ಕಬೀರ್, ಮೀನು ಆಳವಿಲ್ಲದ ನೀರಿನಲ್ಲಿದೆ; ಮೀನುಗಾರನು ತನ್ನ ಬಲೆ ಬೀಸಿದ್ದಾನೆ.
ನೀವು ಈ ಚಿಕ್ಕ ಕೊಳದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು; ಸಾಗರಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ. ||49||
ಕಬೀರ, ಕಡಲು ಉಪ್ಪಾದರೂ ಬಿಡಬೇಡ.
ಕೊಚ್ಚೆಯಿಂದ ಕೊಚ್ಚೆಗುಂಡಿಗೆ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಯಾರೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ||50||
ಕಬೀರ್, ಗುರುವಿಲ್ಲದವರು ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಯಾರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲಾರರು.
ಸೌಮ್ಯ ಮತ್ತು ವಿನಮ್ರರಾಗಿರಿ; ಏನಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಅದು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ||51||
ಕಬೀರ್, ಭಕ್ತನ ನಾಯಿ ಕೂಡ ಒಳ್ಳೆಯದು, ಆದರೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಸಿನಿಕನ ತಾಯಿ ಕೆಟ್ಟದು.
ನಾಯಿಯು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಪಾಪದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದೆ. ||52||
ಕಬೀರ್, ಜಿಂಕೆ ದುರ್ಬಲವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಕೊಳವು ಹಸಿರು ಸಸ್ಯಗಳಿಂದ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿದೆ.
ಸಾವಿರಾರು ಬೇಟೆಗಾರರು ಆತ್ಮವನ್ನು ಬೆನ್ನಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ಎಷ್ಟು ದಿನ ಅದು ಸಾವಿನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು? ||53||
ಕಬೀರ್, ಕೆಲವರು ಗಂಗಾನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧ ನೀರನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತಾರೆ.
ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಭಗವಂತನ ಉಪಾಸನೆ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಅವರಿಗೆ ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕಬೀರ್ ಇದನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ||54||
ಕಬೀರ್, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಗಂಗಾಜಲದಂತೆ ನಿರ್ಮಲವಾಯಿತು.
ಭಗವಂತ ನನ್ನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಾ, "ಕಬೀರ್! ಕಬೀರ್!" ||55||
ಕಬೀರ್, ಗೆಡ್ಡೆ ಹಳದಿ ಮತ್ತು ಸುಣ್ಣ ಬಿಳಿ.
ಎರಡೂ ಬಣ್ಣಗಳು ಕಳೆದುಹೋದಾಗ ಮಾತ್ರ ನೀವು ಪ್ರೀತಿಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೀರಿ. ||56||
ಕಬೀರ್, ಗೆಡ್ಡೆ ತನ್ನ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದೆ ಮತ್ತು ಸುಣ್ಣದ ಬಿಳಿಯ ಯಾವುದೇ ಕುರುಹು ಉಳಿದಿಲ್ಲ.
ಸಾಮಾಜಿಕ ವರ್ಗ ಮತ್ತು ಸ್ಥಾನಮಾನ, ಬಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮನೆತನವನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಪ್ರೀತಿಗೆ ನಾನು ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ. ||57||
ಕಬೀರ್, ವಿಮೋಚನೆಯ ಬಾಗಿಲು ಬಹಳ ಕಿರಿದಾಗಿದೆ, ಸಾಸಿವೆ ಕಾಳಿನ ಅಗಲಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ.
ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಆನೆಗಿಂತ ದೊಡ್ಡದು; ಅದು ಹೇಗೆ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ? ||58||
ಕಬೀರ್, ನಾನು ಅಂತಹ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರೆ, ಅವರು ಕರುಣೆಯಿಂದ ನನಗೆ ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ,
ಆಗ ವಿಮೋಚನೆಯ ಬಾಗಿಲು ನನಗೆ ವಿಶಾಲವಾಗಿ ತೆರೆಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ||59||
ಕಬೀರ್, ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಗುಡಿಸಲು ಅಥವಾ ಹೋಲ್ ಇಲ್ಲ, ಮನೆ ಅಥವಾ ಗ್ರಾಮವಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಯಾರು ಎಂದು ಭಗವಂತ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನ ಅಥವಾ ಹೆಸರಿಲ್ಲ. ||60||
ಕಬೀರ್, ನಾನು ಸಾಯುವ ಹಂಬಲ; ನಾನು ಭಗವಂತನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತೇನೆ.
"ನನ್ನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವ ಇವರು ಯಾರು?" ಎಂದು ಭಗವಂತ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ||61||
ಕಬೀರ್, ನಾನೇನೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ; ನಾನು ಏನನ್ನೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ; ನನ್ನ ದೇಹವು ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಭಗವಂತ ಏನು ಮಾಡಿದ್ದಾನೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಕರೆ ಹೊರಬಂದಿದೆ: "ಕಬೀರ್, ಕಬೀರ್." ||62||
ಕಬೀರ್, ಯಾರಾದರೂ ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸಿದರೆ,
ನಾನು ನನ್ನ ಚರ್ಮವನ್ನು ಅವನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಪಾದರಕ್ಷೆಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ||63||
ಕಬೀರ್, ನಾವು ಮಣ್ಣಿನ ಗೊಂಬೆಗಳು, ಆದರೆ ನಾವು ಮನುಕುಲದ ಹೆಸರನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.
ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಅತಿಥಿಗಳು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳು, ಆದರೆ ನಾವು ತುಂಬಾ ಜಾಗವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ||64||
ಕಬೀರ್, ನಾನೇ ಗೋರಂಟಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನಾನೇ ಪುಡಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
ಆದರೆ ನನ್ನ ಪತಿಯೇ, ನೀನು ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ; ನಿಮ್ಮ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಅನ್ವಯಿಸಲಿಲ್ಲ. ||65||
ಕಬೀರ್, ಆ ಬಾಗಿಲು, ಅದರ ಮೂಲಕ ಜನರು ಬರುವುದು ಮತ್ತು ಹೋಗುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ
ಅಂತಹ ಬಾಗಿಲನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಬಿಡಬಹುದು? ||66||
ಕಬೀರ್, ನಾನು ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ಪುಣ್ಯದ ಅಲೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಉಳಿಸಿದವು.