್ಣನಾತೀತ ಭಗವಂತನ ಸ್ವರ್ಗೀಯ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਨਾਨਕ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥੪॥੫॥
kathanee badanee naanak jal jaae |4|5|ಓ ನಾನಕ್, ಬಾಯಿಯ ಮಾತುಗಳು ಸುಟ್ಟುಹೋಗಿವೆ. ||4||5||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
prabhaatee mahalaa 1 |ಪ್ರಭಾತೀ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨੀਰੁ ਗਿਆਨਿ ਮਨ ਮਜਨੁ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਸੰਗਿ ਗਹੇ ॥
amrit neer giaan man majan atthasatth teerath sang gahe |ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನದ ಅಮೃತ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವವನು ಅರವತ್ತೆಂಟು ಪವಿತ್ರ ತೀರ್ಥಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಪುಣ್ಯವನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸਿ ਜਵਾਹਰ ਮਾਣਕ ਸੇਵੇ ਸਿਖੁ ਸੁੋ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥੧॥
gur upades javaahar maanak seve sikh suo khoj lahai |1|ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳು ರತ್ನಗಳು ಮತ್ತು ಆಭರಣಗಳು; ಅವನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವ ಸಿಖ್ ಅವರನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਗੁਰ ਸਮਾਨਿ ਤੀਰਥੁ ਨਹੀ ਕੋਇ ॥
gur samaan teerath nahee koe |ಗುರುವಿಗೆ ಸಮಾನವಾದ ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರವಿಲ್ಲ.
ਸਰੁ ਸੰਤੋਖੁ ਤਾਸੁ ਗੁਰੁ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sar santokh taas gur hoe |1| rahaau |ಗುರು ನೆಮ್ಮದಿಯ ಸಾಗರವನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||