ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 128
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maajh mahalaa 3 |ಮಾಜ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:
ਮਨਮੁਖ ਪੜਹਿ ਪੰਡਿਤ ਕਹਾਵਹਿ ॥
manamukh parreh panddit kahaaveh |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಓದುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಓದುತ್ತಾರೆ; ಅವರನ್ನು ಪಂಡಿತರು-ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
doojai bhaae mahaa dukh paaveh |ಆದರೆ ಅವರು ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಭಯಾನಕ ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ਬਿਖਿਆ ਮਾਤੇ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਆਵਣਿਆ ॥੧॥
bikhiaa maate kichh soojhai naahee fir fir joonee aavaniaa |1|ವೈಸ್ನ ಅಮಲು, ಅವರಿಗೆ ಏನೂ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree haumai maar milaavaniaa |ಯಾರು ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಿ, ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುತ್ತಾರೆಯೋ ಅವರಿಗೆ ನಾನು ತ್ಯಾಗ, ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ತ್ಯಾಗ.
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਹਰਿ ਰਸੁ ਸਹਜਿ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur sevaa te har man vasiaa har ras sahaj peeaavaniaa |1| rahaau |ಅವರು ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನು ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾನೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರವನ್ನು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಕುಡಿಯುತ್ತಾರೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਵੇਦੁ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਨਹੀ ਆਇਆ ॥
ved parreh har ras nahee aaeaa |ಪಂಡಿತರು ವೇದಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಸಾರವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਵਾਦੁ ਵਖਾਣਹਿ ਮੋਹੇ ਮਾਇਆ ॥
vaad vakhaaneh mohe maaeaa |ಮಾಯೆಯ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਅਗਿਆਨਮਤੀ ਸਦਾ ਅੰਧਿਆਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝਿ ਹਰਿ ਗਾਵਣਿਆ ॥੨॥
agiaanamatee sadaa andhiaaraa guramukh boojh har gaavaniaa |2|ಮೂರ್ಖ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಗುರುಮುಖರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਅਕਥੋ ਕਥੀਐ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥
akatho katheeai sabad suhaavai |ವರ್ಣನಾತೀತವನ್ನು ಶಾಬಾದ್ನ ಸುಂದರವಾದ ಪದದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ.
ਗੁਰਮਤੀ ਮਨਿ ਸਚੋ ਭਾਵੈ ॥
guramatee man sacho bhaavai |ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶದಿಂದ ಸತ್ಯವು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿತವಾಗುತ್ತದೆ.
ਸਚੋ ਸਚੁ ਰਵਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਚਿ ਰੰਗਾਵਣਿਆ ॥੩॥
sacho sach raveh din raatee ihu man sach rangaavaniaa |3|ಸತ್ಯದ ಸತ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವವರು, ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ - ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಸತ್ಯದಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ. ||3||
ਜੋ ਸਚਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਸਚੋ ਭਾਵੈ ॥
jo sach rate tin sacho bhaavai |ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು ಸತ್ಯವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਆਪੇ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਵੈ ॥
aape dee na pachhotaavai |ಭಗವಂತನೇ ಈ ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಅದನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು.
ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਤਿਨਾ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
koorr kusat tinaa mail na laagai |ವಂಚನೆ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳಿನ ಕೊಳಕು ಯಾರಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ,
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੈ ॥
guraparasaadee anadin jaagai |ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ, ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು ಎಚ್ಚರವಾಗಿರಿ ಮತ್ತು ಜಾಗೃತರಾಗಿರಿ.
ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਘਟ ਭੀਤਰਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੫॥
niramal naam vasai ghatt bheetar jotee jot milaavaniaa |5|ನಿರ್ಮಲವಾದ ನಾಮ್, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ಅವರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ನೆಲೆಸಿದೆ; ಅವರ ಬೆಳಕು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ||5||
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਤਤੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ॥
trai gun parreh har tat na jaaneh |ಅವರು ಮೂರು ಗುಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಓದುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಭಗವಂತನ ಮೂಲಭೂತ ವಾಸ್ತವತೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.
ਮੂਲਹੁ ਭੁਲੇ ਗੁਰਸਬਦੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ॥
moolahu bhule gurasabad na pachhaaneh |ಅವರು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮೂಲವಾದ ಮೂಲ ಭಗವಂತನನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಅವರು ಗುರುತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਮੋਹ ਬਿਆਪੇ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਹਰਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
moh biaape kichh soojhai naahee gurasabadee har paavaniaa |6|ಅವರು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ; ಅವರಿಗೆ ಏನೂ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ||6||
ਵੇਦੁ ਪੁਕਾਰੈ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਾਇਆ ॥
ved pukaarai tribidh maaeaa |ಮಾಯೆಯು ಮೂರು ಗುಣಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ ಎಂದು ವೇದಗಳು ಸಾರುತ್ತವೆ.
ਮਨਮੁਖ ਨ ਬੂਝਹਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇਆ ॥
manamukh na boojheh doojai bhaaeaa |ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਏਕੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥
trai gun parreh har ek na jaaneh bin boojhe dukh paavaniaa |7|ಅವರು ಮೂರು ಗುಣಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ತಿಳುವಳಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||7||
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥
jaa tis bhaavai taa aap milaae |ಅದು ಭಗವಂತನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದಾಗ, ಅವನು ನಮ್ಮನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸಂಯೋಜಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਸਹਸਾ ਦੂਖੁ ਚੁਕਾਏ ॥
gurasabadee sahasaa dookh chukaae |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ಸಂದೇಹ, ಸಂಕಟ ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਵੈ ਕੀ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ਨਾਮੋ ਮੰਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੩੦॥੩੧॥
naanak naavai kee sachee vaddiaaee naamo man sukh paavaniaa |8|30|31|ಓ ನಾನಕ್, ಹೆಸರಿನ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ ನಿಜ. ನಾಮವನ್ನು ನಂಬಿದರೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ||8||30||31||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maajh mahalaa 3 |ಮಾಜ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:
ਨਿਰਗੁਣੁ ਸਰਗੁਣੁ ਆਪੇ ਸੋਈ ॥
niragun saragun aape soee |ಭಗವಂತ ಸ್ವತಃ ಅವ್ಯಕ್ತ ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದ; ಅವರು ಮ್ಯಾನಿಫೆಸ್ಟ್ ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿತರು.
ਤਤੁ ਪਛਾਣੈ ਸੋ ਪੰਡਿਤੁ ਹੋਈ ॥
tat pachhaanai so panddit hoee |ಈ ಅಗತ್ಯ ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವವರೇ ನಿಜವಾದ ಪಂಡಿತರು, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರು.
ਆਪਿ ਤਰੈ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਤਾਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੧॥
aap tarai sagale kul taarai har naam man vasaavaniaa |1|ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದಾಗ ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಕುಟುಂಬಗಳು ಮತ್ತು ಪೂರ್ವಜರನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਖਿ ਸਾਦੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree har ras chakh saad paavaniaa |ಭಗವಂತನ ಸಾರವನ್ನು ಸವಿಯುವ ಮತ್ತು ಅದರ ರುಚಿಯನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸುವವರಿಗೆ ನಾನು ತ್ಯಾಗ, ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ತ್ಯಾಗ.
ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਹਿ ਸੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har ras chaakheh se jan niramal niramal naam dhiaavaniaa |1| rahaau |ಭಗವಂತನ ಈ ಸಾರವನ್ನು ಸವಿಯುವವರು ಶುದ್ಧ, ನಿರ್ಮಲ ಜೀವಿಗಳು. ಅವರು ನಿರ್ಮಲ ನಾಮ, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਸੋ ਨਿਹਕਰਮੀ ਜੋ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥
so nihakaramee jo sabad beechaare |ಶಬ್ದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವವರು ಕರ್ಮವನ್ನು ಮೀರಿದವರು.
ਅੰਤਰਿ ਤਤੁ ਗਿਆਨਿ ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ॥
antar tat giaan haumai maare |ಅವರು ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಸಾರವನ್ನು ತಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਏ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥
naam padaarath nau nidh paae trai gun mett samaavaniaa |2|ಅವರು ನಾಮ ಸಂಪತ್ತಿನ ಒಂಬತ್ತು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಮೂರು ಗುಣಗಳನ್ನು ಮೀರಿ, ಅವು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ||2||
ਹਉਮੈ ਕਰੈ ਨਿਹਕਰਮੀ ਨ ਹੋਵੈ ॥
haumai karai nihakaramee na hovai |ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುವವರು ಕರ್ಮವನ್ನು ಮೀರಿ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਉਮੈ ਖੋਵੈ ॥
guraparasaadee haumai khovai |ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಅಹಂಕಾರ ತೊಲಗುವುದು.
ਅੰਤਰਿ ਬਿਬੇਕੁ ਸਦਾ ਆਪੁ ਵੀਚਾਰੇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੩॥
antar bibek sadaa aap veechaare gurasabadee gun gaavaniaa |3|ತಾರತಮ್ಯದ ಮನಸ್ಸು ಹೊಂದಿರುವವರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಆತ್ಮವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. ||3||
ਹਰਿ ਸਰੁ ਸਾਗਰੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸੋਈ ॥
har sar saagar niramal soee |ಭಗವಂತ ಅತ್ಯಂತ ಶುದ್ಧ ಮತ್ತು ಭವ್ಯವಾದ ಸಾಗರ.
ਸੰਤ ਚੁਗਹਿ ਨਿਤ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਈ ॥
sant chugeh nit guramukh hoee |ಹಂಸಗಳು ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಚುಚ್ಚುವಂತೆ, ಸಂತ ಗುರುಮುಖರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ನಾಮ್ನಲ್ಲಿ ಗುಟುರು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ.
ਇਸਨਾਨੁ ਕਰਹਿ ਸਦਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਵਣਿਆ ॥੪॥
eisanaan kareh sadaa din raatee haumai mail chukaavaniaa |4|ಅವರು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದ ಕೊಳಕು ತೊಳೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ||4||
ਨਿਰਮਲ ਹੰਸਾ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰਿ ॥
niramal hansaa prem piaar |ಶುದ್ಧ ಹಂಸಗಳು, ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ,
ਹਰਿ ਸਰਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ॥
har sar vasai haumai maar |ಭಗವಂತನ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಿ.