ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1310

ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਜੀਅ ਜੀਅਨ ਕੋ ਭਾਗਹੀਨ ਨਹੀ ਭਾਵੈਗੋ ॥

satigur daataa jeea jeean ko bhaagaheen nahee bhaavaigo |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಆತ್ಮದ ಜೀವವನ್ನು ಕೊಡುವವನು, ಆದರೆ ದುರದೃಷ್ಟವಂತರು ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਫਿਰਿ ਏਹ ਵੇਲਾ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ਪਰਤਾਪੈ ਪਛੁਤਾਵੈਗੋ ॥੭॥

fir eh velaa haath na aavai parataapai pachhutaavaigo |7|

ಈ ಅವಕಾಶ ಮತ್ತೆ ಅವರ ಕೈಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ; ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಹಿಂಸೆ ಮತ್ತು ವಿಷಾದದಲ್ಲಿ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ||7||

ਜੇ ਕੋ ਭਲਾ ਲੋੜੈ ਭਲ ਅਪਨਾ ਗੁਰ ਆਗੈ ਢਹਿ ਢਹਿ ਪਾਵੈਗੋ ॥

je ko bhalaa lorrai bhal apanaa gur aagai dteh dteh paavaigo |

ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನಗಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಹುಡುಕಿದರೆ, ಅವನು ಗುರುವಿಗೆ ವಿನಮ್ರ ಶರಣಾಗತಿಯಿಂದ ತಲೆಬಾಗಬೇಕು.

ਨਾਨਕ ਦਇਆ ਦਇਆ ਕਰਿ ਠਾਕੁਰ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਸਮ ਲਗਾਵੈਗੋ ॥੮॥੩॥

naanak deaa deaa kar tthaakur mai satigur bhasam lagaavaigo |8|3|

ನಾನಕ್ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ: ಓ ನನ್ನ ಕರ್ತನೇ ಮತ್ತು ಗುರುವೇ, ದಯವಿಟ್ಟು ನನಗೆ ದಯೆ ಮತ್ತು ಸಹಾನುಭೂತಿ ತೋರಿಸು, ನಾನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಧೂಳನ್ನು ನನ್ನ ಹಣೆಗೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ. ||8||3||

ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

kaanarraa mahalaa 4 |

ಕನ್ರಾ, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਮਨੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਗਾਵੈਗੋ ॥

man har rang raataa gaavaigo |

ಓ ಮನಸೇ, ಅವನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊ ಮತ್ತು ಹಾಡಿ.

ਭੈ ਭੈ ਤ੍ਰਾਸ ਭਏ ਹੈ ਨਿਰਮਲ ਗੁਰਮਤਿ ਲਾਗਿ ਲਗਾਵੈਗੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

bhai bhai traas bhe hai niramal guramat laag lagaavaigo |1| rahaau |

ದೇವರ ಭಯವು ನನ್ನನ್ನು ನಿರ್ಭೀತ ಮತ್ತು ನಿರ್ಮಲನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ; ಗುರುಗಳ ಉಪದೇಶದ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ನಾನು ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚಿದ್ದೇನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸਦ ਬੈਰਾਗੀ ਹਰਿ ਨਿਕਟਿ ਤਿਨਾ ਘਰਿ ਆਵੈਗੋ ॥

har rang raataa sad bairaagee har nikatt tinaa ghar aavaigo |

ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸಮತೋಲನ ಮತ್ತು ನಿರ್ಲಿಪ್ತರಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಕರ್ತನ ಬಳಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਤਿਨ ਕੀ ਪੰਕ ਮਿਲੈ ਤਾਂ ਜੀਵਾ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਦਿਵਾਵੈਗੋ ॥੧॥

tin kee pank milai taan jeevaa kar kirapaa aap divaavaigo |1|

ಅವರ ಪಾದದ ಧೂಳಿನಿಂದ ನಾನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದರೆ, ನಾನು ಬದುಕುತ್ತೇನೆ. ಅವನ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾ, ಅವನೇ ಅದನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਦੁਬਿਧਾ ਲੋਭਿ ਲਗੇ ਹੈ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮਨਿ ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਨ ਆਵੈਗੋ ॥

dubidhaa lobh lage hai praanee man korai rang na aavaigo |

ಮರ್ತ್ಯ ಜೀವಿಗಳು ದುರಾಶೆ ಮತ್ತು ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಲಗತ್ತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಬಲಿಯದ ಮತ್ತು ಅಯೋಗ್ಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਫਿਰਿ ਉਲਟਿਓ ਜਨਮੁ ਹੋਵੈ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲੈ ਰੰਗੁ ਲਾਵੈਗੋ ॥੨॥

fir ulattio janam hovai gur bachanee gur purakh milai rang laavaigo |2|

ಆದರೆ ಅವರ ಜೀವನವು ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳ ಮೂಲಕ ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದು, ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಜೀವಿ, ಅವರು ಅವನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುತ್ತಾರೆ. ||2||

ਇੰਦ੍ਰੀ ਦਸੇ ਦਸੇ ਫੁਨਿ ਧਾਵਤ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣੀਆ ਖਿਨੁ ਨ ਟਿਕਾਵੈਗੋ ॥

eindree dase dase fun dhaavat trai guneea khin na ttikaavaigo |

ಇಂದ್ರಿಯ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆಯ ಹತ್ತು ಅಂಗಗಳಿವೆ; ಹತ್ತು ಜನರು ಅನಿಯಂತ್ರಿತವಾಗಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮೂರು ಇತ್ಯರ್ಥಗಳ ಪ್ರಭಾವದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ, ಅವು ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಸ್ಥಿರವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਵਸਗਤਿ ਆਵੈ ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਸੋ ਪਾਵੈਗੋ ॥੩॥

satigur parachai vasagat aavai mokh mukat so paavaigo |3|

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ, ಅವರು ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ; ಆಗ ಮೋಕ್ಷ ಮತ್ತು ಮುಕ್ತಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ||3||

ਓਅੰਕਾਰਿ ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਭੁ ਏਕਸ ਮਾਹਿ ਸਮਾਵੈਗੋ ॥

oankaar eko rav rahiaa sabh ekas maeh samaavaigo |

ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಏಕೈಕ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ವ್ಯಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಒಂದರಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਏਕੋ ਰੂਪੁ ਏਕੋ ਬਹੁ ਰੰਗੀ ਸਭੁ ਏਕਤੁ ਬਚਨਿ ਚਲਾਵੈਗੋ ॥੪॥

eko roop eko bahu rangee sabh ekat bachan chalaavaigo |4|

ಅವನ ಒಂದು ರೂಪವು ಒಂದು ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ; ಆತನು ತನ್ನ ಒಂದು ಮಾತಿನ ಪ್ರಕಾರ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಾನೆ. ||4||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਏਕੁ ਪਛਾਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਲਖਾਵੈਗੋ ॥

guramukh eko ek pachhaataa guramukh hoe lakhaavaigo |

ಗುರುಮುಖನು ಏಕಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಬಹಿರಂಗಗೊಂಡನು.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਨਿਜ ਮਹਲੀ ਅਨਹਦ ਸਬਦੁ ਬਜਾਵੈਗੋ ॥੫॥

guramukh jaae milai nij mahalee anahad sabad bajaavaigo |5|

ಗುರುಮುಖನು ಹೋಗಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಅವನ ಭವನದಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ; ಶಾಬಾದ್‌ನ ಅನ್‌ಸ್ಟ್ರಕ್ ವರ್ಡ್ ಅಲ್ಲಿ ಕಂಪಿಸುತ್ತದೆ. ||5||

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭ ਸਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਭਾ ਪਾਵੈਗੋ ॥

jeea jant sabh sisatt upaaee guramukh sobhaa paavaigo |

ದೇವರು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು; ಅವನು ಗುರುಮುಖನನ್ನು ಮಹಿಮೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭੇਟੇ ਕੋ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ਆਇ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈਗੋ ॥੬॥

bin gur bhette ko mahal na paavai aae jaae dukh paavaigo |6|

ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗದೆ, ಅವರ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಭವನವನ್ನು ಯಾರೂ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋಗುವ ಸಂಕಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ. ||6||

ਅਨੇਕ ਜਨਮ ਵਿਛੁੜੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਵੈਗੋ ॥

anek janam vichhurre mere preetam kar kirapaa guroo milaavaigo |

ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ, ನಾನು ನನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ; ಅವರ ಕರುಣೆಯಲ್ಲಿ, ಗುರುಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਤ ਮਹਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਤਿ ਮਲੀਨ ਬਿਗਸਾਵੈਗੋ ॥੭॥

satigur milat mahaa sukh paaeaa mat maleen bigasaavaigo |7|

ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ನಾನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕಲುಷಿತ ಬುದ್ಧಿಯು ಅರಳುತ್ತದೆ. ||7||

ਹਰਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਜਗਜੀਵਨ ਮੈ ਸਰਧਾ ਨਾਮਿ ਲਗਾਵੈਗੋ ॥

har har kripaa karahu jagajeevan mai saradhaa naam lagaavaigo |

ಓ ಕರ್ತನೇ, ಹರ್, ಹರ್, ದಯವಿಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಕೃಪೆಯನ್ನು ಕೊಡು; ಓ ಲೋಕದ ಜೀವವೇ, ನನ್ನೊಳಗೆ ನಾಮದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕು.

ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਨਿ ਮਿਲਾਵੈਗੋ ॥੮॥੪॥

naanak guroo guroo hai satigur mai satigur saran milaavaigo |8|4|

ನಾನಕ್ ಗುರು, ಗುರು, ನಿಜವಾದ ಗುರು; ನಾನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದೇನೆ. ||8||4||

ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

kaanarraa mahalaa 4 |

ಕನ್ರಾ, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਮਨ ਗੁਰਮਤਿ ਚਾਲ ਚਲਾਵੈਗੋ ॥

man guramat chaal chalaavaigo |

ಓ ಮನಸ್ಸೇ, ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯು.

ਜਿਉ ਮੈਗਲੁ ਮਸਤੁ ਦੀਜੈ ਤਲਿ ਕੁੰਡੇ ਗੁਰ ਅੰਕਸੁ ਸਬਦੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈਗੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jiau maigal masat deejai tal kundde gur ankas sabad drirraavaigo |1| rahaau |

ಕಾಡು ಆನೆಯನ್ನು ಸಾಕಾಣಿಕೆಯಿಂದ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಂತೆ, ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದಿಂದ ಮನಸ್ಸು ಶಿಸ್ತು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਚਲਤੌ ਚਲੈ ਚਲੈ ਦਹ ਦਹ ਦਿਸਿ ਗੁਰੁ ਰਾਖੈ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਵੈਗੋ ॥

chalatau chalai chalai dah dah dis gur raakhai har liv laavaigo |

ಅಲೆದಾಡುವ ಮನಸ್ಸು ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ, ತಿರುಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸುತ್ತುತ್ತದೆ; ಆದರೆ ಗುರುಗಳು ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ.